Φιλέλληνες: Ροζέ Μιλλιέξ

Ο Ροζέ Μιλλιέξ (1913 – 7 Ιουλίου 2006) ήταν Γάλλος διανοούμενος και φιλέλληνας με πολύ σημαντική πνευματική και πολιτιστική δραστηριότητα στην Ελλάδα.

Φωτογραφία από: https://www.greekencyclopedia.com/milliex-milliex-roze-1913-p3956.html
Γεννήθηκε στη Μασσαλία και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αιξ. Το 1936 ήρθε στην Ελλάδα ως καθηγητής της γαλλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών όπου αργότερα έγινε διευθυντής σπουδών ενώ παράλληλα δημοσίευσε πολλά δοκίμια σε διάφορα ελληνικά περιοδικά. Το 1939 παντρεύτηκε την Ελληνίδα Τατιάνα Γκρίτση μετέπειτα συγγραφέα και δημοσιογράφο.
Στην περίοδο της Κατοχής ο Ροζέ Μιλλιέξ είχε διαφύγει μαζί με τη σύζυγό του στην νότια Γαλλία, από όπου ανέπτυξε δραστηριότητα πετυχαίνοντας να προκαλέσει το ενδιαφέρον Γάλλων διανοούμενων για την Ελληνική αντίσταση. Με δική του πρωτοβουλία συγκεντρώθηκαν κείμενα Γάλλων διανοούμενων, μεταξύ των οποίων ήταν ο Αντρε Φουζερόν, ο Ανρί Ματίς κ.α., καθώς και πίνακες των Πικάσο, Μπονάρ, Μασόν, Πικαμπιά, Ντιφί κ.ά. για τον ελληνικό λαό που εκδόθηκαν σε ένα βιβλίο – λεύκωμα, με τίτλο Αφιέρωμα στην Ελλάδα 1940-1944.
Τον Δεκέμβριο του 1945 με πρωτοβουλία του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Οκτάβιου Μερλιέ και του Ροζέ Μιλλιέξ στάλθηκαν με υποτροφίες για σπουδές στη Γαλλία με το πλοίο «Ματαρόα» μερικά από τα λαμπρότερα νέα μυαλά της Ελλάδας (Μέμος Μακρής, Νίκος Σβορώνος, Μάνος Ζαχαρίας, Τάκης Ζενέτος, Κώστας Αξελός, Κορνήλιος Καστοριάδης, Μαργαρίτης Αποστολίδης, Mιμίκα Kρανάκη κ.ά.).
Το 1959 ο Ροζέ Μιλλιέξ μετατέθηκε στην Κύπρο, όπου μετά την ανεξαρτησία έγινε μορφωτικός ακόλουθος της γαλλικής πρεσβείας και διευθυντής του Γαλλικού Μορφωτικού Κέντρου που ο ίδιος ίδρυσε τον Νοέμβριο του 1960. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1971. Τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του θεωρήθηκαν ανεπιθύμητοι από την απριλιανή δικτατορία η οποία μάλιστα αφαίρεσε από την Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ την ελληνική υπηκοότητα.
Το 1971 ο Ροζέ Μιλλιέξ διορίστηκε διευθυντής του Γαλλικού Μορφωτικού Κέντρου στη Γένοβα. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την πτώση της δικτατορίας το 1975.
Από το 1982 ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και από το 1986 μέλος της Ακαδημίας της Μασσαλίας. Είχε παρασημοφορηθεί με το μετάλλιο του Φοίνικος από την Ελληνική Δημοκρατία και με το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών
Πέθανε σε ηλικία 93 ετών στην Αθήνα.
Το έργο του
Μετά την απελευθέρωση τύπωσε το βιβλίο του A l’ecole du peuple grec (1946) και την μελέτη του Ο Αδαμάντιος Κοραής για το γαλλικό πολιτισμό-O Victor Hugo πιστός φίλος της Ελλάδας(1953). Ξεχωρίζουν επίσης οι μελέτες του με τίτλο: «Ο Παλαμάς και οι ευρωπαϊκές αξίες», «Ο Σολωμός και η Γαλλία» κ.λ.π. Το 1982 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Ημερολόγιο και μαρτυρίες του πολέμου και της κατοχής.
wikipedia