Η 58χρονη συσκότιση της παρανομίας των Άγγλων
Η Φανούλα Αργυρού αναλύει τα ευρήματα της έρευνας της μέσα από τα Βρετανικά επίσημα έγγραφα για το πιο βάρβαρο έγκλημα κατά του Ελληνισμού της Κύπρου από τους αποικιοκράτες Εγγλέζους και τους Τουρκοκύπριους ‘συνέταιρους’ τους.
Η αφιέρωση γίνεται στην επέτειο της άγριας σφαγής με μπαλτάδες των 8 Κοντεμενιωτών άοπλων Ελληνοκυπρίων από τον Τουρκικό όχλο στις 12 Ιουνίου 1958, 58 χρόνια πριν από σήμερα. Όπως διαφαίνεται υπήρξε συγκάλυψη και πλήρης αθώωση όλων των ενόχων, μετά από μια δίκη φιάσκο.
Το άρθρο αυτό γράφτηκε και δημοσιεύθηκε στη “Σημερινή” στις 15 Αυγούστου2008 (ακολούθησαν διαχρονικά και άλλες δημοσιεύσεις) κατά την 50χρονη επέτειο της σφαγής των Κοντεμενιωτών από τους Τουρκοκύπριους. Στις 12.6.2013 το θέμα συζητήθηκε και από το Ράδιο Πρώτο.
https://vimeo.com/70339123
Ακούστε την συζήτηση για τη σφαγή από το Ράδιο Πρώτο, πρόγραμμα Λάζαρου Μαύρου 12.6.2013.
* Oλόκληρη η εκπομπή βρίσκεται στον σύνδεσμο: [youtube http://youtube.com/w/?v=9kyYiDZwCv4]
Στις 12 Ιουνίου 1958 οι Τούρκοι έσφαξαν 8 Κοντεμενιώτες και τραυμάτισαν πολλούς άλλους. Σύμφωνα με μαρτυρίες και γεγονότα, οι Άγγλοι αποικιοκράτες κατηγορούνται ότι συνεργάστηκαν με τους Τούρκους και ουσιαστικά οδήγησαν τους δύσμοιρους ΄Ελληνες του Κοντεμένου στην σίγουρη σφαγή στο Κιόνελι. Ακολουθεί η έρευνα μου για το θέμα μέσα από τα αποδεσμευμένα επίσημα βρετανικά έγγραφα στο Βρετανικό Κρατικό Αρχείο.
Μετά τα γεγονότα της 12ης Ιουνίου 1958 ο τότε κυβερνήτης διχοτόμος Σερ Χιου Φουτ, διέταξε, αναγκαστικά έρευνα, το πόρισμα της οποίας, δεσμεύθηκε να δώσει στην δημοσιότητα. Ας δούμε λοιπόν, πως εξελίχθηκαν τα πράγματα, όπως μας τα παρουσιάζουν τα βρετανικά αποδεσμευμένα έγγραφα και τι ακριβώς συνέβη στα παρασκήνια και που μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο.
Ορίστηκε, λοιπόν από τον κυβερνήτη μια επιτροπή με όρους εντολής να διερευνήσει το όλο θέμα (Commission of Inquiry into the Geunyeli Incidents). Επικεφαλής της Επιτροπής αυτής διορίστηκε ο τότε Αρχιδικαστής Σερ Paget J. Bourke,
Η Επιτροπή συνήλθε για την πρώτη της συνεδρία στις 20 Ιουνίου σε αίθουσα της Αγγλικής Σχολής Λευκωσίας. Απαρτιζόταν από τους ακόλουθους:
Εκ μέρους της αποικιακής κυβέρνησης ο Γενικός Εισαγγελέας Σερ Τζέιμς Χένρυ και ο Τζ. Πάλλαρτ δικηγόρος του Στέμματος.
Εκ μέρους των δολοφονηθέντων και των συγγενών τους οι δικηγόροι : Γ. Χρυσαφίνης, Γ. Κληρίδης, Σ. Παυλίδης, Ξ. Κληρίδης, Λ. Δημητριάδης, K. Φάνος Γ. Λαδάς και Μ. Τριανταφυλλίδης.
Εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων κατηγορουμένων, Ερρόλ Μεχμέτ Ασσίμ, Χασσάν Ηουσείν, Χασσάν Ομερ Μουλά Αλί και Ισμαελ Αλί ΧατζιΧασσάν, οι Τουρκοκύπριοι δικηγόροι Ραούφ Ντενκτάς και Εργούν Μουνίρ.
Και ο συνταγματάρχης Τζ. Χάμιλτον εκ μέρους των βρετανικών αποικιακών στρατιωτικών αρχών.
Κατακρεουργήθηκαν οκτώ: (1) Σωτήρης Λοΐζου 17χρ. (2) Γιώργος Σταύρου 17χρ. (3) Πέτρος Σταύρου 21χρ. (4) Ευριπίδης Κυριακού 24 χρ. (5) Ιωάννης Σταύρου 31χρ. (6) Χαράλαμπος Σταύρου 34χρ. (7) Χριστόδουλος Σταύρου 34χρ. (8) Κωστάκης Μουρρής 34χρ. Τραυματίστηκαν σοβαρά άλλοι έξι. Στον κύριο τίτλο του ο «Φιλελεύθερος» 13/6/58 έγραφε: «Χθεσινόν εγκληματικόν όργιον των Τούρκων εις το χωρίον Κιόνελι».
Η Επιτροπή ερεύνησε το θέμα και πήρε μαρτυρίες και η έρευνα της διήρκεσε από τις 20 Ιουνίου μέχρι τις 28 Ιουνίου 1958. Δόθηκε στον κυβερνήτη Σέρ Χιού Φούτ στις 2 Ιουλίου 1958. ΄Ομως, το περιεχόμενό της δεν δόθηκε στην δημοσιότητα μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου 1958. Καταρχήν χρησιμοποίησαν την δικαιολογία ότι έπρεπε να περιμένουν να γίνει και να τελειώσει η δίκη των 9 Τουρκοκυπρίων κατηγορουμένων για τις σφαγές και μετά να δοθεί στην δημοσιότητα το πόρισμα της Επιτροπής. Η δίκη όμως, που ήταν μια αισχρή παρωδία εις βάρος των Ελλήνων έκλεισε υπέρ της αθώωσης των Τουρκοκυπρίων την 1η Σεπτεμβρίου 1958 και όμως το πόρισμα ακόμα δεν διδόταν στην δημοσιότητα. Θα δούμε γιατί στην συνέχεια.
Δίκη παρωδία – Αθώοι όλοι οι Τουρκοκύπριοι κατηγορούμενοι
Η απόφαση βγήκε την 1η Σεπτεμβρίου 1958. Ο Σερ Χιου Φούτ ενημερώνει αυθημερόν το Λονδίνο ότι το δικαστήριο (την 1 Σεπτεμβρίου 1958), βρήκε όλους τους Τουρκοκύπριους κατηγορούμενους (σύνολο 9) αθώους. Η απόφαση βασίστηκε στον ισχυρισμό ότι οι μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων δεν ήσαν έγκυρες και τεκμηρειωμένες.
Όμως, σύμφωνα με τα βρετανικά έγγραφα, ο Σέρ Χιού Φούτ γνώριζε εκ των προτέρων, (τηλεγράφημα ημερ. 24 Ιουλίου 1958 προς Υπ. Αποικιών) ότι οι κατηγορούμενοι Τουρκοκύπριοι δεν θα καταδικάζονταν!
