Του Μίνωος Π.
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία Ελλάς,
Δεν μένει η ελάχιστη αμφιβολία.
Και μ’ όλο που οπωσουν τραβούμ’ εμπρός,
Ίσως, καθώς όλοι νομίζουν να έφθασε ο καιρός,
Να φέρουμε οικονομικούς αναμορφωτές από την Ευρώπη.
Όμως το πρόσκομμα και η δυσκολία, είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί αυτοί.
Ευτύχημα θαταν αν μηδέποτε τους χρειάζονταν κανείς.Για κάθε τι, για το παραμικρό αρχίζουν να ρωτούν και να εξετάζουν
Κι’ ευθύς στο νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βγάζουν,
Με την απαίτηση να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίση στις θυσίες…
“παραιτηθείτε από την κατάκτηση σας εκείνη, η είσπραξη της είναι επισφαλής”
Τέτοιες κατακτήσεις ακριβώς βλάπτουν τις Αποικίες…
“Παραιτηθείτε κι’ από την πρόσοδο αυτή
και κάποια άλλη συναφή,
Κι’ από την τρίτη εκείνη, σαν συνέπεια φυσική”
“Είναι μεν ζωτικές και ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
Σας δημιουργούν μία επιβλαβή ευθύνη”
Κι’ όσο στον έλεγχο τους προχωρούνε, βρίσκουν και βρίσκουν “περιττά”
Και να παυθούν ζητούνε…
πράγματα όμως που δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι’ όταν με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
ορίσαντες και περικόψαντες το παν κι’ απέλθουν
(Παίρνοντας και την ΔΙΚΑΙΗ κατ’ αυτούς αμοιβή)
Να δούμε τι απομένει πια, μετά τόση δεινότητα χειρουργική.
Όμως για εμάς ίσωσ δεν έφθασε (ακόμη) ο καιρός
ας μη βιαστούμε. Είναι επικίνδυνο πράγμα η βία. Τα πρόωρα μέτρα πάντα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και λιαν δυστυχώς η Αποικία Ελλάς.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινο χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων ότι κι’ αν γίνει να τραβήξουμε ΕΜΠΡΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ.