Μήνυμα συνεργασίας Τσίπρα σε Γεννηματά και Βαρουφάκη για προοδευτική συγκυβέρνηση

Έχοντας στόχο την υπέρβαση των ηγεμονισμών και την προγραμματική σύγκλιση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει συνεργασία με ΚΙΝ.ΑΛ. και ΜέΡΑ 25 -Στο επίκεντρο το όνομα και η φυσιογνωμία που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ

Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
«κυριακάτικη δημοκρατία»
Προσκλητήριο στους όμορους πολιτικά χώρους για τον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας που θα υπερβαίνει τραυματικούς ηγεμονισμούς και ευκαιριακές προσεγγίσεις κορυφής του παρελθόντος και θα βασίζεται σε προγραμματικούς όρους και συγκλίσεις σχεδιάζει να απευθύνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου από το βήμα της κεντρικής επιτροπής για την ανασυγκρότηση του κόμματος. Την ίδια στιγμή, ο Αλ. Τσίπρας σκοπεύει να ξανανοίξει δυναμικά τον υποχρεωτικά αδρανή εξαιτίας της πανδημίας διάλογο για τη διεύρυνση και τον μετασχηματισμό του κόμματος, επιδιώκοντας αρχικά να κλείσει την εκκρεμότητα του ονόματος που τόσες ασύμμετρες διαμάχες προκάλεσε. Προτεινόμενος τίτλος, κατά πληροφορίες, θα είναι «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία», σαν μια ελάχιστη ηθική αναγνώριση της προσφοράς προσωπικοτήτων και δυνάμεων, οι οποίες, όπως παρατηρεί η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, προσήλθαν με σεβασμό στην Αριστερά μετά την αποχώρηση των ΑΝ.ΕΛ. και στήριξαν σε δύσκολες ώρες την κυβέρνηση με πολιτική ανιδιοτέλεια και χωρίς να διεκδικήσουν αξιώματα και θέσεις.
Η ευθύνη για την κατάθεση της πρότασης συνεργασίας, όπως ξεκαθαρίζουν υψηλόβαθμα κοινοβουλευτικά στελέχη, ανήκει προφανώς στον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο οι πολίτες στις πρόσφατες κάλπες αναγνώρισαν τον ρόλο του βασικού πυλώνα της Κεντροαριστεράς. Οι παραλήπτες, όμως, είναι φανερό ότι για την ώρα δεν συνωστίζονται στην εξώπορτα της Κουμουνδούρου… Η συζήτηση αφορά το Κίνημα Αλλαγής, που για λόγους αυτοσυντήρησης, οι οποίοι πάντως γίνονται κατανοητοί στην αξιωματική αντιπολίτευση, επιμένει σε απαξιωτικές ρητορικές αρνήσεις, και το ΜέΡΑ 25 υπό τον Γιάνη Βαρουφάκη. Το ΚΚΕ έσπευσε από νωρίς με τον γ.γ. Δημήτρη Κουτσούμπα να αποκλείσει κάθε προοπτική στρατηγικής σύμπλευσης, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι σε περίπτωση πολιτικού αδιεξόδου το πιθανότερο σενάριο είναι η κυβερνητική συνεργασία Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με την πολιτική αγορά, η πρωτοβουλία του προέδρου θα επιτρέψει να ξεκαθαριστούν επαμφοτερίζουσες στάσεις ειδικά στον χώρο του Κινήματος Αλλαγής και να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Υπενθυμίζεται ότι σήμερα σειρά κοινοβουλευτικών κατά βάση στελεχών, όπως οι Ανδρέας Λοβέρδος, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Βασίλης Κεγκέρογλου, Νάντια Γιαννακοπούλου κ.ά., «ανατριχιάζουν» στην πιθανότητα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, παραβλέποντας όμως την ίδια στιγμή ότι μερίδα από τους εναπομείναντες στον χώρο τους, αν όχι και οι ίδιοι, αλληθωρίζουν πολιτικά προς τη Ν.Δ… Αφετέρου, η πιθανότητα στρατηγικής συνεργασίας των δυνάμεων πέρα από το συντηρητικό στρατόπεδο εισάγει μια ενοχλητική παράμετρο στο μαλακό υπογάστριο της Ν.Δ., υποχρεώνοντας την Πειραιώς να τη συνυπολογίσει στον εκλογικό σχεδιασμό της.
