ΜΗΝΥΣΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ XAΛΚΙΔΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Του Δημητρίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ιατρού, κατ. Χαλκίδος, τηλ. 22210-62743
ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ
Κε Εισαγγελέα
Σύμφωνα με το άρθρο 62 εδ.4 «(για την δίωξη) άδεια δεν απαιτείται (από την Βουλή) δια τα επ` αυτοφώρω κακουργήματα τω βουλευτών)
Επειδή τα αποτελέσματα της Εσχάτης Προδοσίας επέρχονται σε όλη την Ελληνική Επικράτεια, αρμόδια για την παρούσα μήνυσή μου είναι και η Εισαγγελία Χαλκίδος (ΠΚ 16) στο οποίο κατοικώ μονίμως.
H Εθνική Κυριαρχία στην Δημοκρατική Πολιτεία συνίσταται από τα εξής ουσιαστικά (συστατικά): α) Την Ελεύθερη άσκηση του δικαιώματος του Ατόμου να προστατεύει δια νόμου τα Ατομικά του Δικαιώματα από τον Δημόσιο έλεγχο και εξουσία της πολιτείας, β) Τον, δια των νόμων που το άτομο ως πολίτης ψηφίζει, Ελεύθερο καθορισμό και απεριόριστη άσκηση των Πολιτικών του δικαιωμάτων ως Πολίτου μιας Συντεταγμένης Πολιτείας.
Η Ελεύθερη επιλογή και άσκηση των παραπάνω Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων και γενικότερα η απεριόριστη δυνατότητα του Ατόμου να καθορίζει αυτό τις Αξίες στην ζωή του και να μπορεί να επιδιώκει ελεύθερα να τις πραγματώσει μέσα στα πλαίσια του νόμου που αυτός ψήφισε, συνιστά την ουσία της Δημοκρατικής Ελευθερίας, στην οποία το Άτομο και ο Πολίτης είναι το Υποκείμενο και Συγγραφέας της Ατομικής και Εθνικής του Ιστορίας, σύμφωνα με τις παραδόσεις του, τον πολιτισμό του και την παρελθούσα Ιστορία του. Οι αρχές αυτές συνιστούν την έννοια του Ιδιαίτερου Έθνους και Λαού.
Η άσκηση όμως της Ελευθερίας, ως συστατικού της Εθνικής Κυριαρχίας, συνδέεται αρήκτως και αναγκαστικά με την έννοια της Εδαφικής Ακεραιότητας μέσα στα γεωγραφικά όρια της οποίας η Ελευθερία αυτή πραγματώνεται, εφόσον τα πάντα με στο υλικό Σύμπαν μας με νοηματικό περιεχόμενο, τοσούτων μάλλον η Πολιτική πράξη, η οποία δεν είναι Θεολογία, πραγματώνονται σε συγκεκριμένο Χρόνο και Χώρο. Συνεπώς η Εδαφική Ακεραιότητα αποτελεί κι αυτή υποκείμενο της Δημοκρατικής Ελευθερίας και Εθνικής Κυριαρχίας, σε βαθμό εννοιολογικής ταύτισης με τις υπόλοιπες αυτές έννοιες. Ελευθερία, χωρίς Εδαφική ακεραιότητα για την άσκησή της, δεν υπάρχει και Εδαφική ακεραιότητα χωρίς Ελευθερία είναι χωρίς Νόημα.
Εφόσον συνεπώς η Ελευθερία και οι ταυτιζόμενες με αυτή έννοιες της Εθνικής Κυριαρχίας, συνίσταται στην ελεύθερη, δια των ελευθέρως ψηφισθέντων από τους πολίτες νόμων, έκφραση της θέλησής των για την ιστορία του, κάθε παραβίαση της ελεύθερης νομοθετικής δύναμης του Λαού από εξωγενείς καταναγκαστικούς παράγοντες, συνεπάγεται κατάλυση της Ελευθερίας, Εθνικής Κυριαρχίας και του Συντάγματος του Λαού αυτού. …
Οι παραπάνω σκέψεις και γεγονότα δικαιώνονται πλήρως στο Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο στο άρθρο 1 ορίζει ότι: 1. «Το Πολίτευμα της Ελλάδος είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία , 2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαική κυριαρχία, 3. Άπασαι αι εξουσίαι πηγάζουν εκ του Λαού και υπάρχουν υπέρ αυτό και του Έθνους, ασκούνται δε καθ` όν τρόπον ορίζει το Σύνταγμα.
Άρθρο 2. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του Ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
Άρθρο 5. 1. Έκαστος δικαιούται να αναπτύση ελευθέρως της προσωπικότητά του…, 2. Πάντες απολαύουν απολύτου προστασίας της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας των…, 3. Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστος..
Άρθρο 17. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους…
Άρθρο 20. Έκαστος δικαιούται εις παροχήν εννόμου προστασίας υπό των δικαστηρίων και δύναται να αναπτύξη ενώπιον τούτων τας απόψεις του περί των δικαιωμάτων ή συμφερόντων του, ως ο νόμος ορίζει.
Άρθρο 25. 1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου, ως ατόμου και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους…., 2. Η αναγνώριση και προστασία των θεμελιωδών και απαραγράπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου υπό της Πολιτείας αποβλέπει εις την πραγματοποίησιν της κοινωνικής προόδου εν ελευθερία και δικαιοσύνη, 3. Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος (από την Πολιτεία) δεν επιτρέπεται.
Άρθρο 26. 1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται υπό της Βουλής και του Προέδρου της Δημοκρατίας, 2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται υπό του Προέδρους της Δημοκρατίας και της Κυβερνήσεως, 3. Η δικαστική λειτουργία ασκείται υπό των δικαστηρίων, αι αποφάσεις δε αυτών εκτελούνται εν ονόματι του Ελληνικού Λαού.
Άρθρο 27. 1. Ουδεμία μεταβολή των ορίων της Επικρατείας δύναται να γίνει άνευ νόμου ψηφιζομένου δια της απολύτου πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών.
Άρθρο 28 παρ. 3. Η Ελλάς προέρχεται ελευθέρως δια νόμου ψηφιζομένου υπό της απολύτου πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, εις περιορισμούς εις την άσκησιν της Εθνικής Κυριαρχίας, εφ όσον τούτο υπαγορεύεται εκ σπουδαίου εθνικού συμφέροντος, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τας βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος, γίνεται δε βάσει των αρχών της ισότητας και υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
Σχετικά είναι επίσης τα άρθρα 41, 52, 60 παρ.1, 62 εδ. 4, 73 παρ.1,2, 120.
Συνεπώς, σύμφωνα με τα παραπάνω άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος και ιδιαιτέρως του άρθρου 28, παρ. 3, ουδέν τίμημα, λόγος, προφανής ή προβαλλόμενος ειλικρινώς η προσχηματικά, είναι ικανός να προβληθεί και ισχύσει ενώπιον του Ελληνικού Λαού με τίμημα την κατάλυση των βάσεων του Δημοκρατικού του Πολιτεύματος, ακόμα κι αν ο λόγος αυτός (ειλικρινής, ή προσχηματικός), αναφέρεται σε (δήθεν) εθνικό συμφέρον. Και τούτο διότι Εθνικό Συμφέρον έξω από τα πλαίσια της Δημοκρατίας (της δυνατότητας του Λαού να ψηφίζει τις τύχες του ελεύθερα) είναι άνευ Νοήματος, δεδομένου ότι, στην περίπτωση αυτή, το Εθνικό Συμφέρον εξυπηρετεί τα συμφέροντα του σφετεριστή της Δημοκρατίας (εξωτερικού ή εσωτερικού ή αμφοτέρων) κι όχι τους ίδιους τους Πολίτες της καταλυομένης Δημοκρατίας. Η κατάλυση της Δημοκρατίας στο όνομα της –δήθεν- σωτηρίας της χώρας και του εθνικού συμφέροντος –είναι ισχυρισμός αντιφατικός, συνιστά αντινομία του λόγου και προβάλλεται προσβλητικά για την λογική από τους βαρβάρους κατακτητές ή τους προδότες κατακτημένους. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση της παρούσας μήνυσής μου, η Ελληνική Κυβέρνηση με τον ν.3845/2010 παρεχώρησε την Εθνική μας Κυριαρχία σε ξένες Δυνάμεις (ήτοι την Ευρωπαική Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), με την παραχώρηση σε αυτούς το δικαίωμα και την εξουσία να μας επιβάλλουν αυτοί το περιεχόμενο νόμων, που καθορίζουν την βιολογική αλλά και ποιοτική ζωή όλως ων Ελλήνων κι εμείς απλά και δουλικά να διεκπεραιώνουμε διαδικαστικά την διαδικασία ψήφισής των στην Ελληνική Βουλή. Η παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις με τον παραπάνω τρόπο συνιστά ανέγκλητα, κατάλυση του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος (άρθρο 1 του Συντάγματος). Οι βουλευτές είναι εξουσιοδοτημένοι να ψηφίζουν νόμους στη Βουλή- στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας- μόνο στα πλαίσια του Συντάγματος, δηλαδή σύμφωνα με την εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού Λαού στο Σύνταγμα. Η παραβίαση της αρχής αυτής από τους Βουλευτές, όπως έγινε στη προκειμένη περίπτωση, συνιστά Κατάλυση του Συντάγματος κι Εσχάτη Προδοσία.
