Σύμφωνα με τα… έγκυρα « ΝΕΑ » τού Λαμπράκη , ο Στρατηγός Γρίβας ζούσε τον Ιούλιο του 1974 !! ( είχε πεθάνει όμως, 6 μήνες νωρίτερα … )

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΓΚΑΦΑ ΤΗΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ ΤΩΝ «ΝΕΩΝ», ΕΔΩ!!!

Κάποια κυρία Αριστοτελία Πελώνη , εξευτέλισε την εγκυρότητα των «Νέων» του «Συγκροτήματος Λαμπράκη» , με τα όσα έγραψε στο χθεσινό (Παρασκευή 14-8-09) φύλλο της εφημερίδος:
Εμφανίζει τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ Γεώργιο Γρίβα – Διγενή να ηγείται – σε συνεργασία με την Χούντα – του Πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου , στις 15 Ιουλίου 1974 , ενώ ο άνθρωπος είχε πεθάνει από τις 27 Ιανουαρίου 1974 , δηλαδή 6 μήνες νωρίτερα !!
(βλέπε http://el.wikipedia.org/wiki/Γρίβας_Διγενής).
Επίσης, τα «Νέα» μας διαβεβαιώνουν – στο ίδιο ρεπορτάζ – ότι, το Καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο σκοτώθηκαν περισσότεροι από 4.000 Ελληνες στρατιώτες, ενώ στην πραγματικότητα δεν σκοτώθηκαν ούτε 500 (εξαιρούνται φυσικά οι αγνοούμενοι)!!!
Ιδού, μερικά αποσπάσματα από την ιστορική γκάφα των «Νέων», που μπορείτε να βρείτε στις διευθύνσεις
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4531417
και
http://images.tanea.gr/AssetService//Image.ashx?t=2&pg=277698
και
http://images.tanea.gr/AssetService//Image.ashx?t=2&pg=277699
και για να κάνετε νέο συκώτι, δείτε στο «Διαβάστε περισσότερα…»:

