Από τον Πόρτα – Πόρτα
Ακολουθεί και μετάφραση.
Η μόνη λύση είναι “perpetual bond” (ομόλογα που ισχύουν στο διηνεκές)

Definition of ‘Perpetual Bond’

A bond with no maturity date. Perpetual bonds are not redeemable but pay a steady stream of interest forever. Some of the only notable perpetual bonds in existence are those that were issued by the British Treasury to pay off smaller issues used to finance the Napoleonic Wars (1814). Some in the U.S. believe it would be more efficient for the government to issue perpetual bonds, which may help it avoid the refinancing costs associated with bond issues that have maturity dates.
A perpetual bond is also known as a ‘consol’.

Investopedia explains ‘Perpetual Bond’

Since perpetual bond payments are similar to stock dividend payments – as they both offer some sort of return for an indefinite period of time – it is logical that they would be priced the same way. The price of a perpetual bond is therefore the fixed interest payment, or coupon amount, divided by some constant discount rate, which represents the speed at which money loses value over time (partly because of inflation). The discount rate denominator reduces the real value of the nominally fixed coupon amounts over time, eventually making this value equal zero. As such, perpetual bonds, even though they pay interest forever, can be assigned a finite value, which in turn represents their price.
Aυτή την στιγμή αντιμετωπίζουμε δύο κύρια προβλήματα. Το πρώτο είναι η πολιτική ελίτ που μας κυβερνάει εναλλασσόμενη στην εξουσία είναι μια συμμορία που θα έκανε και τον Μπαρμπαρόσα να ξυρίσει το μούσι του.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι η κρίση χρέους σε συνδυασμό με τα ελλείμματα που δημιουργούμε κάθε χρόνο. Γνωρίζετε βέβαια πως το έλλειμμα κάθε χρόνου δημιουργεί αυτόματα μια νέα ανάγκη δανεισμού.
Έτσι το Ελληνικό κράτος χρειάζεται κάθε χρόνο για να συνεχίσει να λειτουργεί, στη παρούσα του μορφή, δανεισμό για να αναχρηματοδοτήσει τα ομόλογα που λήγουν τη τρέχουσα χρονιά και για να καλύψει το έλλειμμα της χρονιάς.
Στο διεθνές περιβάλλον σήμερα σε συνθήκες παγκόσμιας πιστωτικής ασφυξίας το δίδυμο πρόβλημα μαζί με τα ελλείμματα είναι η αναχρηματοδότηση του χρέους που απλά δεν λύνεται με καμία από τις προτεινόμενες από διαφόρους στα ΜΜΕ πιθανές λύσης. Ούτε με επιμήκυνση, ούτε με κούρεμα (haircut), για τον απλούστατο λόγο πως το συσσωρευμένο χρέος είναι τόσο μεγάλο που ακόμα και αν καταφύγουμε σε μια ή και στις δύο αυτές λύσεις το επιτόκιο με το οποίο θα αναγκαζόμασταν να συνάψουμε νέα δάνεια για αναχρηματοδότηση ακόμα και μέρους του παλαιού δανεισμού μας θα καταστρέψει το μέλλον και των εγγονιών μας. Για τα παιδάκια μας δε το συζητώ αυτά τα φροντίσαμε καλά!
Μία λύση μόνο μπορεί να μας κρατήσει σε συνδυασμό με μια πολιτική κατάρρευση του σημερινού συστήματος και την αντικατάσταση του με ένα πραγματικά δημοκρατικό σύστημα που λειτουργεί για να εξυπηρετεί τον πολίτη και όχι την πολιτικοοικονομική ολιγαρχία που μας πίνει το αίμα.
Η μαγική λοιπόν λέξη είναι perpetual bond ή ελληνιστί ομόλογα που ισχύουν στοδιηνεκές. Αυτά τα ομόλογα δε λήγουν ποτέ και πληρώνουν κουπόνι-τόκο στο διηνεκές. Ας αποφασίσουμε λοιπόν μονομερώς (ξέρω εδώ γελάτε) να μετατρέψουμε όλο το χρέος μας σε perpetual.
