Η Ελλάδα έχει «πλεόνασμα» δημοσιογράφων, «έλλειμμα» ρεπόρτερ και «χρέος» τη σωστή ενημέρωση!

Του Βασίλη Τσεκούρα
Οι ενημέρωση στην Ελλάδα έχει κατακριθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Και όχι άδικα!
Πολλοί δημοσιογράφοι, παίζοντας τα παιχνίδια βαρώνων των ΜΜΕ, επέλεξαν να ενημερώσουν τον κόσμο αναλόγως με την πορεία του ..ανέμου. Αυτή η επιλεκτική ενημέρωση, ή ακόμα και η ενημέρωση των ΜΜΕ «με το γάντι» έφερε τον κόσμο μακρυά από τα παραδοσιακά μέσα.
Το ζήτημα είναι ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί πλέον, να μπαίνει στο «τρυπάκι» ποιός ευθύνεται για την άθλια κατάσταση των μέσων ενημέρωσης, αλλά κυρίως της ίδιας της ενημέρωσης…
Στην Ελλάδα του «ό,τι δηλώσεις είσαι», πλειάδα κόσμου παρουσιαζόταν τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες ως δημοσιογράφοι, χωρίς να γνωρίζουν καν τι σημαίνει αυτό. Νόμιζε ότι είναι μόνο η εξουσία, οι γνωριμίες, η σχετική αναγνωρισιμότητα και ότι μπορεί να βγάλει εύκολα χρήματα μπαίνοντας στις «κλίκες» που τα έπαιρναν.
Ο κόσμος έβλεπε δημοσιογράφους – φερέφωνα κυβερνήσεων, βαρόνων ΜΜΕ, επιχειρηματιών και διαφόρων συμφερόντων. Αυτούς άκουγε, από αυτούς είχε την ενημέρωση.
Τώρα, όλα αυτά τελείωσαν. Από τη στιγμή που η διαφημιστική πίτα στα μέσα ενημέρωσης έπεσε κατακόρυφα, όλα κατέρρευσαν. Μέσα ενημέρωσης που ζούσαν από κρατικές διαφημίσεις, είδαν τα κέρδη τους να μετατρέπονται σε ζημίες. Αποτέλεσμα να προχωρούν σε αθρώες απολύσεις εργαζομένων, ή να τους αναγκάζουν σε συμβάσεις με μισθό πείνας. Ο κόσμος σταμάτησε να ενημερώνεται από τα μέσα που απλά μετέφεραν απόψεις όσων ελέγχουν αυτή την πολύπαθη χώρα.
Αλήθεια, πόσα μέσα ενημέρωσης άλλαξαν στάση από τότε που ο κόσμος τους γύρισε στην πλάτη, λόγω “επιλεκτικής” ενημέρωσης; Πόσοι δημοσιογράφοι έκαναν στροφή στο θέμα του μνημονίου και της κατάστασης στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, από τη στιγμή που ένιωσαν την οργή του κόσμου;
Οι άνθρωποι που είχαν και έχουν στα χέρια τους την ενημέρωση στην Ελλάδα, γνώριζαν τι θα επακολουθήσει στο χώρο τους και στην ίδια τη χώρα. Είχαν προετοιμάσει το έδαφος από νωρίς, ώστε να δημιουργήσουν ένα σύστημα ενημέρωσης, που το μόνο που έκανε είναι να αναλώνεται σε «στημένες» πολιτικές κόντρες, σε θέματα που αποπροσανατόλιζαν την κοινή γνώμη κάνοντάς τη «τηλεοπτικό φυτό», αλλά κυρίως βάζοντας στο χώρο ανθρώπους που δεν είχαν ιδέα από δημοσιογραφία, κώδικα δεοντολογίας κτλ.
Πόσα από τα βαρύγδουπα – καλοπληρωμένα ονόματα της ελληνικής δημοσιογραφίας γνωρίζουν τον κώδικα της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και πως το χρησιμοποιούν; Πόσοι ακόμα «δημοσιογράφοι» έχουν εισρεύσει στον «βρώμικο» αυτό χώρο, χωρίς να έχουν ιδέα τί σημαίνει αντικειμενική ενημέρωση;
Που πήγαν οι εποχές που ο δημοσιογράφος είχε το χρόνο να κάνει έρευνα και να φέρει στο φως στοιχεία και γεγονότα που ενημέρωναν πραγματικά τον κόσμο; Να δώσουν απλά την πληροφορία, την εικόνα της είδησης και να αφήσουν τον κόσμο να βγάλει ελεύθερα το συμπέρασμά του.
Το «πλεόνασμα» των δημοσιογράφων θα περίμενε κανείς να δημιουργήσει μια νέα στρατιά «ρεπόρτερ», αυτοί που μιλούσαν με τον κόσμο, έβλεπαν από κοντά την είδηση, την βίωναν και έπειτα την έγραφαν σε χαρτί. Χωρίς δελτία τύπου, e-mail και τηλεφωνικές παρεμβάσεις.
Αν η ελληνική δημοσιογραφία χρωστά κάτι στους πολίτες αυτής της χώρας, είναι η αντικειμενική ενημέρωση. Είναι «χρέος» όλων των δημοσιογράφων…