Η χουντική πλουτοκρατία θεματοφύλακας της "Δημοκρατίας"

Το πολυτεχνείο ζεί! Αναφωνούν και πάλι οι τιμητές της εξέγερσης των φοιτητών του Νοεμβρίου 1973. Τα αφιερώματα δίνουν και παίρνουν καταλήγοντας με ανακούφιση στη μεταπολίτευση που χτίστηκε στα απομεινάρια της γενοκτονίας του Κυπριακού λαού. Θα δούμε στιγμιότυπα από τις δίκες των πραξικοπηματιών, θα ακούσουμε για τα βασανιστήρια, τις θηριωδίες και τις διώξεις. Και κανείς δεν θα ρωτήσει το εύλογο: Κύριοι, αυτοί οι πακτωλοί χρημάτων που διατέθηκαν επί επταετίας σε εκδότες, επιχειρηματίες, κατασκευαστικές, λοιπούς συνεργάτες τί απόγιναν; Ως πότε θα συνεχίζεται η απόκρυψη των ευνοημένων του καθεστώτος από τους οποίους κανένας δε δικάστηκε; Αυτοί που πλούτισαν επί δικτατορίας είναι χειρότεροι από τον αθλιότερο των βασανιστών. Η χουντική πλουτοκρατία ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του καθεστώτος και όχι τα άρματα.
Και όμως, σιωπή. Από όλους. Ιδιαίτερα τους όψιμους αντιχουντικούς που ξεφύτρωσαν σα μανιτάρια. Οι φτωχοί παρέμειναν φτωχοί και άδοξοι, είτε αντιστασιακοί είτε όχι. Αυτοί που πλούτισαν τι έγιναν; Ούτε ένας στο εδώλιο. Άρα, είτε οι χουντικοί ήταν τίμια παιδιά, ή οι λιρίτσες βαφτίστηκαν “αντιστασιακές” και συνέχισαν να κυβερνούν “δημοκρατικά”.
Και ακόμα κυβερνούν. Ακόμα γράφουν, ακόμα χτίζουν, ακόμα προδίδουν. Βασανιστές που έγιναν πολιτευτές προοδευτικών κομμάτων. Γιοί φασιστών που έγιναν αντιφασίστες. Θα μου πεις ότι η οικογενειακή ευθύνη είναι βάρβαρο πράγμα. Συμφωνώ. Πες το όμως στα παιδιά του πολυτεχνείου, ότι τα ματοβαμμένα λεφτουδάκια σπούδασαν γόνους – εξουσιαστές.
Και αν κοιτάξεις προσεκτικά, θα δεις ότι η χουντική πλουτοκρατία ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, ταΐζει ρουφιάνους, προδίδει Κύπρους, Θράκες, Μακεδονίες. Με κληρονομικό δικαίωμα. Και “υπερδημοκρατικό” προσωπείο.