Τι σημαίνει αυτό για το μέλλον μας:. Βασικά σημαίνει ότι θα πληρώνουμε τους τόκους για τα δάνεια που έχουμε εκδώσει χωρίς όμως να έχουμε το πρόβλημα της αναχρηματοδότησης που ανέρχεται τα επόμενα χρόνια σε πολλές δεκάδες δις ευρώ.
Ακόμα θα μπορούμε να συντηρούμε ένα δημόσιο χρέος με τα χαμηλά επιτόκια της περασμένης δεκαετίας και όχι να βρεθούμε σε λίγα χρόνια με το ίδιο ή μεγαλύτερο χρέος που μετά την αναχρηματοδότηση θα επιβαρύνετε με πολύ μεγαλύτερο επιτόκιο.
Ακόμα σημαίνει πως θα αναζητούμε κεφάλαια μόνο ίσα με το ετήσιο έλλειμμα του κράτους, πως θα το κάνουμε αυτό θα προσπαθήσω να το αναλύσω σε άλλη ανάρτηση άλλα και αυτό είναι πρωτίστως θέμα πολιτικής.
Να δούμε όμως τι σημαίνει μια τέτοια εξέλιξη και για τους ‘κακόμοιρους’ τους δανειστές μας.
Θα ξεχωρίσω τους δανειστές σε δύο κατηγορίες. Αυτούς που στα βιβλία τους αποτιμούν τα ομόλογα στην αρχική τους αξία (στην τιμή που τα αγοράσανε) και σε αυτούς που τα αποτιμούν με τη μέθοδο mark to market δηλαδή στην τρέχουσα τιμή τους στην αγορά ομολόγων.
Οι πρώτοι θα συνεχίσουν να τα αποτιμούν χωρίς να εγγράψουν ζημίες ενώ εάν πηγαίναμε σε κούρεμα θα αναγκαζόντουσαν να γράψουν ζημιά. Ακόμα θα αποφύγουν την πώληση τους γιατί έτσι θα αναγκαστούνε να εγγράψουν τη ζημιά από το κλείσιμο της θέσης. Αν παρόλα αυτά επιθυμούν να κλείσουν τη θέση είναι σίγουρο πως θα βρουν υποψήφιους αγοραστές άλλους από την ΕΚΤ η οποία όπως πάει σε λίγο θα της ανήκουμε όλοι μας. Γιατί θα βρουν αγοραστές θα το εξηγήσω λίγες γραμμές πιο κάτω.
Πάμε τώρα στους ομολογιούχους που αποτιμάνε με την μέθοδο mark to market.
Για αυτούς η ζημιά έχει ήδη γραφτεί στα βιβλία τους με την κατάρρευση της αγοράς Ελληνικών ομολόγων (αύξηση του spread). Αυτοί ή έχουν κρατήσει τα ομόλογα μέχρι σήμερα ή βρέθηκαν σε αδυναμία λόγω margin call να τα πουλήσουν. Όσοι τα έχουν κρατήσει ενδιαφέρονται για τη μη περαιτέρω κατάρρευση των τιμών τους στην αγορά ομολόγων.
Η κοινή αγωνία όλων των παραπάνω είναι πια αν θα μπορέσουν να πληρωθούν την ονομαστική αξία των χρεογράφων τους στην ημερομηνία της λήξης τους.
Ας δούμε τώρα αν μια τέτοια απόφαση θα έκανε τα Ελληνικά ομόλογα ελκυστικά σε αγοραστές στο μέλλον. Θα χρησιμοποιήσω απλά μαθηματικά αλλά και ένα βασικό παράδειγμα για να το εξηγήσω, όποιος ειδικός στην οικονομετρία ας κάνει την μελέτη του και ας την μοιραστεί μαζί μας.
Ας πούμε τώρα ότι είστε ένας broker ομολόγων στο City. Ο πελάτη σας, το “Tαμείο Παλαιστών Σούμο”, θέλει να του επενδύσετε 100 ευρώ σε ομολογίες. Εσείς ξέρετε πως ο πελάτης είναι μακροπρόθεσμος γιατί που να κουνηθούνε αυτά τα παιδιά. Ακόμα τρέμετε στην ιδέα να χάσετε τα λεφτά τους γιατί θα έρθουν να σας πλακώσουν.
Έχετε λοιπόν δύο επιλογές. Από τη μία τα ομόλογα uber alles των φίλων μας τον Γερμανών και από την άλλη τα ομόλογα μιας χώρας που τη λένε Ελλάδα που την είχατε επισκεφτεί μικρός αλλά από το πιόμα δε θυμάστε τίποτα.
Ανοίγετε ένα εξελόφυλλο να δείτε τη προσφέρουν τα δύο ομόλογα.
1) Οι Γερμανοί δίνουν 3% (τα νούμερα στρογγυλοποιημένα) και τη σιγουριά πως όσο υπάρχει πετρέλαιο να τσουλάνε τα αυτοκίνητα θα έχουν να αποπληρώσουν.
Οπότε σε 10 χρόνια θα προσφέρουν στο πελάτη σας 100 ευρώ στη λήξη και ακόμα 30 ευρώ σε τόκους σύνολο 130.
