Ώστε για δύο χιλιάδες χρόνια (2.161) δεν υπάρχει Ελλάδα ως ελεύθερο Έθνος να νομοθετεί, να αποφασίζει έξω απ’ τον κατακτητή, τον καλόγερο, το Φαναριώτη, τον Κοτσάμπαση και κάθε άλλο προστάτη˙ π’ όλοι χαίρονταν με την ανυπαρξία μιας Ελληνικής κι Ελεύθερης Εθνικής Οντότητας!
Το έργο του Τριανταφυλλίδη πότε το ερμηνεύσατε σωστά με σεβασμό και ειλικρίνεια που κάθε
τόσο το ακρωτηριάζετε ψευδόμενοι ένεκεν…ιμόν, όταν «απόλυτη μονοτυπία ούτε είναι ανάγκη
ούτε μπορεί να επικρατήσει στην κοινή γραπτή!» Η Πατρίδα μας χάνεται και σεις συμπράττετε
με το κάλπικο σύστημα π’ αλλάζει το νόημα των λέξεων για να δικαιώσει τις πατριδοκτόνες του
ενέργειες που τόσο εύστοχα έχει αναλύσει ο μέγας Θουκυδίδης 3.82.4, κραυγάζοντας: «και την ειωθυΐαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει» και να από τη μια η…τροπικότητα κι απ’ την άλλη…λεκτικές πράξεις, σύμπλοκα και ξαφνικόηχα που ’ναι για γέλια!!
Κι όλο επιμένετε για την καθαρότητα αν και ο ίδιος πουθενά δεν αναφέρει κάτι για σύμπλοκα, έκκρουση, λεκτικές πράξεις, κειμενικούς δείκτες,…και οι λατινικοί χαρακτήρες [i], [e], [u];! Κι έπειτα
ο άλλος, αργός κι όψιμος δικιωτής, αποφαίνεται βαρύγδουπα ότι: «τελικά τα φωνήεντα είναι τα
7 (α, ε, η, ι, ο, υ, ω)», 17 αιώνες μετά το Διογένη το Λαέρτιο που πολύ πιο πριν από σας όψιμοι σοφοί μου διακηρύσσει: «φωνήεντα δε έστι των στοιχείων επτά»!!
{Η έκκρουση: η αποβολή (σίγηση), φωνήεντος κατά τη συνάντηση δύο φωνηέντων,…όπου το
ισχυρότερο φωνήεν αποβάλλει το ασθενές ή ασθενέστερο, επίσης η…απόκρυψη, η απώθηση, η απομάκρυνση και μάλιστα με βίαιο τρόπο!! π.χ. από εδώ>>από δω, από αυτόν>>απ’ αυτόν!!}
Δεν ικανοποιεί η λέξη αποβολή που λένε οι γραμματικές κι ο Τριανταφυλλίδης ή μήπως η λέξη έκκρουση ως βίαιη πράξη στέκει αισθητικά καλύτερα;! {Και στη μικρή Ν.Ε. Γραμματική του 1964 πργρφ. 10 γίνεται λόγος για τα…7 φωνήεντα και στην πργρφ. 11 τα χωρίζει σε βραχύχρονα (ε,ο),
σε μακρόχρονα (η, ω) και σε δίχρονα (α, υ, υ) στη 43 κάνει λόγο για χρονικότητα των συλλαβών (βραχύχρονη, μακρόχρονη και…θέσει μακρόχρονη συλλαβή, όταν έχει βραχύχρονο φωνήεν αλλά
μετά από αυτό ακολουθεί διπλό ή δύο ή περισσότερα σύμφωνα: τό-ξον, ένδο-ξος, ά-στρον,…άρα ψεύδεσθε ασύστολα. Έπειτα στην 53,1 αναφέρει τους τρεις τόνους και το πολυτονικό, στις 53-54 κανόνες τονισμού, στην 58 πνεύματα, στην 62 τη θέση του πνεύματος, στην 82 πάλι για ποσότητα φωνηέντων και συλλαβών, στην 86 μιλάει για τους τρεις τόνους (οξεία, βαρεία και περισπωμένη),
στην 95 αναφέρεται στη δασεία κι αναγράφει τις δασυνόμενες λέξεις, στις 145-181 αναφέρεται στα πάθη φωνηέντων: χασμωδία, συναλοιφή, έκθλιψη, αφαίρεση, κράση, πρόταξη, αλλαγή, συγκοπή, αποβολή, αποκοπή, μετάθεση,…αλλ’ ουδαμού έκκρουση, σύμπλοκα κι άλλα παρόμοια του κάκου
όμως, έβγε σας επειδή δε φκειάσατε(!!) καμιά καλύτερη γλώσσα, αλλά την αφυδατώσατε!!