Κατά συνέπεια, Κυβέρνηση, Βουλή (κι ελπίζω όχι ο Πρόεδρος Δημοκρατίας τελικά), παραχωρώντας την Εθνική μας Κυριαρχία και μάλιστα χωρίς τον όρο της αμοιβαίας παραχώρησης της Εθνικής Κυριαρχίας στον αποδέκτη της δικής μας, ανεξάρτητα από τον λόγο της παραχώρησης αυτής, διαπράττουν Εθνική Προδοσία.
Ακριβώς όμως αυτό έγινε από την παρούσα Κυβέρνηση και την Βουλή των Ελλήνων (κι ελπίζω όχι και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) ενεργητικά και από την Στρατιωτική Ηγεσία εκ παραλείψεως. Συγκεκριμένα, οι παραπάνω κρατικοί αξιωματούχοι παρεχώρησαν εν λευκώ! την νομοθετική εξουσία –και συνεπώς την Εθνική μας Κυριαρχία- στους ηγέτες των υπολοίπων 26 κρατών που συναποτελούν τη Ευρωπαική Ένωση και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο είναι θεσμός που δεν ανήκει καν στην Ευρωπαική Ένωση, να μας υποδείξουν αυτοί το περιεχόμενο των νόμων που εμείς καλούμαστε –και το κάναμε- υποχρεωτικά και υποτιμητικά να το ψηφίσουμε απλά διεκπεραιωτικά και δήθεν ελεύθερα!
Δεν θα αναλύσω στο σημείο αυτό το (αβάσιμο και αίολο σε κάθε περίπτωση) περιεχόμενο του προβαλλομένου λόγου, που οι παραπάνω κρατικοί αξιωματούχοι προβάλλουν δημοσίως για την παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις με τον παραπάνω τρόπο, διότι –σύμφωνα με τα όσα προείπα και με το άρθρο 28 του Συντάγματος- ουδείς λόγος δικαιολογεί την παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας με την μορφή της κατάλυσης του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος, ήτοι της παραχώρησης της εξουσίας σε άλλες δυνάμεις να επιβάλλουν το περιεχόμενο νόμων που αφορούν την ζωή των Ελλήνων! και μάλιστα χωρίς να ικανοποιείται εισέτι ο αναγκαστικός όρος της αμοιβαιότητας (*), τους οποίους (νόμους) οι έλληνες βουλευτές σε μια παρωδία δημοκρατικής ψηφοφορίας στην Βουλή, δουλικά και διεκπεραιωτικά τους ψηφίζουν, ενεργούντες ως πειθήνια διεκπεραιωτικά όργανα της βούλησης και του συμφέροντος ξένων δυνάμεων.
(*) δηλ. την αμοιβαία και ισότιμη παραχώρηση και της Εθνικής Κυριαρχίας του αντισυμβαλλομένου Κράτους
Θα πώ μόνο σύντομα, ότι ο απαράδεκτος προβαλλόμενος λόγος από τους εσωτερικούς σφετεριστές της Ελευθερία μας έλληνες βουλευτές, είναι ότι μόνο έτσι εξασφαλίζεται η δυνατότητα δανειοδότησης της Ελλάδος από τις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης και το ΔΝΤ, για να καλύψει τις οικονομικές της ανάγκες.
Η παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας με τον παραπάνω τρόπο σε αλλοδαπές δυνάμεις δεν είναι ένα δικό μου συμπέρασμα, αλλά είναι ένα γεγονός που ομολογείται πολλάκις από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας Γεώργιο Παπανδρέου και από το επίσημο Βήμα της Βουλής των Ελλήνων!, ο οποίος καθαρά κι εμφατικά είπε ότι «βρισκόμαστε υπό επιτήρηση και κηδεμονία» και ότι «έχει μειωθεί η Εθνική μας Κυριαρχία». Συγκεκριμένα:
1) Ομιλία Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου στη Συνεδρίαση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) Δωδεκανήσου: 23-04-2010
Είμαστε υπό επιτήρηση. Είμαστε υπό κηδεμονία, για να το πούμε ακόμα πιο βαριά, για να είμαστε ειλικρινείς. Και θέλουμε βεβαίως, πολύ γρήγορα, με τις αποφάσεις μας, με το έργο μας, με τις αλλαγές που θα κάνουμε, να ξαναπάρουμε τις δικές μας τύχες στα δικά μας χέρια, να θέτουμε εμείς πια τις προτεραιότητές μας, με έναν βιώσιμο τρόπο. Και για να τελειώνουμε με την παραπληροφόρηση και το στρουθοκαμηλισμό, που επιδεικνύεται από πολλούς: η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σήμερα σε επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εξαιτίας των ελλειμμάτων, εξαιτίας του χρέους που δημιούργησαν οι εγκληματικές για τον τόπο πολιτικές τής προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτό ακριβώς εννοώ όταν υποστηρίζω ότι μειώθηκε η εθνική μας κυριαρχία, το να μπορούμε να αποφασίζουμε εμείς, να έχουμε πολλές επιλογές και περιθώρια ελιγμών, που θα είχαμε σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.
2) Δευτερολογία Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή με θέμα: «Το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που κατέθεσε η Ελληνική Κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση»: 22-03-2010
Και είναι ακριβώς αυτός ο λόγος, για τον οποίο βρεθήκαμε για δεύτερη φορά σε επιτήρηση – λόγω του ελλείμματος του 2009. Η επιτήρηση αυτή, στην παρούσα φάση – και αυτό θέλω να το ξέρετε, πιθανώς δεν το γνωρίζουν όλοι οι συνάδελφοι – σύμφωνα με τα άρθρα του Μάαστριχτ, είναι η ισχυρότερη μορφή επιτήρησης, η οποία λέει ότι εάν, προχθές, στο ECOFIN, στην Ευρωομάδα, δεν είχαμε εμείς οι ίδιοι αποφασίσει για συγκεκριμένα, πράγματι, δύσκολα μέτρα, τότε θα ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή που θα αποφάσιζε, και θα αποφάσιζε επί 26, όχι επί 27. Δηλαδή, της Ελλάδας, της έχει αφαιρεθεί, με τη διαδικασία αυτή, το δικαίωμα βέτο. Για τα δικά της πράγματα, για τη δική της οικονομία, για τις δικές της πολιτικές. Και μετά, μου λέτε να μην λέω ότι είμαστε υπό κηδεμονία, ότι χάσαμε ένα μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Ακριβώς αυτό έχουμε χάσει. Και αυτό είναι που θα ανακτήσουμε με τον αγώνα μας, την αξιοπιστία μας, το πρόγραμμά μας, τη δυνατότητα να ορίζουμε εμείς επιτέλους τις τύχες μας.
3) Ομιλία Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου στην επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή: 16-04-2010
Όμως, στην Ε.Ε., μια δημοκρατική Ε.Ε., δυστυχώς, η πλειοψηφία είναι συντηρητική. Και αν σήμερα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι εδώ, αυτό έγινε μετά από απόφαση της Ε.Ε., και ειδικά με την επιμονή δυνάμεων του συντηρητικού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Κατά συνέπεια, αυτός είναι ο πρώτος λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να εγκαλείτε τον κ. Σαμαρά, τους ομοϊδεάτες του – και όχι εμάς – για το αν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι σήμερα ήδη εδώ. Για να είμαι βέβαια δίκαιος, υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί, και στους συντηρητικούς μέσα στην Ε.Ε., που ήθελαν την αμιγώς ευρωπαϊκή λύση.
