Το φωνητικό αλφάβητο από την εποχή του Γιάννη Ψυχάρη με τα παράξενά του: αφτός, αφτή,
κι από την άλλη ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης με τα ξαφνικόηχα και τους πέντε φθόγγους (που
’ναι οι φθόγγοι: α, ο, ι, ε, ου…) από τα επτά γράμματα-φωνήεντα (α, ε, η, ι, ο, υ, ω) που εμείς οι…αγράμματοι ανοήτως τα λέμε ακόμη γράμματα-φωνήεντα και φθόγγους αφού και το η παρά
τον…κανόνα είναι διαφορετικός φθόγγος στη λέξη κλήμα από το ι στη λέξη κλίμα όμως κατά τον
κάθε επαΐοντα δεν είναι φθόγγος! [Κι οι δυο μαζί έκαναν πολύ μεγαλύτερο κακό στη Ελληνική
Δημοτική Γλώσσα μας από κείνο που θα μπορούσαν να κάμουν δέκα καθαρεύουσες μαζί!!]
Και μετά μας ήρθατε εσείς «ι αφθέρετι» που αν και γνωρίζετε από φωνήεντα και σύμφωνα
ηχηρά και άηχα καθώς επίσης και τους…συνδυασμούς των δύο φωνηέντων αυ και ευ, (κι όχι διφθόγγους όπως μας λέγανε πριν οι αγράμματοι δάσκαλοί μας πολύ πιο πριν από σας τους
σοφούς) που ’χουν διπλή προφορά έτσι που άλλοτε προφέρονται αβ, εβ {όταν ακολουθεί ένα
φωνήεν η ηχηρό σύμφωνο (γ, β, δ, μπ, ντ, γκ, ζ, τζ, λ, μ, ν, ρ), [παύω που ακούγεται ως πάβω
<παυ-ω, αυλή που ακούγεται ως αβλή, ευλογώ<ευ= καλώς+λέγω=μιλώ, συγκεντρώνω}, και
άλλοτε προφέρονται αυ και ευ {όταν ακολουθεί σύμφωνο άηχο (κ, π, τ, χ, φ, θ, σ, τσ) μπροστά
απ’ αυτά}˙ δηλαδή οι ίδιοι συνδυασμοί άλλοτε ακούγονται αφ και εφ κι άλλοτε σε αβ και εβ…
[όπως ναύτης ακούγεται (νάφτης), ευτυχία ακούγεται (εφτυχία) που γράφονται με την ιστορική, γραμματική κι εννοιολογική μορφή της λέξης: ναύτης, ευτυχία,… και παρ’ όλα αυτά επιμένετε
να γράφετε τον…ήχο κι όχι την ουσία(;!) αλλοιώνοντας τελείως τη έννοια της λέξης!!]
Κι όταν λες ευαγγέλιο <ευ+ αγγέλλω =ευχάριστη είδηση, εύψυχος <ευ+ψυχή+ος=θαρραλέος, γενναίος, ενώ τα… εβαγγέλιο, εβλογώ, έφψυχος, εφμενής, έφφορος, εφθυμος, εφτυχία κ.ά. τι
να θέλουν άραγε να πουν τα έρημα;! Και πάλι για…εμπέδωση… (Δάνειο…)
Αφ [όταν ακολουθεί άηχο σύμφωνο] Εφ
Αυ Αβ [όταν ακολουθεί φωνήεν ή ηχηρό σύμφωνο] Ευ Εβ
π.χ. αυγή, το αυ=αβ, γιατί ακολουθεί το γ =αβγή, αυλή, το αυ=αβ, γιατί ακολουθεί το λ, αβλή.
