Αυξανόμενη αντι-συριακή ξενοφοβία -με πολιτική υποστήριξη- σαρώνει τις πόλεις της Τουρκίας…

Τροφοδοτούμενο και εκμεταλλευόμενο από τους πολιτικούς, αυτό το συναίσθημα έχει σοβαρές επιπτώσεις για ορισμένους από τους πιο ευάλωτους ανθρώπους στον κόσμο.

Οι φήμες διαδόθηκαν σαν πυρκαγιά, που φούντωσε από τα social media. Τον Ιούνιο, ένα πλήθος Τούρκων έκαψε συριακές αποθήκες στην περιοχή Kucukcekmece της Κωνσταντινούπολης, ύστερα από μια ψεύτικη είδηση, σύμφωνα με την οποία μια ντόπια γυναίκα φέρεται να παρενοχλήθηκε από Σύριους πρόσφυγες.
Τον Ιούλιο, αφότου η λαϊκή αντιπολίτευση – η οποία είναι πιο φιλική προς το καθεστώς Assad από ότι στο κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Προέδρου Τσετσίπ Ερντογάν – κέρδισε τις εκλογές της Κωνσταντινούπολης, τα viral hashtags στα social media απαίτησαν να «φύγουν οι Σύριοι».
Για τους πιο γενναιόδωρους γείτονες της Συρίας από την άποψη της φιλοξενίας των προσφύγων, η υπομονή εξαντλείται- αποτέλεσμα πολιτικών που τροφοδοτούν και εκμεταλλεύονται τις φλόγες του κοινοτικού μίσους και μιας οικονομικής ύφεσης που έχει πλήξει σκληρά τους Τούρκους.
Η Τουρκία φιλοξενεί το μεγαλύτερο συνολικό αριθμό προσφύγων στον κόσμο. Πολύ λίγοι βιώνουν το είδος της φτώχειας που παρατηρείται στον Λίβανο, όπου οι περισσότεροι πρόσφυγες αναγκάζονται να ζουν σε πολυσύχναστους οικισμούς που πλημμυρίζουν κάθε χειμώνα. Ωστόσο, η αντι-συριακή ξενοφοβία αναπτύσσεται. Αυτό το συναίσθημα είναι πιο επικίνδυνο από το είδος της προκατάληψης που παρατηρείται στη Δύση, διότι στόχος του είναι η αναγκαστική επιστροφή των εκτοπισμένων αμάχων σε ένα βάρβαρο καθεστώς.
Η ιδέα της επιστροφής των προσφύγων στην πατρίδα τους εμφανίστηκε ως κύρια πολιτική θέση στην Τουρκία το 2018, ως πυλώνας της γενικής προεκλογικής εκστρατείας του Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), του υποψηφίου Muharrem Ince. Ο κ. Ince, μια δυναμική φιγούρα της οποίας οι συγκεντρώσεις συγκέντρωσαν χιλιάδες ανθρώπους αγανακτισμένους από την αυταρχική κυριαρχία του Ερντογάν, έχασε τελικά τις εκλογές.
Αλλά μια από τις βασικές υποσχέσεις του ήταν να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τη Δαμασκό μέσα σε 100 ημέρες και να ξεκινήσει τη διαδικασία επιστροφής προσφύγων. Αυτό πέρασε σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητο από τη δυτική εκλογική κάλυψη, η οποία επικεντρώθηκε στην σταθερή επίθεση του κ. Ερντογάν στις δημοκρατικές αξίες.
Ο Ερντογάν επέστρεψε στην προεδρία, αλλά το ΑΚΡ δυσκολεύτηκε στις κάλπες. Μια πιθανή εξήγηση ήταν ότι το κόμμα δεν ήταν σε αρμονία με τους απλούς ψηφοφόρους στο ζήτημα των προσφύγων. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Τούρκων, ανεξάρτητα από την υπαγωγή τους, είναι δυσαρεστημένοι με την παρουσία προσφύγων.
Το ΑΚΡ συμβάδισε καθυστερημένα με το εκλογικό δυναμικό του αντι-προσφυγικού αισθήματος, με τον δημαρχιακό υποψήφιο του κόμματος στις πρόσφατες εκλογές της Κωνσταντινούπολης να δεσμεύεται να στείλει πίσω τους Σύριους που προκαλούν προβλήματα. Το υπερεθνικιστικό «Καλό Κόμμα» έβαλε αφίσες στη Fatih, περιοχή της Κωνσταντινούπολης με μεγάλη παρουσία Συρίων, δηλώνοντας ότι η περιοχή δεν θα παραδοθεί στους πρόσφυγες.
