Ο απατεώνας που άλλαζε ταυτότητα, μέχρι να αποφασίσει να ζήσει ως γυναίκα

Προσποιήθηκε την επιστήμονα και κάποιοι υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να προταθεί για το βραβείο Νόμπελ!

Σύμφωνα με τον Κάρολο Δαρβίνο, η φυλετική επιλογή έπαιξε κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη. Έλεγε πως η κινητήρια δύναμη της εξέλιξης στα ζώα και τους ανθρώπους ήταν ο ανταγωνισμός για ταίρι.
Η θεωρία αυτή δεν είναι αποδεκτή από όλους και έχουν προταθεί διάφορες εναλλακτικές. Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες αντι-δαρβίνειες θεωρίες διατυπώθηκε από τη Δρα. Σαρλότ Μπαχ, μια ουγγαρέζα μετανάστρια που ζούσε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Σαρλότ, όμως, δεν ήταν αυτό που φαινόταν και αποδείχθηκε η ζωντανή ενσάρκωση της θεωρίας που υποστήριζε.
Η πρώτη μεταμόρφωση
Μόνο μετά τον θάνατό της το 1981 αποκαλύφθηκε η αλήθεια σχετικά με την Μπαχ. Δεν είχε ακαδημαϊκά προσόντα και δεν ήταν γυναίκα, από βιολογική άποψη. Η Μπαχ γεννήθηκε το 1920 στην πόλη Κίπεστ κοντά στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας και βαφτίστηκε ως αγόρι με το όνομα Κάρολι Χάιντου.
Ο πατέρας του ήταν ράφτης και άνοιξε το μαγαζί του στη Βουδαπέστη όταν ο Κάρολι ήταν τριών χρόνων. Στο σχολείο ήταν καλός μαθητής, αλλά δεν είχε φίλους της ηλικίας του εκτός από τα αδέρφια του. Αν και εγκατέλειψε νωρίς το σχολείο επειδή κλήθηκε στον στρατό το 1941, όταν η Ουγγαρία μπήκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην πλευρά των Γερμανών, κατάφερε να πάρει αναβολή λόγω σπουδών. Στο μεταξύ, στο ραφείο του πατέρα του πήγαινε πολύ καλά και προσέλκυε πελατεία της υψηλής τάξης.
Ένα πλαστό πιστοποιητικό γέννησης και ακριβές επισκεπτήριες κάρτες μεταμόρφωσαν τον Κάρολι από έναν ταπεινό κύριο σε βαρώνο.
Στη διάρκεια του πολέμου, η φασιστική ουγγρική κυβέρνηση απέλασε χιλιάδες Εβραίους, στέλνοντας τους στον θάνατο σε στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί. Ο Κάρολι έβγαζε πολλά χρήματα χωρίς να κοπιάζει. Υπήρχαν υποψίες ότι καταλήστευε εγκαταλελειμμένα σπίτια στο μεγάλο εβραϊκό γκέτο της Βουδαπέστης. Έφυγε από την Ουγγαρία, όπως πολλοί συμπατριώτες του, όταν την εξουσία ανέλαβε μετά τον πόλεμο η υποστηριζόμενη από τη Μόσχα κομμουνιστική κυβέρνηση. Προορισμός του ήταν η Βρετανία, όπου έφτασε το 1948.
Η απόφαση να ζήσει ως άνδρας
Στη Βρετανία, ο Κάρολι έγινε ο άψογα ντυμένος Βαρώνος Καρλ Χάιντου. Έκανε αρκετές δουλειές πριν να μετακομίσει στο Λονδίνο όπου παντρεύτηκε και άνοιξε ένα γραφείο ενοικιάσεων ακινήτων. Στη διάρκεια της αντικομουνιστικής εξέγερσης στην Ουγγαρία το 1956, ο Χάιντου συγκέντρωσε χρήματα για τους αγωνιστές της ελευθερίας, αλλά όταν τα χρήματα εξαφανίστηκαν, καταδικάστηκε για απάτη και κήρυξε πτώχευση. Απτόητος, ο Χάιντου επαναπροσδιόρισε τον εαυτό του, αυτή τη φορά ως υπνοθεραπευτής Μισέλ Κάρολι.
Η καλή του εμφάνιση και οι τρόποι του προσέλκυσαν πλούσια πελατεία, με αποτέλεσμα να αποκτήσει μια στήλη παροχής συμβουλών σε ένα κορυφαίο βρετανικό περιοδικό. Οι δουλειές του πήγαιναν καλά έως τον ξαφνικό θάνατο της γυναίκας και του θετού του γιου το 1956. Έπαθε νευρική κατάρρευση, χρεοκόπησε και πέρασε ένα μικρό διάστημα στη φυλακή.
Ο Κάρολι είχε γίνει με τη σειρά Καρλ Χάιντου και Μισέλ Κάρολι, αλλά μετά την αποφυλάκιση του υλοποίησε την πιο πετυχημένη μεταμόρφωση του: από άνδρας έγινε γυναίκα.
Ο Κάρολι είχε βιώσει επεισόδια «παρενδυσιομανίας», σε όλη του τη ζωή, αλλά το 1968, χωρίς το εμπόδιο συζύγου και γιου, αποφάσισε ότι από εκεί και πέρα θα ζούσε ως γυναίκα. Διάλεξε να ζήσει ως Δρ Σαρλότ Μπαχ. Η μεταμόρφωση ήταν δύσκολη. Με ύψος 1.80 μ. ήταν ψηλός για γυναίκα και διέθετε αρρενωπή εμφάνιση και βαριά φωνή. Παρόλα αυτά, έπαιξε τον ρόλο της με τέτοια αυτοπεποίθηση που όλοι όσοι τη συναντούσαν τη θεωρούσαν γυναίκα.