Ομολογία Βρετανού αξιωματούχου στον Δρ. Δέρβη
Στις 14 Ιουνίου 1958 ο τότε δήμαρχος Λευκωσίας Δρ. Δέρβης έστειλε τηλεγράφημα στον κυβερνήτη Σερ Χιού Φούτ, το οποίο μεταβιβάστηκε στο Λονδίνο, Αθήνα και Άγκυρα. Ο Δρ. Δέρβης έλεγε στο τηλεγράφημα ότι τον επισκέφθηκε ο Brigadier υπεύθυνος Ασφάλειας της περιοχής το πρωί της 14ης και του είπε ότι το ανακοινωθέν της κυβέρνησης δεν ανταποκρινόταν στα γεγονότα. Ο εν λόγω Βρετανός του είπε ότι την όλη ευθύνη φέρει ο Βρετανός αξιωματούχος (προφανώς ο Redgrave βλέπε πιο κάτω) ο οποίος οδήγησε τους Έλληνες από τον Κοντεμένο στο τουρκικό χωριό Κιόνελι και τους διέταξε να επιστρέψουν πεζοί στο χωριό τους. Ζητήθηκε από τον Δρ. Δέρβη να προβεί σε έγκληση προς τον λαό να μείνει ήρεμος, όμως ο Δρ. Δέρβης αρνήθηκε να πάρει τέτοια ευθύνη, όπως έγραψε στο τηλεγράφημα, προτού αποκατασταθεί η αλήθεια και γίνει αποδοχή της ευθύνης του νεαρού αξιωματικού…
Επέμβαση Λονδίνου στο πόρισμα της Επιτροπής
Στις 9 Ιουλίου 1958 το Γραφείο Αποικιών σημείωνε ότι η πρώτη αντίδραση του Γραφείου Πολέμου ήταν αρνητική στην ανάγκη δημοσιοποίησης της έκθεσης. ΄Ομως και εφόσον ο κυβερνήτης είχε ήδη δημόσια δεσμευθεί (17 Ιουνίου) να την δώσει στην δημοσιότητα σε κάποια φάση, αυτό βέβαια θα ήταν εις βάρος των σωμάτων ασφαλείας. “…Οι πλέον βλαβερές παράγραφοι του πορίσματος είναι η 37 και η 38 που λένε ότι κατά την άποψη του Αρχιδικαστή, ο τρόπος με τον οποίο τα σώματα ασφαλείας χειρίστηκαν το θέμα ήταν παράνομος …Σίγουρα το πόρισμα δημιουργεί ερωτήματα για τιμωρία, αγωγές, και βέβαια αποζημιώσεις. Αν ο κυβερνήτης δεχθεί το πόρισμα της Επιτροπής τότε θα εναπόκειται σε πληρωμές αποζημιώσεων για να αποφευχθούν πιθανές αγωγές. Τέτοιες αποζημιώσεις θα είναι ευθύνη της κυβέρνησης της Κύπρου για την οποίαν εργάζονται τα σώματα ασφαλείας. Τιμωρίες από την άλλη, θα είναι της αρμοδιότητας των στρατιωτικών αρχών …Είναι ατυχές, βέβαια, που ο Αρχιδικαστής δεν κατάφερε να εξακριβώσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το πως οι Τούρκοι κατέστρωσαν την παγίδα. Το γεγονός ότι η ομάδα των Ελλήνων, μετά την αποβίβασή τους από τα στρατιωτικά οχήματα, βρέθηκε μέσα σε μια προετοιμασμένη παγίδα εντός μιας συγκριτικά κοντινής απόστασης μας λέει ότι είτε οι Τούρκοι είχαν την πληροφορία για τις στρατιωτικές ενέργειες προκαταβολικώς είτε έδρασαν με τρομερή ετοιμότητα παρακολούθησης. Δυστυχώς η σειρά των γεγονότων δεν είναι ξεκάθαρη στο πόρισμα. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το σημείο θα εκληφθεί από τους ΄Ελληνες ως ένδειξη ότι η Επιτροπή προσπαθεί να καλύψει κάποιον (είτε Βρετανό είτε Τούρκο)… ”
Στις 15 Ιουλίου, 1958, το Γραφείο Αποικιών σημείωνε: “ Σας είπα για τις έντονες αντιδράσεις του Υπουργού Πολέμου στην δημοσιοποίηση της έκθεσης όπως έχει, με την παράγραφο 38 που καταγράφει ότι ο τρόπος δράσης των σωμάτων ασφαλείας ήταν “παράνομος” (unlawful).O δικός μας Υπουργός (Αποικιών) συμφώνησε ότι αυτό θα είχε το χειρότερο αποτέλεσμα υπό τις σημερινές συνθήκες και ότι συμφωνήθηκε μεταξύ των δύο Υπουργών όπως εισηγηθούμε στον κυβερνήτη και τον Αρχιδικαστή να ετοιμαστεί ένα συντομευμένο πόρισμα …Υπέδειξες ότι ο Αρχιδικαστής είναι ανένδοτος και επιμένει να περιληφθεί η επίμαχη αναφορά… η καλύτερη μας ελπίδα είναι να τον πείσουμε… ”
