Τα είπε όλα ο Παπούλιας με μια φράση. “Το πολυτεχνείο είναι σημείο αναφοράς για όλους”.
Καλό θα είναι να το ακούσουν όλοι αυτοί που έκαναν το πολυτεχνείο την απόλυτη σημαία διχασμού και ταμπέλας για τους συμπολίτες τους, τους γείτονες, τους φίλους. Μέσα στις δεκαετίες της άθλιας προπαγάνδας όπου η Ελληνική σημαία της πύλης και το “έξω το ΝΑΤΟ” έγιναν πράσινα καλτσόβρακα και ροζ λάβαρα σε επιτρεπτές παρελάσεις “pride” και όχι υπερηφάνειας.
Ο διχασμός βλέπετε, πουλάει. Γι’ αυτό και διαχρονικά τα λαμόγια του πολιτικού βίου επένδυσαν σε αυτόν. Το ισομερές μοίρασμα σε όλους βλέπετε, δεν ικανοποιεί την κτηνώδη απληστία των καρκινωμάτων κάθε κοινωνίας.
Οπότε, ρίχτε τον σπόρο του μίσους, κρεμάστε ταμπελάκια στους ανθρώπους, και κυλιστείτε στον βούρκο του χρήματος. Όχι όλοι, η κάστα των βρυκολάκων που τρέφεται από το άδολο αίμα του αγώνα βάζοντας το σε φιάλες εξαργύρωσης. Απληστία, αγνωσία, μίσος τα χαρακτηριστικά των ευνοημένων. Ανδρουλάκης, Δαμανάκη, Τσουκάτοι, Λαλιώτηδες, βιαστές της αριστεράς, πάμπλουτοι θαμώνες Μυκόνου – Κολωνακίου. Και ακολουθούν και άλλοι. Βαρεμένοι, Καραμέροι, Παπαδάκηδες, ατέλειωτη λίστα αστέρων που όλοι αναρωτιώνται “ρε σεις, που βρέθηκε αυτός με εκπομπή”;
Ένα φυτώριο μίσους που συνεχίζει να λειτουργεί στο καλολιπασμένο χώμα του Πολυτεχνείου. Κηπουροί που κλαδεύουν οι ίδιοι τα βλαστάρια για να εξαργυρώσουν τη σίγουρη κερδοφορία του ιερομάρτυρα.
Δεν ήταν δικά σας παιδιά τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Αδιάψευστος μάρτυς η φωτογραφία. Ήταν δικά μας παιδιά. Χωρίς ταμπέλες, χωρίς διχαστικά λάβαρα, στην πρώτη γραμμή όταν εσείς κρυβόσασταν στο ημίφως και περιμένατε το αίμα να ρεύσει. ΗΤΑΝ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=8YZNgTw55hc]