Προσποιήθηκε την επιστήμονα και ανέπτυξε τη δική της θεωρία
Η Σαρλότ χορήγησε στον εαυτό της τον τίτλο του δόκτορα, ισχυριζόμενη ότι ήταν λέκτωρ σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Βουδαπέστης πριν από την κομουνιστική διακυβέρνηση. Επίσης, έλεγε στους φίλους της ότι είναι χήρα και είχε χάσει και τον γιο της το 1965, πράγμα ακριβές, εκτός από το φύλο των εμπλεκόμενων. Το 1971 έγραψε ένα σύγγραμα 521 σελίδων με τον τίτλο «Homo Mutans, Homo Luminems» (Άνθρωπος φορέας της αλλαγής, άνθρωπος φωτοδότης), περιγράφοντας μια επαναστατική θεωρία της εξέλιξης που ονόμασε «ανθρώπινη ηθολογία».
Σύμφωνα με τη θεωρία, οι άνθρωποι, επειδή διαιρούνται σε αρσενικό και θηλυκό, βιώνουν ένα έντονο και αποσταθεροποιητικό άγχος διαχωρισμού. Αυτό δημιουργεί μια τάση και σε άνδρες και σε γυναίκες να γίνουν μέλος του άλλου φύλου- μια ένωση που δεν καταφέρνουν ποτέ όσο είναι παγιδευμένοι σε μία ταυτότητα ερωτικού και κοινωνικού φύλου. Τα άτομα αντιδρούν σε αυτό το δίλημμα με διαφορετικό τρόπο το καθένα: κάποια αναπτύσσουν μια τάση κυριαρχίας στο περιβάλλον και στους συνανθρώπους τους. ‘Άλλοι αμφισβητούν καθιερωμένες πρακτικές και αξίες για να δημιουργούν νέους τρόπους να είναι άνθρωποι.
Ο θαυμασμός από τον ακαδημαϊκό χώρο
Αυτές οι συμπεριφορικές αποκλίσεις μπορούν να εκφραστούν είτε αρνητικά είτε θετικά. Για παράδειγμα η ομοφυλοφιλία, αν και μη αναπαραγωγική, μπορεί να συμβάλει στην αναπαραγωγική συμπεριφορά. Υποστηρίζοντας γάμους μεταξύ των γκέι και υιοθεσία, η Μπαχ προέβλεψε ότι γκέι και λεσβίες θα μπορούσαν να έχουν δικά τους παιδιά ή να παίξουν τον ρόλο τους ως δάσκαλοι και φροντιστές παιδιών των άλλων. Το συμπέρασμα του βιβλίου της είναι ότι η επίλυση της παγκόσμιας αμφισεξουαλικής τάσης μέσω της σεξουαλικής απόκλισης από το ετεροφυλόφιλο πρότυπο είναι το βασικό κίνητρο της εξέλιξης και μια κρίσιμη πηγή ανθρώπινης δημιουργικότητας και πολιτισμικής εξέλιξης.
Αν και το στυλ γραφής της έβριθε από γραμματικά λάθη και συχνά ήταν δυσνόητο, οι ιδέες της κίνησαν το ενδιαφέρον τόσο των ακαδημαϊκών όσο και των απλών ανθρώπων. Στη δεκαετία του 1970 έδινε ομιλίες στο σπίτι της στο βόρειο Λονδίνο και την καλούσαν να δώσει διαλέξεις σε διάφορα πανεπιστήμια μεταξύ των οποίων το Κέιμπριτζ και το Σάσεξ. Τα μέλη του εκκολαπτόμενου κινήματος για την Απελευθέρωση των Βρετανών Γκέι ασπάστηκαν επίσης την ανθρώπινη ηθολογία, επειδή διαπίστωσαν ότι οι ιδέες της υποστήριζαν τη δική του μάχη για να γίνουν αποδεκτοί από την κοινωνία.
Τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής της, η Σαρλότ Μπαχ γνώρισε αναγνώριση στα όρια της λατρείας από τους διανοούμενους. Ο συγγραφέας Κόλιν Γουίλσον ήταν ένας από τους θαυμαστές της, ενώ δήλωσε πως το έργο της Μπαχ άξιζε για Βραβείο Νόμπελ και η σημασία του ήταν παρόμοια με τη Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν.
Πηγή:
Οι μεγαλύτερες απάτες της ιστορίας και οι άνθρωποι που τις διέπραξαν,
του Eric Chaline, εκδόσεις Κλειδάριθμος
mixanitouxronou