Πώς θα γλιτώσουμε από τα κοράκια τους τοκογλύφους;
Γράφει ο Ονόμαρχος
Πολιτική πρόταση
Το βράδυ της Κυριακής, «η Βουλή εψήφισε»! Και εψήφισε έχοντας στραμμένη την προσοχή και τα ώτα της προς τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Έξω, δυο βήματα από το Πάρλιαμεντ, δεν μπορούσαν να ακούσουν… Οι τόσες χιλιάδες λαού που τους έλεγε να μην ψηφίσουν ήταν …μυρμηγκάκια «να τα πατήσεις κάτω», με ένα απλό «ναι, σε όλα»!
Δύο χρόνια τώρα, και αφού έχουν χρησιμοποιήσει κάθε είδους εκβιασμό, ψέματα, απάτες και κάθε άλλο μέσο που είναι πρόσφορο και σύνηθες στην πάντα «ηθική» διεθνή διπλωματία αλλά και στην εγχώρια κομματοκρατία, περνούν συνεχώς μέτρα διάσωσης επί μέτρων διάσωσης, ζητούν θυσίες επί θυσιών, αλλά η διάσωση δεν λέει να έρθει ποτέ και μάλλον δεν πρόκειται να έρθει. Αντίθετα, μένουν και θα μένουν επί δεκαετίες-μάλλον- οι θυσίες του λαού, οι οποίες απέκτησαν μόνιμο χαρακτήρα πια.
Τι γίνεται με τη σωτηρία; Σε ποιο μονοπάτι μας οδήγησαν οι φωτισμένοι ηγέτες μας; Πού μας οδήγησαν αυτοί που εμπιστευόμαστε επί δεκαετίες; Πού πάει τελικά αυτή η χώρα; Τι έρχεται μετά; Για πόσο καιρό θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; «Ορέ, που πάμε;»
Τα ερωτήματα αυτά, και άλλα άπειρα, απασχολούν τη σύμπασα Ελλάς, αλλά απάντηση δεν φαίνεται πουθενά! Και δεν πρόκειται να φανεί όσο επιμένουμε να ακολουθούμε αυτό το μονοπάτι! Οι ξένοι, από τους οποίους εξαρτόμαστε πλήρως πλέον, δεν είναι σίγουροι για το τι θέλουν να μας κάνουν! Ενώ εμείς, κάθε βήμα που κάνουμε δείχνει να είναι ένα ακόμα βήμα προς το κενό!
Αν είναι ανησυχητικό πράγμα να ακολουθείς έναν δρόμο που δεν τον ξέρεις, είναι τουλάχιστον επικίνδυνο να υπογράφεις διεθνείς συμφωνίες στις οποίες όλα εξαρτώνται από παραμέτρους που δεν ελέγχεις. Πόσο μάλλον όταν δεν τις γνωρίζεις καν! Κι όμως, οι δικοί μας ενέκριναν και υπέγραψαν τέτοιες συμφωνίες! Και αφού δεν ελέγχουν τις περιμέτρους που τις προσδιορίζουν, δεν μπορούν να είναι και σίγουροι για το αποτέλεσμα! Τουτέστιν, σύντομα θα ξανα-έχουμε «τα ίδια Παντελάκη μου…».
Οι Ευρωπαίοι, που σέρνουν το χορό των εκβιασμών, νιώθουν σήμερα καλύτερα και ανακουφισμένοι! ΑΝ πριν ένα χρόνο λέγαμε «χρεοκοπούμε», θα έτρεχαν και δεν θα έφταναν! Αν το πούμε σήμερα, το πιο πιθανόν είναι να μας πουν «…δεν πάτε και να πνιγείτε;… δεν μας καίγεται καρφί»! Τους δώσαμε τον χρόνο που θέλανε… Ο χρόνος ήταν το πιο ισχυρό μας όπλο! Δεν το αξιοποιήσαμε. Ο Τσιπρας το έλεγε έγκαιρα… τόνιζε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο, τότε που ήταν απροετοίμαστοι και να βάλουμε τη συζήτηση σε άλλη βάση! Τον χρόνο τούς τον δώσαμε. Για άλλη μια φορά, σηκώσαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας!
