Το «οχυρό» Μίκης αλώθηκε

Του Θύμιου Παπανικολάου
 
ΟΙ αετοί πετάνε πολύ ψηλά, αλλά, κάποτε και πολύ χαμηλά.
          Ο Μίκης επιβεβαιώνει τις πτήσεις των αετών. Η ιστορία του χαρακτηρίζεται από υψηλότατες πτήσεις, αλλά και δραματικές πτώσεις.
 
          Το ιδιαίτερο αυτής της αντιφατικής διάνοιας που αποτελεί και «άθλο» είναι τούτο: Ενώ είναι εγκλωβισμένος μέσα στις μυλόπετρες του κατεστημένου (πολιτικού και πνευματικού) «δραπετεύει» συχνά, σε στιγμές μεγάλων διανοητικών αναλαμπών,   και κατεδαφίζει το πολυεδρικό κατεστημένο μέσα στο οποίο ανήκει και ο ίδιος.
 
          Αυτό είναι πραγματικός άθλος που μόνο το «δαιμόνιο» μιας μεγαλοφυΐας μπορεί να επιτελέσει. Να είσαι δηλαδή στην ελίτ του πολύχρωμου κατεστημένου (η «αριστερά» σήμερα είναι ιδεολογικό και πολιτικό κατεστημένο), να ασκείς εξουσία μέσα από τους κατεστημένους μηχανισμούς του καπιταλιστικού οικοδομήματος και να επιφέρεις, συχνά, θανάσιμα κτυπήματα στο ιδεολογικό και πολιτικό οικοδόμημα του κατεστημένου μέσα στο οποίο είσαι και ο ίδιος. Όπως π.χ. οι θέσεις του στα εθνικά και η τόλμη του να καταγγέλλει τη μετάλλαξη της «αριστεράς» και τα νεοταξικά ιδεολογήματα του «αντιεθνικισμού», «αντιρατσισμού» και πολλά άλλα…
 
          Και είναι αυτό το «δαιμόνιο» του Μίκη που δεν μπορεί να ανεχθεί ο αστικός κόσμος. Είναι αυτές οι πολιτικές εξάρσεις του και αναλαμπές του και η αγωνιστική αριστερή ιστορία του που αποτελούσαν ένα «οχυρό» σήμερα ενάντια στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης και την τραγική μετάλλαξη της «αριστεράς»: Ένα από τα πιο ισχυρά «οχυρά», παρά τις δραματικές, ιστορικές μεταπτώσεις του.
 
          Αυτό το «οχυρό», το οποίο αποτελούσε το «όνειδος» για το κατεστημένο, αλλά σημείο αναφοράς όλων των αυθεντικών και αναλλοίωτων αγωνιστών της Αριστεράς, έπρεπε να κατεδαφιστεί.
 
          Ο πολυεδρικός κλοιός γύρω από το Μίκη έπρεπε να σφίξει. Έπρεπε να συστρατευθούν και να κινητοποιηθούν Θεοί και Δαίμονες, «φίλοι» και οικογενειακά περιβάλλοντα, τα τρωτά του χαρακτήρα του και η διανοητική αδράνεια της ηλικία του, ώστε το «οχυρό» Μίκης να «πέσει».
 
          Έπρεπε να μπουν σε εντατική και ασφυκτική κίνηση όλοι οι πολυπλόκαμοι, ιδεολογικοί και πνευματικοί  μηχανισμοί του κατεστημένου (από τις ποικίλες εξαρτήσεις μέχρι τις κολακείες και τα «βραβεία») και όλες οι συναισθηματικές εξαρτήσεις (οικογενειακές και των μεταλλαγμένων «φίλων»), ώστε ο Μίκης να αναιρέσει τις αναλαμπές του και τις αντικαθεστωτικές πτήσεις του και να εξευτελιστεί συντασσόμενος με όλους αυτούς που πολεμούσε τελευταίως, με όλους αυτούς που τον χλεύαζαν και χαρακτήριζαν και τον ίδιο «εθνικιστή» κ.λπ…
 
          Και το πέτυχαν. Το «οχυρό» Μίκης αλώθηκε. Το «σύμβολο» Μίκης εξευτελίστηκε. Και ο ίδιος έγραψε την πιο μελανή σελίδα τις ιστορίας του.
 
