Σχοινοβατεί η κυβέρνηση αναζητώντας την ισορροπία ανάμεσα στις προεκλογικές της δεσμεύσεις και τις πιεστικές απαιτήσεις των εταίρων της Ε.Ε. για ταχύτατες και σκληρές (για τους εργαζόμενους) παρεμβάσεις στην οικονομία.
Το πόσο επικίνδυνος είναι ο βηματισμός της κυβέρνησης αποδεικνύεται και από τις πρώτες γκρίνιες που ακούγονται στο εσωτερικό της μόλις έχουν συμπληρωθεί οι πρώτες πενήντα μέρες στην εξουσία. Η γκρίνια, όσο κι αν περιγράφει και κάποιους εσωτερικούς διαγκωνισμούς στα ανώτερα διαμερίσματα της κυβερνητικής εξουσίας, κυρίως αποτυπώνει τις δύο διαφορετικές γραμμές για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Οι αντιλήψεις που αρχίζουν να συγκροτούνται και να συγκρούονται εντός της κυβέρνησης περιγράφονται συνοπτικά ως εξής: Επιμονή σε πολιτικές ήπιας αντιμετώπισης των δημοσιονομικών ή «θεραπείες» σοκ…
Το ασφαλιστικό, το πάγωμα των μισθών στο δημόσιο, η κατάργηση της βάσης του 10 στις Πανελλαδικές, περιγράφουν κάποιες από τις αφορμές για την εμφάνιση των δύο διαφορετικών αντιλήψεων, αλλά και τις πρώτες κόντρες, εντός της κυβέρνησης. Και δεν έχουν συμπληρωθεί, ούτε 100 μέρες….
Ο υπουργός Οικονομικών έχει χτυπηθεί… δυο φορές δημοσίως -από τον πρόεδρο της Βουλής και από τον γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας. Οι βουλευτές στέλνουν το σήμα ότι δεν θα είναι θεατές -προχθές έκαναν την υπουργό Περιβάλλοντος να μην έχει πού να κρυφτεί.
ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ, ότι «δεν βρήκαμε ακόμη τον βηματισμό μας και δεν έχει επιτευχθεί καλός συντονισμός», δεν δικαιολογεί την εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου 50 μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας.
Η κατάσταση πλέον είναι χαοτική. Εβδομάδες τώρα στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος επικρατεί μια αλλοπρόσαλλη κατάσταση, η οποία απειλεί να προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση.
Σε πολλά από τα στελέχη του κόμματος κυριαρχεί η άποψη ότι η κυβέρνηση αυτή αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης .
H αισιοδοξία και οι προσδοκίες των πρώτων ημερών τείνουν να εξανεμισθούν.
Με την πάροδο των ημερών αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει σαφής γραμμή πλεύσης στην οικονομία, ότι δεν υπάρχουν έτοιμες πολιτικές και ολοκληρωμένα σχέδια για μείζονα θέματα , αλλά και ότι δεν υφίσταται κανένα αποτελεσματικό κέντρο συντονισμού. Χάος!
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠαΣοΚ είναι ανάστατη και αντιμετωπίζει τους υπουργούς με μεγάλη καχυποψία και επιφύλαξη. Κανείς δεν ζητά την άποψη τους, αλλά και δεν ενημερώνονται επαρκώς από τους υπουργούς με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις να πληροφορούνται τις αποφάσεις της κυβέρνησης από …τα ΜΜΕ.
Από την άλλη οι υπουργοί νοιώθουν ανασφαλείς και στις κατ` ιδίαν συζητήσεις τους υποστηρίζουν ότι ο ηγεμονικός τρόπο λειτουργίας του κ. Γ. Παπανδρέου, τους έχει δημιουργήσει αμυντικά αντανακλαστικά. Δεν λείπουν μάλιστα και οι κόντρες καθώς διάφοροι οι υφυπουργοί έχουν τοποθετηθεί για να… ελέγχουν τους υπουργούς!!!
Μια παρατήρηση που προκύπτει αβίαστα από τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης είναι ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν είναι διατεθειμένα να αφήσουν λευκές επιταγές στα υπουργικά γραφεία.
Όσο για τον Παπανδρέου ,
η δήλωση Προβόπουλου του αφαιρεί ένα μέρος του επιχειρήματος της “καμμένης γης” καθώς φαίνεται ότι γνώριζε από πρώτο χέρι ότι τα δημοσιονομικά της χώρας δεν επιτρέπουν ιδιαίτερα οικονομικά ανοίγματα…
Σχόλιο; Το παραπάνω άρθρο ΔΕΝ χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό.
Πέρασαν οι πρώτες 50 μέρες με την απογοήτευση του κόσμου να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και συγκεκριμένη: Που είναι τα έτοιμα προγράμματα και οι μαγικές συνταγές τους;
Ας περιμένουμε άλλες τόσες για να είμαστε δίκαιοι. Μπορεί στις επόμενες να βρουν το βηματισμό τους. Που ξέρεις όλα μπορεί να συμβούν.
Προς το παρόν ένα παραδοσιακό τραγούδι που μου το έλεγε, πριν πολλά χρόνια ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, (που δυστυχώς σήμερα δεν βρίσκεται στη ζωή), σε στιγμές αδράνειας και απραξίας: http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2009/11/blog-post_9702.html