Η μεγίστη ειρωνεία του…Ά-σοφου Σωκράτη˙ η ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ(!!) η υπέρτατη γνώση!!
Τι ντροπή με σας, λογιότατι, που καμώνεστε…Σοφότερι ακόμι κι απ’ το Σοκράτι…!!…!
Κι όχι μια φορά αλλά μύριες όσες για την ανόητη έπαρση να χαρακτηρίζει έστο κι ένας εξ ιμόν
γελιοδέστατος ως ημιλογίους τους εκλεκτούς της Πατρίδας Οδυσσέα Ελύτη, Νικηφόρο Βρεττάκο,
Τάσο Βαρβιτσιώτη, Λιλή Ζωγράφου, Ντίνο Πεντζίκη, Κορνήλιο Καστοριάδη, κ. ά, που παναπεί˙
ότι η γλώσσα είναι απόλυτη ιδιοκτησία του κάθε…Γιωργάκη, λησμονώντας ιθελιμένα για τους
λόγους που ως «ιδικί» ξέρετε καλύτερα από μας, ότι οι Ελεύθεροι Λαοί και η Γλώσσα τους δεν
έχουν ιδιοκτήτη, σαν πολύ πιο πριν από τον…εσμό γλωσσάδων και γλωσσολόγων υπάρχουν
οι Ίδιοι οι Λαοί(!!), οπότε˙ συγνώμη, αποσταγμένοι ειδικοί, διαφωτίστε κι εμάς τους γλωσσικούς
παρίες που τολμάμε γονυκλινείς να μιλάμε τη σταυρωμένη γλώσσα του Λαού μας και μαζί με τις
γενιές που πέρασαν, με τις γενιές που ’ναι και τις γενιές που θά ’ρθουν θα τραγουδάμε τη χαρά
και το βόγγο ενός ολάκερου Λαού στη δική του τη Γλώσσα, στη Γλώσσα της Πατρίδας μας!!…).
Κι όσο περί εμένα-που ’λεγε κι ο αγράμματος πατέρας μου- ε, πού αλλού θα πεταχτώ αν όχι
στα τρίσβαθα της γλωσσικής κόλασης, στο πυρ το εξώτερον ιφ’ ίμόν τον Γραματιστόν που
όχι μόνο δε στήνετε εβίκοον uς στις πομφόλιγες και τα φλιναφίματα μερικών ασήμαντων και
μη ειδικών που ’χουμε και το θράσος να μιλάμε με τα φτωχά ελληνικά μας στη ματωμένη μας τη
Γλώσσα που δε γνωρίζουμε επαρκώς ή όπως θα ’ταν πρέπον και ζητάμε ταπεινά να τη μάθουμε καλύτερα ιφ’ ιμόν τον… ιδικόν πριν ελιχθούμε προς τα πάνω, ενώ ιμίς ι ιδικί μεστί ιδίκευσις, απρόσιτοι εις ημάς τους ταπεινούς και καταφρονεμένους μας πετάτε κατάμουτρα ολίγα τρίμματα
φθόγγων απ’ τον αγριότατο πόλεμο που κάνουν για το ποιος θα ηττηθεί για να… αποβληθεί και μάλιστα…βιαίως˙ με την έκκρουση, τα σύμπλοκα και τα ξαφνικόηχα(;!;!)…
Γλωσσολόγοι που δεν είστε γλωσσολάτρες είστε ψυχροί εκτελεστές! Ας ψάξτε για δουλειά,
αφού οι ποιητές κι οι λογοτέχνες ξέρουν και μπορούν καλύτερα σαν ερωτευμένοι με τη γλώσσα
που δεν την προδίδουν, αλλά μιλούν και γράφουν αποκλειστικά στη λαλιά του λαού μας, για…
δεν ξέρετε ότι˙ «Γραμματική ἐστιν ἐμπειρία τῶν παρὰ ποιηταῖς τε καὶ συγγραφεῦσιν ὡς ἐπὶ
τὸ πολὺ λεγομένων» (Διονύσιος ὁ Θρᾷξ ).
Διέγραψαν τη διαδρομή του γλωσσικού πλούτου και του πολιτισμού ενός Λαού που μετά από
δυο περίπου χιλιάδες χρόνια μαύρης σκλαβιάς με δυσκολία κουβαλάει αιώνιες αξίες, αρχές, ιδέες, σκέψεις, λογική και σοφία, αφού η γλώσσα δεν είναι φορέας μόνο φωνών και ήχων αλλά κυρίως
ένα «νοητικό και αισθητικό συμβάν» κατά το Νίκο Ξυδάκη και εν πάση περιπτώσει δεν είναι απλά
ένα ψυχρό όργανο ή εργαλείο, αλλά ο σημαντικότατος φορέας της λαϊκής ψυχής, του πολιτισμού,
του μεγαλείου και της αισθητικής ολάκερου του Έθνους, σαν οι γλωσσολόγοι τα ’πανε…νίκτορ
και τ’ αποφασίσανε! Αμ’ έπος αμ’ έργον διαγράψανε από τα σκολειά κι απ’ το στόμα του Λαού
μας μια γλώσσα που πάνω της κύλισαν οι αιώνες τη σοφία, την τέχνη και το τραγούδι του Λαού
μας στις άκρες της Γης ολάκερου του κόσμου, που μιλήθηκε από τις Ηράκλειες στήλες μέχρι την
Κολχίδα και πιο πέρα, και σας φωνάζει ο Νίκος Μπελογιάννης από το πάνθεο της Ιστορίας:
«Είναι αρνητικό το ότι προσπαθείτε μ’ όλα τα μέσα ν’ αποσπάσετε το γλωσσικό πρόβλημα
από την κοινωνική του βάση, τη γλώσσα του λαού, από τον ίδιο το λαό που τη μιλάει»!
Οι καιροί αλλάζουν, η γλώσσα ως ζωντανός οργανισμός αλλάζει κι αυτή στο στόμα του Λαού,
το λεξιλόγιο γίνεται απλούστερο, πλουτίζεται με άλλες λέξεις, μα, οι ρίζες μένουν ριζωμένες στην
ελληνική ψυχή που ανύπνωτη καρτερεί εκείνους που θα ’ρθουν να ζήσουν, να προκόψουν, να
ερωτευτούν και να τραγουδήσουν, καλύτερα από μας, αλλά ακόμη κι αν χάθηκε η κρυστάλλινη
καθαρότητα στο διάβα των αιώνων, ακόμη είναι άλλο το ι κι άλλο το η, άλλο το ο κι άλλο το ω
λειτουργικά, ιστορικά κι αισθητικά, αφού και σήμερα αλλιώς ακούγεται το ο κι αλλιώς το ω [και
ποτέ το ω δεν έγινε ο [βωβός>βουβός] και το ε ψιλόν έγινε όχι η (μακρόν) αλλά υ ψιλόν…] από
τ’ αυτιά του κάθε μη φανατικού ανθρώπου που αλλιώς γράφει το κήτος κι αλλιώς το κύτος!
Θα γαυγίσουν φυσικά τα ουαί τους οι σπουδαίοι γλωσσολόγοι, σαν γαυγιστάδες, αλλά δεν
έχει καμιά σημασία! Εμείς που ξέρουμε ότι «πολλοί άνθρωποι είναι ηλίθιοι από φανατισμό
και φανατικοί από ηλιθιότητα» (του Ασημάκη Πανσέληνου), χαμογελάμε καλοπροαίρετα ψελλίζοντας: «τα σκυλιά γαυγίζουν, το καραβάνι», [θέλω να πω ο λαός] «προχωρεί!!
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ Σελίδα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14