Ανατολικώς της Ιταλίας ο κίνδυνος… Είμαστε προ των πυλών αλλαγής του status του Αιγαίου

Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη, ούτε καν ρεπορτάζ. Τα μοτίβα επαναλαμβάνονται.

Από τον Μανώλη Κοττάκη
«δημοκρατία»
Στοιχειώδης διαγώνιος ανάγνωσις του νέου εξαιρετικού βιβλίου των διακεκριμένων συναδέλφων μας Μιχάλη Ιγνατίου και Νίκου Μελέτη «Η συμφωνία που γκρίζαρε το Αιγαίο, από τα Ίμια στη Μαδρίτη» (εκδόσεις Πεδίο), σε συνδυασμό με απλή μελέτη των δηλώσεων όλων των πρωταγωνιστών της περιοχής, κατατείνει σε ένα απλό συμπέρασμα: Οι Τούρκοι κινούνται βάσει οργανωμένου σχεδίου. Τα περί εξαγωγής της οικονομικής κρίσης τους στο Αιγαίο αποτελούν ανέκδοτο. Η ιστορία και τα γεγονότα δείχνουν ότι οι γείτονες δεν κινούνται ποτέ τυχοδιωκτικώς.
Πρώτα εξασφαλίζουν τα νώτα τους και έπειτα κινούνται. Εν προκειμένω, τι διαπιστώνουμε;
Πρώτον, ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι το πολιτικό τέκνο της προδοτικής συμφωνίας της Μαδρίτης την οποία έγραψε με τα χεράκια της η υπουργός Εξωτερικών των φίλων μας των «Δημοκρατικών» Μαντλίν Ολμπράιτ αντιγράφοντας λέξη προς λέξη το σχέδιο που είχε ετοιμάσει ο πρώην Τούρκος πρωθυπουργός Μεσούτ Γιλμάζ.
Μετά την υπογραφή της συμφωνίας από τον Κώστα Σημίτη και την εκ μέρους αναγνώριση της Ελλάδος νόμιμων και ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο η Ελλάς καταδικάστηκε να απεμπολήσει διά παντός το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων της από τα 6 στα 12 μίλια. Μόνο μία κυβέρνηση επιχείρησε να παραβιάσει τη Μαδρίτη εργαζόμενη συστηματικά για ανακήρυξη ΑΟΖ με τις χώρες της περιοχής (Αλβανία, Λιβύη, Αίγυπτο), η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή το 2009, και η κυβέρνηση αυτή συμπτωματικώς… έπεσε.
Αν σήμερα μπορεί ο Ερντογάν και δημοσιεύει χάρτες πραγματοποίησης ερευνών πέριξ της Ρόδου, της Κάσου και της Καρπάθου, λίγο έξω από τα δικά μας 6 μίλια, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεώς του, σε αυτή την προδοτική συμφωνία το οφείλει. Η Μαδρίτη γέννησε τη Λιβύη! Διά της αποχής της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων μας έως τα 12 μίλια η Τουρκία επιχειρεί να καταλάβει ζωτικό χώρο της επικράτειάς μας διά χρησικτησίας.
Δυστυχώς για εμάς, πέραν των γραπτών υπάρχουν και ηχογραφημένα ντοκουμέντα από τη βραδιά των Ιμίων (φυλάσσονται στα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ), στα οποία ακούγεται ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών να δεσμεύεται ότι δεν θα επεκτείνουμε ποτέ τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια.
Δεύτερον, όπως προκύπτει από τη διαγώνια ανάγνωση του βιβλίου Ιγνατίου – Μελέτη, απώτερος στόχος των Τούρκων αλλά και των Αμερικανών από το 1996, χρονιά που αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά από την Τανσού Τσιλέρ η Συνθήκη της Λωζάννης -εκτός από τη θαλάσσια κυριαρχία μας στην περιοχή-, είναι ο αφοπλισμός των νήσων του Αιγαίου. Η αποχώρηση των ελληνικών Στρατευμάτων από τα Δωδεκάνησσα.
