Εορτάζοντες την 7ην του μηνός Φεβρουαρίου

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ επίσκοπος Λαμψάκου
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ο εν Στειρίω όρει άσκήσας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 1003 ΜΑΡΤΥΡΕΣ πού μαρτύρησαν στη Νικομήδεια
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞ ΜΑΡΤΥΡΕΣ καταγόμενοι από τη Φρυγία
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΡΙΩΝ (ή Εύπρίων) επίσκοπος Κύπρου
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο εν Μονεβάτοις άγωνισάμενος
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ και ή συνοδεία του
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΡΑΠΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Κρητικός
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ επίσκοπος Λαμψάκου
Ήταν γιος του διακόνου Χριστόφορου, από κάποια κωμόπολη της Βιθυνίας. Έζησε επί Μ. Κων/νου (318). Ό ευσεβής πατέρας του του δίδαξε την ορθόδοξη πίστη και την αγάπη στα καλά έργα. Αφού πήρε αρκετή γραμματική μόρφωση, έγινε μοναχός και ή ζωή του αφιερώθηκε στην προσευχή, στη μελέτη του Ευαγγελίου και στην εργασία. Του άρεσε ιδιαίτερα να ψαρεύει στη λίμνη πού ήταν κοντά στο μοναστήρι. Μάλιστα τα ψάρια που ψάρευε, ή τα έδινε απ’ ευθείας στους φτωχούς ή τα πουλούσε και τους έδινε τα χρήματα. Εντύπωση κάνει ότι με τα λόγια του παρηγορούσε και άνέπαυε πολλούς θλιμμένους ανθρώπους. Σιγά-σιγά ο Παρθένιος καρποφόρησε περισσότερο και αφοσιώθηκε συστηματικότερα στο κήρυγμα του θείου λόγου. Τη διακονία του αυτή πρόσεξε ο επίσκοπος Μελιτοπόλεως και τον χειροτόνησε Ιερέα. Αργότερα, ο Μητροπολίτης Κυζίκου Άσχόλιος τον κατέστησε επίσκοπο Λαμψάκου. Ή πλειοψηφία των Λαμψακινών ήταν τότε ειδωλολάτρες. Από… λόγια δεν έπαιρναν καθόλου. Τότε, ο Όσιος βάζει σε ενέργεια το λόγο του Κυρίου μας: “Ούτω λαμψατω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ϊδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον πατέρα υμών τον εν τοις ούρανοϊς”1. Έτσι, δηλαδή, ας λάμψει το φως της αρετής σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον ουράνιο Πατέρα σας. Πράγματι, ο Παρθένιος με τα ενάρετα έργα του κατάφερε να φέρει τους περισσότερους ειδωλολάτρες στην Εκκλησία του Χρίστου, και απεβίωσε ειρηνικά.
Η Λάμψακος, αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας στον Ελλήσποντο, ήταν απέναντι από τη Θρακική Χερσόνησο της Καλλίπολης αρχαίας επίσης πόλης της Καρδίας από την οποία απείχε γύρω στα 4 χιλιόμετρα, και 8 χλμ. από τη σημερινή Καλλίπολη, πού βρίσκεται κοντά στην αρχαία Καρδία.