Οι προτάσεις μας για έναν διαφορετικό μηχανισμό στήριξης, βέβαια, δεν παύουν να ισχύουν για το μέλλον. Και όπως θα έχετε δει, στην απόφαση της Ε.Ε., η τελευταία παράγραφος μιλάει για τη δημιουργία μιας ομάδας, ενός «task force» όπως λέγεται, μιας ομάδας μελέτης υπό τον κ. Ρομπέι, η οποία θα επεξεργαστεί περαιτέρω τους μηχανισμούς. Άρα, λοιπόν, πολύ πιθανόν, αυτός ο μηχανισμός να τροποποιηθεί στο μέλλον. Αν θα γίνει σύντομα ή αργότερα, αυτό είναι τελικά θέμα πολιτικής βούλησης.
Όμως, ας μη γελιόμαστε και θέλω να είμαι ειλικρινής: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει ήδη μπει στη διαδικασία. Ήδη, σήμερα, συμμετέχει στη διαδικασία της επιτήρησης, στην οποία βεβαίως μας οδήγησε – και δύο φορές – η Νέα Δημοκρατία. Ήδη, μας ελέγχει για την τήρηση των δεσμεύσεων και των αποφάσεών μας.
3) Ομιλία Πρωθυπουργού και Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Α. Παπανδρέου στη Συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος στην Θεσσαλονίκη: 20-03-2010
Μιας κρίσης, που διογκωνόταν βεβαίως με αστραπιαία ταχύτητα και θα μπορούσε να έχει και ανυπολόγιστες συνέπειες, καθιστώντας μας έρμαιους αποφάσεων άλλων. Μιας κρίσης, που έχει όμως σήμερα βαριές συνέπειες, όπως με την επιτήρηση, στην οποία μας έβαλε δύο φορές η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Και με αυτή τη δεύτερη φορά – και εδώ είναι ένα παράδειγμα της εγκληματικής τους πολιτικής – σήμερα, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και λόγω του ελλείμματος του 2009, είμαστε στην πιο σκληρή επιτήρηση που προβλέπεται από τη Συνθήκη. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι όταν βρίσκονται οι Υπουργοί Οικονομικών, της χώρας μας και των άλλων 26, στο λεγόμενο «ECOFIN», οι αποφάσεις για την Ελλάδα παίρνονται χωρίς την ψήφο της Ελλάδας – επί 26, όχι επί 27. Θυμίζω τα λόγια του ιδρυτή μας στην 3η του Σεπτέμβρη, στο τρίπτυχο «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη». Έλεγε: «ναι, θα φτάσουμε στην κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά προϋπόθεση για την κοινωνική δικαιοσύνη, είναι να υπάρχει Δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία. Και προϋπόθεση για τη λαϊκή κυριαρχία, είναι να υπάρχει εθνική κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία». Το δικαίωμα δηλαδή του λαού, της Ελλάδας, των Ελλήνων, να ορίζουμε εμείς την τύχη μας, χωρίς επιτηρήσεις, χωρίς κηδεμονίες, χωρίς εξαρτήσεις. Και αυτό παλεύουμε σήμερα, αυτό διεκδικούμε και αυτό θα καταφέρουμε και πάλι, ως ΠΑΣΟΚ, ως Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, σύμφωνα με τις αρχές μας. Ναι, η Ελλάδα να ορίζει τη δική της τύχη. Γι’ αυτό και πήραμε αποφάσεις, που δεν θα λαμβάναμε ποτέ σε ομαλές συνθήκες, γιατί δεν ανταποκρίνονται στη δική μας πολιτική και ιδεολογική φυσιογνωμία, αλλά ζούμε σε εμπόλεμη κατάσταση. Γι’ αυτό και οι αποφάσεις μας, μπορεί να είναι άδικες για όσους συμπολίτες μας δεν ευθύνονται για εκεί όπου φτάσαμε σήμερα, αλλά θα ήταν ακόμα πιο άδικο αυτό που θα συνέβαινε στην πατρίδα μας, αν δεν παίρναμε αυτές τις αποφάσεις, αν καθόμασταν με σταυρωμένα τα χέρια, περιμένοντας να παίζουν άλλοι με τις τύχες μας.
4) Ομιλία Πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου, για τα μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας, στη Βουλή: 06-05-2010 .
Και σήμερα, είναι πια απλά τα πράγματα: ή ψηφίζουμε και εφαρμόζουμε τη συμφωνία, ή καταδικάζουμε την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς, φτάσαμε σε σημείο να μας δίνεται η ευκαιρία να αλλάξουμε την Ελλάδα, μόνο όμως υπό τον όρο της διάσωσής της. Και ο λογαριασμός, όπως είπα, είναι οδυνηρός, ακόμα και άδικος για πολλούς. Δεν τίθεται ζήτημα αυξημένης κατά το Σύνταγμα πλειοψηφίας. Τίθεται ζήτημα πολιτικής ευθύνης για τον καθένα μας, για όλους μας. Το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί, ούτως ή άλλως, με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Αυτό, για να είμαστε συνεπείς απέναντι στη συνείδησή μας, στην πατρίδα και, βεβαίως, στις διεθνείς υποχρεώσεις μας.
Ακολούθησε η ομιλία του Προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά. Αμέσως μετά, ο Πρωθυπουργός, Γιώργος Α. Παπανδρέου, έκανε την ακόλουθη παρέμβαση:
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πάλι να σας διορθώσω κ. Σαμαρά, σε αυτές τις ιστορικές στιγμές που συζητούμε. Πράγματι, στην εισηγητική έκθεση, το μνημόνιο που επισυνάπτεται, μιλάει, εξ απαλών ονύχων βεβαίως, για τις ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης. Δεν με ακούσατε, δεν με ακούσατε. Απλώς, η διαφορά είναι άλλη. Άλλη είναι η διαφορά.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αναφέρεται με πολύ ήπιους τόνους. Και βρήκατε αυτό εσείς, κ. Σαμαρά, ως δικαιολογία για να μην ψηφίσετε. Ξέρετε όμως ότι δεν το (μνημόνιο) έχει γράψει το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα αυτό. Το έχει γράψει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το έχει γράψει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και μαζί, και η Τρόικα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Όχι εμείς.
Επίσης στις ίδιες ομολογίες προέβη και ο αρμόδιος υπουργός οικονομικών Γεώργιος Παπακωνσταντίνου, ως εξής:
1) Συνέντευξη του Υπουργού Οικονομικών στην εφημερίδα «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ» και στο δημοσιογράφο Πάνο Κοσμά: 16.05.2010
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ(υπουργός Οικονομικών) : Η πρόσφατη απόφαση του ECOFIN όχι απλώς δεν επιβεβαιώνει αυτό που ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά αντίθετα επιβεβαιώνει την προσπάθεια που κατάβαλλε η Ελλάδα και ο Πρωθυπουργός προσωπικά για να πείσει τους εταίρους μας για την αναγκαιότητα ενός Ευρωπαϊκού μηχανισμού και απαντάει σε αυτούς ισχυρίζονταν ότι ήταν Ελληνική επιλογή η εμπλοκή του ΔΝΤ.
2) Συνέντευξη του Υπουργού Οικονομικών στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Φάκελοι» και στο δημοσιογράφο Αλ. Παπαχελά: 10.05.2010
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Τώρα, με αυτά τα μέτρα που έχουμε πάρει, έχουμε πραγματική μείωση μισθοδοσίας. Έρχεται η Γ. Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ και σου λένε, μισθοί και συντάξεις είναι το 75% το συνόλου της δαπάνης του Δημοσίου, πώς θα περιορίσεις, αν δεν περιορίσεις και τις δαπάνες μισθοδοσίας και τις συνταξιοδοτικές σου δαπάνες; Και μέχρις ότου μπει μπροστά το νέο ασφαλιστικό, έχεις και μια περίοδο, όπου είσαι αναγκασμένος να κάνεις κάτι για τα ταμεία. Άρα, και οι αποφάσεις που πάρθηκαν – διαφυλάττοντας επαναλαμβάνω τους χαμηλο-συνταξιούχους – είναι και αυτές κάτι που θα βοηθήσει την βιωσιμότητα των ταμείων.
ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Δεν ξέρω για την αριστερά τι λέει, πάντως πολλοί εκεί μέσα πιστεύουν κακώς κάναμε ότι κάνουμε , παίρνουμε τόσο βαρύ τίμημα για τον δανεισμό των 110 δισ., θα ήταν προτιμότερο λένε να κάνουμε μια αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους. Να πληρώσουμε σε αυτούς που μας χρωστάνε τα μισά , όπως έχουν κάνει κι άλλοι και να πάμε , να πορευτούμε αναλόγως , χωρίς όλο αυτό τον κακό χαμό τον οποίο φέρατε
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Κατ’ αρχάς, αυτό το οποίο είναι ξεκάθαρο και εδώ είναι οι μεγάλες και οι ευθύνες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι ότι αν μέχρι τις 19 του μηνός η χώρα δεν είχε τα 10 δισ. που της χρειάζονται, θα κηρύσσαμε στάση πληρωμών. Όταν κηρύττεις στάση πληρωμών, δεν επαναδιαπραγματεύεσαι, μπαίνεις σε μια ακόμη πιο βαθιά ύφεση, το τραπεζικό σου σύστημα καταρρέει, δεν μπορείς να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις.
ΑΛ. ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: Ο αντίλογος σε αυτό λέει σαν να είσαι ζωσμένος με εκρηκτικά διότι ξέρεις ότι θα πάρεις μαζί σου και την Γερμανία και την Γαλλία και τις τράπεζες τους ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες του κτλ . Οπότε δεν θα σε αφήνανε να το πάθεις αυτό.
3) Συνέντευξη του Υπουργού Οικονομικών στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» και στο δημοσιογράφο Παντελή Καψή: 09.05.2010
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχετε χαρακτηρίσει τα μέτρα εσείς ο ίδιος άδικα. Πώς μπορείτε να ζητάτε από τον ελληνικό λαό να τα αποδεχτεί;
Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Πρέπει κανείς να ξεκινήσει από την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα. Όταν ζητάς να σου δανείσουν 110 δισ. ευρώ διαπραγματεύεσαι τους όρους, αλλά τα περιθώρια διαπραγμάτευσης που έχεις είναι περιορισμένα. Προφανώς δεν είναι δίκαιο να πληρώσει την κρίση ο συνταξιούχος του οποίου κόβεται η σύνταξη. Αλλά το βασικό ζητούμενο ήταν να διασφαλίζουμε ότι δεν θα πτωχεύσει η χώρα.
4) Ομιλία και δευτερολογία του Υφυπουργού Οικονομικών στην Επιτροπή Απολογισμού και Ισολογισμού και Ελέγχου της Εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του Κράτους Αθήνα, 11.05.2010
Για εμάς δεν είναι ευχάριστο, ούτε και θέλαμε να υιοθετήσουμε μέτρα τα οποία είναι άδικα για πολλούς συμπολίτες, διότι ακούω από πολλούς να λένε ότι εμείς κακώς έχουμε πάρει αυτά τα μέτρα. Προηγείται η διάσωση της χώρας και έπονται τα οποιαδήποτε άλλα κριτήρια.…………. διότι από τη στιγμή που αναλάβαμε την εντολή για τη διακυβέρνηση της χώρας και συνειδητοποιήσαμε τα δημοσιονομικά αδιέξοδα, εκείνο το οποίο διαπιστώσαμε είναι το εξής: «ότι η χώρα μας δεν έχει πολλαπλότητα επιλογών», δηλαδή υπήρχε μια αδιέξοδη δημοσιονομική κατάσταση και η μόνη λύση που υπήρχε ήταν η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εμείς, όμως, δεν επιθυμούσαμε αυτή τη λύση, εμείς αυτό το οποίο θέλαμε, εκείνη τη στιγμή, ήταν να πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας ότι αυτό το οποίο είχε ανάγκη η χώρα ήταν μια λύση στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.
Τα παραπάνω αποσπάσματα των παραπάνω πολιτικών ηγετών δημοσιεύονται αυτούσια και ολοκληρωμένα στα αντίστοιχα επίσημα sites της Βουλής των Ελλήνων και των αρμοδίων υπουργείων και του γραφείου του πρωθυπουργού και τα καταθέτω στα έγγραφα στοιχεία μου μέσα στο γενικότερο πλαίσιο των ειρημένων κειμένων.
Από τα παραπάνω αποσπάσματα των παραπάνω πολιτικών ηγετών και το γενικότερο πνεύμα των συμφραζομένων, προκύπτει ότι αυτοί –και όλοι οι Βουλευτές που εψήφισαν τελικά την παραπάνω παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας, κατάλυση της Δημοκρατίας και τους επιβληθέντες από τις ξένες δυνάμεις νόμους (βλ. παρακάτω)- ευρίσκοντο σε πλήρη επίγνωση της ουσίας και της βαρύτητας του εγκλήματος που διέπραττα, εφόσον ομολογούν οι ίδιοι «τον –δήθεν- πόνο και οδύνη που αισθάνονται» για την παραχώρηση της Δημοκρατικής Ελευθερίας μας αυτής. Και βέβαια είναι αδιανόητο –φιλοσοφικά και νομικά- να ισχυριστούν ότι δεν κατανόησαν το άρθρο 28 του Συντάγματος, διότι το Σύνταγμα είναι η πηγή και προυπόθεση ερμηνείας όλου του δικαιακού μας συστήματος και το ίδιο (το Σύνταγμα) δεν ερμηνεύεται εκτός αυτού του ιδίου, ήτοι το εννοιολογικό περιεχόμενο του Συντάγματος είναι –και πρέπει να είναι- a priori- δεδομένο.
Οι παραπάνω πολιτικοί παράγοντες αποσιωπούν από τον Λαό, ότι το κίνητρό των είναι να μεταθέσουν τις ευθύνες των επώδυνων οικονομικών μέτρων που οι ξένες δυνάμεις μας επιβάλλουν, σε αυτές, διότι οι ίδιοι δεν τολμούν να τα λάβουν αυτοβούλως και με δική των ευθύνη, εξ αιτίας του φόβου των για το πολιτικό κόστος που θα υποστούν! Προτιμούν δηλαδή να υποδουλώσουν όλους τους Έλληνες και να ακυρώσουν την μακρόχρονη ιστορία μας λαμπρών αγώνων για την ελευθερία μας, από τις Θερμοπύλες, το 1821 και τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, για να μην χάσουν αυτοί την Ηδονή και τα Προνόμια της Εξουσίας. Ανατριχιαστικό!….
Ως παράδειγμα αναφέρω την Ιρλανδία, την Ισπανία και Πορτογαλία, οι οποίες, αντιμετωπίζουσες τα ίδια με εμάς οικονομικά προβλήματα, δεν απευθύνθηκαν για βοήθεια στο ΔΝΤ και τις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης, αλλά έλαβαν οι ίδιες τα αναγκαία οικονομικά μέτρα περιορισμού των ελλειμμάτων των, με την διαφύλαξη βέβαια της Εθνικής των Κυριαρχία, Ελευθερίας και Τιμής.
