Έχει δίκιο ο Άγγελος Στάγκος που επισημαίνει («Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 9/3/2019) ότι, ο κύριος Τσίπρας είναι το «darling boy» πολλών Δυτικών κυβερνήσεων και ότι «του συμπεριφέρονται με το “γάντι”, δείχνουν μεγάλη ανοχή απέναντι του, τον χειροκροτούν δημόσια και παρατεταμένα». Όπως προκύπτει από τον τίτλο του άρθρου, κατά τον συντάκτη του, αυτή η εύνοια είναι απόρροια της «υποταγής» του. Όμως επειδή η φύση και η ζωή αγαπά τις ισορροπίες θα πρέπει όπως υπάρχουν τα «darling boys» γι’ αυτές τις κυβερνήσεις αντίστοιχα να υπάρχουν, δυνητικά τουλάχιστον, και τα «disobedientboys», τα «ανυπάκουα παιδιά».
Στο ίδιο κείμενο ο δημοσιογράφος –συσχετίζοντάς τες με την θέση της Ν.Δ. για τη συμφωνία με τα Σκόπια και την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ρωσία- αναφέρεται και στις «ανησυχίες» που εξέφρασε ο κύριος Πάιατ σχετικά με το ενδεχόμενο μερικής χειραγώγησης της πληροφόρησης στην Ελλάδα από την Ρωσία. Προφανώς η χειραγώγηση μιας χώρας εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τον έλεγχο της πληροφόρησης. Το ερώτημα είναι αν ο κύριος Πάιατ εκφράζει τις ανησυχίες του υπό την ιδιότητα του παρατηρητή ή του «νοικοκύρη». Γιατί είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι αυτό που επιχειρεί σήμερα και η Ρωσία, άλλοι το έχουν καταφέρει προ πολλού έχοντας το πλεονέκτημα της «έδρας». Αν όμως αλλότρια κέντρα και κυβερνήσεις χειραγωγούν την πληροφόρηση τότε η εικόνα που προσφέρεται στον λαό για τους πολιτικούς εξαρτάται από τον βαθμό της «υποταγής» τους.
Ύστερα από αυτές τις παρατηρήσεις μπορούμε να αναζητήσουμε «darling boys» και «disobedient boys» με κριτήριο την συμπεριφορά των Μ.Μ.Ε. απέναντί τους. Γράφει ο Στάγκος ότι αυτοί που στηρίζουν τον Τσίπρα –σε αντίδωρο για την «υποταγή» του- «αδιαφορούν πλήρως και κυνικά για την καταστροφική πολιτική του στο εσωτερικό της χώρας». Όμως η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι το έμμεσο αποτέλεσμα της καταστροφικής πολιτικής του Γ.Α.Π. ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ως πρωθυπουργού. Είναι τόσο μεγάλη η ευθύνη του ώστε δημόσια ένα από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (Χρυσοχοΐδης) δήλωσε ότι «μόνο σε αποικία μπορεί να είναι υποψήφιος…», άποψη που επικυρώθηκε και από την λαϊκή ετυμηγορία στις εκλογές έναντι του ιδίου αλλά και του κόμματος του. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι ο κύριος Παπανδρέου όχι μόνο θα είναι υποψήφιος αλλά μάλλον -ως πρώην πρωθυπουργός- και βουλευτής.
Η περίπτωση του κυρίου Γεωργίου συνάπτεται με την προηγούμενη. Δεν ευθύνεται ασφαλώς για την χρεωκοπία όμως ήρθε εκ των υστέρων για να εκδώσει ένα «βολικό πιστοποιητικό θανάτου», για την αποενοχοποίηση των πραγματικών υπευθύνων. Το γεγονός ότι κινητοποιούνται θεοί και δαίμονες για την αθώωση του, χρησιμοποιώντας εκβιασμούς και απειλές, είναι ενδεικτικό. Η τεράστια κινητοποίηση, σε διεθνές επίπεδο, προκειμένου να παραμείνει «άσπιλος» αποδεικνύει ότι το διακύβευμα για κυβερνήσεις, θεσμούς και πρόσωπα είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Ίσως ο Α. Πεπελάσης έχει τελικά δίκιο όταν υποστηρίζει για τον Παπανδρέου ότι: «έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του, προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ…»(“ΜΟΝΟ”, 25/2/2012).
Εξ αντιδιαστολής με τα «darling boys» που επισημάναμε, είναι εμφανές εδώ και χρόνια ποιος είναι το «disobedient boy» για το «σύστημα». Ο λυσσαλέος πόλεμος που μαίνεται, -ήδη από την ημέρα της εκλογής του στην ηγεσία της Ν.Δ.- κατά του Καραμανλή καθιστά εμφανές ότι αρνείται «να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις». Με άλλα λόγια αρνείται την υποταγή στο «διεθνές σύστημα» και τους εγχώριους «υπαλλήλους» του. Το veto του Βουκουρεστίου, το σχέδιο Ανάν, οι αγωγοί, τα λιμάνια, οι νέοι δρόμοι του διαμετακομιστικού εμπορίου, η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική δεν ήταν αποσπασματικές προσεγγίσεις αλλά εντάσσονταν στην συνολική διάσταση της αναβάθμισης της χώρας -στα πλαίσια πάντοτε της Δύσης- σε ρόλο ισότιμου εταίρου. Όμως κάποιοι επέμεναν και επιμένουν να θέλουν την χώρα «αποικία». Να «ορίζουν» τους υπάκουους «τοποτηρητές», ελέγχοντας καταλυτικά και διαμορφώνοντας την «πληροφόρηση» η οποία αποτελεί την σύγχρονη μορφή των «κανονιοφόρων» και των «τυφεκιοφόρων».
Βέβαια εκτός από τα «darling boys» είναι και οι «darling uncles» των ψηφοφόρων ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Οι«θείοι» που μοιράζουν πολιτικές «σοκολάτες» και «γλυκά» εκμαυλίζοντας την κοινωνία. Οι «θείοι» που είτε είναι ανεύθυνοι είτε πολιτικοί «προαγωγοί» υποθηκεύουν καταστρέφουν τους θεσμούς και την οικονομία υποθηκεύοντας το μέλλον. Αλλά αυτή είναι άλλη «ιστορία».