Ιστορίες γι' αγρίους στο Άσυλο Ανιάτων "Η Ελλάς"

γράφει η Μαρία Σεφέρου
Η κακοδαιμονία μας δεν έχει τέλος… Όποια ελληνική πέτρα κι αν σηκώνεις θα βρεις ερασιτεχνισμό, επιπολαιότητα, διαφθορά και δυσοσμία. Με σημαιοφόρους τους πολιτικούς και τις “δημοκρατικά” εκλεγμένες κυβερνήσεις της διαπλεκόμενης πλουτοκρατίας μας, με τους ασυνείδητους, τεμπέληδες και ανίκανους δημοσίους υπαλλήλους ν’ ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής, με όλους εμάς από πίσω να τους αντιγράφουμε ασθμαίνοντας, και με τους μετανάστες να μας μιμούνται και ενίοτε να μας ξεπερνάνε σε κουτοπονηριές, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κρατάμε τα σκήπτρα στη μιζέρια και την εξαθλίωση, και ν’ ασχημαίνουμε όσο γίνεται τούτη την πανέμορφη χώρα.
Άκουσα χτες στην εκπομπή Κίτρινος Τύπος για κάποια ανατριχιαστικά ευρήματα στα νοσοκομεία σε σχέση με τα κυκλώματα των “αποκλειστικών” νοσοκόμων, που μόνο νοσοκόμες δεν είναι. Γνωστά βέβαια αυτά στο κατ’ ευφημισμό Σύστημα Υγείας, όπου ο φτωχός, εκτός από το χοντρό φακελάκι που πρέπει να καταθέσει στο γιατρό, έχει δεν έχει, για να μην τον εξαποστείλουν μια ώρα νωρίτερα, πρέπει να έχει και πολύ φουσκωμένο πορτοφόλι για τις “αποκλειστικές” που οι αμοιβές τους κυμαίνονται μεταξύ 70 και 100 ευρώ την ημέρα, ενώ τις νύχτες είναι αυξημένες. Κατά τ’ άλλα, έχουμε δωρεάν Εθνικό Σύστημα Υγείας, κοινώς ΕΣΥ.
Βρε σεις, τώρα διαπίστωσα ότι… στην πεφωτισμένη πράσινη κυβέρνηση με τις γνήσιες διεθνιστικές αντιλήψεις, παρέμεινε η επάρατη λέξη “Εθνικό” στο ΕΣΥ. Μα καλά, πώς σας ξέφυγε αυτό σύντροφοι; Τι θα πει “Εθνικό Σύστημα Υγείας” σε μια εποχή που η λέξη “έθνος” πρέπει να εκλείψει από τα λεξικά; Βγάλτε το γρήγορα μη μας κολλήσουν καμιά ρετσινιά του εθνικιστή οι φιλοξενούμενοί μας μετανάστες. Δεν το καταλαβαίνετε ότι προσβάλλονται; Σου λένε, «Εμείς είμαστε Ιρακινοί, Αφγανοί, Πακιστανοί, Μαροκινοί, Σομαλοί, κλπ., και απολαμβάνουμε τα ίσα από νοσοκομειακή περίθαλψη, χωρίς να έχουμε προσφέρει μία στα ταμεία τους. Άρα το Σύστημα Υγείας τους δεν είναι εθνικό αλλά διεθνές. Επομένως πρέπει ν’ ασκήσουμε πιέσεις, εν ανάγκη να βγούμε και στους δρόμους, ώστε να καταργηθεί η λέξη “Εθνικό” που προκαλεί ανατριχίλα και ναυτία σ’ εμάς και σε όλους τους αριστερόχειρες προοδευτικούς πολίτες.» Τ’ ακούσατε κυρίες μου, υπουργέ και υφυπουργέ; Ας το ονομάσετε “Διεθνιστικό Σύστημα Υγείας” ( ΔΙΕΣΥ), μπας και επανακτήσουμε την υπόληψή μας. Χα, χα, χα!
Άλλο θέμα τώρα: Τις προάλλες συνάντησα τυχαία ένα συγχωριανό μου που είχα να τον δω χρόνια. Είναι καθηγητής μαθηματικών κι έχει χ***εί στο χρήμα από τα φροντιστήρια που κάνει, και πάνω στην κουβέντα τον ρώτησα:
— «Βρε Γιάννη, για πες μου κι εσύ τι φταίει στη δωρεάν Παιδεία μας, ώστε να χρειάζεται οι γονείς των μαθητών να τ’ ακουμπάνε χοντρά στα φροντιστήρια για να μάθουν τα παιδιά τους πέντε αράδες γράμματα; Από τα ίδια πανεπιστήμια δε βγαίνετε κι εσείς οι φροντιστές και οι καθηγητές των Γυμνασίων και των Λυκείων; Πώς γίνεται εσείς να ξέρετε περισσότερα από δαύτους;»
–«Μα τι αφελείς ερωτήσεις είναι αυτές που μου κάνεις; Δεν το περίμενα από σένα!»
