Η ΟΝΕ δεν του ανήκει – Δικαιώνει Καραμανλή για τις μίζες 1996-2001… Τα 2 εκατομμύρια ευρώ και η αποκάλυψη «είμαι νόθος»
Το τελευταίο βιβλίο («Προσωπική μαρτυρία», εκδόσεις Παπαζήσης) που έγραψε ο Γιάννος Παπαντωνίου μετά την αποφυλάκιση του από το σωφρονιστικό κατάστημα Κορυδαλλού στο οποίο παρέμεινε «προσωρινά κρατούμενος» 531 ημέρες παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μπορεί να αναγνωσθεί με τρεις τρόπους.
Ο πρώτος είναι στο να σταθεί κανείς στα επιχειρήματα που καταθέτει ο πρώην Υπουργός για να απαντήσει στις κατηγορίες που τον βαρύνουν και ενώ η δικαιοσύνη έχει διατάξει περαιτέρω ανάκριση για την διερεύνηση τους: της δωροδοκίας και της νομιμοποιήσεως εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα αναφορικά με το ανάθεση του εκσυγχρονισμού των φρεγατών. Η δικαιοσύνη κατηγορεί τον πρώην Υπουργό γιατί ανέθεσε σε σε ένα τρίτο πρόσωπο προσωπικό του φίλο πολιτικό μηχανικό να μεταφέρει το 2003 σε λογαριασμό της συζύγου του στην Ελβετία ποσό 2 εκατομμυρίων ευρώ. Σε μετρητά. Σύμφωνα με την δικαιοσύνη, το ποσό αυτό στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελεί «μίζα» που φέρεται ότι δόθηκε στον Γιάννο Παπαντωνίου από υποκασκευαστή του έργου των φρεγατών, ο οποίος τα εκταμίευσε σταδιακά από προσωπικούς του λογαριασμούς σε ελληνικές τράπεζες, τα έδωσε στον άνθρωπο του Γιάννου και εκείνος με την σειρά του τα κατάθετε στην Ελβετία χωρίς να υπάρχει η οιαδήποτε σύνδεση, τηλεφωνική, ηλεκτρονική τραπεζική μαζί του.
Ο κύριος Παπαντωνίου αμφισβητεί τους χρόνους των εκταμιεύσεων και δίνει μια μελό εξήγηση για τα 2 εκατομμύρια ευρώ που κατατέθηκαν από τον φίλο του τον μηχανικό στην Ελβετία. Αποκαλύπτοντας ότι είναι «νόθο παιδί» του Ιωάννη Πανόπουλου, ο οποίος τον αναγνώρισε ως υιό του μόλις το 1970 (διατηρούσε μυστική σχέση με την μητέρα του πρώτη γυναίκα Διευθύντρια του ΙΚΑ επί Γεωργίου Παπανδρέου), υποστηρίζει ότι δέχθηκε ενισχύσεις της τάξεως του 1 εκατομμυρίου ευρώ από την οικογένεια του πατέρα του και την μητέρα του την περίοδο 1985-2003 (οι οποίες προφανώς δεν κατατέθηκαν στην τράπεζα και μάλλον δεν δηλώθηκαν ποτέ σε κάποιο πόθεν έσχες). Το άλλο 1 εκατομμύριο ευρώ από τα 2 της φερόμενης «μίζας» ο κύριος Παπαντωνίου το δικαιολογεί ως «υπόλοιπο ανάλωσης 352.000 ευρώ» από την φορολογική δήλωση του και ως «εξόφληση δανείου ύψους 1 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων που φέρεται ότι είχε δώσει στην θανούσα σύζυγο του Λία Καρτάλη την περίοδο 1992-1997 για την αγορά ακινήτου». Έτσι δικαιολογεί ο πρώην Υπουργός λοιπόν την κατά την δικαιοσύνη «μίζα» των 2 εκατομμυρίων ευρώ: Ως κατά βάση «οικονομικές ενισχύσεις» από την οικογένεια ενός πατέρα που άργησε να τον αναγνωρίσει.
