Ο Ιούλης 2020 δεν είναι Ιούλης 1974

ΟΡΘΗ, επιβεβλημένη και χρήσιμη πάντοτε είναι, μεν, η προσφυγή και υπενθύμιση των παλαιότερων ιστορικών γεγονότων και συγκυριών. Για ωριμότερους στοχασμούς.

ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ – ή και προβάλλοντες το φόβητρο – ως επικείμενης αυτόν τον καιρό, μιας πολεμικής σύρραξης με την Τουρκία και υπονοούντες εμμέσως πλην σαφώς μια νέα πολεμική ήττα του Ελληνισμού αντίστοιχη του 1974, τινές εκ των δημοσιογραφούντων (π.χ. Αλεξάνδρα Φωτάκη, 2.7.2020, στα αθηναϊκά ΝΕΑ, σελ.8-9) φρόντισαν να θυμηθούν και να υπενθυμίσουν το… «κενό εξουσίας» στις ΗΠΑ τον Ιούλιο 1974 εκ της αχρηστεύσεως, λόγω σκανδάλου Γουότεργκεϊτ, του τότε Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, παραλληλίζοντάς το με την τωρινή, «σαν του Κίσινγκερ», ερντογανοφιλία του νυν Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, και υπότιλους στο άρθρο, την «Κύπρο αντιμέτωπη ενός εφιάλτη νέου Αττίλα» και την «Τουρκία: Πιο ισχυρή και εξελιγμένη»…
ΟΡΘΗ, επιβεβλημένη και χρήσιμη πάντοτε είναι, μεν, η προσφυγή και υπενθύμιση των παλαιότερων ιστορικών γεγονότων και συγκυριών. Για ωριμότερους στοχασμούς.
ΕΓΚΥΡΟΤΕΡΗ, όμως, είναι, και πιο σοφή, αυτή η επιχειρούμενη σύγκριση και αντιστοιχία περί «τῶν τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι» (Θουκυδίδης Α-22) να ΜΗΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙ ούτε και να υποβαθμίζει ή να παραβλέπει και προπάντων να μην αποσιωπά «τὸ σαφὲς σκοπεῖν» των συγκρινομένων «τῶν τε γενομένων» πραγμάτων…
Ο ΙΟΥΛΙΟΣ του 2020 ουδεμία σχέση έχει και καμία σύγκριση δεν επιδέχεται, με τον ολέθριο για τον Ελληνισμό, καταραμένον έκτοτε τρισκατάρατο Ιούλιο και Αύγουστο του 1974 των αποφράδων Δευτέρας 15ης Ιουλίου 1974 του Προδοτικού Χουντικού Πραξικοπήματος και Σαββάτου 20ής Ιουλίου 1974 της τουρκικής εισβολής του Αττίλα στις προδομένες και σκοπίμως αφύλακτες κυπριακές Θερμοπύλες του Πέντεμιλι της Κερύνειας μας.
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ του 2020, το κυπριακό και το ελλα-δικό μας κράτος, δεν υποφέρουν από την προαιώνια εμφύλια πανούκλα του γένους:
– Έλληνες να διατάσσονται να στρέφουν τις κάννες των όπλων τους και να πυροβολούν Έλληνες στο Προεδρικό της Λευκωσίας, στην Αρχιεπισκοπή της Κύπρου, τρυπώντας με βολίδα πολυβόλου 12,7 χλστ ακόμη και την καρδιά του αγάλματος της Ελευθερίας στην οδό Νικηφόρου Φωκά επί των τειχών της κυπριακής πρωτεύουσας.
ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΞΙ χρόνια από τότε, το επιβεβλημένο στις όποιες ιστορικές αναφορές και συγκρίσεις θουκυδίδειο «σαφὲς σκοπεῖν», λέγει πρωτίστως ότι:
– Ελλάς και Κύπρος έχουν απαλλαγεί αδιαμφισβήτητα και οριστικά (επί μισό ήδη αιώνα) από την αχίλλειον πτέρνα του οιουδήποτε ένοπλου εμφύλιου διχασμού.
ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ του 2020 δεν είναι οπλισμένοι, έτοιμοι για να αλληλοσκοτωθούν μακαριακοί, γριβικοί, λυσσαριδικοί, πραξικοπηματίες, αντιστασιακοί, χουντικοί, αντιχουντικοί, δεξιοί, αριστεροί και κάθε καρυδιάς καρύδι.
Αυταπόδεικτο μέγιστο ιστορικό γεγονός για τις ανάγκες αναστοχασμού του «σαφὲς σκοπεῖν»…
ΤΟ ΕΙΧΕ γράψει απερίφραστα σε κορυφαίους στίχους του και ο ποιητής της «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα» Κυριάκος Χαραλαμπίδης:
«Αν ο λαός μας δεν μπορεί να αντλήσει απ’ τα δεινά του
τότε του δόθηκε άδικα μια τέτοια τραγωδία…».
ΤΟ ΙΔΙΟ «σαφὲς σκοπεῖν» του Ιουλίου 2020, λέγει επίσης ότι: Στην Αθήνα και στη Λευκωσία ο Ελληνισμός έχει δύο ισχυρές κυβερνήσεις, του μεν Κυριάκου Μητσοτάκη εν Ελλάδι, του δε Νίκου Αναστασιάδη εν Κύπρω, οι οποίες πέτυχαν να εκπλήξουν θετικά ακόμη και όσους δεν τις ψήφισαν, κομματικούς και άλλως πως αντιπάλους, στην πανεθνική άμυνα και την απόκρουση της πανδημίας του κορωνοϊού, καθιστάμενες ζηλευτό υπόδειγμα αποτελεσματικής – σωτήριας ζωών – πολιτικής, ακόμη και για υπερδυνάμεις οι οποίες ατύχησαν να έχουν ανόητους, νήπιους ή και ηλίθιους κυβερνώντες.
ΕΑΝ από παλαιότερα, Αθήνα και Λευκωσία (και οι διαδοχικώς κυβερνήσαντες) είχαν την πολιτική σοφία και την ευψυχία και τη στρατηγική βούληση να απαλλαγούν από τα δικά τους Ηττημένα Μυαλά και τολμούσαν να απεγκλωβιστούν από τις καταστροφικές ψευδαισθήσεις τους περί Τουρκίας, περί «ελληνο-τουρκικής φιλίας», περί Νατοϊκής συμμαχίας, περί «καλού ισλαμο-δημοκράτη Ερντογάν», περί «εξευρωπαϊσμού της γείτονος», περί «αμοιβαίως αποδεκτής διζωνικής λύσης του Κυπριακού», περί «συνδιαχείρισης του Αιγαίου και συνυποσχετικού στη Χάγη» και όλα τα «τοιούτα και παραπλήσια», ασφαλώς και θα είχαν, Ελλάς και Κύπρος, από τον Έβρο, και το Αιγαίο έως την Κύπρο, ισχυρότερες Ένοπλες Δυνάμεις Αποτροπής κάθε τουρκικής πολεμικής απειλής.
– Και ασφαλώς δεν θα εσύροντο στον πρόσφατο αυτοεξευτελισμό του Αναστασιάδη με την… Ελίτα του, περί «ολοκληρωτικής καταστροφής του Ελληνισμού της Κύπρου»…
ΑΛΛ’ ΟΜΩΣ, έστω κι έτσι, τον Ιούλιο του 2020 ο Ελληνισμός διαθέτει ένοπλες δυνάμεις, ικανές και εκπαιδευμένες και πρόθυμες να διαλαλούν, διά στόματος Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου, πειστικά και αξιόπιστα, στην Άγκυρα, και να της δείχνουν εμπράκτως καθημερινά από τον Έβρο ώς το Καστελόριζο ότι: «Όποιος πατήσει έδαφός μας, πρώτα θα τον κάψουμε, μετά θα ρωτήσουμε ποιος είναι»…
ΟΜΟΙΑ, «τοιούτα και παραπλήσια» θα μπορούσε να έλεγε πειστικά και ο Αναστασιάδης.
– Εάν πρώτα εκφωνούσε το απεταξάμην για τα δικά του Ηττημένα Μυαλά.
– Και δεύτερον, εάν επί της προεδρίας του από το 2013 έως σήμερα (εφτά ολόκληρα χρόνια) κατόρθωνε να ενισχύσει την Εθνική Φρουρά με Πολεμική Αεροπορία και Πολεμικό Ναυτικό, αντί να λαϊκίζει με ψηφοθηρική μείωση της στρατιωτικής θητείας…
Ποτέ δεν είναι αργά…
Ο ΙΟΥΛΗΣ ξαναλαλεί πάντα με τον Βασίλη Μιχαηλίδη, τζιαιρόν δευτερογιούνην, ότι:
«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψη, κανένας, γιατί σιέπει την που τ’ άψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη»…
Λάζαρος Μαύρος