–«Γιατί βρε Γιάννη, τι κακό είπα; Μήπως βλασφήμησα και δεν το κατάλαβα;»
–«Η απάντηση είναι απλή, απλούστατη. Οι καθηγητές στα σχολεία είναι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ εμείς δεν είμαστε και πρέπει ν’ αγωνιστούμε για το μεροκάματο. Σαν δημόσιοι υπάλληλοι, λοιπόν, οι καθηγητές έχουν όλα τα παραδοσιακά κουσούρια του δημοσίου υπαλλήλου: οξεία τεμπελίτιδα, αδιαφορία, αποχαύνωση. Αν σε αυτά προσθέσεις και τη σκοπιμότητα, καθώς πολλοί από δαύτους κάνουν και ιδιαίτερα μαθήματα στους μαθητές τους, η απάντηση στο ερώτημά σου είναι ηλίου φαεινότερη. Κατάλαβες;»
–«Κατάλαβα αυτά που ήδη γνώριζα, αλλά ήθελα επιβεβαίωση από το στόμα του λύκου…»
Πάμε σε άλλα: Πρόσφατα είχα γνωρίσει μια κοπέλα αλλοδαπή και μεσολάβησα να βρει καλή δουλειά, από την οποία ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένη. Είναι έντιμη, πανέξυπνη και πολύ εργατική, πράγμα που οι εργοδότες της το εκτίμησαν και την αντάμειψαν και με το παραπάνω. Χτες όμως είπε κάτι που με απογοήτευσε. Είχε ρεπό και πήγε στην Εφορία και στο ΙΚΑ για να φτιάξει τα χαρτιά της, κάποια από τα οποία της είχα συμπληρώσει εγώ. Τη ρώτησα πόσα λεωφορεία χρησιμοποίησε, θυμίζοντάς της ότι με ένα εισιτήριο μπορεί να κυκλοφορεί με οποιοδήποτε λεωφορείο για μιάμιση ώρα. Έσκασε τα γέλια λέγοντας ότι δεν πληρώνει εισιτήριο! Τι να σας πω, ήταν σα να μου έριξε μαχαιριά στο στήθος. “Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό της είπα”, ενώ εκείνη συνέχισε να χαμογελάει. “Κοίταξε”, είπα μέσα μου, “πόσο γενναιόδωρα της φέρθηκε η Ελλάδα και πώς φέρεται αυτή”…
Βέβαια το σπορ της εισιτηριοδιαφυγής είναι πολύ δημοφιλές μεταξύ ντόπιων και ξένων, οι οποίοι απολαμβάνουν δωρεάν απεριόριστες διαδρομές μια που οι ελεγκτές είναι είδος υπό εξαφάνιση. Αυτό, σε συνδυασμό με την ανοργανωσιά και τους παχυλούς μισθούς των διευθυντικών στελεχών, οδηγεί στα ελλείμματα του ΟΑΣΑ και την αδυναμία του ν’ ανανεώσει το στόλο των λεωφορείων και να αγοράσει περισσότερα ώστε να μην καβαλάνε τα ΙΧ τους οι ταλαίπωροι αστοί για να πάνε στη δουλειά τους.
Επειδή χρησιμοποιώ κι εγώ τα δημόσια μεταφορικά μέτρα, τόσο τα λεωφορεία μέσα στην Αττική όσο και τον Προαστιακό όταν ταξιδεύω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, δηλώνω κατηγορηματικά ότι έχω να δω ελεγκτή εισιτηρίων, σε λεωφορείο ή στον προαστιακό, για πάνω από δύο χρόνια. Περιττό να πω ότι η πλειοψηφία των μετακινούμενων με λεωφορεία είναι αλλοδαποί, και δε βλέπω να ακυρώνει κανείς εισιτήριο. Υποθέτω πως κάποιοι από αυτούς ίσως έχουν μηνιαίες κάρτες, πολλοί όμως είναι λουφατζήδες.
Και κάνω τώρα την αφελή ερώτηση προς τους ανεγκέφαλους που προσποιούνται ότι μας κυβέρνησαν και μας κυβερνάνε: Αντί να στέλνουν κόσμο στα ταμεία ανεργίας, αντί να υπόσχονται αυξήσεις στο επίδομα ανεργίας μέχρι το 70% του κατώτερου μισθού, γιατί δεν προσλαμβάνουν εισπράκτορες, όπως υπήρχαν παλιά δίπλα από την πόρτα; Δε γνωρίζουν τάχα ότι ο λαός μας και οι φιλοξενούμενοί του αλλοδαποί δεν έχουν την παιδεία και την ευσυνειδησία να σεβαστούν τους νόμους, όπως άλλωστε δεν την έχουν ούτε οι ίδιοι οι κυβερνώντες;
Κι αν δε θέλουν να πάρουν εισπράκτορες, ας προσλάβουν πολλούς, μα πάρα πολλούς ελεγκτές. Οι μισθοί τους θα καλύπτονται από τα έσοδα που τώρα διαφεύγουν.
