Προς Νεοτέρους

ΩΣ προσωπική κατάθεση/μαρτυρία –όπως ακριβώς προ διετίας– που επιβάλλει την (αυτο)αντιγραφή επαναληπτικά, και αποκλείει προσθήκες και αφαιρέσεις.

Στον γενικότερο μηδενισμό και απαξίωση που πήραν… σύριζα –ξερά και χλωρά ανάμεικτα– τα μεταπολιτευτικά πεπραγμένα, αφανίστηκε –με τον «Ρήγα Φεραίο–- και η Νεολαία Λαμπράκη.
Στα νέα «πρότυπα» που στήνουν οι κουκουλοφόροι, «πρέπει» να διαγραφούν οι Λαμπράκηδες.
Την τελευταία φορά που ρώτησα τον Σαλονικιό φίλο μου:
— Πόσοι πέρασαν για ν’ αποθέσουν ένα λουλούδι στη γωνία Σπανδωνή και Βενιζέλου, στη Θεσσαλονίκη; (εκεί όπου το τρίκυκλο του παρακράτους και ο λοστός της μισαλλοδοξίας χτυπούσαν το κεφάλι και την καρδιά του Γρηγόρη Λαμπράκη: των νέων οραμάτων της Ελλάδας),
μού είπε:
— Μη ρωτάς! Κλάψε με όσους θυμούνται!
Επειδή:
Οι εξουσίες αντέχουν –και ανέχονται– τους ανθρώπους σε (προ)καθορισμένους ρόλους, δηλαδή θέλουν:
· Έναν Βαλκανιονίκη –με ρεκόρ που κράτησε χρόνια– να περιοριστεί σ’ ένα από τα πρυτανεία του Δημοσίου. Έναν ειδικό γιατρό να πλουτίζει στα πολυτελή μαιευτήρια. Έναν υφηγητή της Ιατρικής να παριστάνει το βαρύ πεπόνι! Έναν βουλευτή να ψηφίζει με τις εντολές που έλαβε από το κομματικό μαντρί.
Πλην, ο Γρηγόρης Λαμπράκης:
Ως Βαλκανιονίκης ίδρυσε την αντιστασιακή Ένωση Ελλήνων Αθλητών. Ως ειδικός γιατρός και υφηγητής υπέβαλε ειδική μελέτη στην Ακαδημία Αθηνών. Ως βουλευτής εκλέγηκε ανεξάρτητος, βαδίζοντας σε πορείες ειρήνης, απαγορευμένες από τις –χωρίς αρχές– Αρχές. Σε Πορεία και η ιστορική του φωτογραφία, όπως εντυπωσιακά τον απαθανάτισε ο φακός σαν νέο εσταυρωμένο: Το όρθιο κορμί του σαν κάθετη δοκός του Σταυρού, και τ’ ανοιχτά του χέρια με το μαύρο πανό ΕΛΛΑΣ –η οριζόντια.

Ξανά, λοιπόν:
«Ένας ωραίος σαν Έλληνας κυκλοφορεί ανάμεσά μας.
Ένας φωτοδότης σαν πυρσός είναι επικίνδυνος.
Δολοφονείστε τον!»
Γ. Σέρτης
philenews