Στην 346 μιλάει για τη σύνθεση με το β΄ συνθετικό δασυνόμενο: από+ορίζω >αφ’+ορίζω>αφορίζω.
Στην 479 για την κατάληξη -τες στην αιτ. πληθ. των θηλυκών. (ενίοτε στους ποιητές).
Στην 566 για τα θηλυκά σε –ες ονομ. και αιτ. οι εγκύκλιες- εγκύκλιοι &’ τις εγκύκλιες-εγκυκλίους.
Στην 645 το παραθετικό σε –ώτερος, γερός, γερώτερος!! στην 652 σοφώτατος!!
Στις 866-873, μιλάει για την εσωτερική αύξηση ενέκρινα, εξέφραζα, ενέπνεα,… κι ακούμε εκείνα
τ’ αηδιαστικά˙ έκφρασε, έκδωσε, από προοδευτικούς και γραμματιζούμενους κι όχι από απλούς
κι αγράμματους συνανθρώπους μας, μα, από τους κρυφοδιανοούμενους, έτσι ώστε ποτέ να μην περάσει η γλώσσα μας σ’ ένα άλλο ανώτερο επίπεδο λειτουργίας, έκφρασης, αισθητικής,…
Στην 884 αναλύει το σχηματισμό της υποτακτικής με κατάληξη –ης, -η και α’ πληθ. ενεργ. φωνής
–ωμεν (έχωμε, δένωμε) και μέση-παθητ. –ωμαι (δένωμαι, κρύβωμαι) αλλά πουθενά ο άνθρωπος
δεν κάνει λόγο για λεκτικές πράξεις και για τ’ άλλα αποστάγματα τις γλωσικιάς επιστίμις…!!
Μα, είσαστε άραγε δημοτικιστές ή μήπως νεκροθάφτες μιας άλλης Ελληνικής Γλώσσας, κατά
τη Γάλλεια και τη Βερυβάκεια απόφανσι εξόντωσης της Γλώσσας, πριν ακόμη θεμελιώσετε μια καλύτερη από κείνη που…θάψατε με βιάση˙ ως ανίκανοι να καταλάβετε τις φωνές των προγόνων
μέσα από μια άρτια Ελληνική Δημοτική Γλώσσα δικαιώνοντας ένιους αλλοδαπούς που γελάνε
με το χάλι μας ρωτώντας ειρωνικά: «πότε θα αλλάξετε πάλι γλώσσα εσείς οι Έλληνες;!»
Κι αντί η ελληνοειδής πολιτεία να περνάει τη θηλιά στο λαιμό του κάθε επίδοξου μεταρρυθμιστή
γλωσσονομοθέτη δέχεται τον κάθε δοκησίσοφο να επιβάλει με νυσταγμένα νομοθετήματα πότε να
λέμε του βαθιού, λόγω που η…βαθιά(!) (99 σελίδα του βιβλίου Γραμματική της Ε΄ &΄ της ΣΤ΄) και
πότε του ευθέος λόγω που η…ευθεία(!!) (104 σελίδα). μα πού ’ναι όμως η ιστορική γραμματική,
η αισθητική, η ορθοέπεια, ο πλούτος, η στιβαρότητα και κυρίως η υγεία της Γλώσσας μας;!
Γράφετε ποπό κι όχι πωπώ, και φκειάξατε γλώσσα…ποπό˙ που λέμε στα παιδάκια! Και γιατί…
έκκρουση κι όχι παράκρουση αντί για τη λέξη αποβολή που υπάρχει και που δε σκοτώνει όπως
η βιαιότητα της έκκρουσης;! Γιατί αντώνυμα κι όχι αντίθετα, γιατί μπερδεμένα κι όχι Ελληνικά που
τα καταλαβαίνουμε πιο γρήγορα, πιο εύκολα και πιο ξεκούραστα «για να μην απαιτείται άξια
λόγου», καταπώς λέτε, «προσπάθεια», κι υποκριτικά υποτονθορίζετε κι όλα τούτα την ώρα που
οι λαοί εξελληνίζονται κι ένας ξένος σοφός: «Για να γίνεις Άνθρωπος, πρέπει πρώτα να γίνεις Έλληνας!»!! Μήπως είσαστε γλωσσοκτόνοι κι όχι γλωσσολόγοι ως άσχετοι εθνικά, γλωσσικά, αισθητικά˙ με την επιστιμοσίνι σας να καταργεί την ουσία της Γλώσσας, την ετυμολογία;!
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ Σελίδα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14