Δεν ξέρω βέβαια τι θα γίνει στο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι οι συνθήκες των πριν το 2009 χρόνων δεν πρόκειται ποτέ να επανέλθουν! Μπήκαμε σε άλλη εποχή… με άλλες συνθήκες, με άλλες προϋποθέσεις επιβίωσης. “En Atenas ya no se trata de vivir, ahora se trata de sobrevivir”, (Στην Αθήνα, το θέμα πια δεν είναι πώς θα ζήσεις, αλλά το πώς θα επιζήσεις), έγραφε προχθές το 20Minutos.es. Η πραγματικότητα άλλαξε βίαια και απότομα, και μας αλλάζει όλους! Μπαίνουμε σε μία άλλη, νέα (;) Ελλάδα!
Σήμερα, οι φωτισμένοι ηγέτες μας έστειλαν τις επιστολές τους, διαβεβαίωσαν ουσιαστικά και εγγράφως ότι θα είναι φρόνιμα και καλά παιδιά, πάντα πρόθυμα και υπάκουα σε ότι τους παραγγείλουν τα νέα τους αφεντικά. Και εντάξει, τους καταλαβαίνω. Αυτοί έκανα τις επιλογές τους. Το θέμα είναι, εμείς τι θα κάνουμε… Τι επιλογές έχουμε;
Μία επιλογή, αναγκαία προϋπόθεση, sine qua non, που λέγανε και οι Λατίνοι, είναι ο αγώνας! Οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, οι πλατείας, η «σύμπασα Ελλάς»! «Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων» (Δημοσθένης)… βάλτε στη θέση των «χρημάτων» τη λέξη «αγώνων», και έχετε την πάσα αλήθεια, «ω άνδρες Έλληνες»!
Το δεύτερο, έχει να κάνει με την πίεση για εκλογές. Τις φοβούνται γιατί ξέρουν ότι αυτές οι εκλογές θα αλλάξουν τα πάντα! Θα πετάξουν το παλιό σύστημα στα άχρηστα! Εμείς, δηλαδή, θα το πετάξουμε! (ελπίζω…)
Ένα τρίτο, αφορά τις επιλογές μας. Τι θα ψηφίσουμε; Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να ψηφιστούν κόμματα που δεν αποδέχτηκαν και δεν υπέγραψαν για το μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις. Σκέφτομαι, ότι ο Τσίπρας, για παράδειγμα, είναι πολύ καλή επιλογή. Είναι ένας πολιτικός που δεν αποδέχτηκε το μνημόνιο, δεν έχει υπογράψει, επομένως ο διεθνής παράγοντας δεν μπορεί να επικαλεστεί τις επιστολές των ΓΑΠ, Σαμαρά, Βενιζέλου, Παπαδήμο. Επίσης, όλες τις ως τώρα υπογραφές, και αποφάσεις που έχουν ψηφιστεί μπορεί να τις ξηλώσει με ένα δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα που θα θέτει το ερώτημα: «Δέχεστε ή όχι, το μνημόνιο-δανειακές συμβάσεις;» Αυτό το απλό ερώτημα μόνο. Η απάντηση του λαού με ένα ΟΧΙ, ανατρέπει τα πάντα, όλο το πολιτικό σκηνικό, και νομιμοποιεί την νέα ελληνική κυβέρνηση να καταγγείλει όλες τις συμβάσεις, φανερές και κρυφές!
Μετά, βέβαια, θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Γιατί θα λυσσάξουν όλα τα μαντρόσκυλα του συστήματος (ήδη τους ακούω από τώρα «…σέρνεται τη χώρα στην εξαθλίωση, μας φέρνετε τη δραχμή, θα καταστραφούμε.. μας γυρνάτε στο…1900…κλπ.-τα γνωστά…), και όλα τα διεθνή τσακάλια… Θα ξελαρυγγιάζονται μέρα νύχτα τα δημοσιογραφικά τσουτσέκια κάποιων ΜΜΕ, θα μας απειλούν με εκτέλεση, θάνατο, κόλαση.. ακόμα και με αποβολή από την… ΟΥΕΦΑ και το Champion League..<:)>αλλά εμείς πρέπει να είμαστε ενωμένοι! Δεν τους έχουμε ανάγκη! Μπορούμε και χωρίς αυτούς! Δουλευταράδες είμαστε, έτσι και αλλιώς (απλά, αν δει κανείς τι πλούτο παράγουμε κάθε χρόνο, δεν θα έχει καμία αμφιβολία για αυτό). Άλλωστε… όπως πολύ καλά ξέρουμε, «υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές…». Και εκεί τα πορτοκάλια δεν είναι και τόσο ξινά!!
Είπα και ελάλησα
Ονόμαρχος