Το γράφει ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ Τόμας Νάιλς σε τηλεγράφημά του της 27ης Μαρτίου 1996 προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Πρέπει να πιέσουμε για την αμοιβαία αποχώρηση δυνάμεων στη δυτική Ανατολία και στο ανατολικό Αιγαίο». Και για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται μια ταπεινωμένη Ελλάς στο τραπέζι του διαλόγου. Είτε έπειτα από επεισόδιο είτε άνευ αυτού. Η σκηνοθεσία είναι γνωστή από το 1996. Για να τηρηθούν τα προσχήματα πρέπει όταν έρθει η ώρα του διαλόγου να έχουμε θέσει και εμείς ως Ελλάδα κάποια θέματα προς την Τουρκία για να είναι επικοινωνιακά διαχειρίσιμη η συμφωνία.
Οι ΗΠΑ το μεθοδεύουν από το 1996. Γράφει ο υπουργός Εξωτερικών Γουόρεν Κρίστοφερ -καθόλου βλαξ- σε τηλεγράφημα της 17ης Απριλίου 1996 προς την αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών: «Υπάρχει και το θέμα της ισορροπίας. Χρειάζεται να υπάρχουν πολλά θέματα ώστε να μπορεί να γίνει παζάρι. Έτσι και οι δύο πλευρές θα μπορούν να είναι νικητές». Αν κρίνω από το γεγονός ότι η Ελλάδα έβαλε εσχάτως στο τραπέζι ζήτημα για το Ακουγιου, την Αγία Σοφία, την κυριαρχία των Μοσχονησίων, τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία, τότε μάλλον το manual έχει τεθεί σε εφαρμογή. Θα καθίσουμε στο τραπέζι για όλα.
Τρίτον, η τουρκική χορογραφία -και με το πρόσφατο επεισόδιο με τη φορτηγίδα «Cirkin» (που στη γλώσσα τους σημαίνει «Το άσχημο», «Το κακό») και με τη διέλευση του «Ορούτς Ρέιτς» από την ελληνική υφαλοκρηπίδα- δείχνει ότι οι γείτονες δεν θα προκαλέσουν επεισόδιο. Θα μας προκαλέσουν να το κάνουμε εμείς.
Εκείνοι αναμένουν την καταχώριση του τουρκολιβυκού μνημονίου στα αποθετήρια του ΟΗΕ. Έπειτα θα κάνουν την εμφάνισή τους στην περιοχή επικαλούμενοι και την απουσία ελληνικών συντεταγμένων για να ισχυριστούν ότι βρίσκονται, βάσει αναγνωρισμένης διεθνούς συμφωνίας από τον ΟΗΕ, σε δική τους επικράτεια! Και ότι εμείς τους παρενοχλούμε!
Τέταρτον, οι διεθνείς συμμαχίες μας -αυτό προκύπτει από τη μελέτη των δηλώσεων αξιωματούχων- δεν είναι και τόσο σταθερές. Δεν πατάμε γερά. Οι Γάλλοι έκαναν ότι δεν είδαν την τουρκική φορτηγίδα και αποχώρησαν με ελαφρά πηδηματάκια από την επιχείρηση «Irini» μόλις πληροφορήθηκαν ότι δεν είναι και βέβαιον πως θα αγοράσουμε τις φρεγάτες τους.
Οι Ιταλοί υπέγραψαν τη συμφωνία μαζί μας, αλλά οι τόνοι τους ήταν εξαιρετικά χαμηλοί. Ο Ντι Μάιο επρόκειτο να μεταβεί προχθές ικέτης στην Κωνσταντινούπολη, αλλά του το ανέβαλε ο Τσαβούσογλου («γυμνάσιο, γυμνάσιο, γυμνάσιο»). Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου δεν είπε ούτε μία φορά τη λέξη «Τουρκία» στις κοινές του δηλώσεις με τον ημέτερο Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ απέφυγε να δεσμευτεί για την ενεργοποίηση του EastMed που θα ήτο η έμπρακτος αμφισβήτησις του τουρκολιβυκού μνημονίου. Όσο για τον φίλο μας, τον Χαφτάρ, στον οποίο επενδύσαμε ανοήτως, ετοιμάζεται να διαφύγει ηττηθείς στο Λάγκλεϊ αφού έφερε εις πέρας τον ρόλο του.