2) Οι Έλληνες δίνουν 10% τόκο δηλαδή 100 ευρώ και ότι πιάσετε στην αγορά για να πουλήσετε. Θυμηθείτε πως τα έχετε αγοράσει κοντά στα 50 (spread 10%+ επιτόκιο αναφοράς). Αρκεί να βρείτε μια τιμή πάνω από τριάντα για να έχετε την απόδοση των Γερμανών. Θα βρείτε; Οπωσδήποτε γιατί στο τριάντα τα ομόλογα θα έχουν απόδοση 15% και θα διπλασιάζουν το κεφάλαιο κάθε 5 χρόνια, οπότε σε δέκα χρόνια θα δίνουν 200ευρώ μόνο από τόκους και ας μην αγοράζει κανείς τότε τα Ελληνικά ομόλογα ούτε με ένα ευρώ. Αυτό θα αντιστοιχούσε σα να πουλάνε τότε οι Γερμανοί ομόλογα με κουπόνι 10%.
Ας μη κάνουμε όμως τέτοιε προβολές στο μέλλον.
Σαν καλός broker καλείτε στο Τόκιο να μιλήσετε στους πελάτες σας και για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο τους λέτε: Ή σας παίρνω Γερμανικά ομόλογα με 3% για 15 χρόνια οπότε στη λήξη θα έχετε το κεφάλαιο 100, αν δε πέσουν έξω οι Γερμανοί (συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες και άλλα 45 από τα κουπόνια σύνολο 145. Ή σας παίρνω Ελληνικά με 10% απόδοση από την αγορά ομολόγων οπότε παίρνετε 150 και ότι αξίζουν τότε τα ομόλογα αλλά ακόμα και αν αξίζουν 0 πάλι κερδισμένοι θα είστε.
Καλά θα μου πείτε εμείς θα πληρώνουμε 10% επιτόκιο. Όχι εμείς θα πληρώνουμε το επιτόκιο της έκδοσης του ομολόγου στα 100 απλά για αυτούς που θα αγοράσουν το 100 πολύ φθηνότερα π.χ. 50 το επιτόκιο θα είναι 10%.
Εδώ θα σταματήσω αν και υπάρχουν πολλά να πει κανείς, γιατί αυτό που με ενδιαφέρει είναι απλά να θέσω το ζήτημα για προβληματισμό και συζήτηση.
Το μήνυμα είναι πως έχουμε πολλές περισσότερες επιλογές από αυτές που παρουσιάζονται και πως οφείλουμε να αρχίσουμε σήμερα και στο μέλλον κάνουμε τις δικές μας σκέψεις για ότι μας αφορά.
Θωμάς
http://www.antinews.gr/2011/06/11/105887/
Επικροτω την ιδεα.. απο χθες που τη διαβασα.
– Θα πρεπει να υπολογισθει η αποδοση σε σχεση με τον πληθωρισμο του χρηματος ( παντα χανει )
– δεν γνωριζω εαν “πιεστει” ο εκδοτης να βαλει call option και σε ποια τιμη/υποχρεωση, αλλα δουλευει. Μπορεις να βαλεις πχ 5 χρονια ελαχιστη περιοδο μη εξαργυρωσης.
– ενα discount προυπολογισμενο.
– ποιος και πως θα κανει rate… απ οσα γνωριζω, δεν υπαρχουν perpetual bonds οπως περιγραφονται, αλλα καποια bonds τα οποια εκδιδουν οι Τραπεζες για να καλυπτουν τα Κεφαλαια τους ειδικα τα tier 1. ( HSBC-3.4δις$, Cr Suisse 3.5$, BNP, Citi, Morgan Stanley, Deutche Bank κοκ )
– τα κουπονια ειναι απο 7-15% ( των Χρηματοπιστωτικων Ιδρυματων )
ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕς ΒΟΗΘΟΥΝ Η ΜΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΤΗΝ “ΠΩΛΗΣΗ” χχαχααα αλληλοκαλυπτονται !
Ειναι σαν να εχει μετοχες και να πληρωνεσαι μερισμα. Η να εχεις εταιρικο ομολογο πχ της Tata Steel….
Παντα ομως τα perpetual bonds κινουνται / διατιθενται μεσω μεγαλων Τραπεζων… και εδω ειναι που πρπει να βρεθει το κινητρο ( τα $$ ) γ αυτες !
Οπως το εξηγει ο Θωμας… και ισως με ανταλλαγη perpetual bonds δικα τους με δικα μας !!!!!!!!!!!!!!!!!! στηριζουμε το tier 1/2 τους, στηριζουν εμας ως εκδοτη.
Παντα, οπως λεω, πρεπει να μπουμε στο παιχνιδι των Τραπεζων, στον τροπο σκεψης τους και να παιξουμε το παιχνιδι τους. Τα $$ δε εχουν συνορα και χρωμα. Εαν υπαρξει κινητρο($) και “προϊον”… θα πουληθει !!!! αρκει να εισαι “εκει”.
Το μοντελακι, η εχω σχεσεις με τις Τραπεζες = Δανειζομαι απ αυτες !! χαχαχα
ειναι πεπερασμενο ! και δεν κανει να το περηφανευεται καποιος.
ΠΠ

