Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας*
Το 2003 είχα υποστηρίξει σε βιβλίο μου ότι η κυρίαρχη αιτία για τον πόλεμο στον Ιράκ ήταν ο «πόλεμος» μεταξύ Ευρώ και δολαρίου. Με άλλα λόγια, έλεγα τότε ότι, επειδή το Ευρώ απειλεί κάθετα και καθοριστικά την πενηντάχρονη ηγεμονία του δολαρίου στις διεθνείς αγορές, η Αμερική είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένη να υποστηρίζει με κάθε δυνατό τρόπο (ακόμη και με όπλα) το νόμισμα της. Κατά τη γνώμη μου, η είσοδος του Ευρώ στην διεθνή σκηνή, θεωρώ ότι αποτελεί το μεγαλύτερο ποτέ γεγονός στην διεθνή πολιτική οικονομία του πλανήτη.
Για πέντε τουλάχιστον δεκαετίες, το δολάριο αποτελούσε έως τότε το μοναδικό παγκόσμιο νόμισμα με βάση το οποίο γίνονταν οι διεθνείς συναλλαγές. Όμως, με την έλευση του Ευρώ άλλαξαν πάρα πολλά στη διεθνή σκακιέρα. Το Ευρώ έγινε τότε (μονομιάς) ο βασικός αντίπαλος του δολαρίου: στο θέμα της διεθνούς αποταμίευσης, στο χώρο των διεθνών συναλλαγματικών πράξεων, στα διεθνή συμβόλαια, στα συναλλαγματικά αποθέματα των κεντρικών αγορών, στις συναλλαγές του διεθνούς εμπορίου και ούτω καθεξής. Βέβαια, κυρίως, το Ευρώ έγινε και το βασικό νόμισμα του διεθνούς χαρτοφυλακίου σε παγκόσμια κλίμακα.
Αυτό που ποτέ δεν ήθελαν ή δε συγχώρεσαν οι ΗΠΑ στο πρόσωπο του Σαντάμ Χουσεΐν, ήταν η απόφασή του, από 6 Νοεμβρίου του 2000, να πουλάει ιρακινό πετρέλαιο μόνο έναντι Ευρώ. Αυτό ήταν η μεγαλύτερη έως τότε κρυφή βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του παγκόσμιου νομισματοπιστωτικού συστήματος. Η πράξη των Ιρακινών, μεταξύ άλλων, σταματούσε βίαια αυτό που απολάμβαναν οι Αμερικανοί για πολλά χρόνια, μετά το Bretton Woods και το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: Το απλό τύπωμα δολαρίων κάθε φορά που είχαν ανάγκη γι’ αυτό (χωρίς βεβαίως να υπάρχει αντίστοιχη κάλυψη σε χρυσό), για την αγορά πετρελαίου. Με άλλα λόγια οι ΗΠΑ, κάνοντας χρήση πληθωριστικών δολαρίων, χωρίς αντίκρισμα, εκτός των συνόρων τους, επιδοτούσαν κατ’ ουσία τις δικές τους αγορές πετρελαίου για πάνω από 50 χρόνια.
Επί της ουσίας, ο πόλεμος στο Ιράκ σταμάτησε τα όλα τα ανομολόγητα και πιθανά σενάρια χρεοκοπίας των ΗΠΑ, λόγω των τεράστιων ή στην ουσία αμέτρητων «ευρω-δολαρίων» ή «πετρο-δολαρίων» που βρίσκονταν (και πιθανότατα βρίσκονται και αυτή ακόμη την στιγμή) εκτός ΗΠΑ, σε ολόκληρο τον πλανήτη και κυρίως στις επονομαζόμενες και χώρες «παρίες». Αυτό σημαίνει, μετά και τη διεθνή κρίση του 2007, τα «τοξικά» ομόλογα και την συνεχιζόμενη προφανώς διαμάχη Ευρώ και δολαρίου, ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να φτάσουν σε μια νέα «φάση-λύση» και ισορροπία. Τώρα, δηλαδή, που η Αμερική σταθεροποιεί και ισχυροποιεί την οικονομία της, να κάνει την νέα πολιτική στροφή και να «κόψει» ή να τυπώσει τα νέα «νέα δολάριά της», αφού μόνο το νέο «χρώμα» του δολαρίου σήμερα μπορεί πλέον να την προστατέψει από τα «παλιά» της ανεξέλεγκτα και πληθωριστικά νομίσματα! Έρχονται μήπως τα νέα Δολάρια;
*τ. πρόεδρος επιτροπής οικονομικών της Βουλής