Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος εξέθεσε το συστημα της αυτοδιοικητικής αναξιοπρέπειας και αδιαφάνειας, πίσω από το εμπόριο της ανθρώπινης δυστυχίας.

Την ώρα που κάποιοι υπερπροβεβλημένοι της αυτοδιοίκησης και της κεντρικής εξουσίας χρησιμοποιούσαν τους αστέγους και αναξιοπαθείς ως κομπάρσους μίας εικονικής αυτοπροβολής, ο δήμος Πειραιά είχε δεσμευθεί: Κανένας Πειραιώτης χωρίς ένα κρεββάτι και ένα πιάτο φαΐ.
Οταν λοιπόν η κακοκαιρία χτύπησε τις μεγάλες πόλεις, οι “υπερπροβεβλημένοι” μοίραζαν κουβέρτες στον δρόμο και πέταγαν με την βία και τα ΜΑΤ τους αστέγους έξω από δημοτικά κτίρια. Στον Πειραιά, πλήθος εθελοντών και η υπερπροσπάθεια της δημοτικής αρχής έφεραν καρπούς. Όχι, ο Πειραιάς δεν είναι πλούσιος δήμος, ούτε έχει τις πολυδάπανες υποδομές των Αθηνών.
Έχει όμως την εμπιστοσύνη των πολιτών που ενσαρκώνεται κάτω από την πολιτική αποφασιστικότητα του Βασίλη Μιχαλολιάκου με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο. Εξορθολογισμό των δαπανών και λειτουργία του αυτοδιοικητικού μηχανισμού προς όφελος του συνόλου. Ούτε των κολλητών, ούτε των “συντρόφων”, ούτε των “ολίγων”. Με αυτόν τον τρόπο, ο “φτωχός Πειραιάς” έχει τα υψηλότερα ποσοστά εθελοντισμού αφού η δημοτική αρχή κέρδισε την εμπιστοσύνη του πολίτη. Τον έκανε συμμέτοχο ασχέτως κομματικής ή άλλης προέλευσης.
Και η εμπιστοσύνη στην πολιτική πρόθεση είναι πολυτιμότερη από όλα τα κονδύλια του συμφέροντος, της αδιαφανούς κάστας και της κομματοκρατίας.
Γιατί το λέμε αυτό; Διότι η αυτάρκεια αντιμετώπισης που επέδειξε ο Πειραιάς, “τιμωρήθηκε” από το υπουργείο υγείας του “μακελάρη” κυρίου Λοβέρδου, που αποδέσμευσε κονδύλια στους δήμους Αθηνών και Θεσσαλονίκης αλλά όχι στον Πειραιά! Ύψους 400 χιλ και 100 χιλ Ευρώ αντίστοιχα! Για την ακρίβεια ευνόησε τους εκλεκτούς της κομματικής διαπλοκής, της ιδεολογικής ένδειας και της επιχειρησιακής ανεπάρκειας, σε μία επίδειξη αρρωστημένης “αλληλεγγύης”.
Η αλληλεγγύη των ολίγιστων απέναντι στην συμμαχία πολιτικής εμπιστοσύνης και αξιοπρεπειας.