Είναι βέβαιο ότι εάν και η Ελλάδα έπαιρνε η ιδία αυτοβούλως τα ίδια οικονομικά μέτρα που τώρα μας επιβλήθηκαν, θα ανακτάτο η διεθνής εμπιστοσύνη στην οικονομία της και τα spreads (τα επιτόκια δανεισμού μας) θα έπεφταν, όπως έγινε στην Ισπανία και Πορτογαλία, διότι ο βασικός κανόνας στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, είναι ότι η οικονομική αποτίμηση μιας χώρας, αλλά και η πορεία της οικονομία γενικότερα, στηρίζεται εξ ολοκλήρου στις «προοπτικές» και την «εμπιστοσύνη στις οικονομικές προοπτικές κάθε χώρας». Σε κάθε περίπτωση η Ελληνική Κυβέρνηση ΔΕΝ είχε καμία Συνταγματική δυνατότητα και δικαίωμα να παραχωρήσει την Εθνική μας Κυριαρχία με την μορφή της κατάλυσης του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος (άρθρο 1 και 28 παρ.3 Συντ.) για οποιοδήποτε λόγο!, όπως προείπα. Κι αυτό είναι εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού Λαού ρητά εκπεφρασμένη στο άρθρο 28 παρ.3 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο ουδέν τίμημα και προβαλλόμενος σκοπός είναι ικανά να ανταλλαγούν με την κατάλυση του Δημοκρατικού του Πολιτεύματος, ακόμα κι αν ο λόγος αυτός (ειλικρινής, ή προσχηματικός), αναφέρεται σε (δήθεν) εθνικό συμφέρον. Και τούτο διότι Εθνικό Συμφέρον έξω από τα πλαίσια της Δημοκρατικού Πολιτεύματος (της δυνατότητας του Λαού να ψηφίζει τις τύχες του ελεύθερα) είναι άνευ Νοήματος, δεδομένου ότι στην περίπτωση αυτή, το Εθνικό Συμφέρον εξυπηρετεί τα συμφέροντα του σφετεριστή της Δημοκρατίας (εξωτερικού ή εσωτερικού ή αμφοτέρων) κι όχι τους ίδιους τους Πολίτες της καταλυομένης Δημοκρατίας. Τέλος χωρίς Εθνική Κυριαρχία και την συνεπαγομένη αυτής κατάλυση του Συντάγματος, Χώρα (Κράτος) ουσιαστικά (νομικά) ΔΕΝ υφίσταται ούτε ως συντεταγμένη Πολιτεία, ούτε φυσικά ως Δημοκρατική χώρα που απαιτεί το Σύνταγμά μας. Στην περίπτωση αυτή η «χώρα» συνίσταται σε ένα συνοθύλευμα ατάκτων ατόμων που αλληλοσπαράσσουν, χωρίς νόμους και έννομη τάξη, ο ένας τον άλλο για την βιολογική των επιβίωση.
Συνεπώς ο ισχυρισμός που προβάλλει υποκριτικά η Ελληνική Κυβέρνηση και Βουλή περί σωτηρίας της χώρας με την κατάλυση του Δημοκρατικού της Πολιτεύματος και του Συντάγματός της είναι εγκληματικός και μόνο ο κατακτητής ή ο προδότης κατακτημένος θα μπορούσαν να τον εγείρουν. Με την ίδια λογική και οι Τούρκοι και Γερμανοί κατακτητές θεωρούν εαυτούς εθνικούς σωτήρες της Ελλάδος, επειδή την «έζησαν» βιολογικά, παρόλο υπόδουλη!.
Τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν ως εξής: Τον Ιανουάριο του 2010 η χώρα μας ετέθη υπό της αυστηρότερη μορφή οικονομικής επιτήρησης από την Ευρωπαική Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 126 παρ. 6-13 της συνθήκης του Λισσαβώνας, λόγω των ελλειμμάτων που η τελευταία ανακάλυψε για το έτος 2009, γεγονός που σήμαινε ότι η Ελλάδα δεν είχε δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις που θα ελαμβάνονταν από την Ευρωπαική Επιτροπή και το Συμβούλιο για την τρόπο επιτήρησης της Ελλάδος για την μείωση των ελλειμμάτων αυτών. Τα μέτρα που προβλέπονται στο άρθρο 126 παρ. 6-13 της συνθήκης του Λισσαβώνας, σε περίπτωση υπερβολικών ελλειμμάτων μιας χώρας της ευρωζώνης, είναι κατά σειράν βαρύτητας τα εξής: η δημόσια σύσταση κατά του υπαιτίου κράτους, ο καθορισμός ορισμένης προθεσμίας για την βελτίωση των ελλειμμάτων, τον καθορισμό δυσμενεστέρων όρων δανεισμού του υπαιτίου κράτους από την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων-κατόπιν συνεννόησης με την τελευταία- και τέλος την καταβολή οικονομικών εγγυήσεων και την επιβολή οικονομικών ποινών στο υπαίτιο κράτος. Και τα παραπάνω μέτρα τα παίρνει η Επιτροπή και το Συμβούλιο χωρίς την ψήφο του υπαιτίου κράτους, σύμφωνα με την παρ. 13 του άρθρου 126 της συνθήκης. Η Ευρωπαική Επιτροπή και το Συμβούλιο συνεπώς παρακολουθούν την πορεία του χρέους και ζητούν οικονομικές εγγυήσεις ή επιβάλλουν οικονομικές ποινές. Ποτέ όμως η Ευρωπαική Επιτροπή και το Συμβούλιο δεν έχουν συνταγματικό δικαίωμα, στα πλαίσια της συνθήκης της Λισσαβώνας να επιβάλλουν συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα (νόμους) για την μείωση του ελλείμματος στο υπαίτιο κράτος. Το δικαίωμα αυτό ανήκει αποκλειστικά και κυριαρχικά στο υπαίτιο κράτος. Και τούτο διότι, σε αντίθετη περίπτωση, θα κατελύετο η Εθνική Κυριαρχία και η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία του υπαιτίου κράτους της ευρωζώνης από άλλα μέλη αυτής, θα κατελύετο δηλαδή το πολιτικό σύστημα (η Δημοκρατία) του υπαιτίου κράτους το οποίο είναι το θεμέλιο του Δυτικού ελευθέρου πολιτικού Κόσμου. Όλα τα παραπάνω όμως ανατρέπονται τραγικά με την συμμετοχή και του ΔΝΤ στους δανειστές της δανειζομένης χώρας. Στην περίπτωση αυτή το ΔΝΤ, το οποίο είναι ένας διεθνής εξω-ευρωπαικός δανειστικός οργανισμός, για τον οποίο δεν ισχύει η και δεν δεσμεύεται από την συνθήκη της Λισσαβώνας, μπορεί να επιβάλλει εκβιαστικά τους απεχθέστερους των όρων στις Κυβερνήσεις των δανειζομένων απ αυτό κράτη, μέτρα και όρους που εξικνούνται μέχρι του σημείου να επιβάλει αυτό στην Κυβέρνηση του δανειζομένου κράτους μονομερώς αυτούσιους τους νόμους για την εξασφάλιση των δανειζομένων απ` αυτό κεφαλαίων. Η τακτική όμως αυτή σημαίνει και συνεπάγεται την κατάλυση του Δημοκρατικού Κοινοβουλευτικού Δημοκρατικού Πολιτεύματος της δανειζομένης χώρας. Και αυτό ακριβώς έγινε στην προκειμένη περίπτωση με την δική μας χώρα. Αυτός είναι συνεπώς ο λόγος που η Ευρωπαική Επιτροπή και το Συμβούλιο (οι «φίλοι κι εταίροι μας») μας επέβαλαν αναγκαστικά – κι ερήμην της ψήφου της Ελλάδος – την συμμετοχή του ΔΝΤ στην ομάδα των δανειστών της Ελλάδος και ήταν επίσης ο ίδιος λόγος που η ελληνική κυβέρνηση δεν ήθελε σθεναρά την συμμετοχή του ΔΝΤ στην ομάδα των δανειστών της, αλλά χωρίς να εισακουσθεί.
Με τον τρόπο αυτό, η Ευρωπαική Επιτροπή, το Συμβούλιο και το ΔΝΤ επέβαλαν στην Ελληνική Κυβέρνηση, και για την μείωση του χρέους μας, την πλήρη αποστέρηση της Εθνικής της Κυριαρχίας, με το να επιβάλουν στην τελευταία τους νόμους που αυτή έπρεπε δουλικά απλά να ψηφίσει διαδικαστικά, ευτελίζοντας πλήρως τον ρόλο και την ουσία της Βουλής και το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα και Ελευθερία.
