Όταν λέμε "Ελληνικά προϊόντα", να το εννοούμε.

Δεν μπορεί να βαπτισθεί “Ελληνικό” ένα προϊόν που φτιάχνεται π.χ. από γάλα Γερμανίας ή στραγάλια Τουρκίας. Αυτή είναι μία απαραίτητη επισήμανση όταν θέλουμε πραγματικά να στηρίξουμε τα Ελληνικά προϊόντα, να στηρίξουμε την ίδια μας την υπόσταση και την παραγωγή μας. Γράψαμε πρόσφατα για την FIX, την Ελληνική μπύρα χωρίς να αναλύσουμε κάποιες επιμέρους παραμέτρους. Για παράδειγμα, πως είναι δυνατόν σε μία Ελλάδα με απέραντες εκτάσεις που προσφέρονται για καλλιέργεια κριθαριού, να υπάρχουν σχεδόν δύο δεκαετίες χωρίς αμιγώς Ελληνική μπύρα; Το παράδειγμα της FIX λοιπόν δεν ήταν καθόλου τυχαίο αφού η πρώτη ύλη της βασίζεται στην Ελληνική αγροτική παραγωγή με τον απλούστατο τρόπο της συμβολαιακής καλλιέργειας. Δηλαδή, ο αγρότης έχει εξασφαλίσει την απορρόφηση του προϊόντος του με την έναρξη της συνεργασίας. Καθαρή παραγωγική διαδικασία χωρίς επιδοτήσεις, χωρίς μαϊμουδιές που επιβάλλεται να γίνει σε κάθε τομέα δευτερογενούς παραγωγής.
Τα αποτελέσματα; Εμφανή από την ίδια την αύξηση των καλλιεργήσιμων εκτάσεων που αποδεικνύει την υγεία του εγχειρήματος. Όσο αυξάνονται οι πωλήσεις, τοσο θα αυξάνεται η ζήτηση, η απασχόληση και το χρήμα θα κάνει τον κύκλο του εντός χώρας. Όχι σε πρώτες ύλες έτοιμες, πολλές φορές μάλιστα “συμπυκνωμένες” αμφιβόλου ποιότητας.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το σιτάρι όπου της μόδας είναι η …κατεψυγμένη ζύμη εισαγωγής! Και εμείς έχουμε την εντύπωση ότι αγοράζουμε Ελληνικό ψωμί. Ας ενεργοποιηθούν λοιπόν όλοι στην κατεύθυνση αυτή για να εξασφαλίσουμε όχι μόνο την πραγματική στήριξη πραγματικών Ελληνικών προϊόντων, αλλά και την ποιότητα. Αλλιώς πονάει το προϊόν αυτός που θα το δώσει και στα παιδιά του, από τις χημικές πολυεθνικές που αλώνουν τα πάντα στο πέρασμα τους.