Μήπως γνωρίζει κανείς το παράδειγμα του «60-40»;
Γράφει ο Economikos
Δεν είναι αποτέλεσμα αγώνα μπάσκετ, αλλά το καλύτερο παράδειγμα για να αποδείξει κανείς ότι οι επενδύσεις ΔΕΝ έρχονται σε μια χώρα με μισθούς πείνας.
Στην Ελλάδα οι συνεχείς εσωτερικές υποτιμήσεις δεν κατάφεραν να ρίξουν τις τιμές, παρά μόνο τους μισθούς και κατ’ επέκταση την κατανάλωση, οδηγώντας την οικονομία σε ακόμα βαθύτερη ύφεση.
Το σκεπτικό ότι η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει μισθούς ..Βουλγαρίας έχει καταρρεύσει εδώ και καιρό, ωστόσο η κυβέρνηση συνεχίζει να συναινεί σε μισθούς πείνας. Αν σκεφτεί κανείς ότι το όριο της φτώχειας στην Ευρώπη είναι κοντά στις 7.000 ευρώ (το φορολογήσαμε και αυτό πέρυσι!), αυτομάτως θα καταλάβει κανείς ότι πλέον ο βασικός μισθός της Ελλάδας είναι κοντά σε αυτό το όριο!
Έχουμε ξαναγράψει στο Ολυμπία και στο παρελθόν για τους λόγους που θα μπορεί να προσελκύσει τη χώρα το ενδιαφέρον των επενδυτών. Το απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα έχει πάει περίπατο εδώ και μήνες, μιας και το περιμένουμε ακόμα. Ωστόσο, είναι και κάτι άλλο, που μάλλον οι «τεχνοκράτες» κάνουν πως δεν το γνωρίζουν και δεν είναι άλλο από το παράδειγμα του «60-40». Τι σημαίνει αυτό;
Μια επιχείρηση που θα έρθει να επενδύσει σοβαρά σε μια χώρα (ή ακόμα και να ξεκινήσει εγχώρια επένδυση) θα κοιτάξει πως θα μπορέσει να απορροφηθεί το προϊόν της. Τα στοιχεία της αγοράς έχουν δείξει ότι το 60% θα καταναλωθεί από το εσωτερικό της χώρας και το 40% είτε με εξαγωγές είτε με άλλους τρόπους. Με έναν μισθό 500 ευρώ και με την υπερφορολόγηση να έχει χτυπήσει «ταβάνι» πως θα μπορέσει να αυξηθεί η κατανάλωση και να έχει κέρδη μια επιχείρηση; Να θυμίσουμε ότι με βάση τον προϋπολογισμό του 2013, η ιδιωτική κατανάλωση θα μειωθεί επιπλέον κατά 7,7% όταν πέρυσι μειώθηκε 7%. Άρα, μιλάμε για μια στεγνή αγορά.
Τελικά, τι επενδύσεις θέλουμε στην Ελλάδα; Πράσινη ενέργεια ή φωτοβολταϊκά που δεν δημιουργούν καν θέσεις εργασίας; Πάντως, η κατρακύλα των μισθών είναι σίγουρο πως δεν έχει τελειώσει ακόμα.. Έχουμε μέλλον μπροστά μας.
