Η απόφαση για την αναγνώριση της ουκρανικής εκκλησίας ελλοχεύει μεγάλους εθνικούς κινδύνους.

Το γράψαμε από την πρώτη στιγμή και δυστυχώς δικαιωνόμαστε. Η αναγνώριση της ουκρανικής εκκλησίας αυτή την δεδομένη στιγμή, είναι απολύτως αδικαιολόγητη και εθνικά επικίνδυνη. Εάν η ιεραρχία είχε οποιοσδήποτε πιέσεις για να το κάνει, μπορούσε να κερδίσει χρόνο, να το κάνει σε κάποιους μήνες. Αφού θα έχουν εξομαλυνθεί τα πράγματα στη Συρία και θα έχουν σταματήσει οι τουρκικές προκλήσεις στην Κύπρο.
Όταν την ώρα που φλέγεται η περιοχή και η Ελλάδα αντιμετωπίζει τεράστιο εθνικό κίνδυνο με τον Ερντογάν να παίρνεις στα χέρια του όχι μόνο τους πρόσφυγες αλλά και τους Τζιχαντιστές δολοφόνους, το να κόβεις εσύ τις σχέσεις με την Ρωσία, παραπέμπει στην ολέθρια απόφαση του πραξικοπήματος στην Κύπρο το 1974. Απόφαση που οδήγησε την Ρωσία να μην κάνει τίποτα για να εμποδίσει την τουρκική εισβολή του 1974, όπως είχε κάνει το 1964. Καθώς η κυβέρνηση των πραξικοπηματιών ήταν μία αντικομμουνιστική κυβέρνηση.
Ο Πούτιν έχει αποδεδειγμένα μεγάλη επιρροή στον Ερντογάν. Ο Ερντογάν αυτή τη στιγμή είναι στην πιο επικίνδυνη φάση για την Ελλάδα. Αφού μπορούσε τόσα χρόνια και εκβίαζε έχοντας στα χέρια τους πρόσφυγες, φανταστείτε τι είναι ικανός να κάνει τώρα έχοντας στα χέρια του ανοιχτά και δεκάδες χιλιάδες ισλαμιστές δολοφόνους τρομοκράτες.
Γιατί λοιπόν αυτή η πρεμούρα της ιεραρχίας να ρίξει οινόπνευμα την ώρα που η περιοχή φλέγεται; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγους μήνες ακόμα; Γιατί θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας, όταν ήδη ακριτικά νησιά όπως το Καστελλόριζο αποτελούν δηλωμένους στόχους της Τουρκίας;
Εάν λοιπόν αυτή η απόφαση ήταν όντως προϊόν πιέσεων, τότε θα έπρεπε να απαιτήσουμε για να υλοποιηθεί, να υπάρξει ξεκάθαρη φύλαξη των συνόρων από αυτούς που πίεζαν. Διότι το έργο το έχουμε ξαναδεί από την Σμύρνη, την Κύπρο, μέχρι τα Ίμια. Εμείς δίναμε και συγχρόνως χάναμε. Εκατομμύρια ελληνικών ψυχών.