Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 2012

The bondholder
Ένα άρθρο μεταφρασμένο από το GOOGLE.. Συγγνώμη για την ανακριβή μετάφραση αλλά νομίζω κάνεις μπορεί να μάθει τι γίνεται και τι θα ερθει. .Μπορειτε να το βρειτε στα αγγλικα στο http://moneymorning.com/2011/12/13/its-time-to-brace-for-a-repeat-of-2008/
ΠΠ τους τα λέμε αλλά αυτοί δεν ακούν.. τον χαβά τους.. και πάνω από όλα μας πουλάνε για να γλυτώσουν τα τομάρια τους….
MONEY MORNING
Με Martin Hutchinson, Global Strategist Επένδυση, Money Morning
Αν νομίζετε ότι η παγκόσμια οικονομία έξω από το δάσος τώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει επεκτείνει τις προσπάθειές της για την επίλυση του κρίση δημόσιου χρέους, τότε φοβάμαι ότι είστε απολύτως λάθος.
Χωρίς αμφιβολία, η ευρωπαϊκή κρίση απέχει πολύ από το να λυθει-.
Πράγματι, οι δύο διαδοχικές άρθρα στην εφημερίδα Financial Times την περασμένη εβδομάδα προειδοποίησε για μια νέα καταστροφή που πλησιάζει: Οι προβλέψεις κατά 25% μείωση στον όγκο χρηματοδότησης τόσο για τη χρηματοδότηση αγαθών και για αγορές αεροσκαφών το 2012..
το χαρακτηριστικό της ύφεσης του 2008-09 ήταν μια 17% μείωση του παγκόσμιου εμπορίου που προκλήθηκε από την οικονομική κατάρρευση και η αναστάτωση στις τράπεζες του κόσμου. Αυτό παρακμή εντάθηκε συνθήκες ύφεσης και προκάλεσε τα εκατομμύρια των θέσεων εργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο απωλειών. Περίπου 700.000 θέσεις εργασίας χάνονται κάθε μήνα στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο για μια περίοδο στις αρχές του 2009. Αυτό είναι περισσότερο από το διπλάσιο του προηγούμενου χειρότερες μηνιαίες απώλειες από το Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να δούμε πώς κάποιος μπορεί να αποφευχθεί.
Στη διαστρεβλωμένη παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα σήμερα, ένας συνδυασμός υπερ-χαλαρή νομισματική πολιτική, δυσεπίλυτα δημοσιονομικά ελλείμματα, και σύσφιξη του κανονισμού φαίνεται να έχει κάνει μια πιστωτική κρίση περισσότερο αναπόφευκτη.
Έτσι, εάν είστε έξυπνοι, θα πάρετε μια στιγμή για να εξετάσει ακριβώς γιατί, και στη συνέχεια ποιοι είναι οι νικητές και οι χαμένοι θα είναι.
Μία αποδιοργανωτική Αποσύνδεση
Αν κοιτάξει κανείς τον τραπεζικό δανεισμό, είναι σαφές ότι η σχέση μεταξύ του τεράστιου ποσού της αύξησης της προσφοράς χρήματος τον κόσμο και την πενιχρή προσφορά του δανεισμού για παραγωγική επιχείρησης έχει σπάσει.
Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ πρόεδρος Ben S. Bernanke και διεθνείς συνεργάτες του να θέλουν έξω από τράπεζες, όσα χρήματα αλλά εάν οι τράπεζες δεν θα δανείζουν, ότι τα χρήματα θα πάει χαμένη. Και αυτή τη στιγμή οι τράπεζες δεν δανειζουν για το εμπόριο και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις για τρεις λόγους:

Η καμπύλη των αποδόσεων: Οι κεντρικοί τραπεζίτες έχουν διατηρήσει τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια πολύ χαμηλότερα από το επίπεδο των μακροπρόθεσμων επιτοκίων και έχουν καταστήσει σαφές ότι θα παρέμβει αν μακροπρόθεσμη αύξηση επιτοκίων. Οι τράπεζες μπορούν να δανειστούν βραχυπρόθεσμα, προσδίδουν στο μακροπρόθεσμες αγορές, και μέσα από αυτό το “αποκλίσεις” μαζική χρήση μόχλευσης για την ενίσχυση των δηλώσεών τους.
