Οι μικρές ατέλειες της Μεγάλης Απάτης

Γράφει: Ο Θύμιος Παπανικολάου
 
            Έχουμε τη συνήθεια (αυτό διδάσκει η τυπική σκέψη, ιδιαίτερα η «σκέψη» της δημοσιογραφικής σεναριογραφίας) να αιχμαλωτιζόμαστε στις εξωτερικές όψεις των πραγμάτων: Στις ατέλειες των εξωτερικών συμπτωμάτων.
 
            Διακρίνοντας, έτσι, το κίτρινο φύλλο και όχι το δάσος οδηγούμαστε σε παραλογισμούς, του τύπου: «Την Ελλάδα την κυβερνάει η αριστερά» ή «η δεξιά έχασε την εξουσία»!!!
 
            Τέτοιες απλουστευτικές ηλιθιότητες ξεστομίζονται σήμερα από πολλούς «ακροδεξιούς» και άλλους της «πατριωτικής» ρητορείας οι οποίοι ανάγουν τον «πατριωτισμό» σε ιδεολογία,  τον ταυτίζουν με τη «δεξιά» και τον αντιπαραθέτουν στην «αριστερά»: Μια νέα μυθολογία απάτης…
 
            Μια άλλη επίσης μυθολογία, η οποία τροφοδοτεί την πρώτη, είναι οι ηθικοί αναθεματισμοί για το κατάντημα των «προσώπων». Αναθεματισμοί για τα αηδιαστικά και επώνυμα ναυάγια της αριστεράς: Τις άθλιες αυτές σταδιοδρομίες που τεντώθηκαν σε όλο το πολιτικό τόξο και γίνανε οι πλέον γλοιώδεις υμνητές της παγκοσμιοποίησης, συνακόλουθα οι πλέον κυνικοί συκοφάντες των αριστερών ιδεών και των αγωνιστικών μας παραδόσεων…
 
            Έτσι, δαιμονοποιούμε αυτές τις άθλιες φιγούρες των πολιτικών μετεωριτών και τις χρησιμοποιούμε ως γενικό πολιτικό κριτήριο. Δαιμονοποιούμε τους Ανδρουλάκηδες, τις δαμανάκηδες και Σία για να καταλήξουμε στους παραλογισμούς που ο καθένας «ταξινομητής» (πολιτικός απατεώνας) θέλει να «πλασάρει», καθώς και στις νέες σύγχρονες μυθολογίες του καπιταλισμού.
 
            Επειδή, π.χ., η Δαμανάκη από εκφωνήτρια του Πολυτεχνείου (που το ίδιο το καθεστώς την έκανε από κομπάρσο πρωταγωνιστή  του Νοέμβρη)  έγινε Επίτροπος της καπιταλιστικής Ευρώπης, σύμφωνα με τα απλοϊκά και συχνά δόλια μυαλά, αυτό σημαίνει ότι τέτοιου είδους ήταν οι ιδέες του Πολυτεχνείου!!!
 
            Κάποιοι προχωρούν το μύθο ακόμα περισσότερο: Το Πολυτεχνείο έγινε «εξουσία», συνεπώς η «αριστερά» βρίσκεται στην εξουσία!!!
 
            Γκρεμίστηκε ο καπιταλισμός και όχι μόνο δεν το πήραμε χαμπάρι, αλλά μας καίνε σαν «εχθρούς» του «σοσιαλισμού»…
 
            Η Δαμανάκη και όλα αυτά τα επώνυμα ναυάγια της Αριστεράς, που το ίδιο το σύστημα τα ηρωποίησε και τα έκανε επώνυμα, ακριβώς για να θάψει τις ιδέες και τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, δεν αποτελούν παρά τις «μικρές ατέλειες» της μεγάλης απάτης.
 