Στις 25 Αυγούστου 1958 το Γραφείο Αποικιών προσθέτει: “…O κυβερνήτης εισηγείται όπως καλέσουμε τον Αρχιδικαστή Σερ Paget J. Bourke, είτε να διορθώσει την παράγραφο 38 είτε να ετοιμάσει μια σύνοψη του πορίσματος ….Οι παράγραφοι που προβληματίζουν περισσότερο είναι οι 21 – 24 που ασχολούνται με την λανθασμένη οδηγία να πάρουν την ομάδα των Ελλήνων στο Κιόνελι και την σύγχυση που επικρατούσε στα γραφεία Επιχειρήσεων στην Λευκωσία. Οι παράγραφοι 31-32 που αναφέρονται στην πρακτική να οδηγούνται ενοχλητικά πρόσωπα κάποια μίλια μακριά από το σπίτι τους και να τους ζητείται να περπατούν πίσω. Οι παράγραφοι 37-38 που είναι οι και οι κύριες παράγραφοι που ενοχλούν σημαντικά …Τώρα, πρέπει να αποφασίσουμε πως να προσεγγίσουμε τον Σερ Paget J. Bourke…”
Επιστολή δικηγόρων των θυμάτων προς κυβερνήτη
Με επιστολή τους ημερ. 10 Οκτωβρίου 1958 οι δικηγόροι Στ. Παυλίδης, Γ. Χρυσαφίνης, Γ. Κληρίδης, Γλ. Κληρίδης, Μ. Τριανταφυλλίδης, Ξ. Κληρίδης, Κ. Φάνος και Λ. Δημητριάδης, ζήτησαν από τον κυβερνήτη Σερ Χιού Φούτ, και εφόσον είχε ήδη γίνει και η δίκη των Τουρκοκυπρίων οι οποίοι είχαν αθωωθεί, να δώσει στην δημοσιότητα την Έκθεση της Επιτροπής. Δεν έβλεπαν κανένα λόγο πλέον να καθυστερεί η δημοσιοποίησή της.
Επιστολή Λεύκου Κληρίδη
Ο δε δικηγόρος Λεύκος Κληρίδης δημοσίευσε επιστολή στον τοπικό Τύπο με τίτλο “Έρευνα για το Κιόνελι – Γιατί η σιωπή;” ζητώντας την δημοσιοποίησή της και τονίζοντας ότι ολόκληρη η Κύπρος περιμένει απάντηση.
Στις 21 Οκτωβρίου 1958, ο Υπουργός Πολέμου έγραψε στον Υπουργό Αποικιών ζητώντας όπως μη βρεθεί ένοχος ο αξιωματούχος των σωμάτων ασφαλείας για την απόφαση που πήρε, και το πόρισμα όντως τον έβρισκε ένοχο, γιατί αυτό θα έβλαπτε το ηθικό των σωμάτων ασφαλείας. Ζήτησε όπως ο κυβερνήτης προσθέσει π.χ. μια παράγραφο στο τέλος του πορίσματος τονίζοντας ότι ο ίδιος δεν συμφωνεί ότι η πράξη του αξιωματούχου ήταν λανθασμένη…
Την 1η Νοεμβρίου 1958, ο κυβερνήτης με τηλεγράφημά του προς τον Υπ. Αποικιών τον ενημέρωνε ότι είχε συζητήσει το θέμα με τον Στρατηγό Ντάρλινγκ (Darling) και τον Αρχιδικαστή… Ο Στρατηγός Darling [φωτο] είπε ότι θα βοηθούσε τα μέγιστα αν αφαιρείτο από την παράγραφο 38 η πρόταση που ενοχοποιούσε. Συζήτησε είπε, ιδιωτικά με τον Αρχιδικαστή το θέμα ο οποίος του είπε όμως, πως έχοντας ήδη καταθέσει το πόρισμα δεν ήταν διατεθειμένος να το τροποποιήσει.. ΄Ομως ο Αρχιδικαστής άφησε να νοηθεί ότι δεν θα έφερνε ένσταση αν ο κυβερνήτης τελικά δημοσιοποιούσε το πόρισμα αφαιρώντας κάποιες προτάσεις…
Οι επεμβάσεις και αλλοιώσεις
Τελικά και αφού προηγήθηκαν έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, ο Αρχιδικαστής δέχθηκε και έγιναν μετατροπές. Αφαιρέθηκε η ενοχλητική πρόταση στην παράγραφο 38, που αποκαλούσε ως παράνομο τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκαν το όλο θέμα τα σώματα ασφαλείας και αφαιρέθηκε και από την παράγραφο 32 η επί λέξη αναφορά του Συνταγματάρχη Redgrave o οποίος και κατεύθυνε τους ΄Ελληνες του Κοντεμένου στην σίγουρη σφαγή από τους Τούρκους…
