Αρχαία ελληνικά παιχνίδια: Χυτρίνδα

Παιχνίδι μιας ομάδας παιδιών.

Μετά από κλήρωση ένας παίχτης στεκόταν στο κέντρο κρατώντας με το αριστερό χέρι του μια χύτρα στο κεφάλι του. Οι άλλοι γυρνώντας γύρω του προσπαθούσαν να τον χτυπήσουν κάνοντας έναν διάλογο μαζί του, ενώ προσπαθούσε να χτυπήσει με τα πόδια του κάποιον συμπαίκτη του. Όποιον πετύχαινε έπαιρνε τον ρόλο του με τη χύτρα στο κεφάλι.
Σε μια δεύτερη παραλλαγή του παιχνιδιού, δεν υπήρχε χύτρα, υπήρχαν όμως στο κέντρο δύο παίχτες με τον έναν στέκεται στο κέντρο, καθιστός ή όρθιος ως «χύτρα», και ο δεύτερος να ακουμπά το χέρι του στο κεφάλι του πρώτου. Ο δεύτερος από το ζευγάρι προσπαθούσε να φυλάξει την «χύτρα» από τους υπόλοιπους της ομάδας που επιχειρούσαν να τον χτυπήσουν η αλλαγή των ρόλων γινόταν ΄όπως στην πρώτη παραλλαγή.
Η δεύτερη παραλλαγή του παιχνιδιού παιζόταν στη Βισαλτία με τον προστατευόμενο παίχτη να κάθεται πάνω σε μια πέτρα.
Κατά τον Πολυδεύκη ” η δε χυτρίνδα ο μεν εν μέσω κάθηται και καλείται χύτρα, οι δε τίλλουσιν..αντ΄αυτού κάθηται.”
Κατά Σουίδα : «χυτρίνδα· παιδιᾶς εἶδος τοιαύτης· καθέζεταί τις ἐν τῷ μέσῳ. εἶτα κύκλῳ περιτρέχοντες οἱ περὶ τὸν καθεζόμενον. ποιοῦσιν οἷον αὐτὸν περιστρέφεσθαι, ἕως ἅψεταί τινος τύπτοντος αὐτόν· εἶτα καθέζεται ὁ ληφθείς.”
Το παιχνίδι διασώθηκε και στα νεότερα χρόνια με τις ονομασίες “κλωτσοσκούφι” ,”εψήθη ή ψήθηκε”, “χύτρα” ,”μυτζήθρα” ,”φέσας” ενώ στην Κρήτη “προζύμι”(Βενιζέλος, Λουκόπουλος, Μέγας, Σακελλάριος, Χρυσάφης).
wikipedia, stinkoiladatonmouson