Ρυθμιστικά κενά: Επιτροπή της Βασιλείας για τους τραπεζικούς κανόνες επιτρέπουν σήμερα οι τράπεζες να ξεφύγουν από την κατανομή των κεφαλαίων στις εκμεταλλεύσεις τους από το δημόσιο χρέος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Οι κανονισμοί αυτοί επιτρέπουν στις τράπεζες να παίξουν το αποκλίσεις / μόχλευσης παιχνίδι χωρίς όριο, υπό την προϋπόθεση ότι επενδύουν στην κυβέρνηση ή την εγγύηση του κράτους ομόλογα. Αυτό έχει χρηματοδοτήσει το τεράστιο έλλειμμα του προϋπολογισμού των τελευταίων ετών. Ωστόσο, έχει επίσης «παραγκωνίζονται» δανειοδότησης του ιδιωτικού τομέα.
Περιορισμοί του κεφαλαίου: Οι τράπεζες έχουν άφθονη ρευστότητα, αλλά έχουν μόνο ένα πεπερασμένο κατάστημα του κεφαλαίου. Κατά συνέπεια, αν οι ρυθμιστικές δύναμη τις τράπεζες να διατηρούν περισσότερα κεφάλαια, ο όγκος των δανείων τους θα είναι περιορισμένες και δεν θα μπορούν πλέον να είναι σε θέση να επεκτείνουν το δανεισμό (εκτός από τις κυβερνήσεις). Επί του παρόντος, οι τράπεζες μπορούν να αυξήσουν περισσότερο κεφάλαιο μόνο στο κάτω καθαρή αξία του ενεργητικού τους, διαλύοντας τους υφιστάμενους μετόχους τους.
Ακόμη και η “σκιά” του τραπεζικού τομέα – το χρηματιστηριακές, αμοιβαία κεφάλαια της χρηματαγοράς, τα hedge funds και των δομημένων επενδυτικών οχημάτων που παρέχει τεράστια όγκους δανεισμού πριν από το 2008 – δεν μπορεί να βοηθήσει πολύ τώρα.
Δομημένων επενδυτικών οχημάτων είναι, για προφανείς λόγους, πολύ λιγότερο δημοφιλής από ό, τι ήταν πριν από το 2008. Τα hedge funds ήταν μέχρι φέτος ακόμα πιο δημοφιλής από ό, τι πριν από το 2008, αλλά ξαφνικά προσεκτικοί τραπεζίτες τους δεν τους αφήνουν την να μόχλευσης όπως και στο παρελθόν. Αμοιβαίων κεφαλαίων χρηματαγοράς που έχουν συρρικνωθεί εξαιτίας των δηλώσεών τους έχουν αξιολύπητη για τα τελευταία τρία χρόνια. Εν τω μεταξύ, ο πληθωρισμός έχει αυξηθεί, διαβρώνει την πραγματική αξία του κεφαλαίου τους επενδυτές τους ».
Έτσι, το σκιώδες τραπεζικό σύστημα δεν θα είναι σε θέση να κάνουν περικοπές για δανεισμό στις τράπεζες.
Πράγματι, η σειρά κατά την οποία η Fed πιέζει είναι τελείως χαλαρή, και άλλο 1 τρισεκατομμύρια δολάρια του ερεθίσματος Fed νομισματικής δεν θα οδηγήσει σε ακόμη ένα επιπλέον δολάριο των παραγωγικών δανείων.
