Κάθε απάνθρωπο σύστημα – ιδεολογία, χρειάζεται τους μπαμπούλες και τους σατανάδες του για να μπορέσει να εμφυσήσει την ανασφάλεια στις μάζες πείθοντας για τη χρησιμότητα του. Βρίθει η ιστορία του ανθρωπίνου γένους από παρόμοια παραδείγματα. Πόσο απόμακρο μα “σωτήριο” φαντάζει το Σωκράτειο “ουδείς εκών κακός” σε μια εξουσία που έχει ανάγκη το “απόλυτο κακό” για να ανεχθεί το άθλιο…
FactorX speaking:
Αυτό που γίνεται τελευταία με τη «γρίπη των χοίρων» δεν αντέχει σε καμία λογική. Καλλιεργείται καθημερινά ένας πανικός παγκόσμιας πανδημίας, λες και πρόκειται για τη επιστροφή της… μαύρης πανούκλας που θα αποδεκατίσει τον πληθυσμό της γης.
Κι όμως, πρόκειται, για μια παραλλαγή της εποχιακής γρίπης. Κι όπως λένε οι ειδικοί, ή νέα γρίπη έχει μικρότερη θνησιμότητα από την συνηθισμένη.
Προς τι, λοιπόν, αυτή η συγχορδία – υπερβολής κινδύνου και καλλιεργούμενου πανικού;
Πρώτον, οι υπερεθνικοί Οργανισμοί προσπαθούν να ανακτήσουν κύρος και επιρροή, υπερβάλλοντας πραγματικούς κινδύνους ή αναδεικνύοντας φανταστικούς «εχθρούς για την ανθρωπότητα», ώστε να τους καταπολεμήσουν.
Τα μεμονωμένα κράτη δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις νέες απειλές, μας λένε. Χρειάζεται διεθνής διακυβέρνηση, πέρα και πάνω από τα εθνικά κράτη, επαναλαμβάνουν με κάθε τρόπο…
Μόνο που η τελευταία οικονομική κρίση απέδειξε πως οι υπερεθνικοί Οργανισμοί δεν ήταν σε θέση να κάνουν τίποτε για την αντιμετώπιση των «νέων προβλημάτων», ενώ σε κάποιο βαθμό ευθύνονται για την εμφάνισή τους.
Κι έτσι σήμερα έχουν ανάγκη να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος εναντίον νέων παγκόσμιων «απειλών» που θα τις «αντιμετωπίσουν» σε υπερεθνική βάση.
Τα προτάγματα της Παγκοσμιοποίησης ηττήθηκαν στο πραγματικό πεδίο και τώρα επανεμφανίζονται στο εικονικό – φαντασιακό πεδίο.
Δεύτερον, μια σειρά από εθνικές κυβερνήσεις, ανίκανες να προσφέρουν άμεση ανακούφιση από τα δεινά της διεθνούς κρίσης, πρωτοστατούν σε μια «μάχη» κατά φανταστικού εχθρού (της νέας γρίπης), την οποία θα «νικήσουν» εύκολα ανορθώνοντας το πληγωμένο κύρος τους.
Τρίτον, τα παραδοσιακά ΜΜΕ, που βλέπουν να χάνουν τη μάχη έναντι του διαδικτύου, καταφεύγουν στην τρομολαγνεία που «πουλάει». Μπορεί το Internet να είναι πια ασυναγώνιστο ως πηγή πληροφόρησης, αλλά τα τηλεοπτικά ΜΜΕ είναι ασυναγώνιστα στη δημιουργία μυσταγωγίας – στην περίπτωση μας, μυσταγωγίας τρόμου και μάλιστα live.
Τέταρτον, υπάρχουν, όντως, και τα συμφέροντα της φαρμακοβιομηχανίας που θα βγάλει άμεσα και κολοσσιαία κέρδη. Βέβαια, καπιταλιστές δεν είναι μόνο οι φαρμακοβιομήχανοι που θα κερδίσουν. Καπιταλιστές είναι και όλοι οι άλλοι που θα χάσουν πολλαπλά από την τρομολαγνεία.
Έτσι, μόνη της η φαρμακοβιομηχανία δεν θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιο διεθνή πανικό Αλλά όλα τα ανωτέρω μαζί μπορούν.
Πέμπτον, όταν πολλά επί μέρους τμήματα της διεθνούς ελίτ ωφελούνται από ένα ψέμα, τότε το ψέμα αυτό τείνουν να το πιστέψουν όλοι…
Τελικώς, η μόνη πανδημία που πράγματι μας απειλεί είναι η πανδημία του φόβου.
Κι ύστερα θα ξεφουσκώσει κι αυτός ο πανικός και θα σκεφτούν κάτι άλλο: ένα μετεωρίτη που πλησιάζει επικίνδυνα τη γη, ή ένα επικείμενο Κατακλυσμό…
Σε εποχές παγκόσμιας κρίσης οι εξουσίες αποδυναμώνονται, οι «επίδοξοι σωτήρες» πολλαπλασιάζονται, κι όταν πολλοί θέλουν να σε «σώσουν», τότε – ξαφνικά – πολλαπλασιάζονται και οι «απειλές».
Οι φαντασιακές απειλές. Γιατί για τις πραγματικές δεν μιλάει κανείς…
Ν.Ζ.