The perplexing perpetual bonds

EQUITY SHAREHOLDERS

Perpetual bonds are said to have the characteristics of both equity and debt.
They carry a fixed coupon rate of interest, which is naturally a few notches higher than that on bonds that are redeemable, to compensate for the money permanently locked in.
Of course, its holder can seek an exit through the bourses, as in the case of equity shareholders, where he may make profits or incur losses accordingly, depending on if the prevailing interest rates for similar bonds are lower or higher, vis-à-vis the bond he is holding, among other things.
It has, but accoutrements of equity, in the sense that like equity, it is not redeemable, and hence a permanent source of finance for the issuer, which is why Basle-scarred banks have been lapping up the instrument with alacrity, with manufacturing and companies too getting into the act lately.
The one-sided nature of the instrument would be apparent if one considers the take-it-or-leave-it features written into such bonds by the issuers. Some of the typical features are that the issuer may choose to call the bonds anytime, after say five years; the issuer may choose to convert the bonds into shares and so on, with the holders of the bonds not having the put or indeed any other option.
Despite the odds against the investors, perpetual bonds have been a huge hit with insurers and pension funds abroad, ever on the lookout for long-term avenues to park their funds, and wanting to lock into an attractive rate of interest, from which there is no reneging by the issuer.
Tata Steel has already tapped the wholesale market in India for perpetual bonds denominated in rupees, and raised as much as Rs 1,500 crore and is gearing up for an overseas issue, its appetite having been sharpened.