ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝ- DÉJÀ VU (Μέρος 2)

The bond holder
Γύρισα από το Dubai το μόνο Εμιράτο που είχε τα παντελόνια να πει όχι στις τράπεζες. Δεν έχει πετρέλαιο ούτε φυσικό αέριο. Δεν είναι το πλουσιότερο Εμιράτο. Έχει όμως ένα ΗΓΕΤΗ.
Τους είπε όλους η «παίρνεται 20 cents στο $1 η τίποτα» από την πρώτη μέρα. Πλήρωσε το θάρρος αυτό για δυο χρόνια. Κάνεις δεν πείνασε, κανενός ο μισθός δεν κόπηκε αλλά ναι χάθηκαν θέσεις εργασίας. Αλλά σήμερα οι αγορές ξανά ετοιμάζονται να δανείσουν πάλι γιατί «η αραβική άνοιξη» δημιουργεί ξανά μια ευκαιρία για το Dubai..Χαμογελαστός ο κόσμος ακόμα και οι εργάτες. Ελπίδα για αναγέννηση παντού.
Γύρισα πίσω και πήρα το μετρό για να πάω στο κέντρο (ποτέ δεν παίρνω ταξί εδώ και τρία χρόνια γιατί κάθε φορά που έμπαινα μέσα και η κούρσα ήταν μόνο για το κέντρο είχα μουρμούρα γιατί η κούρσα ήταν κοντά- μισώ την απληστία όσο και την κακία). Άνθρωποι σκυθρωποί, χωρίς χαμόγελο στο πρόσωπο, κατεβασμένα τα κεφάλια. Που είναι η ΕΛΛΗΝΑΣ που όλοι η υφήλιος ζήλευε; Σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο αλλά διάβασα το άρθρο του αρισταρχου με τον παραπανω τιτλο. Έγραφε αυτά που αισθάνθηκα μέσα στο μετρό… χωρίς να ξέρω έκανα την σύγκριση μεταξύ του ΗΓΕΤΗ του Dubai και των δικών μας που κατέβασαν τα παντελόνια τους και που για τα άρρωστα γούστα τους πρόδωσαν ένα λαό. Έβαλα ενα τραγούδι και ανακουφίστηκα.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=zRl75Vk7Q1k]
ΥΠ αφιέρωμα στον αρισταρχο που τόσο ωραία έδωσε λέξεις στα αισθήματα που ένιωσα και σ’ όλους αυτούς που αυτή την στιγμή υποφέρουν.