Το μεγάλο πρόβλημα βεβαίως του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναγνωρίζουν όλες οι εσωκομματικές «σατραπείες», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι προτείνουν τις ίδιες λύσεις, παραμένει το πώς θα ξαναγίνει ελκυστικός διαμορφώνοντας μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία που θα τον οδηγήσει για δεύτερη φορά στην εξουσία. Χάρη στη «φωτογενή προσωπικότητα» του Αλ. Τσίπρα και το γεγονός ότι υπήρξε κάποτε μια εποχή που για τον ΣΥΡΙΖΑ ο άνεμος κουβαλούσε μονάχα ευχές, το κόμμα τους προσγειώθηκε θεαματικά από το πολιτικό περιθώριο στην αυλή του Μαξίμου. Σήμερα όλοι παραδέχονται ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο. Απαιτείται κυρίως μια συνεκτική και εύληπτη στρατηγική που να μη θολώνει από «τακτικές» αστοχίες και πανσπερμία καθημερινών πολιτικών παρεμβάσεων που αδυνατίζουν το στίγμα που εκπέμπει το κόμμα και προκαλούν αμηχανία στο εκλογικό σώμα. Καταπώς φαίνεται, υποστηρίζουν οι συνομιλητές του Αλ. Τσίπρα, «ο πρόεδρος το έχει αντιληφθεί αυτό» και φροντίζει να στέλνει με πυκνότερη συχνότητα τελευταία τροχιοδεικτικά μηνύματα στους συντρόφους του. Μιλώντας από το Φόρουμ των Δελφών, μόλις την περασμένη Τετάρτη, ο Αλ. Τσίπρας έδειξε αποφασισμένος να σύρει το κάρο, παρά τους όποιους δισταγμούς, προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει, όπως είπε, «σύγχρονο, ισχυρό και μαζικό κόμμα της Αριστεράς. Να είναι η καρδιά της προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης».
Με απλά λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε αναζήτηση κομματικής φυσιογνωμίας και, όπως το συνοψίζουν οι δυνάμεις που εκφράζουν τη συμπαγή συνιστώσα της «Προοδευτικής Συμμαχίας», οι απόψεις είναι δύο: στην πρώτη στοιχίζονται όσοι πιστεύουν ότι το κόμμα αποτελεί όχημα για τη διαμόρφωση ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών πλειοψηφιών που οδηγεί στην εξουσία και στη δεύτερη ανήκουν όσοι συνήθισαν στην αταραξία των εσωκομματικών προνομίων σε ένα κόμμα που αρκείται στα όρια της μόνιμης, αλλά ελάχιστα αποτελεσματικής πολιτικά διαμαρτυρίας.
Το συνέδριο θα σηματοδοτήσει τη μετεξέλιξη σε ένα πολυσυλλεκτικό «νέο κόμμα»
Οι κομματικοί οιωνοσκόποι ερμηνεύουν τις τελευταίες κινήσεις Τσίπρα ως μια ειλικρινή και αποφασιστική προσπάθεια υπέρβασης των εσωκομματικών χαρακωμάτων. Ο ίδιος ο πρόεδρος, άλλωστε, δείχνοντας ότι οι καταστάσεις έχουν φθάσει σε οριακές περιοχές, δηλώνει την κατανόησή του προς όσους στα κομματικά ρετιρέ αντιμετωπίζουν με διακριτή ανασφάλεια τις επερχόμενες αλλαγές, πλην όμως αφήνει να φανεί, χωρίς υπαινιγμούς και έμμεσες υπομνήσεις, ότι η πορεία για τη μόνιμη εγκατάσταση στον κεντροαριστερό χώρο άρχισε ήδη και δεν έχει επιστροφή.
Τα πράγματα θα λάβουν πανηγυρικό χαρακτήρα -αν στο μεταξύ δεν μεσολαβήσουν κάλπες- αρχές φθινοπώρου με το κομματικό συνέδριο, το οποίο, όπως άτυπα και συνετά για λόγους αποφυγής περιττών τριβών έχει συμφωνηθεί, θα είναι μεν το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επί της ουσίας θα συνιστά «τομή και μετεξέλιξη» για το πολυσυλλεκτικό κόμμα της νέας εποχής. Η βαθμιαία μετατόπιση του κόμματος στις συμπεριφορές που υπαγορεύει η συνήθεια ενός αστικού πλαισίου είναι ήδη εμφανής.
Ο Αλ. Τσίπρας, παρά τη σκληρή κριτική που ασκεί στο πεδίο της οικονομίας στον αντίπαλό του Κυρ. Μητσοτάκη, δηλώνει αίφνης ότι θα επανεξέταζε τη στάση του έναντι των ΜΜΕ, αναγνωρίζοντας λάθος χειρισμούς αλλά και ότι η μαζική ενοχοποίηση δημοσιογράφων και η ασύγγνωστη ταύτισή τους με την εργοδοσία τους δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποδοτική. Αναλόγως, σημειώνεται η συναίνεση Τσίπρα στα εθνικά. Αλλά, αυτό το τελευταίο, είναι ένα διαφορετικό κεφάλαιο.
Αναγνωρίζοντας το πολιτικό σύστημα ότι η Ελλάδα εξαιτίας της αβελτηρίας του βρίσκεται μπροστά σε ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, προσπαθεί εκ των υστέρων να συμμαζέψει ό,τι μπορεί ακόμη και σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας…