Όποιος και αν είναι αυτός θα πρέπει να είναι αποφασισμένος να έρθει σε ρήξη με το άθλιο κράτος των βαρώνων, των πολυεθνικών, της “τρομοκρατίας”, του μαύρου χρήματος, της ληστείας των δημόσιων ταμείων. Η ατραπός είναι απλή. Τώρα με το διαδίκτυο έρχεται η μεγάλη ευκαιρία. Ο φασισμός της ενημέρωσης ατονεί. Η αποκάλυψη της αλήθειας δεν σκοντάφτει σε ονόματα – ταμπού όπως Μπόμπολας, τεγόπουλος, Αλαφούζος. Τα σκάνδαλα των δημοσίων έργων ξεπηδούν χωρίς κάποιος να μπορεί να τα συγκρατήσει. Μα το σημαντικότερο…
Τα 45άρια που έδωσαν πακέτο την εξουσία στα ΜΜ”Ε” και τους εκλεκτούς τους, δεν φοβίζουν ποιά κανέναν. Ένας ιστολόγος να χαθεί, δέκα θα βγαίνουν στη θέση του. Ακόμα και στα χωριά, ο έχων Διαδίκτυο δίκην Σαμάνου, γίνεται το επίκεντρο της συζήτησης. Οι τηλεοράσεις κλείνουν. Ο κόσμος γελάει με την Τρέμη, τον παυλόπουλο όταν λένε πως “ο γραμματέας δεν κατονομάζεται).
Τώρα υπάρχουν οι διώξεις απέναντι στα ιστολόγια ως το τελευταίο προπύργιο της διαπλοκής. Αναζητείται αυτός που θα ορθώσει ανάστημα απέναντι σε ομογάλακτους και εχθρούς. Απέναντι σε φίλους και κουμπάρους. Όποιος το κάνει θα είναι κυβερνήτης για πολλά χρόνια. Όπως ακριβώς ο Πούτιν. Αναμένουμε και προσυπογράφουμε το άρθρο του antinews:
Έχουμε γράψει πολλές φορές εδώ για το καθεστώς της μεταπολίτευσης που έχει συμπληρώσει προ πολλού τριακονταετία και πρέπει να συνταξιοδοτηθεί.
Παρόλα αυτά σε πείσμα αφενός του απαρχαιωμένου ιδεολογικά πολιτικού προσωπικού και αφετέρου της διαπλοκής (που οφείλει σε αυτό τον πλούτο και την ισχύ της) η μεταπολίτευση δεν λέει να πεθάνει
Παράδειγμα η πολιτική επικαιρότητα. Ο Κώστας Καραμανλής, ύστερα από δισταγμούς και παλινδρομήσεις ετών, αποτέλεσμα κυρίως των ανιστόρητων αντιλήψεων περί «Μεσαίου Χώρου» και των ξεπερασμένων «συναινετικών πολιτικών», φαίνεται αποφασισμένος μετά τις ευρωεκλογές (υπο την επήρεια και του αποτελέσματός τους) να συγκρουστεί, έστω και τώρα με κατεστημένες αντιλήψεις και να φύγει μπροστά, επικεντρώνοντας τις προσπάθειές του στην εγκληματικότητα, την λαθρομετανάστευση, το Ασφαλιστικό, την Παιδεία και την τρομοκρατία.
Πρόκειται για μέτρα και κατευθύνσεις πολιτικής που προκαλούν ισχυρές αντιδράσεις, και το ΠΑΣΟΚ σπεύδει να το εκμεταλλευτεί και μιλάει ήδη για επανίδρυση του… «κράτους της δεξιάς». Από την άλλη μεριά, όμως, η κοινωνία που ζει στις λαϊκές γειτονιές και όχι στις προστατευόμενες γειτονιές της Εκάλης και των Βορείων Προαστίων, απαιτεί αυτά τα μέτρα…
Ποιοι άλλοι μιλάνε με απέχθεια για «κράτος της δεξιάς»; Ποιοι αναπαράγουν με άλλες μορφές τα πράσινα και γαλάζια καφενεία που αποτέλεσαν το βασικό ιδεολογικό κριό του ΠΑΣΟΚ (ελέω Λαλιώτη) σε άλλες εποχές; Μα φυσικά, το ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ, το ΕΘΝΟΣ και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΊΑ και μαζί τους όλα εκείνα τα φερέφωνα των εξωθεσμικών κέντρων της διαπλοκής που ελέγχουν τον Τύπο και αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 80.
Δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αναπαράγουν τον ιστορικό διχασμό των Ελλήνων σε δυο λαούς, «δημοκρατικούς» και «αντιδημοκρατικούς», όπως ακριβώς τα προηγούμενα καθεστώτα χώριζαν τους πολίτες σε «εθνικόφρονες» και «κομμουνιστές, «βενιζελικούς» και «αντιβενιζελικούς», «βασιλικούς» και «αντιβασιλικούς»,
Αυτά τα κέντρα διαπλοκής διαμόρφωσαν τον πλούτο και την ισχύ τους μετά την μεταπολίτευση. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 είχαν αναπτυχθεί τόσο που αυτονομήθηκαν, εξέλεξαν δικό τους Πρωθυπουργό (το 1996) και του άσκησαν ασφυκτικό έλεγχο έκτοτε. Έφτασαν ως το σημείο να του στέλνουν δημόσια «μηνύματα αποδοκιμασίας» το 2002 (θυμηθείτε τις «τρείς προειδοποιητικές επιστολές» προς Σημίτη από εκδότη-διευθυντή μεγάλης και «έγκριτης» εφημερίδας).
Μετά το 2004 ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής βρίσκεται σε μόνιμη κόντρα με τα εξωθεσμικά κέντρα, πράγμα που οδηγεί σε μόνιμη πολιτική αρρυθμία και προϊούσα αδυναμία διακυβέρνησης. Αλλά και ο Γιώργος Παπανδρέου έχει υποστεί τα δηλητηριώδη βέλη τους για να υποταχθεί.
Μοναδική λύση είναι η «φυγή προς τα μπρός». Μια «νέα Μεταπολίτευση», με αλλαγή των συσχετισμών και των θεσμών και των ιδεολογικών προταγμάτων και των πολιτικών προτεραιοτήτων.
Αυτή η αλλαγή έχει αρχίσει ήδη να ωριμάζει μέσα στην κοινωνία. Σήμερα όλοι μιλάνε για θέματα – όπως η λαθρομετανάστευση – που πριν τις ευρωεκλογές δεν τολμούσε να αγγίξει κανείς…
Το καθεστώς της Μεταπολίτευσης καταρρέει ήδη.
Αν δεν αλλάξει από τα πάνω, θα διαλυθεί από τα κάτω.
Αν δεν παραμεριστεί με σαρωτικές μεταρρυθμίσεις θα καταρρεύσει μέσα από οδυνηρή κρίση (εσωτερική ή εξωτερική).
Ευθύνη του Πρωθυπουργού, να πάρει τις πρωτοβουλίες και του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να τον στηρίξει.
Όποιος τολμήσει τη νέα Μεταπολίτευση θα κυβερνήσει τη χώρα για χρόνια. Γιατί σήμερα η χώρα δεν κυβερνάται.
Όποιος διστάσει, ή παίξει μικροκομματικά παιγνίδια, θα χαθεί οριστικά.
Τόσο απλά
Ν.Ζ.