του Βενετσάνου Γιώργου
Καλά τα πανηγύρια των ΜΜΕ και της κυβέρνησης για την μετά από 15 χρόνια συνεχών συνομιλιών που κατέληξαν σε μισή οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αιγυπτιακή δημοκρατία, αλλά καλύτερη η σκέψη και ο προβληματισμός, διότι ναι μεν κλείνει ένα ανοιχτό μέτωπο που το αφήσαμε ως χώρα να γίνει γεγονός, ενώ με τις κατάλληλες κινήσεις θα μπορούσαμε να το έχουμε σταματήσει εν την γένεση του, μιλώ για το τούρκο λιβυκό σύμφωνο της ΑΟΖ το οποίο ναι μεν δεν στέκει λογικά αλλά δεν δίστασαν να το κάνουν.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο σήμερα. Δεν καταλαβαίνω γιατί ενώ τολμήσαμε επιτέλους να αρχίσουμε να οριοθετούμε με τις όμορες χώρες (έστω και κουτσά στραβά, μια και έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία να κόβουμε επήρεια από τα νησιά μας χαρίζοντας ζωτικό χώρο η συνεκμετάλλευση σε άλλες χώρες) δεν το έγινε σωστά, η συμφωνία για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο φαίνεται να μην συμπεριλαμβάνει δυτικά το Γαϊδουρονήσι αλλιώς Χρυσή του νομού Λασιθίου. Παράλληλα δίνει περιορισμένη επήρεια στα μεγάλα νησιά, αφήνοντας έτσι έξω τα μικρά μας νησιά και κυρίως το Καστελόριζο και να μην ξεχνάμε ότι εδώ δεν έγινε επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια όπως στην περίπτωση της Ιταλίας. Επιπλέον, δεν δίνει καθόλου επήρεια στα νησιά νότια της Κρήτης, όπως το Κουφονήσι, το οποίο όμως έχει αυτοτελή οικονομική ζωή.
Η συμφωνία που υπογράψαμε μπορεί να θεωρηθεί καλή́ μόνο σε μια περίπτωση, αν την κρίνουμε στο πλαίσιο της παρούσας διένεξης με την Τουρκία του Ερντογάν. Βεβαίως και ήταν απαραίτητη μια και εδώ και δεκαετίες οι πολίτικες μας ηγεσίες για έναν ακατανόητο λόγο είχαν αφήσει τα πράγματα να σέρνονται, σε αντίθεση με την Κυπριακή Δημοκρατία που κόντρα σε όλους ανακήρυξε την ΑΟΖ της με συντεταγμένες. Όπως είπαμε καλή η συμφωνία με αρκετά αλλά́, μια και έχει σημεία που υπό́ προϋποθέσεις μπορεί́ να είναι προβληματικά́ στο μέλλον.
Πιστεύω ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος από́ αυτή την συμφωνία είναι από το να νομίσουμε ότι ξεμπερδέψαμε με το πρόβλημα και ότι αποτρέψαμε την Τουρκία από́ το να αμφισβητεί τα κυριαρχικά́ μας δικαιώματα. Από την άλλη πάλι ακούμε για αυτήν την περιβόητη Χάγη, εδώ και αν χρειάζεται προσοχή. Το να καταφεύγουμε στη Χάγη μπορεί να μας φέρει ένα μη επιθυμητό́ αποτέλεσμα για την πατρίδα μας, από́ το οποίο δεν θα μπορούμε μετά να απεμπλακούμε. Είναι προτιμότερο να παραμείνει η εκκρεμότητα με την Τουρκία, ιδίως ανατολικά́ του 28ου. Μιας και δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα αναγνωριστεί πλήρης επήρεια στο Καστελόριζο, ειδικά μετά από την παραίτηση της Ελλάδας από την επήρεια της νήσου Κουφονήσι νότια της Κρήτης.
