Ν.Δ.: Η παράκρουση της πολιτικής ανέχειας και μιζέριας

  Του Θύμιου Παπανικολάου
            Το θέαμα των νεοδημοκρατών βουλευτών, κομματικών παραγόντων και λοιπών κομισάριων είναι για γέλια και για κλάματα: Ένα τσίρκο καταγέλαστο και θλιβερό μαζί. Βγαίνουν στα κανάλια και ούτε να ανταλλάξουν δύο κουβέντες μεταξύ τους δεν μπορούν. Αλαλάζουν όλοι μαζί και ο καθένας ακούει μόνο τον εαυτό του…
 
            Ο Καραμανλής φαίνεται ότι ήθελε να «εκδικηθεί», αυτό το τσίρκο, με την τελεσιγραφική απόφασή του για αποχώρηση.
 
            Φυσικά ενήργησε και ο ίδιος ως σαρξ εκ της σαρκός αυτού του χώρου. Αντί να προωθήσει πραγματικές πολιτικές και οργανωτικές λειτουργίες για την ανάδειξη του νέου αρχηγού, τοποθέτησε εξαρχής και ο ίδιος το άλογο πίσω από το κάρο: Πρώτα η ανάδειξη του αρχηγού και μετά οι διαδικασίες των  ιδεολογικών αποσαφηνίσεων, πολιτικών συζητήσεων και οργανωτικής ανασυγκρότησης!!!
 
            Αυτός ο χώρος, ο νεοδημοκρατικός χώρος, είναι τόσο ιδεολογικά φτωχός και καταθλιπτικά πολιτικά κενός,  που ούτε το αλφάβητο της πολιτικής και της οργάνωσης δεν γνωρίζει. Ότι δηλαδή ο «αρχηγός»  σε ένα κόμμα είναι ο πιο ικανός, ο πιο πολιτικά καταρτισμένος και διορατικός, εκείνος που έχει το ιδεολογικό και πολιτικό εύρος να ανυψώσει και να ενισχύσει το λόγο και την πράξη του κόμματος.
 
            Φυσικά στα καθεστωτικά κόμματα και ιδιαίτερα στα κυβερνητικά οι αρχηγοί βγαίνουν είτε από τους «νταβάδες», είτε από  τους γραφειοκρατικούς κομματικούς μηχανισμούς.
 
            Ενώ, όμως, τα άλλα κόμματα κρατάνε κάποια προσχήματα «πολιτικού διαλόγου» για την ανάδειξη του αρχηγού, στη Ν.Δ. ούτε αυτά τα απατηλά τεχνάσματα δεν γνωρίζουν. Βαδίζουν για την ανάδειξη του νέου αρχηγού, χωρίς να έχει προηγηθεί ούτε ένας υποτυπώδης πολιτικός διάλογος.
 
            ΟΤΑΝ ο Καραμανλής παραιτείται, υποτίθεται για τη συντριβή, αυτό που προέχει όλων των άλλων είναι ο διάλογος μέσα στη Ν.Δ. για τα αίτια της ήττας.
 
            Δεν μπορεί να προχωρήσεις στην εκλογή νέου αρχηγού, δίχως να έχεις συζητήσει την πολιτική που οδήγησε σε αυτή τη συντριβή και εξανάγκασε τον αρχηγό σε παραίτηση.
 
            Ο νέος αρχηγός πρέπει να αναδειχθεί από αυτή τη συζήτηση. Πρέπει να αναδειχθεί έξω από εκείνους που συμβάλλανε με τις ιδέες τους, τις απόψεις τους και την πρακτική τους σε αυτή τη συντριβεί. Δεν μπορεί ο νέος αρχηγός να κινηθεί πάνω στους «άξονες» και στα πολιτικά λάθη της παλιάς ηγετικής, κυβερνητικής «φράξιας».
 
            Διαφορετικά δεν υπήρχε κανένας λόγος παραίτησης. Η παραίτηση σημαίνει αποδοχή της ευθύνης και του λάθους. Πώς είναι, συνεπώς, δυνατόν να βαδίζεις στην εκλογή ενός νέου αρχηγού, δίχως να αναλύσεις, να αναζητήσεις και να συζητήσεις τις ευθύνες και τα λάθη;
 
            Μια τέτοια, φυσικά, συζήτηση θα έκαιγε παντελώς τη Ντόρα: Αποτελεί βασικό συντελεστή της συντριβής. Σε μια συζήτηση θα αποκαλυπτόταν η πολιτική της και ο ρόλος της.
 
            Να, γιατί, με τόσο άκομψο και άθλιο πολιτικά τρόπο, αλλά και δραματικά καταγέλαστο παρακάμπτεται ο πολιτικός διάλογος και αναζητούνται οργανωτίστικα τεχνάσματα για την άμεση εκλογή του νέου αρχηγού.
 
            Να, γιατί απεργάζονται τεχνάσματα βάρβαρης περιφρόνησης των διαθέσεων της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. Η λαϊκή βάση με το ένστικτό της και τις εμπειρίες της γνωρίζει τι εστί Ντόρα…
 
            Να, γιατί, παρελαύνουν, όλοι οι κομισάριοι της Ν.Δ. στα κανάλια των «νταβάδων» και φωνασκούν ασυνάρτητα περί «καταστατικού» και λοιπών φαιδρών…
 
            Να, γιατί, τέλος, ο Καραμανλής απαιτεί εδώ και τώρα το νέο αρχηγό και εγκαταλείπει το «σκάφος» ακυβέρνητο   στο μέσον ενός φουρτουνιασμένου και θυελλώδους πελάγους…
 
            Και τα επεισόδια της πολιτικής γελοιότητας θα συνεχιστούν. Θα παιχτούν ακόμα πολλές πράξεις μέχρι να ξετυλιχθεί το δράμα της Ν.Δ. έως το προδιαγεγραμμένο και προσχεδιασμένο τρομερό της τέλος…