Μα πότε οι Αμερικανοί θα αντιληφθούν επιτέλους ότι το συμφέρον τους είναι στην Αθήνα και τη Λευκωσία;

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Ειλικρινά το λέω. Καλύπτω πάνω από τρεις δεκαετίες τα γεγονότα που αφορούν την Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο στην Ουάσιγκτον, και αδυνατώ να αναλύσω τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται η αμερικανική γραφειοκρατία.
Πολλές φορές σήκωσα τα χέρια μου ψηλά από απόγνωση, άλλες προσπάθησα να καταλάβω τη «λογική» τους και μερικές φορές «πλακώθηκα» μαζί τους, διαμαρτυρόμενος για τη συμπεριφορά τους απέναντι στην Αθήνα και τη Λευκωσία. Είναι μία εντελώς άδικη συμπεριφορά.
Έχουν δύο χώρες, την Ελλάδα και την Κύπρο, που είναι πιστοί σύμμαχοι τους, τις οποίες ρίχνουν συνέχεια.
Και έχουν απέναντι την Τουρκία, που συνέχεια τις αρμέγει, και η οποία τα τελευταία 15 και βάλε χρόνια είναι μία εχθρική χώρα. Και την επιβραβεύουν πάντα.
Και όμως. Δικαιολογούν όλες τις πράξεις της Τουρκίας και βρίσκουν πάντα μία ψευτοδικαιολογία να επιρρίψουν ευθύνες στην Αθήνα και τη Λευκωσία για την απαράδεκτη στάση της κατοχικής δύναμης.
Το τελευταίο διάστημα άνθρωποι στην Ελλάδα και την Κύπρο που είναι παθολογικά αμερικανόφιλοι, αρχίζουν να χάνουν την υπομονή τους. Παραμένουν ευγενικοί ελπίζοντας ότι η Αμερική θα δει το φως, αλλά έχουν φτάσει στα όρια τους. Ναι μεν η Αθήνα και η Λευκωσία εισπράττουν κατά καιρούς καλές, θετικές δηλώσεις, αλλά δεν βλέπουν έργα. Και η Αμερική πρέπει να σκεφθεί τη συμπεριφορά της και να αρχίζει να κάνει διορθωτικές κινήσεις με πράξεις.
Δεν λέω… Για τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ έχει εκδώσει εξαιρετικές ανακοινώσεις το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Όπως πολύ καλή ήταν η δήλωση για την παράνομη συμφωνία της κατοχικής δύναμης με το καθεστώς της Τρίπολης. Όμως, οι ανακοινώσεις δεν σταματούν την Τουρκία. Αντίθετα, «απαντά» σε αυτές με περισσότερες προκλητικές ενέργειες. Και αυτό πρέπει να σταματήσει.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τους τρόπους. Ξέρουν καλύτερα από τον καθένα. Όποτε αποφάσισαν να συνετίσουν τον Ερντογάν το πέτυχαν. Απαιτείται να χρησιμοποιήσουν τους ίδιους τρόπους για να επέλθει ηρεμία στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν υπάρχει άλλη οδός.
Θα το πράξουν; Δεν μπορούμε να …περπατάμε στα σύννεφα. Δυστυχώς, η «τουρκολαγνεία» του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται ακόμα στο ζενίθ της. Δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Έχουν περάσει επτά μήνες από την προσβολή των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων με την αγορά του ρωσικού συστήματος S-400 και ο κ. Τραμπ, δείχνει μία εντελώς απαράδεκτη συμπεριφορά. Η μόνη ελπίδα παραμένει η ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Γερουσίας, που αναμένεται να πραγματοποιηθεί μετά τη δίκη του. Το νομοσχέδιο είναι δικομματικό και υποστηρίζεται από σημαντικούς νομοθέτες του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Θα υποστηριχθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των γερουσιαστών.
Προσπαθώ πάντα να είμαι δίκαιος… Έχουμε συνηθίσει να επιρρίπτουμε ευθύνες μόνο στους Αμερικανούς επειδή αυτοί είναι οι σύμμαχοι μας. Και δεν έχουμε άδικο. Από τους συμμάχους μας περιμένουμε βοήθεια. Όμως, υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που δεν πρέπει να αγνοούμε στις αναλύσεις μας.
Ότι η Ρωσία είναι αυτή που υποθάλπτει την επιθετικότητα της Τουρκίας. Ο Ερντογάν είναι εκτελεστικό όργανο του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτόν εξυπηρετεί δημιουργώντας προβλήματα και φασαρίες στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ανύπαρκτη πλέον νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Γι’ αυτό, πρέπει να στρέφουμε τα βέλη μας και προς τη Μόσχα, και να σταματήσουν οι «ψεκασμένοι» λόγω θρησκευτικών δήθεν δεσμών να …πιστεύουν ότι ο κ. Πούτιν παίζει παιγνίδια με την Τουρκία για να την …καταστρέψει. Πρόκειται για βλακείες. Η Άγκυρα και η Μόσχα είναι στρατηγικοί εταίροι και ο Βλαδίμηρος δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνεργάζεται με τους ισλαμιστές της Τουρκίας.
Με πρόεδρο τον Ντόναλντ Τραμπ, η Αμερική δεν πρόκειται να βοηθήσει την Ελλάδα και την Κύπρο εις βάρος της Τουρκίας. Άλλωστε, αν μπορούσε θα ήθελε πολύ να είναι και ο ίδιος μέρος του άξονα Ρωσίας και της Τουρκίας. Και αυτό δείχνει και την τραγωδία μας…
apopseis