Φως στα «θαμμένα» μυστικά της Κύπρου

Τα νέα στοιχεία για τις εκτελέσεις, η αποκάλυψη του ρόλου των ΗΠΑ και μια λογοτεχνική μαρτυρία για τον Αττίλα
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΑ ΠΕΛΩΝΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009
Φέτος συμπληρώνονται 35 χρόνια από τα γεγονότα στην Κύπρο, το καλοκαίρι του 1974. Σήμερα, ακριβώς 35 χρόνια από τον «Αττίλα ΙΙ», πολλές πτυχές της τραγωδίας παραμένουν αδιευκρίνιστες. Η κυρίαρχη άποψη περί συνωμοσίας με βασική ευθύνη της Ουάσιγκτον εξακολουθεί να είναι η βασική αντίληψη για τα γεγονότα. Τα αμερικανικά αρχεία και οι μαρτυρίες επιβεβαιώνουν τις ευθύνες των ΗΠΑ για το γεγονός ότι δεν απέτρεψαν το πραξικόπημα του Ιωαννίδη εναντίον του Μακαρίου, ενώ δεν έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σταματήσουν τη δεύτερη προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων στις 14 και 15 Αυγούστου 1974. Οι θεωρίες συνωμοσίας όμως δεν τεκμηριώνονται, παρά μόνο στη σφαίρα των μύθων. Πολλές όψεις του 1974 παραμένουν μέχρι σήμερα ταμπού ή αποσιωπημένες, όπως οι αγνοούμενοι, αλλά κυρίως οι Ελλαδίτες στιγματισμένοι ως «χουντικοί»- που πολέμησαν στην Κύπρο.
«Κάθε Ελλαδίτης στρατιώτης είναι ένας εμφύλιος»
Ο Βασίλης Γκουρογιάννης στο μυθιστόρημά του «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» (Εκδ. Μεταίχμιο)
σκιαγραφεί το προφίλ και τις μαρτυρίες των ανδρών της ΕΛΔΥΚ, που πολέμησαν στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974, χωρίς να καταλαβαίνουν αν βρίσκονται σε πόλεμο με τους Τούρκους ή σε εμφύλιο.
Σημειώνεται ότι περισσότεροι από 4.000 Έλληνες στρατιώτες σκοτώθηκαν το 1974, ενώ όσοι επέζησαν, στιγματίστηκαν στην Ελλάδα και την Κύπρο ως «χουντικοί» και «προδότες».
Ακολουθούν αποσπάσματα.
«Ήμασταν ανεπιθύμητοι»
«Εμείς ήμασταν η ντροπή της Ελλάδας, κι ας σήκωσε αυτή τα πόδια στους συνταγματάρχες.
Ήμασταν οι χουντικοί, ήμασταν οι ανεπιθύμητοι, ήμασταν αυτοί που πήγαμε να πολεμήσουμε τον Μακάριο και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με Τούρκους χωρίς να το περιμένουμε και να το πολυκαταλάβουμε.
Πολεμήσαμε ακαθοδήγητοι.
Χιλιάδες στρατιώτες από τη μια μεριά, αεροπλάνα ανενόχλητα πάνω από τα κεφάλια μας, άρματα ανενόχλητα, κι εμείς απέναντί τους σχεδόν με ατομικό οπλισμό».
Δεν ήταν καθαρός πόλεμος
«Άλλο, ρε παιδιά, να πατάς χώμα, να ρίχνεις, να σου ρίχνουν, κι άλλο να σε χτυπάνε σαν την μπεκάτσα στο σκοτάδι. Εγώ αυτό τον πόλεμο δεν τον παραδέχομαι. Δεν ήταν καθαρός πόλεμος, είχε πολλές τρικλοποδιές. Ντρέπομαι να λέω ότι πολέμησα στην Κύπρο… Και πώς να το καταλάβουν; Αν ήταν ποδόσφαιρο, θα τους έλεγα: ΄΄Να τι έγινε εκεί, στην Κύπρο: ήταν να παίξουν μπάλα Ελλάδα- Τουρκία και προτού η ελληνική ομάδα μπει στο γήπεδο, οι Τούρκοι είχαν βάλει όλα τα γκολ”».
Τα αμερικανικά αρχεία δείχνουν τις ευθύνες του Κίσινγκερ
«Αν γνώριζα την έκθεση πληροφοριών, θα είχα σταματήσει το πραξικόπημα στην Κύπρο. Από τη στιγμή που έγινε το πραξικόπημα, υπέθεσα ότι η Τουρκία θα παρενέβαινε, αφού δεν υπήρχε κυβέρνηση στην Κύπρο και η Ελλάδα ήταν ασταθής». Με τη φράση αυτή, βγαλμένη από τα πρακτικά της συζήτησής του με τον υφυπουργό Εξωτερικών της Κίνας τον Οκτώβριο του 1974, ο Χένρι Κίσινγκερ, ο ενσαρκωτής της Realpolitik, επιχειρεί αφενός μεν να νίψει τας χείρας του για το πραξικόπημα Ιωαννίδη στην Κύπρο, αφετέρου δε να υποστηρίξει ότι η αμερικανική πλευρά δεν μπορούσε να επέμβει για να σταματήσει την τραγωδία.
Επί τρεις δεκαετίες ο ισχυρός άνδρας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής επί της προεδρίας Νίξον και Φορντ, επαναλαμβάνει αυτούς τους ισχυρισμούς, ενώ στα απομνημονεύματά του έχει υποστηρίξει ακόμη ότι «η έκρηξη στο νησί έγινε σε μια στιγμή που κανείς δεν την περίμενε, ούτε ο ίδιος ο Μακάριος, στις 15 Ιουλίου 1974». Ωστόσο, τα μέχρι σήμερα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που έχει δώσει στη δημοσιότητα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, καθώς και πληθώρα μαρτυριών και άλλων εγγράφων, καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς Κίσινγκερ.
Η Ουάσιγκτον γνώριζε από πολύ νωρίς τις κινήσεις του Γρίβα, ηγέτη της ΕΟΚΑ Β΄, ο οποίος σε συνεργασία με τη χούντα της Αθήνας σχεδίασε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου εναντίον του Μακαρίου, ανοίγοντας τον δρόμο για την τουρκική εισβολή. Μάλιστα, ο Αμερικανός ιστορικός Τζέιμς Μίλερ στο πρόσφατο βιβλίο του «Τhe United States and the Μaking of Μodern Greece. Ηistory and power, 1950-1974», υποστηρίζει ότι το Κυπριακό δεν αποτελούσε προτεραιότητα του Κίσινγκερ επειδή ήταν απασχολημένος με τα πολιτικά του προβλήματα στο εσωτερικό και με τους κραδασμούς του Ουότεργκεϊτ. Πληθώρα αμερικανικών εγγράφων επιβεβαιώνει, ωστόσο, ότι ο Κίσινγκερ και γνώριζε ότι επέκειτο η τουρκική εισβολή και προειδοποιήθηκε για τις κινήσεις των Τούρκων από εκθέσεις της CΙΑ.
ΠΗΓΗ