αύρα το αυ = αβ, γιατί ακολουθεί το ρ =άβρα, αυθάδης το αυ = αφ, γιατί ακολουθεί το θ,
αυτός το αυ=αφ, γιατί ακουλουθεί το τ =αυτός ευεργετώ το ευ = εβ, γιατί ακολουθεί το ε
ευτυχώς το ευ=εφ, γιατί ακολουθεί το τ, ευχαριστώ το ευ=εφ, γιατί ακολουθεί το χ,
εύκολο, το ευ=εφ, γιατί ακολουθεί το κ, κ. ά. όμως γράφουμε πάντοτε˙ αυγή, αυλή, αυτός,…
για να ξέρουμε τι λέμε και να συνεννοούμαστε στην ίδια κι αδιαίρετη Ελληνική γλώσσα μας,
γιατί στη γραφή ακολουθούμε την Ιστορική, τη Νοηματική και την Αισθητική μορφή της λέξης
κι όχι τη…συμβατική γλώσσα κάθε˙ κενο-τόμου ειδικού(!!), επιμένοντας να γράφουμε˙ αυγή,
αυλή, αύρα, ευεργετώ, ευτυχία,…τη ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ, την ΟΥΣΙΑ, την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ της λέξης
που εννοεί ο γράφων (όχι…ο γράφοντας) στο μυαλό του με μορφή και νόημα!!…
Και με τις μετοχές, γιατί αναλυμένες που η μια λέξη θέλει ολόκληρη πρόταση για να πει τα
ίδια χάνοντας την πυκνότητα της ή μήπως ακούγεται πιο αισθητικα ο τρέχοντας ή ο αιτώντας
αυτός που,…από τον όμορφο αισθητικά και συμπτυγμένο˙ ο τρέχων, ο λύων, ο παίζων κ. ά,…
Αφού λοιπόν μάθατε ότι με το φωνητικό αλφάβητο οι λέξεις χάνουν την υπόστασή τους, την
ετυμολογία τους σαν η λέξη ευτυχία<ευ+τύχη έχει μια έννοια (=ευζωία, ευημερία, καλή τύχη), το
ευλογώ<ευ+λέγω (=επαινώ, δοξάζω, τιμώ), ενώ οι λέξεις εφτυχία, εβλογώ,…ή και οι λέξεις τίχος, πίρα, κίτος, μιχός, λίθι, καλί, σκινί και πλείστες όσες…φωνητικές λέξεις στερούνται νοήματος!! {Το αυ (χρ. επίρρ)=πάλι, σαν αφ’ όμως τι διάτανο μπορεί να σημαίνει;! Μήπως μπερδεύετε το επίρρημα με την πρόθεση από και λόγω που το ενός έπαιρνε πάλαι ποτέ δασεία που ανοήτως ανόητα καταργήθηκε, ίσως το πιο λειτουργικό στοιχείο της Ελληνικής γλώσσας, κενο-τόμοι(;!;!)} +ενός…κι έχουμε˙ από+ενός>απ’ ενός>αφ’ ενός=αφενός &’ από<απ’>αφ’+ετέρου> αφετέρου, από>απ’>αφ’+ότου=αφότου, κι έπειτα μ’ εκείνο το εφ από το ευ (φωνητικό αλφάβητο) λαθεύετε, δάσκαλοι νοητικά, ιστορικά, γλωσσικά, αισθητικά,…αφού το επίρρημα ευ διαφέρει ριζικά από
το εφ’ που βγαίνει από το επί>επ’>εφ’… και επί+ίππος>επ’>εφ’+ίππος=έφιππος (ο επιβαίνων
ίππου), λόγω που ο ίππος ο καημένος με τα φτωχά του Ελληνικά, καλύτερα από τα δικά σας,
απαιτεί να ’χει δασεία στο αρχικό του φωνήεν το ι, λόγω που αγαπά την ορθοφωνία που ’μαθε
από δημοτικά και κλέφτικα τραγούδια του…έφιππου γεράκου που τον άκουγε να τραγουδάει!
Μάλλον εν τη Σοφωτάτη διανοία Σας μπερδεύετε το επίρρημα αυ με την πρόθεση αφ’ <από
και το επίρρημα ευ με την πρόθεση εφ’<επί,…ταυτίζοντας προθέσεις κι επιρρήματα και τους αλλάξατε την…οικογένεια στα μέρη του λόγου! Τα τέσσερα βασικά άκλιτα μέρη του λόγου είναι ΄ πολύ εύκολα! Μαθαίνονται γρήγορα και μάλιστα μετά ήσσονος προσπαθείας!!!! Ξέρετε!!! Και δεν απαιτούν κάποια…υπέρ λίαν ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΣΥΝΗ! Σας θερμοπαρακαλώ, κάντε ακόμη μια απόπειρα σε κάποια…ΣΟΦΗ ΣΥΝΑΞΗ σας,… Ευχαριστώ πολλάκις φοράκις έχοντας υπόψιν τα παρακατιανά ημών των παρακατιανών ότι˙ το επίρρ. ευ (=καλώς) ως α’ συνθετικό σημαίνει την αφθονία, την ευκολία όπως το συνθ. ρήμα ευ+λέγω>ευλέγω (=επαινώ), εύνοια (=ευνοϊκή διάθεση, συμπάθεια), ευ+[πόρος=πέρασμα, διάβαση] κι έπειτα (=ευκολοδιάβατος, πλούσιος), ευφυής<ευ+φυ (του φύομαι)+ής (=που ’χει
φυσική εξυπνάδα) και να η σοφία σας που αποφαίνεται ότι δε μας χρειάζονται τα η, ω, υ,…κι
έπειτα όλοι μαζί: αφτός, αφτί, …και οσονούπω μετά μ’ εκείνα τα λατινοειδή a, o, e, i, u και το b
και το d και το g, κι ό,τι άλλο… εμπνευστείτε,…άραγε˙ πού το πάτε;!
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ Σελίδα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14