Και μια και μίλησα για Προαστιακό, έφριξα χτες με τα ευρήματα του Ταρζάν ότι όλοι οι σταθμοί του Προαστιακού δεν έχουν πυρασφάλεια. Σα να μην έφτανε ο κίνδυνος από το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας – έχουν παρατηρηθεί αμέτρητα ατυχήματα κυρίως μεταξύ ηλικιωμένων κατά την επιβίβαση και προπαντός κατά την αποβίβασή τους – έχουμε τώρα και το φόβο πυρκαγιών, χτύπα ξύλο!
Και τι θυμήθηκα λέτε τώρα; Το πολύπαθο Ταμείο Ανεργίας, κοινώς λούφας. Είχα γνωρίσει έναν Αλβανό στη γειτονιά που τον είχα φωνάξει κάνα δυο φορές για κάτι ηλεκτρολογικά μερεμέτια. Καλό παιδί και καλός οικογενειάρχης, με ένα παιδί τότε, τώρα ήρθε και το δεύτερο, ένα χαριτωμένο κοριτσάκι. Ο τύπος αυτός, για να μη λέμε ονόματα διότι και οι τοίχοι έχουν αυτιά, είχε μια καλή δουλειά όπου εργαζόταν για πάνω από δύο χρόνια, με πλήρη ασφάλιση και όλα τα εργατικά δικαιώματα ικανοποιημένα. Κάποια στιγμή μου χτύπησε την πόρτα ζητώντας μου να του γράψω ένα βιογραφικό διότι θα έψαχνε για καινούργια δουλειά. Τον ρώτησα τι συμβαίνει και μου είπε ότι έφυγε από την άλλη δουλειά διότι του έπεφτε λίγο μακριά και ξόδευε πολλή βενζίνη το παλιό αυτοκίνητό του. Μου είπε ότι ήταν φίλοι με το αφεντικό και του είχε ζητήσει να τον “διώξει” ώστε να μη χάσει το ταμείο ανεργίας! Δε μου άρεσε αυτό, αλλά δε βρήκα το θάρρος να του κάνω την παρατήρηση – ντρέπομαι που το λέω – δια τον φόβο των Αλβανών…
Του έγραψα το βιογραφικό και το έστειλα σε μερικές εταιρείες που ζητούσαν συντηρητές ή αποθηκάριους μέσω Email. Συγχρόνως του έκλεισα ραντεβού να δει μια γνωστή μου που δούλευε σε παρακείμενο ξενοδοχείο, όπου του έκαναν αμέσως πρόταση να δουλέψει στη λάντζα – απλά να ρίχνει τα άπλυτα στα πλυντήρια πιάτων και να τα βγάζει όταν ήταν έτοιμα – με IKA, κλπ. Όταν τον συνάντησα, σε λίγες μέρες, μου είπε ότι δεν του άρεσε η δουλειά κι ότι θα εξαντλούσε το χρόνο με το επίδομα ανεργίας διότι συν τοις άλλοις του κολλάγανε και ένσημα, και επομένως δεν βιαζόταν! Η γυναίκα του δούλευε, και είχαν αναλάβει και το καθάρισμα και τον κήπο της πολυκατοικίας που έμεναν. Το καλοκαίρι που ήταν στο Ταμείο Ανεργίας πήγαν οικογενειακώς τζάμπα και στη Μυτιλήνη με τον κοινωνικό τουρισμό, εις υγεία των κορόιδων “ρατσιστών” ιθαγενών.
Έχω κι άλλα παρόμοια περιστατικά που θα μπορούσα να διηγηθώ αλλά θα παραθέσω μόνο ένα ακόμη. Μια Ρωσίδα εργαζόταν σ’ ένα κομμωτήριο αρκετό καιρό και ένιωσε την ανάγκη για πληρωμένες διακοπές για ένα χρόνο μέσω του Ταμείου Ανεργίας. Έτσι λοιπόν άρχισε να κάνει το βίο της εργοδότριας αβίωτο, να αυθαδιάζει προς τις πελάτισσες, να κάνει κοπάνες κι ό,τι άλλο μπορούσε για να εξαντλήσει την υπομονή της ιδιοκτήτριας του κομμωτηρίου. Με τα πολλά εξαντλήθηκε η υπομονή της αφεντικίνας και την έδιωξε, ώστε να μπει στο Ταμείο Ανεργίας και να απολαύσει στην πατρίδα της μακροχρόνιες διακοπές!
Α, ναι, ξέχασα να σας πω, ότι για όλα αυτά τα χάλια μας, για τις εγκληματικές κακοτεχνίες στον Προαστιακό και όχι μόνο, για την έλλειψη ελεγκτών στα μέσα μαζικής μεταφοράς, για την παραπαιδεία, την παρα-υγεία και τ’ άλλα κακά της μοίρας μας, δε φταίνε οι Τούρκοι που μας μισούν, ούτε οι Εβραίοι, ούτε οι Σκοπιανοί. Φταίει το κλούβιο κεφάλι του Έλληνα και η αποχαυνωμένη του συνείδηση. Φταίει ο κομματισμός και η σάπια νοοτροπία του δημόσιου υπάλληλου. Φταίει ο εκφυλισμός του ελληνικού κυττάρου λόγω του συβαριτισμού και της πολλής μα****ας. SORRY!! Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς φταίνε κι άλλοι…