Όσον αφορά τον τρόπο κατάθεσης των χρημάτων στην Ελβετία ο κύριος Παπαντωνίου είναι αποκαλυπτικός: «Για την διαφύλαξη της διακριτικότητας των οικογενειακων σχέσεων οι μεταβιβάσεις παρέμειναν άτυπες και το ποσό κατατέθηκε στο όνομα της συζύγου μου Σταυρούλας Κουράκου το 2002-2003 στην τράπεζα UBS της Γενεύης μέσω του Ανδρέα Μπάρδη που ήταν κάτοικος Ελβετίας». Δύο εκατομμύρια ευρώ λοιπόν από «οικογενειακές ενισχύσεις, δάνεια και υπόλοιπα ανάλωσης» με άτυπες μεταβιβάσεις σε λογαριασμό της συζύγου! Αν η ελληνική δικαιοσύνη θεωρήσει με βάση την κοινή λογική και το αποδεικτικό υλικό πειστικές αυτές τις εξηγήσεις μελό, εμάς δεν μας πέφτει λόγος. Ευχόμαστε καλή ποινική τύχη στον κύριο Υπουργό, ο οποίος σήμερα δίνει συνεντεύξεις, μιλά για «δικαιώσεις» και απαιτεί «συγνώμες». Το αν αρχικά είχε υποστηριχθεί ότι τα ποσά αυτά ανήκαν στην σύζυγο του από τον προηγούμενο της γάμο εμείς το θεωρούμε ιστορική λεπτομέρεια, την οποία αξιολογεί ο καθένας. Ποιος τα θυμάται όλα αυτά άλλωστε;
Ο δεύτερος τρόπος να αναγνωσθεί το βιβλίο Παπαντωνίου είναι ο παραπολιτικός: Οι εκτεταμένες αναφορές του από την εμπειρία του Κορυδαλλού. Η δυσφορία του για την υγρασία, για τις δεκάδες γάτες έξω από τα κελιά, για τον εγκλεισμό της συζύγου του δίπλα στα κελιά των Πυρήνων της Φωτιάς, οι οποίοι του είχαν κάψει δύο ΙΧ. Η δυσαρέσκεια του για τα στρώματα στο κρεβάτι του καθώς υπέφερε από ισχυαλγία, τα μπουκάλια με ούρα και τα σκουπίδια στο μεταγωγών. Τέλος, οι λεπτομέρειες για τους αγώνες τάβλι που έπαιζε και για την γυμναστική στο προαύλιο.
Ο τρίτος τρόπος για να αναγνωσθεί αυτό το βιβλίο είναι ο πολιτικός. Ο πρώην Υπουργός δεν κάνει την παραμικρή αναφορά στις συνεδριάσεις του ΚΥΣΕΑ, οι οποίες προχώρησαν στις αναθέσεις εκσυγχρονισμού των φρεγατών υπό την Προεδρία του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Ωστόσο εκδηλώνει την πικρία του για την πολιτική εγκατάλειψή του. Αν διαβάσει μάλιστα κανείς συνδυαστικά το βιβλίο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο πρώην Υπουργός που είχε καθοριστικό ρόλο στην ένταξη της Ελλάδος στην ΟΝΕ ρίχτηκε στην πυρά μετά το 2004 με απόφαση των Παπανδρέου-Σημίτη για να εξουδετερωθεί από τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ δεδομένου ότι ήταν ισχυρότατος παίκτης λόγω των σχέσεων που διατηρούσε με τους Γάλλους ηγέτες Ολλάντ, Ζοσπέν, Φαμπιούς.
Ο Γιάννος, κορυφαίος Υπουργός και συνεργάτης του, στο βιβλίο του αποδομεί τον Κώστα Σημίτη χειρουργικά με την συνταγή του «να σε αλείψω μέλι». Ταυτόχρονα επαινεί σε ένα μόνο σημείο τον Κώστα Καραμανλή που συνέστησε την εξεταστική επιτροπή εναντίον του Άκη Τσοχατζόπουλου. Παραθέτουμε τα σχετικά χωρία ασχολίαστα.
Γράφει ο κύριος Παπαντωνίου:
«Παρά τα λάθη που συνόδευσαν την αποχώρηση του κυρίου Σημίτη και εξηγούν εν μέρει την ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟΔΟΧΗ της πρωθυπουργικής του πορείας ο Κώστας Σημίτης άφησε θετικό αποτύπωμα στην πολιτική ιστορία της χώρας. Υπήρξε ικανός πρωθυπουργός (…) Δεν κατόρθωσε να μεταδώσει το όραμα του σε πλατιά κοινωνικά στρώματα του ελληνικού λαού. Ίσως γι αυτό ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ η ιδιοσυγκρασία του και ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ του. Το αποτέλεσμα είναι ότι η κληρονομιά του ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ στην εισαγωγή του ευρώ που βέβαια για λόγους που ήδη αναλύθηκαν αποτελεί μείζον ΕΘΝΙΚΟ επίτευγμα. Όμως το πέρασμα του δεν επηρέασε την γενική φορά των πραγμάτων. Δεν συνέβαλλε στην διαμόρφωση μιας καλύτερης κανονικότητας για την χώρα».
Όσον αφορά τον Καραμανλή τον οποίο βεβαίως επικρίνει σε άλλα σημεία του βιβλίου σε ένα τον δικαιώνει. Γράφει:
«Ο λόγος που η κυβέρνηση Καραμανλή συνέστησε Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή των Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ στον τομέα της Άμυνας ήταν οι καταγγελίες που είχαν γίνει με αιχμή την περίοδο της θητείας του προκατόχου μου Άκη Τσοχατζόπουλου. Οι καταγγελίες αποδείχθηκαν ακριβείς και οι καταδικαστικές αποφάσεις που ακολούθησαν τις επιβεβαίωσαν. Την περίοδο 1996-2001 υπήρξαν πολύ σημαντικά απαράδεκτα φαινόμενα διαφθοράς στον χώρο των εξοπλιστικών προμηθειών».
Για τα οποία -αυτό δεν το γράφει ο κύριος Παπαντωνίου-την πολιτική ευθύνη είχε η κυβέρνηση Σημίτη.
πηγή: εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»