Η ροζ φιλολογία και η εμπορία του μαζικού ηδονοβλεπτισμού έχουν εισαχθεί και αυτά στο πολιτικό οπλοστάσιο, δείχνοντας τον δραματικό ξεπεσμό της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αυτό το «όπλο» δοκιμάστηκε στην Ελλάδα, από τους «νταβάδες» και από την «αριστερο-μητσοτακική» Συμμαχία εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου. Θυμάστε το σκανδαλοθηρικό υλικό των φωτογραφιών που κυκλοφορούσαν το 1988-89.
Γύρω, επίσης, από τον Κλίντον παίχτηκε υστερικά η λαγνεία του μαζικού ηδονοβλεπτισμού.
Τώρα έχουμε τις «αποκαλύψεις» για την ερωτική δραστηριότητα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Αν μελετήσουμε όλες αυτές τις πολιτικές εμπορίες των ερωτικών σκανδάλων θα διαπιστώσουμε τρία πράγματα:
α). Την επιλεκτική αποκάλυψή τους. Αυτό το χυδαίο «δολοφονικό» όπλο χρησιμοποιείται πάντα επιλεκτικά εναντίον των πολιτικών που κάποια κέντρα αποφάσισαν την καρατόμησή τους. Ενώ όλος ο πολιτικός κόσμος βρίθει από τέτοιου είδους σκάνδαλα (προϊόν της σήψης του και της αχαλίνωτης πτώσης των πολιτικών και ηθικών αξιών), ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ επιλεκτικά ανάλογα με τις ανάγκες και στόχους των οικονομικών ελίτ εξουσίας σε μια δοσμένη συγκυρία.
Και μόνο η χρησιμοποίηση τέτοιων πρακτικών αποκαλύπτει την ολοκληρωτική απουσία πολιτικών «όπλων» και τη φαιά φιλοσοφία αυτών που τα χρησιμοποιούν, ανεξάρτητα αν υποδύονται «προοδευτικά» ή «αριστερά» προσωπεία. Επιχειρείται δηλαδή να «αποβληθεί» ένα πολιτικό πρόσωπο ΟΧΙ με βάση την πολιτική του και την ιδεολογική του υπόσταση, αλλά με βάση την κρεβατοκάμαρα του…
β). Θα διαπιστώσουμε επίσης την αβυσσαλέα υποκρισία του πολιτικού και πνευματικού κατεστημένου. Τον προκλητικό φαρισαϊσμό τους. Ωρύονται για ηθικές αξίες ενώ είναι όλοι βουτηγμένοι (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) στο βούρκο. Ωρύονται για «έρωτες» και «ανθρώπινες σχέσεις», όταν οι ίδιοι έχουν κάνει την πορνεία και τις ποικίλες διαστροφές υπέρτατες αξίες…
γ). Τέλος θα διαπιστώσουμε μια βάναυση παραποίηση της πραγματικότητα και εξίσου βάναυση και χυδαία επικάλυψη της παθολογίας των καπιταλιστικών σχέσεων, οι οποίες, αυτές και μόνο γεννούν και γιγαντώνουν την πολιτική και ψυχική εξαθλίωση και όλα αυτά τα νοσηρά συμπτώματα που δήθεν καυτηριάζουμε.
Θα το αναλύσουμε αυτό περισσότερο.
O φετιχισμός του ατόμου, το ίδιο όπως ο φετιχισμός του εμπορεύματος επικαλύπτει την πραγματικότητα των ανθρωπίνων σχέσεων. Γύρω από τα ερωτικά σκάνδαλα (το ερέθισμα-φετίχ) προβάλλεται η λαγνεία του μαζικού ηδονοβλεπτισμού, η διαφημιστική, δηλαδή, ιδεολογία της εμπορίας των σεξουαλικών φαντασιώσεων.
Η ροζ φιλολογία γύρω από τον Μπερλουσκόνι σήμερα και η γλυκερή ηθική φλυαρία (άκρως υποκριτική) προσωποποιούν το σκάνδαλο. Έτσι, επικαλύπτεται η παθολογία των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας, οι οποίες παραμορφώνουν και εξαθλιώνουν την ανθρώπινη ευαισθησία, ακρωτηριάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, διασπούν το μυαλό από την καρδιά.
Η σκανδαλολογία λειτουργεί πάντα ως παραισθησιογόνο παραπλάνησης: Προσωποποιεί το «έγκλημα» και το εμφανίζει ως έργο «κακών» και «διεφθαρμένων» υποκειμένων, ως ατομική «διαστροφή». Η φαρισαϊκή ροζ φιλολογία γύρω από τον Παπανδρέου, Κλίντον (παλαιότερα) και Μπερλουσκόνι (σήμερα), επικαλύπτει τα εξής ουσιαστικά:
Πρώτον: Ότι αυτός ο κόσμος της κατανάλωσης και της κατοχής δίνει στον «έρωτα» και την «αγάπη» την ταυτότητα της αγοράς: Τη διαστρεμμένη ταυτότητα της «ψυχής του εμπορεύματος».
Δεύτερον: Ότι η δίψα για χρήμα και εξουσία και η αχαλίνωτη σεξουαλική απληστία διατρέχουν τον ίδιο δρόμο: Δεν εκτιμούν την ιδιαίτερη ποιότητα, την ιδιαίτερη «ερωτική χρηστική αξία» του σεξουαλικού αντικειμένου. Έτσι, η σεξουαλική ηδονή που χάνει τον ειδικό χαρακτήρα της και την ποιότητά της μετριέται κυρίως με όρους χρήματος και απόδοσης, δηλαδή με ποσοτικές έννοιες.
Οι σεξουαλικές «επιδόσεις» των πολιτικών και κάθε ανθρώπου της εξουσίας αποκαλύπτουν πρωτίστως τις σχέσεις εξουσίας και της αχαλίνωτης σεξουαλικής απληστίας. Αποκαλύπτουν ότι με το χρήμα και την εξουσία μπορεί να κάνεις όλες τις «κούκλες-εμπορεύματα» να χορεύουν: Είναι ο χορός γύρω από την παντοδυναμία, την ισχύ…
Αυτά, φυσικά, δεν έχουν καμία σχέση με την ικανότητα για αγάπη και έρωτα. Είναι σχέσεις που καθορίζονται από τις απαιτήσεις της απόδοσης, της κατοχής και της δύναμης. Σχέσεις που καταστρέφουν την ευαισθησία και την ικανότητα για αισθήματα.
Oι σεξουαλικές δραστηριότητες των ανθρώπων της εξουσίας βρίσκονται στον αντίποδα των γνήσιων ερωτικών σχέσεων. Αποτυπώνουν την καταναλωτική απληστία και την παθογένεια της εξουσίας. O έρωτας και η εξουσία δεν μπορούν να συνυπάρξουν…
Και μόνο το γεγονός ότι η “αριστερά” δεν αναδεικνύει αυτήν την απάτη και την οργιώδη υποκρισία, αλλά αντίθετα συμμετέχει ενεργά σε αυτό το θέατρο του σεξουαλικού στριπτίζ, αποδείχνει περίτρανα ότι δεν έχει καμία, απολύτως καμία, σχέση με την αριστερή θεωρία και πράξη…