Τον Φεβρουάριο του 2010 η Ελληνική Κυβέρνηση με την προσχηματική δικαιολογία της μείωσης του κόστους δανεισμού της από τις διεθνείς αγορές, απευθύνθηκε στην Ευρωπαική Ένωση για την δανειοδότησή της με μικρότερο κόστος, αποκρύβοντας από τον Ελληνικό Λαό ότι το υψηλό κόστος δανεισμού οφείλονταν στην έλλειψη εμπιστοσύνης των δανειστών μας προς στα πρόσωπα της Κυβέρνησης- τα οποία δημιούργησαν διαχρονικά το τεράστιο αυτό δημόσιο χρέος, μαζί φυσικά με άλλες κυβερνήσεις. Επειδή όμως δεν υπήρχε σχετικός μηχανισμός οικονομικής στήριξης της Ελλάδος (μέλος της Ευρωπαικής ΄Ενωσης) από τις λοιπές χώρες της Ένωσης, χρειάστηκε να παρέλθει χρόνος μέχρι την 25/03/2010 οι αρχηγοί των χωρών της Ευρωπαικής Ένωσης να ανακοινώσουν στις Βρυξέλλες –ερήμην της Ελλάδος λόγω της επιτήρησής της- την απόφασή των για την σύσταση ενός μηχανισμού οικονομικής στήριξης της Ελλάδος, με κοινό πρόγραμμα της Ευρωπαικής Επιτροπής της Κεντρικής Ευραπαικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), εφεξής και των τριών αυτών οργανισμών αναφερομένων ως «Τρόικα». Η απόφαση προέβλεπε την παροχή δανείου σε αυτή με εύλογο (πάντως μεγαλύτερο αυτού που οι ίδιες δανείζονται) επιτοκίου, αλλά με τους εξής αναγκαστικούς όρους: 1) Η Ελληνική Κυβέρνηση ετέθη υπό την αυστηρότερη μορφή επιτήρησης πουν προβλέπει η συνθήκη της Λισσαβώνας με το άρθρο 126 παρ. 6-13 αυτής, λόγω των μεγάλων οικονομικών της ελλειμμάτων, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να αποκλείεται από την συμμετοχή της και από το δικαίωμα ψήφου της στις αποφάσεις που θα ελαμβάνοντο πλέον ερήμην της σχετικά με τους όρους της δανειοδότησής της, 2) Την υποχρεωτική συμμετοχή στην δανειοδότηση της Ελληνικής Κυβέρνησης, στα πλαίσια του παραπάνω προγράμματος δανειοδότησής της, και του ΔΝΤ, το οποίο θα συμμετείχε υποχρεωτικά δανείζοντας στην Ελληνική Κυβέρνηση, το 1/3 του συνολικού δανειακού ποσού, αγνοώντας την ισχυρά εκπεφρασμένη δημόσια αντίρρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης, για την συμμετοχή του ΔΝΤ στον παραπάνω δανειακό μηχανισμό (βλ. δηλώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού). Ο λόγος της επιβολής του ΔΝΤ από την Ευρωπαική Ένωση –και αντίστοιχα των δικών μας αντιρρήσεων- ήταν προφανής: Η Ευρωπαική Ένωση δεν μπορούσε θεσμικά (σύμφωνα με την συνθήκη της Λισσαβώνας) να επιβάλλει στην Ελληνική Βουλή νομοθετικά τους όρους αποπληρωμής του δανείου και της μείωσης των ελλειμμάτων της με την μορφή που τελικά έθεσε το ΔΝΤ για την δανειοδότηση της Ελληνικής Κυβέρνησης, από αυτό και τούτο διότι το ΔΝΤ δεν δεσμεύεται από την συνθήκη της Λισσαβώνας. Ήτοι, επειδή η Ευρωπαική Ένωση δεν μπορούσε θεσμικά να υποχρεώσει την Ελληνική Βουλή, να νομοθετήσει αναγκαστικά συγκεκριμένους νόμους για την μείωση των ελλειμμάτων της και την εξασφάλιση των δανεικών κεφαλαίων της προς της Ελληνική Κυβέρνηση –γιατί αυτό ισοδυναμούσε με κατάσταση Εθνικής της Υποδούλωσης – επέβαλλε την αναγκαστική συμμετοχή του ΔΝΤ στον μηχανισμό δανειοδότησης της Ελληνικής Κυβέρνησης, το οποίο (ΔΝΤ) ως μη δεσμευόμενο από την Συνθήκη της Λισσαβώνας μπορεί να επιβάλλει εκβιαστικά και βίαια συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα στην Ελλάδα, για την εξασφάλιση της μείωσης των ελλειμμάτων της και συνεπώς και την εξασφάλιση των δανεικών της, όπως υποχρεούται από το καταστατικό του, με τίμημα βέβαια την κατάλυση της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος, η οποία –όπως προείπα- συνίσταται στην ελευθερία νομοθέτησης της Ελληνικής Βουλής εξ ονόματος του Ελληνικού Λαού. Κι αυτό τελικά έγινε. Η οικονομική επιτήρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης από την Ευρωπαική Επιτροπή, ακόμα και η εφαρμογή του άρθρου 126 παρ.6-13 της Συνθήκης της Λισσαβώνας, με το οποίο η Ελλάδα έχασε το δικαίωμα ψήφου της στις σχετικές διαδικασίας παρακολούθησης της μείωσης του χρέους της από την Ευρωπαική Επιτροπή, είναι μια μορφή απώλεια της Εθνικής μας Κυριαρχίας (βλ. δηλώσεις πρωθυπουργού στην Βουλή). Σε κάθε περίπτωση όμως, η επιτήρηση αυτή και με τους παραπάνω όρους, είναι μια συντακτική δέσμευση που την έχουμε κι εμείς αποδεχτεί με ελεύθερη βούληση και σε ομαλές συνθήκες και πληρουμένου του όρους της αμοιβαιότητας, εφόσον η συνθήκη (και το άρθρο 126) ισχύει ισότιμα για όλα τα μέλη-κράτη της ευρωζώνης. Επιπλέον-όπως προείπα- η επιτήρηση της Ελλάδος, σύμφωνα με την συνθήκη της Λισσαβώνας, δεν της αφαιρεί την Εθνικής της Κυριαρχία και το Δημοκρατικό της δικαίωμα να νομοθετεί η ίδια ελεύθερα για την μείωση ή όχι των ελλειμμάτων της και με ποίον τρόπο αυτό θα επιτευχθεί.
Ουδεμία όμως παρόμοια με την παραπάνω Συνταγματική σχέση δεν υπάρχει μεταξύ του Ελληνικού Λαού και του ΔΝΤ -το οποίο είναι ένας διεθνής και εξω-ευρωπαικός οργανισμός για τον οποίο δεν ισχύει και δεν δεσμεύεται από τη συνθήκη της Λισσαβώνας και τις άλλες συνθήκες της Ευρωζώνης. Συνεπώς το ΔΝΤ μας υποχρέωσε και η Ελληνική Κυβέρνηση εγκληματικά δέχτηκε την προδοτική παραχώρηση σε αυτό της δυνατότητας επιβολής του πάνω στην Ελληνική Βουλή (και τον Ελληνικό Λαό) της ψήφισης νόμων που το περιεχόμενό των το αποφασίζει κι επιβάλλει το ΔΝΤ αποκλειστικά και κάτω από την εκβιαστική ανάγκη μας για τον δανεισμό της χώρας, με μοναδικό σκοπό την εξασφάλιση των δανεικών που μας χορηγεί κι όχι βέβαια την σωτηρία της χώρας μας (βλ. δηλώσεις του πρωθυπουργού). Η παραχώρηση από μέρους της κυβέρνησης στο ΔΝΤ του δικαιώματος να μας επιβάλλει συγκεκριμένους νόμους, το περιεχόμενο των οποίων το έχει αποφασίσει αποκλειστικά το ΔΝΤ και να μας διατάζει εμείς δουλικά απλά να διεκπεραιώνουμε την διαδικασία της –ντροπιαστικής- ψήφισής της στην Βουλή, συνιστά κατάλυση του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος και βιασμό της Βούλησης και Ελευθερίας του Λαού και διάπραξη του εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας από τους υπαιτίους βουλευτές της παραχώρησης της Εθνικής μας κυριαρχίας στο ΔΝΤ με τον παραπάνω τρόπο. Λίγες ημέρες μετά την απόφαση της 25/3/2010 της Ευρωπαικής Ένωσης, το ΔΝΤ έστειλε στην Ελλάδα αντιπροσωπεία της και επέβαλλε στην Ελληνική Κυβέρνηση και Βουλή αναγκαστικούς νόμους (κατά ομολογία των ιδίων υπουργών και του πρωθυπουργού-βλ. παραπάνω)-για την μείωση του δημόσιου χρέους της και –το σπουδαιότερο- για την εξασφάλιση επιστροφής του εντόκου δανείου που το ίδιο (το ΔΝΤ) και οι χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης έδωσαν στην Ελληνική Κυβέρνηση κι όχι για την σωτηρία της Ελλάδος, όπως υποκριτικά ισχυρίζονται ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του.