Πέμπτον και σημαντικότερον: Τι προκύπτει γεωπολιτικά από την ανάλυση των δεδομένων;
Αυτό που είπε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής σε έναν βουλευτή που τον επισκέφθηκε προσφάτως και συζήτησαν τα ελληνοτουρκικά. «Η Τουρκία επιχειρεί να ελέγξει όλη τη χερσαία και θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται ανατολικώς της Ιταλίας». Ήτοι, Αλβανία, Λιβύη, Κύπρο, νησιά Αιγαίου, ανατολική Μεσόγειο, ελληνική Θράκη, Βουλγαρία και Σκόπια (παρά τις Πρέσπες). Κι αν κρίνουμε από τα τελευταία δεδομένα (επικοινωνία Τραμπ – Ερντογάν, αναβολή επίσκεψης Λαβρόφ στην Άγκυρα) δεν απέχει από την πραγματικότητα η εκτίμηση ότι μάλλον αλλάζει στρατόπεδο. Επιχειρεί να ελέγξει την περιοχή στο σύνολό της ως τοποτηρητής της Δύσης απέναντι στη Ρωσία. Με ό,τι αυτό σημαίνει για εμάς. Η ιστορική μεταβολή είναι τεράστια.
Είμαστε προ των πυλών αλλαγής του status του Αιγαίου. Ξέρετε γιατί οι πρωθυπουργοί μας μπορούσαν και χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι στους ξένους σε άλλους καιρούς; Γιατί ελέγχοντας το Αιγαίο η Ελλάδα ήταν ο ρυθμιστής της κυκλοφορίας πολεμικών και εμπορικών πλοίων στο τρίστρατο «Δαρδανέλια – Σουέζ – Γιβραλτάρ».
Ιδιωτικοποιώντας το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης χωρίς ανταλλάγματα (με τα κυάλια θα παρακολουθήσουν οι ΗΠΑ το επεισόδιο με τους Τούρκους, όπως έκαναν και οι Άγλλοι στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922) και χάνοντας ο μη γένοιτο κυριαρχία σε Αιγαίο και Μεσόγειο νοτίως της Κρήτης, πάει το status μας.
Πάει «Μεγάλο Περίπατο». Και ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Δύσκολα καταλαβαίνει ο εξαθλιωμένος-εξοντωμένος από τα Μνημόνια και τον κορονοϊό Ελληνας τι απαρχή δεινών θα είναι η τυχόν απώλεια της κυριαρχίας αυτής και τυχόν αλλαγή του status. Κοιτά τον χάρτη ο Ελληνας και οι περιοχές νοτίως της Κρήτης, κάτω στο Λιβυκό, του φαίνονται μακριά. Νιώθει ασφαλής και δεν καταλαβαίνει ποιο είναι το νόημα μιας σύρραξης για κάτι που συμβαίνει τόσο μακριά. Στη δε ανέχεια που βρίσκεται… πού όρεξη για πολέμους! Το 56% υπέρ που έδωσε μια πρόσφατη δημοσκόπηση ήταν ελάχιστο σε σύγκριση με το διακύβευμα.
ΥΓ.: Ευχαριστώ τον Μιχάλη Ιγνατίου για τη δημοσίευση της ιστορικής συνέντευξης που μου έδωσε για τους S-300 ο αείμνηστος Πρόεδρος Γλαύκος Κληρίδης τον Μάιο του 2007 για την ΕΡΤ στο γραφείο του, στα περίχωρα της Λευκωσίας. Τότε προβλήθηκε στη 1.30 τα ξημερώματα!