«Είσαι προσωρινός! Το Έθνος είναι μόνιμο. Δεν έχεις το δικαίωμα»

Εκεί θα βρούμε τις αρχές της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της Επιστήμης,…
Καλά, καλά, πατριώτες μου, μη με πάρετε με τις πέτρες! Μια σκέψη έκανα! Πάρτε το γι’ αστείο!!
Σας ενοχλεί η αρχαία γλώσσα ή οι αλήθειες της;! Αν στύψουμε εσάς τους σοφούς της Πατρίδας
μας σήμερα λέτε να βγάλουμε άραγε μια σταγόνα Ηράκλειτο, Δημόκριτο, Αρίσταρχο,…που εσείς απαγορεύετε τη διέλευσή τους και μόνο από την Πατρίδα μας˙˙˙ κι ας την έχτισαν εκείνοι;!
Και ισχυρίζεστε ότι κακοποιείτε τη γλώσσα «για να μην απαιτείται άξια λόγου προσπάθεια από
το μαθητή» επιβάλλοντας στα σκολειά «τιν αρχί τις ίσονος προσπαθίας, ό,τι το χειρότερο για τις επερχόμενες γενιές που θα μένουν τελείως αγράμματες, για να μην…κουράζονται(!!) και κυρίως για
να μας ξεφωνίζουν οι διαταχτές σας ως τεμπέληδες και άχρηστους, κι ελόγου σας με τις…λεκτικές πράξεις, τα σύμπλοκα και τα ξαφνικόηχα κ.ά, να απολαμβάνετε επάξια του…μισθού σας !
Και κόπτεστε για την Ν.Ε. Γραμματική του Τριανταφυλλίδη (1883-20 Απριλίου 1959) κόβοντας
ό,τι καθ’ υμάς περιττό! Ο ίδιος όμως διατηρεί στη γλώσσα παν ό,τι θεωρεί στοιχείο λειτουργικό, μάλιστα την υποτακτική όπως να χρυσώνη (με… υπογεγραμμένη), να…καταλάβη, να…νιώση,
να…αγαπήση, ενώ το 1913 «προτείνει το απλοποιημένο τονικό σύστημα, ένα ριζοσπαστικό σύστημα, που όμως ο ίδιος δε θα επιχειρήσει ποτέ να χρησιμοποιήσει στα κείμενά του»!!
Η δασεία δεν είναι για σας απαραίτητη στην άρθρωση, αφού αλλιώς αρθρώνεται το φωνήεν το
ψιλούμενο κι αλλιώς το δασυνόμενο φωνήεν όπως το α της λέξης άλλος, αφού ένα λεπτό ρεύμα
αέρα βγαίνει κατά την εκφώνηση του φθόγγου κι αλλιώς το ίδιο φωνήεν α στη λέξη άγιος (με τη
δασεία), αφού εδώ ένα παχύ ρεύμα αέρα βγαίνει από το στόμα μας κατά την εκφώνηση του α (με
δασεία) αλλά κυρίως και στη σύνθεση των λέξεων και μάλιστα με το β΄ συνθετικό δασυνόμενο
όπως υπό+ήλιος = υφήλιος, επί+οδός = έφοδος, επί+ίππος = έφιππος, εφίδρωση, αφαίμαξη,…
Παιδιά παίξτε με την άρθρωση μιας ψιλούμενης και μιας δασυνόμενης λέξης και με τη σύνθεση
λέξεων που ’χουν το β΄ συνθετικό τους δασύπνοο [που δεν…κυκλοφορεί πια στη γλώσσα μας με
τα παρανοϊκά θέσφατα των…δογματισμένων!!]. Αυτό εννοεί, γλωσσολόγοι μου, ο Πλάτων (γιατί,
μωρέ, Πλάτωνας;! Πού το βρήκατε γραμμένο;!), όταν λέει στην Πολιτεία «Μη τοίνυν βία, είπον,
ω άριστε, τους παίδας εν τοις μαθήμασι, αλλά παίζοντας τρέφε» κι ο Αριστοτέλης πάλι στα Πολιτικά του: «…το δασχολείν συμβαίνει μετά πόνου και συντονίας, δια τούτο δει παιδιάς εισάγεσθαι, καιροφυλακτούντες». Τα δικά σας δεν είναι παιγνίδι σαν πίσω του κρύβεται όλη η άρνηση για ό,τι ελληνικό, μα η ωμότερη βία για την αθώα ψυχούλα του μαθητή εκτός αν κάποια ρηγματώδης και χαίνουσα προσωπικότητα χρίει ικανό τον κάθε ευάλωτο κι επιρρεπή στα κέντρα των…αποφάσεων(;!;!) ως ικανότατο δάσκαλο κε μεταριθμιστί˙ τον…μεταριθμίσεον(;!;!)!
Μήπως, υποψίαν εκφράζω, το κατά Μπίλντερμπεργκ εβαgέλιο δε μας επιτρέπει ν’ ακούσουμε αυτούς, που έστω κι ως ψευδαίσθηση, καταπώς λένε ένιοι λακέδες της, θεωρούμε προγόνους μας,
γιατί αν ξυπνήσουμε…Και δεν είναι τούτο αρχαιοπληξία, που πολύ φοριέται στις μέρες μας, αλλά
μεγάλη δίψα επαφής με τη δική τους σοφία, με τη δική τους αλήθεια, με το λόγο των γιγάντων του πνεύματος του Λαού μας που γελούν με την απόλυτη αλήθεια σας μηνύοντάς σας σοφώτατοί μου:
«μία είναι μόνο η απόλυτη αλήθεια˙ ότι δεν υπάρχει καμιά απόλυτη αλήθεια!»!!
Στην 35 σελίδα το ι προκρίνεται για όλα τα (η, ι, υ, ει, οι, υι,) τότε γιατί οι Αρχαίοι τα είχαν εν
χρήσει κι όχι μονάχα το…ι;! Τους διορθώσατε εσείς;! Έβγε! Έβγε, Σοφολογιότατι!! Έβγε!!!
Μα, καλά το ι αντικαθιστά επαξίως το η και το ο αντικαθιστά επαξίως το ω ως φθόγγο, φώνημα, φωνήεν, φωνούμενο ή,…;!
Στη σελίδα 106 της Γραμματικής Ν.Ε γλώσσας Α΄,Β΄, Γ΄ Γυμνασίου υπάρχει ποπό! και πωπώ! Φωνητικά είναι το ίδιο;! Εδώ χρειάζεται ακουόγραμμα! Αν είναι το ίδιο τότε προς τι τα δύο;! Το…
ποπό του θαυμασμού με ο κι εκείνο του πόνου και της λύπης με ω;! όχι;! Τι μου λες! Τρέξε! Τρέξε
να προλάβεις τη μουσικότητα της γλώσσας μας που χάνεις και μάθε να διαβάζεις τα μακρά η και
ω ως μακρά (όχι μακριά), και τα βραχέα ως βραχέα που λέει κι ο Τριανταφυλλίδης που…πιστά ακολουθείτε και μάθετε λέγοντας ποπό˙ λέτε κώλο, ενώ πωπώ˙ εκφράζετε συναίσθημα!!
Εδώ υπάρχει, σοφολογιότατί μu, κάποια διαφορά έκφρασης!! Δεν καταλαβαίνετε ότι το (ο)
ως βραχύχρονο κρατάει ένα χρόνο, και το (ω) ως μακρόχρονο έχει πλατύτερο και το (ε) έχει ένα
χρόνο ενώ το (η) = (εε) έχει διπλάσιο, αφού η χρονική ποσότητα μας χαρίζει υφήν πλάτους;!;!
{Είναι δυο φωνές διαφορετικές, άλλο το (ο), άλλο το (ω)}. Κι αυτό ενοχλεί τον…Τζίτζικερ;!
Στη σελ. 38 τα χειλικά γίνονται διχειλικά (και κατά τον Τριανταφυλλίδη) κι έχω την απορία, δεν
είναι δύο τα χείλη; δε λένε το ίδιο τα χειλικά και τα διχειλικά ή μήπως,…γιατί εγώ ξέρω ότι αλλού
είναι τα χείλη τέσσερα, δύο μικρά και δύο μεγάλα και είναι για άλλη δουλειά! Και μετά τα βάλατε
με το πολυτονικό κι εξοντώσατε τους τόνους και τα πνεύματα! Αλλά μήπως οι πιο πριν από μας
τα χρησιμοποιούσαν από λάθος ή μήπως ως εργαλείο απαραίτητο για την ορθότερη άρθρωση;!
Το ξέρουν φυσικά κι οι πέτρες του τόπου μας ότι η μεγαλογράμματη γραφή δε χρησιμοποιούσε
τόνους και πνεύματα, γιατί ήσαν ενσωματωμένα στα γράμματα (προσωδία-υφή πλάτους…).
Τα είπαμε αυτά πρωτυτερινά! Μην τα λησμονείτε! Ίσως σας φανούν˙ έστω και στερνά πολύ
μα, πάρα πολύ χρήσιμα! {Γένοιτο!!}
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ Σελίδα: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14