Λέγομαι Γιώργος Πολυχρονίδης, είμαι 47 ετών, γιατρός παθολόγος στην Ροδόπολη Αττικής, Ποντιακής καταγωγής, απο την Καβάλα.
Σας στέλνω σύνδεσμο για το μπλόγκ μου “Ου παντός πλείν ες πόντον”
Θά ήθελα, ταπεινά, να δηλώσω μία μικρή ένσταση, στήν πατριωτική σας απάντηση, στην κυρία Θάλεια Δραγώνα.
Θεωρώ, πώς η Μικρασιατική εκστρατεία, ήταν η τελευταία πράξη της Επανάστασης του 1821.
Ήταν τόσο ιμπεριαλιστική, όσο ιμπεριαλιστικοί ήταν και οι πόλεμοι του 12-13: Ενσωμάτωναν στό Ελληνικό κράτος-έθνος περιοχές κατά κύριο λόγο κατοικούμενες απο Έλληνες.
Αν δεν ήταν η Ιωνία Ελληνική (οι Τούρκοι μας λέν Γιουνάν, δηλαδή Ίωνες), τότε πια περιοχή ήταν;
Με την συνθήκη των Σεβρών, δεν διαμελίζονταν τό Τουρκικό κράτος-Έθνος, η σημερινή Τουρκία, αλλά η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενα καταπιεστικό των μη μουσουλμάνων, στρατογραφειοκρατικό καθεστώς.
Ενα ξεπερασμένο πολιτικό και κοινωνικό μόρφωμα, για το οποίο η Ρόζα Λουξεμπουργκ, έλεγε, πώς το καλύτερο που θα μπορούσε να τού συμβεί ήταν να διαλυθεί και να παραχωρήσει την θέση του στα νέα προοδευτικά Εθνη-Κράτη.
Τά αστικά στρώματα αυτού του κράτους, ηταν οι Χριστιανοί (Ελληνες και Αρμένιοι) και οι Εβραίοι.
Οι Χριστιανοί, υπέστησαν γενοκτονία, απο το 1914-1922, αρχικά απο τους νεότουρκους και μετα απο τον Κεμάλ.
Με τις λεηλατημένες περιουσίες αυτών, προσπάθησε ο Κεμάλ να στήσει την κρατοεξαρτώμενη και στρατοεξαρτώμενη Τουρκική αστική τάξη…
Ο Κεμάλ δεν εκπροσωπούσε καμιά ντόπια Τουρκική αστική τάξη, γιατί τέτοια δεν υπήρχε. Η ντόπια αστική τάξη, ήταν οι Χριστιανοί πού εξόντωνε και οι Εβραίοι.
Η συνθήκη των Σεβρών, έδινε το μεγαλύτερο κομμάτι της Ανατολίας, στο υπό δημιουργίαν Τουρκικό Εθνος-κράτος.
Τα εδάφη που δόθηκαν στην Ελλάδα, ηταν πολύ λιγότερα απο το 20% που αντιστοιχούσαν στα 2000000 Ελληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ηταν γύρω στο 6%.
Ως έλληνες της Μικρας Ασίας, είχαμε εδαφικό δικαίωμα επι της καταρρέουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τουλάχιστον, ανάλογο με το πληθυσμιακό μας ποσοστό επι του συνόλου των κατοίκων της.
Αρα, ήμασταν και αδικημένοι…
Η αντίληψη περί “Ιμπεριαλιστικής Μικρασιατικής Εκστρατείας”, θεωρώ ότι προσβάλλει την μνήμη των συγγενών μου, Μικρασιατών Ποντίων, που άφησαν τα κόκκαλά τους στα τάγματα Εργασίας και στίς πορείες θανάτου.
