ΑΠΟ ΜΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ…

«Ομπρός παιδιά και δε βολεί, μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος.
 Σπρώχτε με γόνα και με στήθος να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη.»
Άγγελος Σικελιανός, Πνευματικό Εμβατήριο
Γράφει ο Δημήτρης Κουμάνταρος

Είτε είναι κανείς υπέρ των μνημονίων είτε κατά, είτε υπέρ της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ είτε κατά, υποθέτω ότι όλοι κι αν όχι όλοι οι περισσότεροι, θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στην υιοθέτηση των παρακάτω 7 μέτρων πολιτικής:

Εκπόνηση ενός άμεσου εθνικού σχεδίου πολυμερών δράσεων με στόχο τη μέγιστη δυνατή ανακούφιση όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και τη μέγιστη δυνατή απασχόληση των ανέργων.

Καταγραφή όλης της περιουσίας στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό όλων των Ελλήνων πολιτών και θέσπιση ενός διαφανούς, δίκαιου κι αυστηρού φορολογικού συστήματος.  Μεταφορά οικονομικών πόρων από τους πλουσιότερους στους φτωχότερους.

Απόλυτη διαφάνεια κι έλεγχο της νομιμότητας στη λειτουργία όλων των δημόσιων θεσμών κι όλων των ιδιωτικών δράσεων με δημόσιο αντίκτυπο.

Επανεξέταση από μηδενική βάση όλων των δημόσιων κρατικών λειτουργιών με στόχο την εξοικονόμηση πόρων και τη βέλτιστη απόδοσή τους προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Επεξεργασία μέσα από καθολική δημόσια συμμετοχή και διάλογο ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων σε όλους ανεξαίρετα τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

Θέσπιση ενός καινούργιου Συντάγματος που να διασφαλίζει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τη Δημοκρατία στη χώρα.

Εκπόνηση στρατηγικής και τακτικής σε ότι αφορά τη διεθνή θέση της Ελλάδας με στόχο την αμοιβαία υποστήριξη της με τη διεθνή κοινότητα.  Σεβασμός των υπαρχόντων διεθνών συμφωνιών μας αλλά και σεβασμός του δικαιώματος επαναδιαπραγμάτευσής τους.

Όλα αυτά τα μέτρα απαιτούν τη συγκεκριμμένη εξειδίκευση κι εφαρμογή τους κι αυτή είναι πολιτικά μια κρίσιμη και σημαντική διαδικασία.  Είναι όμως ακόμα πιο σημαντική και κρίσιμη για την αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης της ελληνικής κοινωνίας, η ύπαρξη μιας έστω και γενικής αφετηρίας ενότητας και προσανατολισμού.

Πλησιάζοντας την διακοσιοστή επέτειο από την επανάσταση του 21 κι από τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, την ένδοξη αλλά κι άδοξη Ελλάδα ήρθε η ώρα να την επανασυγκροτήσουμε, να αναγεννηθούμε.  Αυτό είναι το ζητούμενο, αυτό είναι το ιστορικό μέγεθος και το ιστορικό εγχείρημα.  Σε αυτή την πρόκληση δεν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε δίχως συνέγερση όλων των δυνάμεων.  Δίχως ενότητα, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, δημοκρατία, δίχως δημιουργικό αναγεννητικό πνεύμα, δίχως κατάθεση ψυχής.
 Σε λίγο καιρό θα έχουμε εκλογές.  Κάθε κόμμα θα καταθέσει τις προτάσεις του και θα ζητήσει τη ψήφο μας.  Όποιο όμως κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, όπως έχουν μέχρι στιγμής τα πράγματα, το ίδιο ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό που μας οδήγησε, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, στη σημερινή κατάντια, θα κληθεί να διαχειρισθεί την τύχη της χώρας.  Και εμείς οι ίδιοι οι πολίτες, αν και αγανακτησμένοι, με την ίδια νοοτροπία, το ίδιο ατομιστές, διεφθαρμένοι ή απλώς αδιάφοροι ή συγχυσμένοι, θα κληθούμε να συμμετέχουμε σε αυτήν τη διαχείρηση.

Εκτός εαν:
Επιδιώκαμε και καταφέρναμε το απροσδόκητο.  Συγκροτούσαμε τώρα μια ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ πολιτών, οι οποίοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν έχουν θέση μέχρι σήμερα υποψηφιότητα σε κοινοβουλευτικές εκλογές και οι οποίοι θα διεκδικούσαν τη ψήφο του ελληνικού λαού με μια πολιτική πρόταση ίδια ή παρεμφερή με τα παραπάνω εκτεθέντα 7 μέτρα.
Η ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ αυτή, από την αφετηρία και τη φύση της δημιουργική κι ενωτική, θα διακήρυτε επίσης προεκλογικά την πρόθεσή της για τον σχηματισμό μετεκλογικά μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας κι αναγέννησης, από όλες τις πολιτικές δυνάμεις που θα συμφωνούσαν σε μια πρόταση ίδια ή παρεμφερή με αυτήν των 7 μέτρων.  Μιας κυβέρνησης που θα τη συγκροτούσαν οι πιο έντιμοι και ικανοί ανά τομέα συμπολίτες μας.
 
Είναι εφικτό αυτό που φαντάζει ανέφικτο;  Από μας εξαρτάται.  Κι αν δυστυχώς αποδειχθεί, ότι δεν είναι στον παρόντα χρόνο, πάλι άλλη λυτρωτική λύση δεν φαντάζει και για το μέλλον στον ορίζοντα.  Λύση συμμετοχική, δημιουργική, δημοκρατική, δίκαιη, αλληλέγγυα, ενωτική.  Η αποχή, η ανάθεση, η μετάθεση ευθυνών, η προχειρότητα, η καταστροφολογία, ο αυταρχισμός, η αδικία, ο ατομισμός, η κοκορομαχία και πάνω απ’ όλα ο διχασμός, είναι δοκιμασμένα ιστορικά εργαλεία καταστροφής.  Η Ελλάδα θα μπορέσει να ανασυγκροτηθεί και να αναγεννηθεί μόνο αν εμείς οι κάτοικοί της, οι Ελληνίδες κι Έλληνες, καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να αναγεννηθούμε, συγκροτώντας κατά το πως το επιθυμούμε, δημοκρατικά, έναν καινούργιο σύγχρονο πολιτισμό που να ανταποκρίνεται στις σημερινές μας ανάγκες.  Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε  να συνεισφέρουμε και στην παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα και να ευεργετηθούμε ανάλογα από αυτήν.
 
Όπως πάντα η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.  Πόσες και πόσοι από μας είμαστε διατεθειμένοι να βάλουμε πρώτες και πρώτοι «το γόνα και το στήθος για να βγάλουμε τον ήλιο απ’ τη λάσπη»;
 
Δημήτρης Κουμάνταρος
Αθήνα 7 Μαρτίου 2012-03-07
 
BLOG: «Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΝΑ»
http://kanenaskathenas.wordpress.com/