1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, ε”16.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τω μύρω του Πνεύματος, ποιμήν Λαμψάκου όφθείς, την θείον ένέργειαν, παρά Θεού δαψιλώς, θαυμάτων έπλούτησας, δαίμονας άπελαύνειν, άσθενοϋντας ιάσθαι, νόσους άποδιώχειν, και πληρούν τάς αιτήσεις, Παρθένιε Ίεράρχα, των προσιόντων σοι.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ο εν Στειρίω όρει άσκήσας
Γεννήθηκε το Καλοκαίρι του 896 από τον Στέφανο και την Ευφροσύνη. Καταγόταν από την Αίγινα, αλλά ή οικογένεια του μετακόμισε στη Φωκίδα. Εκεί αγόρασαν χωράφια και έβοσκαν ζώα. Και το παιδάκι τους, αφού φοίτησε στο σχολείο, το χρησιμοποίησαν στη φύλαξη των ζώων τους. Ό μικρός Λουκάς, ενώ έβοσκε τα ζώα, συγχρόνως εντρυφούσε και σε κάποιο θρησκευτικό βιβλίο. Από τότε καρδιά συμπονετική και ευεργετική ο Λουκάς, όταν περνούσαν από τη βοσκή του παιδάκια φτωχά και του ζητούσαν λίγο ψωμί, εκείνος τους έδινε και το προσφάγι του. Όταν πέθανε ο πατέρας του, συγκινητικότατη ήταν ή φροντίδα του για την παρηγοριά της μητέρας του. Όταν δε πέθανε και αύτη, τότε μοίρασε όλα τα υπάρχοντα τους στους φτωχούς και έστησε μια καλύβα στους πρόποδες ενός βουνού κοντά στη θάλασσα. Όταν όμως εισέβαλαν οι Βούλγαροι στην κεντρική Ελλάδα, ο Λουκάς κατέφυγε στην Πελοπόννησο. Επανήλθε στη Φωκίδα το 927 και εγκαταστάθηκε οριστικά στο όρος Στείριον (Στείρι) κοντά στην ομώνυμη σημερινή Κοινότητα της επαρχίας Λεβαδείας. ‘Εκεί με άλλους μοναχούς έκτισε Μονή, και ή μεγάλη του πνευματικότητα τον έκανε ν’ αποκτήσει φήμη Άγιου σ’ όλη την περιοχή. Πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου του 953.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Της Ελλάδος το κλέος, και Οσίων το καύχημα, και τον του Στειρείου φωστήρα, και οίκήτορα όσιον, τιμήσωμεν ασμάτων έν ώδαίς, Λουκαν τον θεοφόρον εύσεθώς· τω Χριστώ γαρ οίκειούται διαπαντός, τους πίστει άνακράζοντας· δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου, πάσιν ίάματα.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 1003 ΜΑΡΤΥΡΕΣ πού μαρτύρησαν στη Νικομήδεια
Από χίλιους τρεις αποτελείτο μία διαδήλωση χριστιανικών οικογενειών, πού πήγαιναν να διαμαρτυρηθούν στη Νικομήδεια, εκεί πού έδρευε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, όταν αυτός, με αλλεπάλληλα διατάγματα του, αύξησε τις διώξεις κατά των χριστιανών. Διατάχθηκαν λοιπόν να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι ύψωσαν τις ομολογίες τους. Τους απείλησαν με υψωμένα τα ξίφη. Δεν πτοήθηκαν, ούτε οι άνδρες, ούτε οι γυναίκες, ούτε οι έφηβοι και οι νεανίδες. Τότε τους κατέκοψαν τα όργανα του διώκτη, ενώ εκείνοι μέχρι και του τελευταίου, συνέχιζαν τις υμνολογίες τους προς τον Σωτήρα τους και Θεό τους.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞ ΜΑΡΤΥΡΕΣ καταγόμενοι από τη Φρυγία
Μαρτύρησαν δια πυρός.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΡΙΩΝ (ή Εύπρίων) επίσκοπος Κύπρου
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο εν Μονεβάτοις άγωνισάμενος
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ και ή συνοδεία του
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΡΑΠΙΩΝ
“Αγνωστος στους Συναξαριστές. Αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 ως έξης: “τη αύτη ήμερα, του οσίου πατρός ημών Σαραπίωνος της Κύπρου”. Ίσως να είναι ο ίδιος με τον άγιο Άπρίων, πού αναφέρθηκε πιο πάνω και συγχέεται το όνομα τους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Κρητικός
Ό νεομάρτυρας αυτός της πίστης μας, γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1846 στο χωριό Άλικιανοϋ της επαρχίας Κυδωνιάς Κρήτης. Ό πατέρας του ήταν Ιερέας και ονομαζόταν Νικόλαος Δεβόλης, ή δε μητέρα του Αίκατερίνα. Κατά την επανάσταση πού έγινε στην Κρήτη το 1866, ο Γεώργιος συνελήφθη από τους Τούρκους μαζί με άλλους επαναστάτες. Και με κάθε μέσο προσπαθούσαν να τον κάνουν να αρνηθεί τον Χριστό και να ασπασθεί τον μουσουλμανισμό για να σώσει τη ζωή του. Άλλ’ ο Γεώργιος, παρ’ όλες τις απειλές και τα φρικτά βασανιστήρια, έμεινε σταθερός στη χριστιανική του πίστη και έτσι τον αποκεφάλισαν το 1867, δεχόμενος το στεφάνι του μαρτυρίου. Ακολουθία του Άγιου αυτού, έγραψε ο υμνογράφος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.