Άγνωστοι Έλληνες: Ιούλιος Γαλβάνης

Διακεκριμένος Έλληνας χειρουργός του 19ου αιώνα και πανεπιστημιακός δάσκαλος.
Έμεινε στην ιστορία για τη φοιτητική αναταραχή που προκλήθηκε εξαιτίας του στην Αθήνα στις αρχές του 1897, η οποία συνοδεύτηκε από την κατάληψη του Πανεπιστημίου από φοιτητές και την πολιορκία του από δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας («Γαλβανικά»).
Ο Ιούλιος Γαλβάνης γεννήθηκε στην αγγλοκρατούμενη τότε Ζάκυνθο το 1838. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τελειοποίησε τις σπουδές του στη Γαλλία, όπου ειδικεύτηκε στη χειρουργική. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, εξάσκησε την ιατρική, πρώτα στη Ζάκυνθο και στη συνέχεια στην Αθήνα.
Η εφαρμογή νέων χειρουργικών μεθόδων εκτόξευσε τη φήμη του, με αποτέλεσμα η βασίλισσα Όλγα να του αναθέσει τη διεύθυνση του χειρουργικού τμήματος του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Το 1881 εξελέγη καθηγητής της χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά το επόμενο έτος απολύθηκε για πολιτικούς λόγους. Μετά τον θάνατο του καθηγητή Θεόδωρου Αρεταίου τον Μάρτιο του 1893, επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο ως καθηγητής.
Τον Δεκέμβριο του 1896 επέπληξε δριμύτατα τους φοιτητές του για ένα εξεταστικό θέμα. «Είσθε ανάξιοι να κατέχητε τας φοιτητικάς έδρας και ατιμάζετε την Ελλάδα και το Ελληνικόν πανεπιστήμιον» φέρεται να τους είπε. Αυτοί αντέδρασαν και με τη συνδρομή φοιτητών από άλλες σχολές κατέλαβαν το Πανεπιστήμιο, απαιτώντας την απομάκρυνση του Γαλβάνη.
Ο πρύτανης Αναστάσιος Χρηστομάνος (1841-1906) κάλεσε τη Χωροφυλακή και στη συνέχεια τον Στρατό για να επιβάλουν την τάξη. Επί δέκα μέρες (9-19 Ιανουαρίου 1897) η πρωτεύουσα θύμιζε πεδίο μάχης. Οι συγκρούσεις φοιτητών και αστυνομίας ήταν καθημερινό φαινόμενο, με χρήση αληθινών πυρών και από τις δύο πλευρές. Τελικά, με παρέμβαση του καθηγητή της Φιλοσοφικής Γεωργίου Μιστριώτη (1840-1916) επήλθε συμβιβασμός και τα πνεύματα ηρέμησαν.
Ο Ιούλιος Γαλβάνης επέστρεψε στα διδακτικά του καθήκοντα και διατήρησε την έδρα της χειρουργικής μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου του 1911, όταν πέθανε αιφνίδια κατά τη διάρκεια κυνηγετικού περιπάτου στο Σούνιο.
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει πληθώρα βιβλίων της ειδικότητάς του, όπως η «Εγχειρητική» (1884) και η «Θεραπεία της φυματιώσεως δια της χειρουργικής».
Προς τιμήν του, ένας μικρός αθηναϊκός δρόμος στα Πατήσια φέρει το όνομά του. Είναι κάθετος της Λεωφόρου Πατησίων, απέναντι από τη φοιτητική εστία.
sansimera