Η λύση;
Τα επιτόκια πρέπει να αυξηθούν. Αυτό θα αυξήσει την προσφορά της αποταμίευσης, να μειώσει την ικανότητα των τραπεζών να κάνουν τα χρήματα μέσω αποκλίσεις / μόχλευσης παιχνίδια, και να αποκατασταθεί η σύνδεση μεταξύ των μεγάλων συστημικών ρευστότητας και υποτονική παραγωγική δανεισμού.
Βέβαια, ενώ ο Μπεν Μπερνάνκι και άλλα τρέχοντα κεντρικοί τραπεζίτες είναι υπεύθυνοι, τα υψηλότερα επιτόκια είναι από το τραπέζι – ανεξάρτητα από το πόσο ωφέλιμη μπορεί να είναι.
Τώρα εδώ είναι τι σημαίνει αυτό για το 2012.
Προετοιμασία για την ύφεση 2012
Με τα επιτόκια τόσο χαμηλά και έτσι οι τράπεζες περιορίζονται, η πιθανότητα μιας πραγματικής πιστωτικής κρίσης είναι αρκετά υψηλό.
Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες με μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα – κυρίως τη Βρετανία, την Ιαπωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες – θα μπορούσε να δει ξαφνικά τα επιτόκια να αυξάνονται και η χρηματοδότηση στεγνώσουν απότομα.
Οι αναδυόμενες αγορές θα πρέπει να διαιρεθεί σε εκείνους με άφθονο εγχώριας αποταμίευσης ή συναλλαγματικά αποθέματα – Κίνα, την Ταϊβάν, τη Σιγκαπούρη και τη Χιλή, για παράδειγμα – και εκείνων με φουσκωμένη δημόσιου τομέα και του παράδοξου των καταναλωτών – η πλειοψηφία της Λατινικής Αμερικής, η Βραζιλία και η Ινδία.
Μη ρευστοποιήσιμων αναδυόμενες αγορές θα υποφέρουν άσχημα – σκεφτείτε τη Λατινική Αμερική στη δεκαετία του 1980 και στην Ασία μετά το 1997.
Στον ιδιωτικό τομέα, τις επιχειρήσεις, όπως η χρηματοδότηση αεροσκαφών και εμπορικών ακινήτων που είναι ογκώδες και όχι ειδικά τα άτομα με ένταση θα μπορούσε να βρει χρηματοδότηση από το σκιώδες τραπεζικό σύστημα, αν και σε υψηλότερα ποσοστά από ό, τι στο παρελθόν. Ωστόσο, οι μικρές επιχειρήσεις και τη χρηματοδότηση του εμπορίου θα βρει χρηματοδότηση πολύ πιο δύσκολο να έρθουν κοντά.
Η ύπαρξη τεράστιων δεξαμενών ρευστότητας θα στηρίξει τις τιμές των βασικών εμπορευμάτων, εκτός αν ο κόσμος υπέστη μια μεγάλη οικονομική ύφεση. Και χρυσό και ασήμι, τα οποία είναι ασφαλή καταφύγια σε περιόδους κρίσης που δεν εξαρτώνται στην εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος για την υποστήριξή τους, θα μπορούσε πιθανότατα να κάνει αρκετά καλά.
Μερικοί χρηματοδότηση του εμπορίου θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε χρυσό, με τους πωλητές στην ευχάριστη θέση να μεταφέρουν τους πιστωτικούς κινδύνους των αγοραστών στους ισολογισμούς τους, με την προϋπόθεση ότι θα μπορούσαν να καταβληθούν σε ένα περιουσιακό στοιχείο απόδειξη του πληθωρισμού, χωρίς σύνδεση σε ταραγμένες χρηματοπιστωτικά συστήματα.
Η ουσία είναι ότι παρά, ή σε κάποιο βαθμό λόγω της, τις προσπάθειες του Μπερνάνκι και οι φίλοι του, μια πιστωτική κρίση και μια άλλη μεγάλη πτώση του όγκου του παγκόσμιου εμπορίου είναι πολύ πιθανό το 2012.