Μας ρωτήσατε εμάς, που περιμέναμε πώς και πώς την Ελλάδα να μας γλυτώσει απο την συνέχιση της γενοκτονίας του 1914-1918, αν θέλαμε ή όχι τον Ελληνικό Στρατό στην Μ.Ασία;
Εμείς, όχι μόνον δεν θεωρούμε την Μικρασιατική εκστρατεία “Ιμπεριαλιστική”, αλλα επιθυμούσαμε να αποβιβαστεί Ελληνικός στρατός και στον Πόντο, να ενωθεί με το Ποντιακό αντάρτικο, (αντάρτικο σωτηρίας, που κουβαλούσε μαζί του γυναικόπαιδα) για ΝΑ ΣΩΘΟΥΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΊΑΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΚΑΜΕ, ΤΗΝ ΚΕΜΑΛΙΚΉ ΤΟΥ 1919-1922.
Αλλά, η Γιακωβίνικη “φωτισμένη” αριστερή «πρωτοπορία» του ΣΕΚΕ/ΚΚΕ, ούτε μας ρώτησε ποτέ τι θέλαμε, ουτε νοιαζόταν για το αν θα μας σφάξουν ή όχι οι Τούρκοι.
Οργάνωσε μαζί με τους Λαϊκούς, το “μεγαλειώδες” συλλαλητήριο, πρίν απο τις εκλογες του 1920, με το περίφημο σύνθημα “σφυρί-δρεπάνι, ελιά-στεφάνι”
Αφού συνέβαλε, κατά τις δυνάμεις της, στην ήττα του Ελληνικού Στρατού, έπειτα, επένδυσε κομματικά, επανω στην δυστυχία των προσφύγων, στο πτώμα, δηλαδή, 3000 χρόνων Ελληνικού Μικρασιατικού Πολιτισμού.
Μέ αγάπη και σεβασμό, αλλα και με απογοήτευση
Πολυχρονίδης Γιώργος
http://vripolidis.blogspot.com
Γιά την ακρίβεια, ο Μίκης χαρακτηρίζει την Μικρασιατική εκστρατεία τυχοδιωκτική:
“…….Ήμαστε πάντοτε ανοιχτοί κατά το παράδειγμα του Ρήγα Φεραίου, που ενώ σάλπιζε την επανάσταση των Ελλήνων, οραματιζόταν την μεγάλη οικογένεια των Βαλκανικών λαών. Το ίδιο που κάναμε κι εμείς στην Εθνική Αντίσταση, που αγωνιζόμαστε όχι μόνο για την δική μας ελευθερία αλλά και για την «πανανθρώπινη τη λευτεριά». Και μη μου πείτε ότι επηρεάστηκαν από την ρομαντική άποψη περί έθνους οι φουστανελάδες αγράμματοι ως επί το πλείστον Έλληνες επαναστάτες, όταν το Σύνταγμα της Επιδαύρου στα 1822 διακήρυσσε την ανασύσταση του ελληνικού έθνους αποτελώντας παράλληλα το δημοκρατικότερο Σύνταγμα όλων των εποχών, μιας και είχαν ανοιχτά τα μυαλά τους στις επιρροές της Γαλλικής και της Αμερικανικής ακόμα επανάστασης. Για να ετεροπροσδιοριστούμε θα πρέπει να είμαστε ανίκανοι να αυτοπροσδιοριζόμαστε κάθε στιγμή (ακόμα και σήμερα), ενώ η εθνική μας ταυτότητα υπήρξε και είναι τόσο ισχυρή, ώστε να μην έχουμε ούτε να θέλουμε να έχουμε εχθρούς, για να είμαστε αυτοί που είμαστε. Άλλωστε η βασική εξωτερική μας πολιτική ως τώρα υπήρξε και είναι αμυντική με εξαίρεση την τυχοδιωκτική εκστρατεία στην Τουρκία, που μας κόστισε τόσο ακριβά…..”
http://pontiakathemata.blogspot.com/2010/01/blog-post_16.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+Pontiakathemata+%28pontiakathemata%29&utm_content=Yahoo%21+Mail