Την λύση θα την δώσει μόνον ο κυρίαρχος λαός. Απελευθερωμένος πλέον από τους νταβατζήδες.

Γράφει ο Τρελλάκιας
Μέσα από τις εορταστικές ημέρες που ζούμε είναι αναπόφευκτη η εσωτερική ματιά στον εαυτό μας, στην ποιότητα ζωής, στο περιβάλλον που ζούμε! Βλέπουμε την τρομερή έκρηξη της Φτώχειας, την ανεργία να είναι πια κυρίαρχη, την έλλειψη της Ελπίδας, από τον Έλληνα. Βιώνουμε το έλλειμμα της ανθρωπιάς, την εξαφάνιση της οποιαδήποτε μορφής κοινωνικού κράτους από το επίσημο κράτος.
Οι σοφιστές της πράσινης Ύφεσης, που απλά …..προεδρεύουν, που απλά κοιτούν αμέτοχοι την διάλυση κάθε μορφής συντεταγμένου κράτους στο όνομα των δανειστών, των απανταχού καιροσκόπων που ακούγοντας το σάλπισμα καλέσματος από τον ηλίθιο Ζαβό της Μάργκαρετ, πριν από δύο χρόνια σήμερα προχωρούν ουσιαστικά, στην εκκαθάριση της Ελληνικής κοινωνίας. Παντού υπάρχει η έννοια της κατήφειας, της μόνιμης πια απαισιοδοξίας. Εκεί που η Εκκλησία της Ελλάδος μοιράζει τις 250.000 μερίδες συσσιτίου ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ στους συμπατριώτες μας και η θύμηση της τραγικής βουλευτίνας του πασοκικού καρκινώματος Σούλας Μερεντίτη να ωρύεται στα τηλεοπτικά κανάλια για την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και τον διαχωρισμό του κράτους-εκκλησίας, φαντάζει τόσο γελοία όσο η ίδια η βουλευτίνα!
Φαντάζει ο Εφραίμ ως ένας κυνηγημένος του συστήματος! Αντί, σήμερα που το γιορτινό άρωμα των ημερών προσθέτει εξ’ ορισμού κατάθλιψη στους έχοντες τα προβλήματα τους νεοέλληνες, να μιλάμε για Ελπίδα, ή για καλύτερες …….Ημέρες, παντού βασιλεύει η κατήφεια και η απαισιοδοξία. Ο τρόμος του αγνώστου για το αύριο, τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, ο στραγγαλισμός της οικονομίας, η ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους, η άμετρη …..μετρολογία των φόρων, και η ……..άρνηση του Ζαβού να πάρει επιτέλους τον ……πούλο δίνουν άραγε κάποια πιθανότητα ελπίδας;
Ας γίνει κατανοητό η πλήρη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος ΓΕΝΙΚΑ είναι πια γεγονός. Η ουσιαστική κατάρρευση του πατροπαράδοτου δίπολου, που υπάρχει στην ελληνική πολιτική σκηνή από ιδρύσεως της είναι γεγονός με όλα τα επακόλουθα της. Το πραγματικό έλλειμμα παραγωγής πολιτικού λόγου που μπορεί να συνεπάρει τον χειμαζόμενο νεοέλληνα είναι πια κυρίαρχο πρόβλημα της πολιτικής σκηνής.
Η κατρακύλα που έχει πάρει σύσσωμη η πολιτική κάστα της χώρας από το 2009, με την έμμεση ευθύνη και του Ελληνικού Λαού, που άφρονα και τελείως αδικαιολόγητα πίστεψε τον λαοπλάνο και εντελώς ανίκανο Ζαβό της Minnesota σε μια στιγμή που η ΗΔΗ μεγάλη οικονομική κρίση είχε κτυπήσει την Χώρα. Ξεχνούν εσκεμμένα βέβαια όλοι οι …..πολιτικοί αναλυτές πως ο λόγος που είχαμε την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες το 2009 ήταν η ίδια η οικονομική κρίση που ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής για να αντιμετωπίσει ζητούσε την νωπή λαϊκή εντολή! Ξεχνούν όλοι αυτοί που τότε μιλούσαν για την ….νέα πνοή στην οικονομία πως σήμερα τα πράγματα βρίσκονται στο ίδιο σημείο που τα άφησε ο Καραμανλής με μόνη διαφορά την μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και των συνταξιούχων! Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική θα ήταν πρώτης τάξεως ανέκδοτο η ιστορία με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Άραγε ποιος ο λόγος που ήρθε στην εξουσία ο μέγας κωπηλάτης; Μήπως ήταν η κερκόπορτα της Αμερικής στην Ευρώπη; Μήπως η μετατροπή του προβλήματος Χρέους σε πρόβλημα δανεισμού που έπραξε από δόλο ο αμερικανοτραφής πρωτότοκος υιός της οικογένειας Παπανδρέου ήταν η απαρχή της μεταφοράς του οικονομικού προβλήματος των ΗΠΑ στην Ευρώπη για να μπορέσει να κερδίσουν χρόνο οι ΗΠΑ, να βγουν από την σκηνή και να βάλουν τους ευρωπαίους στην πρώτη εικόνα; Μήπως η εφεδρεία της πολιτικής σκηνής στα προβλήματα είναι μηδενική;
Σίγουρα λοιπόν το μέλλον είναι δυσοίωνο και κυρίως προβληματικό. Η αριστερή ματιά στα γεγονότα, με την ταυτόχρονη άνοδο της αριστεράς απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα που λέει πως στην κρίση πριμοδοτούνται τα άκρα. Η αστική δημοκρατία στην Ελλάδα νοσεί! Ούτε η ΝΔ του Σαμαρά μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα, μιας και δέχτηκε να μπει στο κάδρο ευθυνών! Ας ελπίσουμε πως το ίδιο το σύστημα μπορεί να δώσει λύσεις γιατί τα προβλήματα που θα γεννηθούν από την κρίση της πολιτικής πιστεύω θα είναι σφοδρότερα και πολλαπλάσια της ίδιας της κρίσης. Μόνο η ομαλή λειτουργία του πολιτικού συστήματος μπορεί να δώσει λύσεις! Αλλιώς το τούνελ θα είναι πολύ βαθύ. Με το πείραμα των πολυκομματικών κυβερνήσεων να καρκινοβατεί ίσως η απόλυτη πλειοψηφία  του πρώτου κόμματος να είναι μια λύση. Είπαμε όμως στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα! Την λύση θα την δώσει ο κυρίαρχος Λαός. Οι πολιτικές φυσιογνωμίες υπάρχουν, αρκεί να ….επανέλθουν. Και ο νοών …….νοείτω!!!!!!!!!!