“Υπερβολικά μεγάλες για να καταρρεύσουν”
Οι ΗΠΑ απέτυχαν να διορθώσουν τα προβλήματα στο τραπεζικό σύστημα μετά την πιστωτική κρίση και την κατάρρευση της Leheman Brothers σύμφωνα με τον βραβευμένο με Νόμπελ οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτζ.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε χθες στο Bloomberg, ο κ. Στίγκλιτζ τόνισε ότι «στις ΗΠΑ και σε πολλές άλλες χώρες, οι “υπερβολικά μεγάλες για να καταρρεύσουν” τράπεζες έχουν γίνει ακόμα μεγαλύτερες». «Τα προβλήματα επιδεινώθηκαν σε σχέση με το 2007, πριν ξεσπάσει η κρίση», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τον δρα Στίγκλιτζ, η αμερικανική κυβέρνηση εμφανίζεται διστακτική να προκαλέσει τη χρηματοοικονομική βιομηχανία γιατί αυτό είναι δύσκολο από πολιτικής άποψης. Ο Αμερικανός οικονομολόγος εξέφρασε, μάλιστα, την ελπίδα του ότι τα μέλη του G20, τα οποία συνεδριάζουν στις 23 του μηνός στο Πίτσμπουργκ, θα καταφέρουν να πείσουν τις ΗΠΑ να λάβουν δραστικότερα μέτρα.
Οι απόψεις του Τζόζεφ Στίγκλιτζ απηχούν εκείνες του πρώην προέδρου της Φέντεραλ Ριζέρβ, Πολ Βόλκερ, ο οποίος συμβούλεψε τον Μπαράκ Ομπάμα να μειώσει το μέγεθος των τραπεζών, αλλά και του διοικητή της Τράπεζας του Ισραήλ, Στάνλεϊ Φίσερ, ο οποίος πρότεινε στις κυβερνήσεις να αποθαρρύνουν τα χρηματοοικονομικά ιδρύματα από την υπερβολική ανάπτυξη.
Ενδεικτικό είναι ότι ένα χρόνο μετά την κατάρρευση της Lehman και τη διοχέτευση δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη στήριξη του χρηματοοικονομικού συστήματος, τα στοιχεία ενεργητικού της Bank of America έχουν αυξηθεί, ενώ η Citygroup έχει μείνει ανέπαφη.
Σχόλιο:
Για να γίνει κατανοητή η αδυναμία του διεθνούς πολιτικού συστήματος να επιβληθεί στο τραπεζικό τερατούργημα, που είναι ο κύριος υπεύθυνος της σημερινής οικονομικής κρίσης, θα πρέπει να ανατρέξουμε σε όσα είχαν γραφτεί τον Απρίλιο μετά την τελευταία συνάντηση των G20 στο Λονδίνο. Στο άρθρο, το οποίο θα βρείτε ολόκληρο εδώ, είχε καταγραφεί μεταξύ άλλων και το σχόλιο του γνωστού αμερικανού οικονομικού αναλυτή και δημοσιογράφου Edward Jay Epstein, ο οποίος, σε άρθρο του περιοδικού Harper το 1983 με τίτλο “Κυριαρχώντας στον Κόσμο του Χρήματος“, έγραψε, ότι οι πραγματικές επιχειρηματικές μπίζνες γίνονται σε “ένα είδος εσωτερικού-κλαμπ που αποτελείται από τη μισή δωδεκάδα περίπου ισχυρούς κεντρικούς τραπεζίτες, που βρίσκονται περισσότερο ή λιγότερο στο ίδιο μονεταριστικό καράβι ” -αυτών που προέρχονται από τη Γερμανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ιαπωνία και την Αγγλία. Ο Epstein δήλωνε επίσης:
“Η κύρια αξία, η οποία φαίνεται να διαχωρίζει το εσωτερικό του συλλόγου από τα υπόλοιπα μέλη της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), είναι η εταιρική πίστη πως οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να ενεργούν ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις τους. . . . Μία δεύτερη -και στενά συνδεδεμένη με τον εσωτερικό κύκλο της λέσχης- πίστη, είναι, ότι οι πολιτικοί δεν θα πρέπει να τυγχάνουν εμπιστοσύνης σε αποφάσεις που αφορούν την τύχη του διεθνούς νομισματικού συστήματος .
http://alkimosarchive.wordpress.com/2009/09/15/bank_system/