Πώς να συλλαβίσεις την ζωή όταν πανηγυρίζεις τον θάνατο;

Εδώ και δεκαετίες κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη και δια νόμου το λεγόμενο «γλωσσικό ζήτημα» κι έκτοτε ζούμε μια γλωσσική ανεμελιά, ολότελα ανυποψίαστοι για την έκπτωση στην οποία έχουμε περιέλθει.
Στο περιθώριο αυτής της ανεμελιάς λίγοι άνθρωποι φαίνεται ν’ ανησυχούν κι αν μάλιστα βρουν το θάρρος να μιλήσουν για την γλωσσική αφασία, στην οποία σαπίζουμε, συμφορά που τους βρήκε. Οι υπέρμαχοι του γλωσσικού κρετινισμού θα τους λιθοβολήσουν δημοσίως. Απογαλακτιστήκαμε απ’ το βυζί της μάνας μας και με βουλιμία, χαριέντως, βυζάξαμε την Linguaphone παραμάνα μας.
Το γλωσσικό ζήτημα ήταν ένα εξωγλωσσικό ζήτημα, που περιγράφει αδρά τον νεοελληνικό τραγέλαφο που ποτέ δεν αποφάσισε πώς θα διαχειριστεί το κληροδότημα.
Η γλώσσα που μιλούμε και γράφουμε είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση του κόσμου που ζούμε. Μορφώνεται και μορφώνει το ήθος του ή την αήθειά του. Η γλώσσα είναι μέσο επικοινωνίας. Κι όταν δεν κοινωνείς ποια γλώσσα να μιλήσεις; Αρκούν τα στοιχειώδη. Βας βας.
Τι είναι ποιο άρρωστο όμως; να διασύρεις τον εαυτό σου στην Πάνια ή να διασκεδάζεις με τον διασυρμό των συνανθρώπων σου;
Ανέστιοι άνθρωποι που εξαντλούν τον λόγο της υπάρξεώς τους στην καταναλωτική εκγύμναση.
Πώς να συλλαβίσεις την ζωή όταν πανηγυρίζεις τον θάνατο;

http://grmanifesto.wordpress.com/
http://www.armada-koursaros.blogspot.com/

Διαβάστε επίσης: