Όλ’ οι χορτάτοι έτσι χολιάζουν
Και οι σπουδαίες κοιλιές ναρκώνουν από φούσκωση,
Το παχνί τους τουμπάρισε,
Ανησυχία βασιλεύει στο σάπιο χοιροστάσι τους.
Α. Μπλοκ
Οι «νταβάδες» και τα μεγάλα τους λαρύγγια θρηνούν για τη σήψη και την αναθεματίζουν γοερά, σαν να την ανακάλυψαν τώρα. Παρασύρουν και πολλούς αφελείς, οι οποίοι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν θρηνούν, απλώς εμπορεύονται, με ηθικολογικές κραυγές, τα συμπτώματα της σήψης. Εγκλωβίζουν τη σκέψη των «αφελών» στα συμπτώματα και αφήνουν στο απυρόβλητο τα αίτια. Με αυτό το δόλιο τέχνασμα της αχαλίνωτης κερδοσκοπικής εμπορίας της σήψης και παρακμής γιγαντώνουν, μαζί με τα κέρδη τους, και την τυφλή οργή των «χρήσιμων ηλιθίων». Ταυτόχρονα «κατασκευάζουν» τους «ήρωες» της σήψης και τους νέους «Θεούς» της ειδωλολατρίας: «Ρομπέν», «σούπερμαν», Παλαιοκώστιδες, τηλεοπτικούς «εισαγγελείς» και «εθνικούς προβοκάτορες», τύπου Τριανταφυλλόπουλου και πάσης φύσεως τηλεοπτικά κόπρανα.
Και αυτή η τηλεοπτική ψηφοφορία του Σκάι για τους «μεγάλους Έλληνες» σε αυτή την ισοπεδωτική νεροποντή εντάσσεται. Το «χαλάζι» που παγώνει και ισοπεδώνει τα πάντα: Ταυτίζει το Μεγαλείο με τη λεπρή καμαρίλα της σήψης, τον περιβόητο με τον διαβόητο, τα μικροσκοπικά μορμολύκεια με τους τιτάνες της σκέψης και της τέχνης, τους μύστες της ανθρωπότητας με τους εγκληματίες της, τη Δημιουργία με την καταστροφή της, τους «ήρωες» της διαφήμισης με τους ΗΡΩΕΣ της Ιστορίας…
Και η ανάδειξη του Παλαιοκώστα σε «ήρωα», από τα χολιασμένα στόματα των χορτάτων τηλελακέδων αναδίδει τις πνιγηρές αναθυμιάσεις του σάπιου χοιροστασίου της καθεστωτικής προπαγάνδας και της εμπορικής απληστίας των «νταβάδων». Παράλληλα, μέσω αυτού του εμπορικοού τελετουργικού της αποσύνθεσης προωθούνται και τα ποικίλα πολιτικά παιχνίδια των πλανητικών και εγχώριων «νταβάδων».
Οι πηγές της σήψης
Όλα τα «βαποράκια» και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» που πείθονται από αυτά ξεχνούν σκόπιμα ή από αβυσσαλέα άγνοια δύο βασικά πράγματα:
α). Ότι οι «εστίες» και οι «πηγές» της αποσύνθεσης δεν βρίσκονται στα πρόσωπα και στους «κακούς» θεσμούς (εδώ εκδηλώνονται τα συμπτώματα), αλλά στο μεδούλι του συστήματος και πριν απ’ όλα στους ισχυρούς του χρήματος: Στους ποικίλους «νταβάδες», στους μηχανισμούς τους και στους γενίτσαρούς τους.
ΟΛΑ αυτά μένουν στο απυρόβλητο! Οι «Ρομπέν» των «νταβάδων» κτυπάνε πάντα το σαμάρι…
β). Ότι η αποσύνθεση και η σήψη δεν αποτελεί καμία «ανακάλυψη» τωρινή.
Εδώ και πολλές δεκαετίες η μαρξιστική και όχι μόνο κριτική έχει στηλιτεύσει αυτά τα φαινόμενα:
«Το ψέμα, η συκοφαντία, εξαχρείωση, η εξαγορά συνειδήσεων, ο καταναγκασμός, ο φόνος πήρανε πρωτοφανείς διαστάσεις. Σε ένα σαστισμένο, απλοϊκό όλα αυτά τα δεινά φαίνονται σαν προσωρινό αποτέλεσμα του πολέμου. Στην πραγματικότητα ήταν και μένουν εκδηλώσεις της παρακμής του ιμπεριαλισμού. Η σήψη του καπιταλισμού δείχνει τη σήψη της σύγχρονης κοινωνίας με τους νόμους της και την ηθική της» (αυτά είναι γραμμένα από τον Τρότσκι το 1938!).
Αλλά, ας μη μείνουμε στη μαρξιστική ανάλυση. Όλα τα μεγάλα δημιουργήματα της Τέχνης εμπνέονται από την καπιταλιστική αποσύνθεση της κοινωνίας και στηλιτεύουν τις πηγές της. Κινούνται πάνω σε αυτά τα λόγια του Τόμας Μπέρνχαρντ:
«Ο λεγόμενος καλός κόσμος είναι βουτηγμένος στην υποκρισία, κι όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, είναι ή ένας ραφινάτος καμποτίνος, ή ένας ασυγχώρητος βλάκας. Σήμερα υπάρχουν ενενήντα τοις εκατό ραφινάτοι καμποτίνοι και δέκα τοις εκατό βλάκες».
Όλη η μεγάλη λογοτεχνία και η ποίηση αναδεικνύει και στηλιτεύει τη γενική σήψη και παρακμή. Τι έχει αλλάξει σήμερα; Απλώς τα φαινόμενα αυτά έχουν πάρει πιο εφιαλτική διάσταση.
Και το σπουδαιότερο: Το καθεστώς της σήψης και τα «παπαγαλάκια» του τα ανακυκλώνουν τελετουργικά και τα εμπορεύονται κερδοσκοπικά: η υποκρισία και η διαφθορά συσκευασμένα σε «εμπορεύματα» με ηθικολογικές κορώνες αναθεματισμού και «χρώματα» ναρκωτικού υπνωτισμού.
Όλοι οι πολιτικάντηδες, από τους κυβερνητικούς αγύρτες μέχρι τους «αντάρτες» και τους «ακροδεξιούς» τυχοδιώκτες εμπορεύονται τη σήψη και παίζουν τα παιχνίδια τους.
Το ίδιο και οι «εστίες» της αποσύνθεσης: οι «νταβάδες» και οι επιστάτες τους. Εμπόριο της σήψης κάνουν. Οι αιχμές τους; Οι μεγάλοι μεταπράτες τους και «χαφιέδες»: Τριανταφυλλόπουλοι και CIA…
Το «νυστέρι» όλου αυτού του κοινωνικού, πολιτικού και δημοσιογραφικού υπόκοσμου, μένει, με προκλητικά σκανδαλώδη τρόπο στις «φουσκάλες» της σήψης, στα εξωτερικά ή περιφερειακά «αναλώσιμα υλικά» στο «κακό κράτος» και στα «πρόσωπα»: Ιδιαίτερα σε αυτά που πρέπει να καρατομηθούν και να αποτελέσουν τους αποδιοπομπαίους τράγους…
Στην Ελλάδα
Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν μια «εξαίρεση». Σαν μια χώρα που μόνο σε αυτή «ευδοκιμούν» τα σάπια φρούτα. Αυτό είναι άκρως παραπλανητικό και ενταγμένο μέσα στη νεοταξική στρατηγική διάλυσης της χώρας.
Η κρίση, η σήψη και η αποσύνθεση είναι γενικευμένη και παγκόσμια. Αποτελεί το προϊόν και το υποπροϊόν της καπιταλιστικής αποσύνθεσης. Όσοι δεν μπορούν να το αντιληφθούν αυτό, ας μελετήσουν καλύτερα την παγκόσμια κατάσταση.
Και ο αλλοδαπός εφιάλτης, με όλα τα επακόλουθα πάλι έργο των “νταβάδων” είναι και των υπηρετών τους
Εδώ, λοιπόν, δαιμονοποιείται η σήψη και τα σκάνδαλα. Και αυτό οφείλεται σε ιστορικούς και κοινωνικούς όρους. Ο ελληνικός καπιταλισμός ήταν καθυστερημένος, συνακόλουθα από την αρχή εξαρτημένος από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Δηλαδή εδώ δεν αναπτύχθηκε ένα αυθεντικό και ανεξάρτητο καπιταλιστικό κράτος με δομές ισχυρές και ικανές να ελέγχει, να κουκουλώνει τους ανταγωνισμούς και τη σαπίλα, καθώς και να τη νομιμοποιεί, όπως στην Ευρώπη, στην οποία οι «μίζες» π.χ. του κεφαλαίου στα κόμματα είναι «νόμιμες».
Το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, καθώς και τα κυβερνητικά κόμματα αποτελούσαν «φέουδα» των «νταβάδων» και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών. Σήμερα είναι εντελώς υποταγμένα στο πλανητικό κράτος-«νταβάς». Το Κράτος και τα κόμματα σήμερα είναι σκέτο σουρωτήρι. Διάτρητα από τους μηχανισμούς των εγχώριων και κυρίως των διεθνών «νταβάδων».
Και όταν μιλάει κανείς για «διαλυμένο κράτος», όπως οι «νταβάδες» και τα μίσθαρνα όργανά τους, ή είναι παντελώς ηλίθιος ή «πιόνι» του συστήματος. Είναι οι «νταβάδες» και οι μηχανισμοί τους που προωθούν αυτές τις ιδέες. Και τα μίσθαρνα όργανά τους ζητούν ένα «ευρωπαϊκό κράτος» ένα «καλό» κράτος. Μια βλαβερή ουτοπία. Διότι το κράτος αυτό είναι πλήρως υποταγμένο στο υπερεθνικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί υπηρέτες του είναι «πιόνια» του πλανητικού κράτους. Δεν αλλάζει. Δεν μπορεί το υπηρετικό «εργαλείο» να τα βάλλει με τους αφέντες του εργαλείου…
Λόγω, συνεπώς, της καθυστερημένης διαμόρφωσης του ελληνικού καπιταλισμού, η σήψη εδώ δραματοποιείται για τα διάφορα πολιτικά παιχνίδια. Εκδηλώνεται, έστω πιο θεαματικά, αλλά δεν είναι μεγαλύτερη από τη σήψη του «καλών» ευρωπαϊκών καπιταλισμών ή του Αμερικάνικου. Αντίθετα, εδώ, λόγω ακριβώς των μεγάλων αντιφάσεων, «λάμπει» στα μάτια των Ελλήνων, συμβάλλοντας έτσι στην πολιτική τους συνειδητοποίηση.
Και είναι αυτός ο λόγος που την εμπορεύονται τελετουργικά. Θέλουν να υπνωτίσουν την ελληνική κοινωνία και περάσουν τα γνωστά σχέδια διάλυσής της.
Αυτά για τους «χρήσιμους ηλίθιους» που βρίσκουν όλα τα «κακά» στην Ελλάδα, παίζοντας έτσι το παιχνίδι των «νταβάδων», των πολιτικών απατεώνων και ηθικολόγων, καθώς και των τηλεπρακτόρων…
Υ.Γ-1. Αύριο, όταν μπορέσουμε, γιατί βρισκόμαστε στα κλεισίματα του περιοδικού, θα συνεχίζουμε με τα «είδωλα» και τους «ήρωες» που κατασκευάζουν.
Υ.Γ.-2. Μέσα από αυτά, δίνεται και η απάντηση στο φίλο «Μακεδόνα».
Αναφορικά με το κόμμα που λέει να ιδρύσουμε, έχουμε πολλές φορές αναπτύξει το ζήτημα. Τα κόμματα δεν ιδρύονται με αυτό-διορισμούς και κοινοβουλευτικά. Φυσικά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι προβαίναμε σε μια τέτοια τεχνική κατασκευή και παίρναμε και την κυβερνητική εξουσία, ΤΙΠΟΤΕ δεν θα άλλαζε. ΤΙΠΟΤΕ δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε. Θα αποτελούσαμε τους νέους απατεώνες.
Οι αλλαγές γίνονται με το λαό ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ των εξελίξεων και όχι με εκλογικούς πληρεξούσιους…
ΟΛΑ αυτά έχουν αναλυθεί…