Οι τελετουργικοί βρυχηθμοί της μοχθηρής απάτης…

Γράφει ο  Θύμιος Παπανικολάου
.
Θορυβώδεις και τελετουργικοί εορτασμοί για την «πτώση του τείχους του Βερολίνου»!!!
Γιγάντιες οι διεθνείς φιέστες και τα θεάματα για την «πτώση» του «κομμουνισμού»!!!
Γιατί περί αυτού πρόκειται: Η «πτώση του «τείχους» για όλους αυτούς τους παραληρούντες εορτάζοντες σημαίνει πτώση του «κομμουνισμού». Είναι η κηδεία των σοσιαλιστικών ιδεών…
Και ποιοι είναι αυτοί που θριαμβολογούν και χορεύουν υστερικά;
Οι ηγέτες της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής βαρβαρότητας: οι δυνάστες και οι δήμιοι των λαών.
Καθώς και οι μαϊμούδες, οι γελωτοποιοί της «προοδευτικής» απάτης και οι ποικίλοι «αριστεροί» παλιάτσοι. Τη μουσική, τα χρώματα και…
τα σκηνικά τα επιλέγουν οι πολύχρωμοι επιδοτούμενοι του θεάματος και των ΜΜΕ…
Όλος αυτός ο συρφετός έχει αναγάγει, πανηγυρικά, την «πτώση του τείχους» σαν τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου του κομμουνισμού. Το θορυβώδες ναυάγιο της πρώην ΕΣΣΔ, το ταυτίζουν με το ναυάγιο του κομμουνισμού.
Ταυτίζουν, δόλια και με αφόρητες τυμπανοκρουσίες τη σοσιαλιστική Επανάσταση, με το ναυάγιο της αντεπανάστασης: Το σταλινισμό…
Φαίνεται ότι για τη Νέα Τάξη και τους καθεστωτικούς «αριστερούς» (σοσιαλίζοντες και ανανήψαντες κομμουνιστές) δεν υπάρχει πια χώρος για επανάσταση, άλλος από τις προθήκες των αρχαιολογικών μουσείων. Ούτε και πεδίο δράσης για την Αριστερά, εκτός από τη μετανοούσα, που επιθυμεί να καταλάβει μια θέση εκ δεξιών των τραπεζιτών και βιομηχάνων. Όλοι αυτοί, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, μας καλούν ανά τον κόσμο στην ταφή του σοσιαλισμού. Μόνο που αποκρύβουν μια λεπτομέρεια: Η κηδεία γίνεται για λάθος νεκρό. Δεν πέθανε ούτε η Επανάσταση, ούτε ο σοσιαλισμός. Πέθανε ο σταλινισμός. Κατέρρευσε η «οικονομία των διαταγών», το «κράτος των διαταγών», δηλαδή ο δεσποτισμός και η γραφειοκρατική δικτατορία.
Για όλους αυτούς, ιδιαίτερα για τους «αριστερούς νεωτεριστές», η Ρώσικη Επανάσταση αποτελεί φαιδρό κατάλοιπο και ο μπολσεβικισμός ενοχλητική ανάμνηση. Ακόμη και η λέξη «ιμπεριαλισμός» έχει ξεχαστεί! Δεν τη συναντούμε πλέον στο ισχύον πολιτικό λεξιλόγιο, παρά το γεγονός ότι ο ιμπεριαλισμός εξακολουθεί να υπάρχει, να λεηλατεί και να μακελεύει τους λαούς.
Η νικημένη αριστερά μετά την κατάρρευση της σταλινικής μυθολογίας, ταύτισε αυτή τη μυθολογία με το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και πέρασε στο νικητή, στην κυρίαρχη μυθολογία της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμού.
Από τη μια μυθολογία πέρασε σε μια άλλη. Και την ιστορία της ανθρωπότητας και των Επαναστάσεων τη φιλτράρει μέσα από την οπτική της νέας μυθολογίας: το απόλυτο και ακίνητο της παγκόσμιας αγοράς, τη θεολογία της Νέας Εποχής.
Πανηγυρίζουν οι άθλιοι υποκριτές για την «πτώση του τείχους»!!!
Ξεχνούν τα σημερινά τείχη της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Ξεχνούν τα τείχη των σφαγών των λαών: πολλά τέτοια «τείχη σφαγών» σε όλο τον κόσμο σήμερα: Παλαιστίνιοι, βαλκανικοί λαοί, Ιράκ, Αφγανιστάν, τα «τείχη» της Κύπρου, τα «τείχη» των «γκέτο» και των «μαφιόζων» και πολλά άλλα…
Ξεχνούν τα «τείχη» που καθημερινά κτίζουν με τις αλυσίδες που περνούν γύρω από τις κοινωνίες και τους λαούς: Στο γύψο βάζουν τις κοινωνίες και φιμώνουν «δημοκρατικά» και «αριστερά» τους λαούς…
Ξεχνούν τα γιγάντια «τείχη», κολοσσιαία, των συνασπισμένων υπερεθνικών εταιρειών που λεηλατούν τον κόσμο και πίνουν το αίμα των ανθρώπων…
Ξεχνούν τα «τείχη» των ελίτ της εξουσίας, των μπράβων και των λακέδων της, των ρουφιάνων και επιδοτούμενων, που έχουν κηρύξει έναν ανηλεή και γκανγκστερικό πόλεμο εναντίον των εθνών και των λαών και επιδιώκουν, με λύσσα πρωτοφανή, να εξαφανίσουν την Ιστορία και τον Πολιτισμό, τα έθνη και τους λαούς…
Αυτοί οι δολοφόνοι των πάντων πανηγυρίζουν για την πτώση του τείχους του Βερολίνου: Η υποκρισία και η απάτη στην πλέον απαστράπτουσα και μοχθηρή μορφή της…