Η παράγραφος 38 στο πόρισμα της Επιτροπής που παραδόθηκε στις 2 Ιουλίου 1958 είχε ως εξής: “I have been invited by Colonel Hamilton, representing the Military, to find not only that everyone acted in good faith, which I have had no difficulty in doing, but also that the order given and action taken upon it were reasonable. I am unable to do so. There is no question of being wise after the event. The only conclusion I can reach is that the course adopted was unimaginative and ill-considered. It was also, in my opinion, unlawful. I do not say for a moment that anything like what did occur was reasonably to be anticipated. I do not propose to speculate upon the possibilities. The fact is that a party of Greeks arrested as intending attackers upon Turks were put down and compelled, at a time of great tenseness of inter-communal feeling, to walk across Turkish property, away from a Turkish village, but in the general direction of a Turkish hamlet, and out of the sight of the Security Forces remaining on the Kyrenia Road. Both Assistant Chief Constable Rice and Assistant Superintendent Trusler considered such a course unwise and they were also guarding themselves from being discerning merely after the event. ”
Η ίδια παράγραφος 38 στο πόρισμα που δόθηκε στην δημοσιότητα τελικά στις 6 Δεκεμβρίου 1958 είχε ως εξής: “I have been invited by Colonel Hamilton, representing the Military, to find not only that everyone acted in good faith, which I have had no difficulty in doing, but also that the order given and action taken upon it were reasonable. I am unable to do so. There is no question of being wise after the event. I do not say for a moment that anything like what did occur was reasonably to be anticipated. I do not propose to speculate upon the possibilities. The fact is that a party of Greeks arrested as intending attackers upon Turks was put down and compelled, at a time of great tenseness of inter-communal feeling, to walk across Turkish property, away from a Turkish village, but in the general direction of a Turkish hamlet, and out of the sight of the Security Forces remaining on the Kyrenia Road. Both Assistant Chief Constable Rice and Assistant Superintendent Trusler considered such a course unwise and they were also guarding themselves from being discerning merely after the event. ”
Σε ελεύθερη μετάφραση της παραγράφου 38 2 Ιουλίου 1958: “Μου ζητήθηκε από τον ColonelHamilton που αντιπροσωπεύει το Στρατό, να υποστηρίξω όχι μόνο ότι όλοι ενέργησαν με καλή πίστη, κάτι που δεν είχα δυσκολία να κάνω, αλλά επίσης ότι η διαταγή που δόθηκε και η δράση επί αυτής που λήφθηκε ήσαν λογικές. Δεν μπορώ να το κάνω. Δεν γίνεται να είμαστε σοφότεροι μετά τα γεγονότα. Το μόνο συμπέρασμα που μπορώ να υποστηρίξω είναι ότι ο τρόπος που υιοθετήθηκε ήταν απερίσκεπτος και λανθασμένος. ΄Ηταν επίσης, κατά την άποψη μου, παράνομος. Δεν λέω ούτε για ένα λεπτό πως το τι συνέβη μπορούσε λογικά να προβλεφθεί. Δεν προτείνω να διερευνήσω τις πιθανότητες. Το γεγονός είναι ότι μια ομάδα Ελλήνων που συνελήφθηκαν με την υποψία ότι θα επιτίθονταν των Τούρκων, πιέσθηκε και εξαναγκάσθηκε εν καιρώ αυξημένης ενδο-κοινοτικής έντασης, να περπατήσει δια μέσου τουρκικών περιουσιών, μακριά από τουρκικό χωριό, όμως προς την γενική κατεύθυνση ενός τουρκικού συνοικισμού δίχως την επίβλεψη των σωμάτων ασφαλείας παραμένοντας στον δρόμο Κερύνειας. Αμφότεροι ο AssistantChiefConstableRice και ο AssistantSuperintendentTrusler θεωρούν την πορεία αυτή μη σοφή και προσπάθησαν να προστατεύσουν τους εαυτούς των από το να φανούν οξυδερκείς απλά μετά τα γεγονότα.”