Υπάρχει μια ευρεία αίσθηση στην Τουρκία ότι ο πόλεμος στη Συρία έρχεται πιο κοντά και πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλά ασφαλή μέρη για να επιστρέψουν οι πρόσφυγες. Οι μάχες στη χώρα συγκεντρώνονται τώρα στο Idlib, το οποίο συνορεύει με την Τουρκία και είναι η τελευταία επαρχία που παραμένει υπό τον έλεγχο των ανταρτών.
Το καθεστώς Assad γενικά υποτίθεται ότι κέρδισε τον πόλεμο στρατιωτικά. Επιπλέον, η Άγκυρα έχει δημιουργήσει μια σφαίρα επιρροής στη βόρεια Συρία και περιοχές που έχουν κατακτηθεί από πολιτοφυλακές που πληρώνονται και είναι πιστές στην Τουρκία λειτουργούν με σχετικά σταθερό τρόπο.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι κανένας από αυτούς τους τομείς δεν είναι ασφαλής. Τον Απρίλιο, το καθεστώς Assad ξεκίνησε την πρώτη εκστρατεία για την ανάκτηση του Idlib. Περισσότερα από τρία εκατομμύρια άνθρωποι – πολλοί ήδη εκτοπισμένοι – ζουν στο Idlib. Καθώς οι μάχες πλησιάζουν, μεγάλοι αριθμοί κινούνται πιο κοντά στα σύνορα και σε περιοχές που ελέγχονται από τις τουρκικές πολιτοφυλακές.
Τα τελευταία δύο χρόνια, περίπου 2.000 Σύροι που επέστρεψαν στο σπίτι κρατήθηκαν, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Συριακού Δικτύου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Οι επαναπατριζόμενοι επίσης συχνά αναγκάζονται να ενταχθούν στο Συριακό στρατό.
Εν τω μεταξύ, ο υψηλός πληθωρισμός και η ανεργία έχουν δημιουργήσει σοβαρές εντάσεις στις τουρκικές πόλεις. Μια έκθεση στις αρχές του 2018 από την Ομάδα Διεθνούς Κρίσης διαπίστωσε ραγδαία αύξηση της ενδοκοινοτικής βίας, ιδίως στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Άγκυρα. Αποδόθηκε η τάση στον ανταγωνισμό για θέσεις χαμηλού μισθού μεταξύ των Συρίων και των Τούρκων. Τώρα, το πρόβλημα αυτό χειροτερεύει. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Βήματα που θα ενσωμάτωναν καλύτερα τους Σύριους στην οικονομία της Τουρκίας είναι πολιτική αυτοκτονία.
Υπάρχουν μόνο δύο πιθανές λύσεις. Το πρώτο είναι για την Ευρώπη, άλλες δυτικές δυνάμεις και αραβικά έθνη που δεν συνορεύουν με τη Συρία, να αναλάβουν την ευθύνη τους για την επανεγκατάσταση των προσφύγων. Είναι παράλογο ότι η Τουρκία φιλοξενεί τέσσερα εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες και ο μικροσκοπικός Λίβανο ένα εκατομμύριο, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο έχει πάρει λιγότερους από 14.000.
Δεύτερον, η Τουρκία πρέπει να είναι ειλικρινής σχετικά με τους στρατηγικούς στόχους της στη Συρία και να προωθήσει μια ειρηνική διευθέτηση που θα δημιουργήσει πραγματικά ασφαλείς συνθήκες για την επιστροφή των προσφύγων.
Ενώ οι Τούρκοι πολιτικοί χαίρονται να δαιμονοποιούν τους Σύριους στη χώρα τους, είναι απολύτως ευτυχείς όταν αυτοί δίνουν τις μάχες τους στα σύνορα. Οι Σύριοι επαναστάτες μαχητές ηγούνται της προσπάθειας για να εξαφανιστούν οι παραστρατιωτικές δυνάμεις των Κούρδων από τις περιφέρειες που φτάνουν στα σύνορα της Τουρκίας. Αυτές οι εκστρατείες δημιούργησαν μια de facto διαμελισμένη χώρα χωρίς ουσιαστική οδό προς την ειρήνη.
Πηγή: thenational.ae
Μετάφραση-Επιμέλεια: olympia.gr