Τα μέτρα αυτά ήταν επώδυνα, ανάλγητα και άδικα, διότι, πάνω απ` όλα επέβαλαν μείωση των ήδη χαμηλών σε βαθμό εξαθλίωσης, συντάξεων των χαμηλο-συνταξιούχων, καθώς και αλλαγές στην εργατική νομοθεσία προς όφελος των εργοδοτών και εις βάρος των εργαζομένων, όπως π.χ. την μείωση του κατωτάτου ημερομισθίου από τα σημερινά 740 ευρώ, στα 620 ευρώ!, καθώς και αλλαγές στην συνταξιοδοτική νομοθεσία. Το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά επιβλήθηκαν αναγκαστικά από το ΔΝΤ στην Ελλάδα, με την μορφή της επιβολής της θέλησης μιας δύναμης κατοχής προς μια χώρα που έχει ηττηθεί και συνθηκολογήσει είναι τα εξής γεγονότα των οποίων υπήρξα αυτήκοος μάρτυρας:
Tην 05-05-2010 σε δύο σταθμούς της Ελληνική τηλεόρασης και την ιδία ημέρα, ήτοι στην κρατική ΝΕΤ και στον σταθμό ALTER στον δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων του τελευταίου, αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ (ομοσπονδία των δημοσίων υπαλλήλων) Ηλίας Ηλιόπουλος είπε- χωρίς να διαψευσθεί από κανέναν- ότι την 04-05-2010 σε συνάντηση της ΑΔΕΔΥ και του Έλληνα Πρωθυπουργού, η Ηλιόπουλος του είπε: «Κε Πρωθυπουργέ, πως είναι δυνατό ένα σοσιαλιστή πρωθυπουργός όπως εσείς να δέχεστε να παίρνετε τέτοια ανάλγητα μέτρα κατά των Ελλήνων υποκύπτοντας στο ΔΝΤ?». Κι ο πρωθυπουργός, κατά το Ηλιόπουλο. του απάντησε το εξής εξοργιστικό, δείχνοντας τους ανθρώπους του ΔΝΤ: «σε εμένα το λέτε αυτό. Ρωτήστε τους!», «δείχνοντας τους ανθρώπους του ΔΝΤ» (οι λέξεις του Ηλιόπουλου). Επίσης μέρες αργότερα ο υπουργός εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, στην πρωινή εκπομπή των δημοσιογράφων Καμπουράκη- Οικονομέα του τηλεοπτικού σταθμού MEGA, ερωτήθηκε από τους δημοσιογράφους γιατί δέχτηκαν τις εντολές του ΔΝΤ για μείωση των συντάξεων ανεξαιρέτως όλων, των συνταξιούχων, συμπεριλαμβανομένων και τον χαμηλο-συνταξιούχων, ο υπουργός απάντησε ως εξής: «Ρωτήστε τους!» (εννοώντας του εκπροσώπους του ΔΝΤ) και συνέχισε ως εξής: «Κε Οικονομέα, τους είπαμε –στους ανθρώπους του ΔΝΤ- ότι είναι άδικο να κόψουμε τις συντάξεις όλων των χαμηλο-συνταξιούχων και τους προτείναμε να εξασφαλίσουμε τα αντίστοιχα ποσά από άλλε πηγές. ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΤΗΚΑΝ». Δημοσιογράφος: «Κι εσείς Κε υπουργέ, γιατί το δεχτήκατε αυτό? Γιατί δεν επιμείνατε στις διαπραγματεύσεις?» Κι ο υπουργός απάντησε: «Κοι, όταν έχεις τέτοιο χρέος και ανάγκες δεν έχεις περιθώρια διαπραγμάτευσης». Ο ίδιος ο υπουργός εργασίας την 04-05-2010 σε συνέντευξη τύπου είπε τα εξής απατώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου: «Ξέρετε πόσες φορές τους είπα (στους εκπροσώπους του ΔΝΤ) ότι τέτοια μέτρα που ζητούν να εφαρμόσουμε, δεν τα έχει πάρει ποτέ πριν η χώρα μας και καμία άλλη χώρα? Και ξέρετε τι μου απάντησαν? Χώρα σε αυτή την κατάσταση της Ελλάδας δεν έχει βρεθεί στην Ευρωζώνη…». Σε συνέντευξη του ιδίου πάλι υπουργού την ιδία ημέρα (04-05-2010) στον ραδιοφωνικό σταθμό flash στην δημοσιογράφο Ε. Στάη, διημήφθη ο εξής διάλογος: Υπουργός: «Μετά από συζήτηση με την τρόικα (δηλ. το ΔΝΤ) είχαμε πράγματα που μπορέσαμε να διατηρήσουμε από τα επιχειρήματά ας και πράγματα που δεν τα καταφέραμε να διατηρήσουμε στο πλαίσιο των συζητήσεων». Ε. Στάη: «Ποιος κάνει κουμάντο στην χώρα μας Κε υπουργέ?» Υπουργός: «Κα Στάη δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Εάν η τρόικα (δηλ. το ΔΝΤ) πεί ότι πρέπει να είναι αυτό το ύψος των αποζημιώσεων των απολυομένων και πρέπει να μειωθεί θα γίνει κι αν ακόμα οι Έλληνες κοινωνικοί εταίροι δεν συμφωνούν!». Ε. Στάη: «Κε υπουργέ, διατηρούμε την Εθνική μας Κυριαρχία?». Υπουργός: «Κα Στάη, προβληματίζομαι ως Έλληνας και φορέας της λαικής κυριαρχίας, είναι μεγάλη προσβολή…!». Ο ίδιος ο υπουργός –αλλά και ο υπουργός οικονομίας- όσες φορές μιλούσαν δημόσια για τις συζητήσεις με το ΔΝΤ έλεγαν «καταφέραμε, ή καταφέραμε να πείσουμε να διατηρήσουμε αυτό ή εκείνο το αίτημά μας…» ομολογώντας και με τον τρόπο αυτό ότι αυτός που αποφάσιζε ήταν το ΔΝΤ κι εμείς απλά παρακαλούσαμε για καμιά μικρομεταβολή των βουλήσεών του.
Και αφήνω το τραγικότερο για το τέλος: Περί την 20η Μαίου 2010 ο υπουργός εργασίας Α. Λοβέρδος στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ, στην πρωινή εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» και ο υφυπουργός του ιδίου υπουργείου Ροβήρος Σπυρόπουλος στον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό NET, στην πρωινή εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση» δήλωναν «περηφάνως» ότι τις διατάξεις του ασφαλιστικού νομοσχεδίου –ενός εκ των σημαντικοτέρων που αφορά την ζωή όλων των Ελλήνων- το οποίο θα εισάγουν τις επόμενες ημέρες στην αρμοδία επιτροπή της Βουλής για διαβούλευση και ψήφιση, θα τις καθορίσουν αυτοί, ως εκπρόσωποι της λαικής κυριαρχίας, ανεξάρτητα κι ελεύθερα από τις βουλές του ΔΝΤ. Και πριν αλέκτωρ λαλήσει την 24-05-2010 ο ίδιος ο «φορέας λαικής κυριαρχίας» υπουργός Α. Λοβέρδος στην πρωινή εκπομπή του ANT1 αποκάλυψε τα εξής εκπληκτικά: Εν όψει της επικειμένης κατάθεσης για ψήφιση στην Βουλή του ασφαλιστικού νομοσχεδίου σύμφωνα με το μνημόνιο (ν.3845/2010) εστάλη το σχέδιο του νομοσχεδίου αυτό στο ΔΝΤ! για έγκριση, αλλά το νομοσχέδιο επεστράφη την 20-05-2010, με συνοδό επιστολή προς αυτόν και τον υπουργό οικονομίας, από το ΔΝΤ ως απαράδεκτο!, διότι περιείχε διατάξεις που δεν ήταν σύμφωνες το ήδη ψηφισθέν μνημόνιο (ν.3845/2010), π.