          Γιατί είναι εξευτελισμός να συντάσσεσαι και να υπογράφεις από κοινού με αυτούς που σε χλεύαζαν και σε χαρακτήριζαν «εθνικιστή».
 
          Είναι αυτογελοιοποίση να συντάσσεσαι με όλους αυτούς που εσύ κατακεραύνωνες. Με αυτούς που ευλογούσαν το ΝΑΤΟϊκό όλεθρο της Γιουγκοσλαβίας, με αυτούς που σε όλα, μα όλα, τα μεγάλα διεθνή και εθνικά ζητήματα ήταν στη όχθη των διεθνών ιμπεριαλιστών. Με αυτούς που θέλουν να κατεδαφίσουν και να ισοπεδώσουν την ιστορία μας, τις επαναστατικές παραδόσεις μας, τις κατακτήσεις του λαού μας, τον Πολιτισμό μας, τα ιστορικά καλλιτεχνικά μας επιτεύγματα και εσένα τον ίδιο, ως μοναδικό δημιουργό και εκφραστή αυτών των επιτευγμάτων…
 
          Είναι αυτοκτονία και διασυρμός να ενώνεις τη φωνή σου με τους επαγγελματίες «αντιρατσιστές», που άκουγαν Μίκη και έβγαζαν σπυράκια, να νομιμοποιείς όλα τα ιδεολογήματα των πολυεθνικών, των χρηματιστηριακών μαφιών (τύπου Σόρος) και του πλανητικού ιμπεριαλισμού.
 
          Είναι «εσχάτη προδοσία» να αποδέχεσαι να γίνεις έρμαιο των πλέον βάρβαρων και μολυσματικών εστιών των νταβατζήδικων πολιτικών παιχνιδιών  και των επιδοτούμενων λακέδων του αμερικανισμού και της νεοταξικής προπαγάνδας.
 
          Είναι έσχατος εξευτελισμός να αναιρείς το «δαιμόνιο» της σκέψης του και όλα αυτά που κατά καιρούς, και ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια της ιμπεριαλιστικής μοχθηρίας, έχεις με τόλμη υποστηρίξει.  
 
          Το «οχυρό» Μίκης αλώθηκε. Μετά τη βράβευσή του από το αμερικανικό κολλέγιο και τους ύμνους στον αμερικανισμό ήρθε η τελευταία πράξη του δράματος: Ο Μίκης ετέθη επικεφαλής στο μαύρο Μέτωπο των επαγγελματιών «αντιρατσιστών», στο Μέτωπο του αντιρατσισμού των διεθνών χρηματιστηριακών μαφιών, των επιδοτούμενων λακέδων και υβριστών του.
 
          Ο Μίκης προσχώρησε σε αυτούς που έφτυνε!
 
          Συντάχθηκε ανοικτά με του νεκρούς της Ιστορίας, με τη μεταλλαγμένη «αριστερά», με όλους αυτούς που καλύπτουν την προδοσία τους με ηχηρές φράσεις περί «φασισμού» και «ρατσισμού».
 
          Όλοι οι φωνακλάδες του κατεστημένου, ιδιαίτερα οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί» και οι επιδοτούμενοι προπαγανδιστές της πολυχρωμίας εξαπατούν με το εξής τέχνασμα: Με τη δολοφονία του περιεχομένου και τη θεοποίηση της φράσης.
 
          Στην Αριστερά το περιεχόμενο ξεπερνάει τη φράση, στους μεταλλαγμένους «αριστερούς» γενίτσαρους, η φράση ξεπερνάει το περιεχόμενο.
 
          Σε άλλο κείμενό μας θα δείξουμε αυτή την απάτη των φράσεων χωρίς περιεχόμενο που υπέγραψε ο Μίκης…