Αν η κυβέρνηση συνεχίσει με την ίδια λογική που έχει η χώρα μέχρι τώρα, δηλαδή να ακούμε πρώτα τι θέλουν οι κατ’ όνομα σύμμαχοι και μετά να χαράσσουμε της δική μας στρατηγική απέναντι στην Τουρκία ένα είναι βέβαιο, ότι δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα. Για όσους ακόμη δεν κατάλαβαν τα αστεία και η χαλαρή λογική του «κάπως θα τα βολέψουμε με την Τουρκία» ή «μας ενδιαφέρουν η Κρήτη, η Ρόδος και η Κάρπαθος» (πουθενά το Καστελόριζο), έχουν πάρει ήδη τέλος. Όσο για αυτό που διακινείται από κάποιους τελευταία ότι «θα τα κανονίσει όλα η Μέρκελ», είναι ακόμη πιο επικίνδυνο για να μην πούμε ότι εγγυάται την καταστροφή μας.
Ο Ερντογάν θέλει να τελειώνει πριν από τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου. Αρά οι όποιες πρωτοβουλίες, νουθεσίες και παραινέσεις των ξένων πρέπει να μην απασχολούν πλέον την ελληνική κυβέρνηση. Ίσως έφτασε η ώρα που όλοι παραδέχοντουσαν ότι θα έρθει και κατά την οποία θα κληθούμε ως έθνος να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα. Ας επικεντρωθεί λοιπόν η κυβέρνηση στον τρόπο με τον οποίο θα την αναχαιτίσει αποτελεσματικά. Οποιοσδήποτε άλλος δρόμος οδηγεί σε δραματικές εκπτώσεις για τα συμφέροντα της χώρας και δικαιολογία για αυτό δεν μπορεί να υπάρξει…
Με όλα τα ανωτέρω βλέπουμε ότι στην ουσία έμεινε μια πόρτα ανοιχτή που μπορεί να μας οδηγήσει σε επώδυνες υποχωρήσεις, για τις οποίες όμως δεν έχει δικαίωμα να τις κάνει κανένας κυβερνήτης και κανένα πολιτικό κόμμα. Δεν μπορείτε, δεν δικαιούστε να αποφασίσετε να μοιράσετε ένθεν κακείθεν την περιουσία του έθνους των Ελλήνων (πάρα τις προσπάθειες που γίνονται εδώ και χρόνια από διαφόρους ευτυχώς παραμένουμε ακόμη έθνος), και αυτό το έθνος έχει μνήμη, πυγμή και αντιδρά τιμωρώντας τους υπαίτιους όταν και αν χρειάζεται, για αυτό να θυμούνται άπαντες ότι ούτε το Καστελόριζο «κείται μακράν», ούτε εθνική μας αξιοπρέπεια που την έχετε κάνει κουρελόπανο.
Πως αντιδρούμε;
· Άμεση το δυνατόν ενίσχυσή του ναυτικού και της αεροπορία μας, πάρά το υψηλό́ δημοσιονομικό́ κόστος, εδώ ας βοηθήσουν και οι Έλληνες εφοπλιστές που απολαμβάνουν αφορολόγητη ασυλία.
· Αποστολή αεροσκαφών Μιράζ στο αεροδρόμιο «Ανδρέας Παπανδρέου» της στην Κύπρο.
· Να ειπωθεί σε όλους τους τόνους και ξεκάθαρα πως θα βυθίσουμε το Oruc Reis αν επιχειρήσει σεισμικές έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
· Ενίσχυση αμυντικών συμμαχιών με φίλια κράτη εκτός ΝΑΤΟ.
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις μας προλαβαίνουν τα γεγονότα.
Τούτες τις ώρες που γράφω αυτό το κείμενο μαθαίνω ότι παραμονές που ο ελληνισμός ετοιμάζεται να γιορτάσει την γιορτή της 15 Αυγούστου οι Τούρκοι εισέβαλαν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Απέναντι από τον τουρκικό στόλο βρίσκονται δύο φρεγάτες του πολεμικού μας ναυτικού και όχι μόνον…
Οι ευχές όλων μαζί τους και ας είναι προστάτιδα τους η ΠΑΝΑΓΙΑ μας που σε λίγες μέρες έχουμε την γιορτή της και με την ευχή οι πολιτικοί μας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.