Ισπανία: Ιστορίες τρόμου στους οίκους ευγηρίας

Νάρκωναν ασθενείς χωρίς να τους μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Τι λένε οι δικοί τους άνθρωποι…

Ο Αλφόνσο Αρίθα και η Θεσάρεα Αντρές πέρασαν μαζί 56 χρόνια. Όταν η Θεσαρέα διαγνώστηκε με Αλτζχάιμερ δεν δίστασε να μετακομίσει μαζί της σε Μονάδα Φροντίδας ηλικιωμένων.
Έχασαν και οι δύο τη ζωή τους με λίγες ώρες διαφορά από τον νέο κορονοϊό σε ηλικία 87 και 85 ετών αντίστοιχα.
Μετά από μέρες αγωνίας και αβεβαιότητας, τα παιδιά τους έλαβαν ένα σκληρό μήνυμα από τη Μονάδα Φροντίδας. Και οι δύο ναρκώθηκαν και τελικά πέθαναν αβοήθητοι.
«Ήταν πολύ επώδυνο. Ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1932. Πέρασε εμφύλιο και 40 χρόνια δικτατορίας. Και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, όταν αρρώστησε του αρνήθηκαν το δικαίωμα στη νοσηλεία. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν προτεραιότητες αλλά δεν άξιζε τέτοιο θάνατο, ούτε αυτός ούτε η μητέρα μου»λεία. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν προτεραιότητες αλλά δεν άξιζε τέτοιο θάνατο, ούτε αυτός ούτε η μητέρα μου»
ΑΛΜΟΥΔΕΝΑ ΑΡΙΣΑ
ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΘΑΝΟΝΤΟΣ
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=duRIqb56nf8&w=711&h=400]
Ο Αλφόνσο και η Θεσάρεα είναι δύο από τους 6000 διαμένοντες σε οίκους ευγηρίας που πέθαναν στη Μαδρίτη μόνο, εν μέσω καταγγελιών για αμέλεια και εγκατάλειψη που προκάλεσαν την επέμβαση της Μονάδας Εκτάκτων Καταστάσεων του Στρατού σε πολλές τέτοιες δομές στην Ισπανία.
«Βρήκαν επτά σορούς. Τι δουλειά είχαν εκεί; Γιατί δεν μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο; Γιατί δεν επικοινώνησαν με τις οικογένειές τους; Ήταν τρομακτικό. Σαν ταινία τρόμου», λέει εκπρόσωπος της Ένωσης Διαμεσολάβησης Ασθενών.
Κάρμεν Φλόρες
Ένωση Διαμεσολάβησης Ασθενών
Οι εργαζόμενοι σε αυτές τις δομές έχουν καταγγείλει την έλλειψη προστατευτικού εξοπλισμού για το προσωπικό καθώς και την έλλειψη περιοριστικών μέτρων που οδήγησε στην εξάπλωση της επιδημίας στους οίκους ευγηρίας. Νέο σχέδιο της κυβέρνησης επιχειρεί να βάλει τέλος σε αυτή την κατάσταση.
Σε ξενοδοχεία όπως αυτό, δεκάδες ένοικοι οίκων ευγηρίας που είναι αρνητικοί στον COVID-19 έχουν την ευκαιρία να ξεφύγουν από ένα τα βασικά κέντρα της πανδημίας στην Ευρώπη. Περίπου 200 δικαιούχοι απολαμβάνουν ένα ασφαλές περιβάλλον με όλες τις φροντίδες ενός οίκου ευγηρίας.
«Είμαστε 35 εργαζόμενοι, έχουμε 12 ενοίκους αυτή τη στιγμή και περιμένουμε ακόμα περισσότερους. Η αναλογία είναι 3 εργαζόμενοι ανά ένοικο. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Αλλά θέλουμε να αποδείξουμε ότι μπορεί να γίνει και ότι το κάνουμε», λέει η υπάλληλος ενός ξενοδοχείου.
Ο Χουάν και η Μαρί Άνχελες μένουν σε γαμήλια σουίτα με θέα, αλλά δεν μπορούν να ξεχάσουν τους φίλους τους που έχασαν στον οίκο ευγηρίας όπου έμεναν.
«Δύο φίλοι μου πέθαναν. Τρεις. Ένας άλλος πέρασε πολύ άσχημα. Είπε ότι όταν έστειλαν στο νοσοκομείο είδε πολλούς δίπλα του και σκέφτηκε ότι δεν θα φύγει ποτέ από εκεί. Την τελευταία μέρα σκέφτηκε, “αυτό είναι τέλειωσα”. Αλλά τελικά πήρε εξιτήριο», λέει ο ένοικος μιας τέτοιας δομής.
«Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις είμαι και πάλι ελεύθερη είναι να πάω στην Πλάθα Μαγιόρ και να φάω ένα σάντουιτς με καλαμάρι και τσούρος με σοκολάτα. Πρώτα θα πήγαινα να δω τα εγγόνια μου ακόμα και αν δεν μπορώ να τα αγκαλιάσω», λέει μια άλλη ένοικος.
Μαρία Ρίβας Αρόγιο
Ένοικος Οίκου Ευγηρίας
euronews