Τι γνώριζαν οι Ελληνοκύπριοι δικηγόροι;
Οι επεμβάσεις/λογοκρισία του Λονδίνου για αφαίρεση λέξεων, παραγράφων από το αρχικό πόρισμα της Επιτροπής, που ενοχοποιούσαν τους Άγγλους για την εγκληματική τους πράξη, ήσαν γνωστές στους δικηγόρους των Ελληνοκυπρίων; Aν ναι, γιατί δεν προέβησαν σε διαμαρτυρίες και ξεσκέπασμα της λογοκρισίας που έτυχε το αρχικό κείμενο του πορίσματος όταν αυτό τελικά δόθηκε στην δημοσιότητα τον Δεκέμβριο του 1958; ΄Οσον αφορά την παράγραφο 38 ίσως αυτή να μην τους ήταν γνωστή, όμως, η αφαίρεση της επί λέξη μαρτυρίας του έδωσε ο Συνταγματάρχης Redgrave θα πρέπει να τους ήταν γνωστή. Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν αυτή αφαιρέθηκε από το πόρισμα που δώθηκε τελικά στην δημοσιότητα;
Οι συγγενείς των θυμάτων είχαν δικαίωμα αποζημειώσεων
Στις 13 Δεκεμβρίου 1958 ο κυβερνήτης Σερ Χιού Φούτ ενημερώνει τον Υπ. Αποικιών ότι κανένας από τους συγγενείς των θυμάτων είχε μέχρι τότε κάνει αίτηση για οικονομική βοήθεια. Αν έπαιρναν τέτοιες αιτήσεις θα τις εξέταζε η Επιτροπή για Ex. Gratia Payments. ΄Ομως, ο κυβερνήτης ήταν της άποψης ότι τέτοιες αιτήσεις θα απορρίπτονταν σύμφωνα με την πολιτική της κυβέρνησής του να ελαχιστοποιεί τέτοιες πληρωμές στο κοινό. ΄Ομως, παράλληλα τόνισε ότι τον ίδιο καιρό αναθεωρούσαν το όλο θέμα οικονομικής βοήθειας σε τέτοιες περιπτώσεις, με ιδιαίτερη έμφαση στα γεγονότα της Αμμοχώστου και Κιόνελι και ότι ο ίδιος (κυβερνήτης) θα ήταν διατεθειμένος να παραχωρήσει οικονομική βοήθεια στα θύματα του Κιόνελι. Ο Φούτ συμπλήρωνε λέγοντας ότι η συμβουλή που είχε πάρει από τους συμβούλους του ήταν όπως αποφεύγεται τη λέξη ‘αποζημίωση’ στο θέμα και χρησιμοποιείτο ο όρος ‘οικονομική βοήθεια’.
Εξ’ όσων γνωρίζουμε, κανένας μέχρι σήμερα δεν ζήτησε είτε αποζημίωση είτε οικονομική βοήθεια από την τότε αποικιακή κυβέρνηση για τη σφαγή των συγγενών τους ή τους τραυματισμούς. ΄Οπως μας παρουσιάζουν τα πράγματα τα βρετανικά έγγραφα, οι αποικιοκράτες είχαν κάνει τη σκέψη αυτή και ήσαν ήδη προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τις πιθανότητες απαίτησης αποζημίωσης υπό την μορφή της ‘οικονομικής βοήθειας’.
Γιατί οι δικηγόροι των συγγενών των θυμάτων και των τραυματισθέντων δεν απαίτησαν αποζημιώσεις εκ μέρους των πελατών τους ; Και ας μην μας πουν σήμερα, όσοι ζουν, ότι δεν γνώριζαν περί τέτοιων δικαιωμάτων.
Στο πόρισμα τονίζεται ότι πριν τα γεγονότα της 12ης Ιουνίου, συγκεκριμένα από τις 7 Ιουνίου, είχαν ξεκινήσει ενδοκοινοτικές ταραχές και υπήρξαν πολλές περιπτώσεις τουρκικών επιθέσεων, ειδικά στην Λευκωσία, εναντίον της Ελληνικής κοινότητας και κατά ελληνικών περιουσιών…
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Λονδίνο 7.6.2008