            Ο άνθρωπος, όμως, ο πολιτικά σκεπτόμενος και ο προικισμένος με κάποια ηθική και ψυχολογική αίσθηση των πραγμάτων, δεν μπορεί να αιχμαλωτιστεί σε αυτές τις «μικρές ατέλειες». Διακρίνει τη μεγάλη απάτη.
 
            Και η μεγάλη απάτη συνίσταται στην επικάλυψη και απόκρυψη του ιστορικού πολιτικού δράματος που συντελέστηκε με την ήττα των Κινημάτων και των μεγάλων Ιδεών, συνακόλουθα με την ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ των σοσιαλδημοκρατικών, αλλά και «κομμουνιστικών» κομμάτων, σε νεοφιλελεύθερα κόμματα της παγκοσμιοποίησης: του παγκόσμιου καπιταλισμού.
 
            Η μεγάλη ιστορική απάτη συνίσταται στην επικάλυψη και απόκρυψη των οπισθοδρομικών ανατροπών, στο αναποδογύρισμα των ιδεών και των αξιών, στην ΥΠΟΤΑΓΗ των «αριστερών» στο νεοταξικό σκοταδισμό και τις νέες καπιταλιστικές (πλανητικές)  μυθολογίες.
 
            Η μεγάλη ιστορική απάτη συνίσταται στην επικάλυψη και απόκρυψη ότι  οι πολυεθνικοί συνασπισμοί του κεφαλαίου και τα ισχυρά, πλανητικά κέντρα της εξουσίας του επέλεξαν, ως προνομιακά τους πολιτικά υποκείμενα, όχι τα «καθυστερημένα», απαρχαιωμένα και λαομίσητα σχήματα της «δεξιάς», αλλά της ενσωματωμένης «αριστεράς»: Το έτερο σκέλος της εξουσίας τους.
 
            Επέλεξαν, δηλαδή ως νέα «δεξιά», τη σοσιαλδημοκρατία και την «αριστερά», αξιοποιώντας τις «σχέσεις» και το «κύρος» της μέσα στις κοινωνίες…
 
            Η μεγάλη ιστορική απάτη συνίσταται στο να επικαλύπτεις και να αποκρύπτεις ότι η «Δεξιά», σήμερα, έχει δύο κεφαλές: Την παραδοσιακή «δεξιά» και την νέα «δεξιά» (την ενσωματωμένη «αριστερά»): Και οι δύο εκφραστές και υπηρέτες των συμφερόντων του καπιταλισμού, στην πλανητική, ιμπεριαλιστική του μορφή: Νέα Τάξη…
 
            Στην Ελλάδα το ορόσημο αυτού του πολιτικού δράματος (της Μεγάλης Απάτης) είναι το 1989!!!
 
            Το 1989 μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ιστορική καμπή των γοργών και ορμητικών μεταλλάξεων. Και δεν είναι μόνο που η όψιμη ελληνική σοσιαλδημοκρατία (ΠΑΣΟΚ) μεταλλάχτηκε στην πλέον αιχμηρή, συναινετική και μοχθηρή όψη του νεοφιλελευθερισμού με την ίδια ορμή που «εισέβαλε» στην ελληνική κοινωνία, αλλά και η δραματική μετάλλαξη κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων σε απολογητές της αγοράς και παραγωγούς των ιδεολογικών και πολιτικών μύθων της πλανητικής εξουσίας, της Νέας Τάξης.
 
            Η Δαμανάκη, Ο Ανδρουλάκης και τα λοιπά ναυάγια της «αριστεράς», καθώς και τα επιδοτούμενα Μαντεία των νέων ιδεολογικών μύθων, αποτελούν τις «μικρές ατέλειες» της Μεγάλης Απάτης: Του πολιτικού δράματος της μετάλλαξης της «αριστεράς» σε νέα «δεξιά», στην απάτη το να εμφανίζεται αυτή, η πλέον μοχθηρή «νέα δεξιά», σαν «αριστερά»…
 
            Θα συνεχίσουμε με τις μυθολογίες της «μετάλλαξης»…