χ.: α) το νομοσχέδιο προέβλεπε πλήρη συνταξιοδότησε μετά από 37 χρόνια εργασίας, ενώ το μνημόνιο ορίζει τα 40 χρόνια εργασίας για πλήρη σύνταξη, β) το νομοσχέδιο προέβλεπε μείωση κατά -3% για κάθε χρόνο πρώιμης συνταξιοδότησης πριν τα 37 έτη, το μνημόνιο -6% για κάθε χρόνο συνταξιοδότησης πριν τα 40 έτη, γ) το νομοσχέδιο προέβλεπε όριο συνταξιοδότησης για τα βαρέα επαγγέλματα το 57ο έτος, το μνημόνιο το 60ο έτος, δ) το νομοσχέδιο πρόβλεπε την έναρξη ισχύος του νέου ασφαλιστικού νόμου από το 2018, ενώ το μνημόνιο από το 2015, ε) το νομοσχέδιο προέβλεπε πλείονα των τριών ασφαλιστικών ταμείων, ενώ το μνημόνιο μόνο τρία. Κι όχι μόνο αυτό. Ο «φορέας λαικής κυριαρχίας» υπουργός Α. Λοβέρδος, στην συνέχεια απεκάλυψε ότι η τρόικα στην ίδια επιστολή απαιτούσε (όχι πρότεινε) την αλλαγή των προβλεπομένων διατάξεων στο υπό σχεδιασμό νομοσχέδιο από τον υπουργό, ώστε να είναι απολύτως σύμφωνες με το μνημόνιο και το σπουδαιότερο –που δείχνει τον βαθμό της υποδούλωσης της χώρας στο ΔΝΤ –ότι η τρόικα απαιτούσε την επιβολή τριών πρόσθετων μέτρων που ΔΕΝ περιλαμβάνονταν στο μνημόνιο! και ότι θα προσπαθούσε (ο υπουργός) και ήλπιζε να το καταφέρει να πείσει! την τρόικα να μην περιληφθούν τα τρία αυτό επιπλέον μέτρα στον τελικό νόμο! Τα τρία αυτό μέτρα ήταν: α) η μείωση των ασφαλιστικών ταμείων σε 3, η) η μείωση των συντάξεων σε άγαμες κόρες και γ) κατάργηση της πρώιμης σύνταξης χηρείας κάτω των 50 ετών. Ο δημοσιογράφος Κος Παπαδάκης είπε τότε στον υπουργό: «Κε Υπουργέ, το τραγικό είναι ότι δεν είμαστε αφεντικά στο σπίτι μας. Μας διαφεντεύουν άλλοι. Θα το κάνουμε γαργάρα αυτό». Κι υπουργός απάντησε με «πόνο»: «Κε Παπαδάκη ξέρετε πόσο πολύ θα ήθελα να συμφωνήσω ανοιχτά μαζί σας?…αλλά θα πώ μόνο τούτο: Είναι άλλο πράγμα να είσαι σε επιτήρηση από την Ευρωπαική Επιτροπή κι άλλο πράγμα να είσαι αναγκασμένος να δανείζεσαι από το ΔΝΤ, γιατί τότε βρίσκεσαι στην κατάσταση που είμαστε εμείς τώρα» (δηλ. σε κατάσταση υποδούλωσης). Μάλιστα ο υπουργός, στην ίδια συνέντευξη είπε ότι το ΔΝΤ του ζητά να κάνει πρόσθετες αλλαγές στο ασφαλιστικό αυτό νομοσχέδιο που δεν προβλέπονται στο μνημόνιο! Το ίδιο βράδυ ο «φορέας της λαικής κυριαρχίας» και συνάμα και υπαλλιλίσκος του ΔΝΤ Α. Λοβέρδος στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, αναφερόμενος στο παραπάνω θέμα, είπε ότι «ελπίζει να πείσει το ΔΝΤ να δεχτεί ορισμένες από τις αλλαγές στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζει». Χωρίς αιδώ και με αλαζονική έλλειψη φόβου!. Το θέμα αυτό αποτέλεσε πρώτο θέμα των βραδυνών δελτίων ειδήσεων και πρώτο θέμα του τύπου της επομένης ημέρας με μόνιμη επωδό όλων των μέσων «ποίος κυβερνά αυτή την χώρα? Η εκλεγμένη κυβέρνηση ή το ΔΝΤ?» Και η απάντηση ήταν «το ΔΝΤ»!. Ο υπουργός εργασίας όμως δεν ενημέρωσε τον πολίτη, ότι στο ίδιο το μνημόνιο της κυβέρνησης με το ΔΝΤ για το ασφαλιστικό (ν.3845/2010), που αυτή υπέγραψε ερήμην και αντίθετα με την βούληση του Ελληνικού Λαού, εκβιαζόμενη από το χρέος της και το πάθος της για την εξουσία, προβλέπεται ότι: «ουδεμία αλλαγή στις συμπεφωνημένες με το μνημόνιο, ή νέες διατάξεις για το ασφαλιστικό μπορούν να ψηφιστούν στην Ελληνική Βουλή, χωρίς την προηγούμενη έγκριση της τρόικας και της Ευρωπαικής Οικονομικής Επιτροπής»! Πλήρης παράδοσης της Ελλάδος στην Βούληση ξένων δυνάμεων. Την ιδία ημέρα δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες και το τηλεοπτικά κανάλια δημοσκόπηση η οποία έδειχνε ότι το 75% των ελλήνων πιστεύει ότι η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή και υποδούλωση σε ξένες δυνάμεις (ΔΝΤ). Το ίδιο έγινε και με το νομοσχέδιο που ετοίμασε το υπουργείο συγκοινωνιών και ο υπουργός Δημ. Ρέππας για το άνοιγμα του επαγγέλματος των οδηγών φορτηγών δημοσίας χρήσεως, το οποίο η τρόικα το έστειλε πίσω στο υπουργείο με νέες υποδείξεις, τις οποίες το ελληνικό υπουργείο φυσικά απεδέχθη εξ ολοκλήρου!. Το ίδιο έγινε και με τα νομοσχέδια για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και την τιμή του ψωμιού του υπουργείου ανάπτυξης και της υπουργού Λούκας Κατσέλη. Και για να τελειώσει ο παραπάνω δημόσιος ευτελισμός της Κυβέρνησης, η τελευταία με το άτυπο υπουργικό της συμβούλιο της 26-05-2010 «επέπληξε» τους παραπάνω παραβάτες υπουργούς της και απεφάσισε ότι το μνημόνιο –δηλαδή η βούληση των ξένων κατακτητών μας- θα τηρηθεί απαρέγκλητα.
Τις ίδιες ομολογίες περί αναγκαστικής επιβολής των περιοριστικών νόμων από το ΔΝΤ στην κυβέρνηση, τους οποίους ψήφισε στην Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία τις άκουσα κι από τον υφυπουργό οικονομικών Φίλιππο Σαχινίδη και τον υφυπουργό υποδομών, μεταφορών και δικτύων Ιωάννη Μαγκριώτη στην τηλεόραση πολλάκις.
Και βέβαια ήρθαν και οι προαναφερόμενες κατηγορηματικές δηλώσεις και του ιδίου του πρωθυπουργού περί «απώλειας και παραχώρησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας από την Κυβέρνηση προς το ΔΝΤ. Πλήρης παράδοσης της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος, άνευ όρων. Αναρωτιέμαι σε τι διαφέρει η παρούσα κυβέρνηση από την κυβέρνηση Τσολάκογλου που υπέγραψε την συνθήκη συνθηκολόγησης της Ελλάδος με τους Γερμανούς κατακτητές, των οποίων στην συνέχεια έγιναν οι «κυβερνητικές μαριονέτες και αχυράνθρωποι».
Κε Εισαγγελέα
Οι παραπάνω κυνικές και ξεδιάντροπες, αλλά και αλαζονικές ομολογίες του πρωθυπουργού της Ελλάδος, για την εκούσια παράδοση και απώλεια της Εθνικής μας Κυριαρχίας, προκάλεσε βαθύτατο φόβο, ανησυχία, προσβολή, θλίψη, αλλά και αγανάκτηση και οργή στον περήφανο Ελληνικό Λαό, ο οποίος αναλογίστηκε την άσκοπη θυσία των εκατοντάδων χιλιάδων θυσιασθέντων Ελλήνων, στον μακροχρόνιο πόλεμο για την ελευθερία μας, την οποία η σημερινή κυβέρνηση θυσιάζει ερήμην του Λαού, για να κρατηθεί η ίδια στην εξουσία! Και είναι αυτό μόνο το κίνητρο της προδότριας κυβέρνησης, διότι-εκτός των άλλων-ουδείς υγιής άνθρωπος δεν θα διατηρούσε την θέση του ως κυβερνητικού αξιωματούχου υφιστάμενος τους εξευτελισμούς και την απογύμνωση των τιμών που του έδωσε ο Λαός από τους υπαλληλίσκους ξενόφερτους του ΔΝΤ.
Το μνημόνιο συνεργασίας της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα «ψηφίστηκε» διεκπεραιωτικά, με τους ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας (ΠΑΣΟΚ) και του ΛΑΟΣ την 06-05-2010 στην Ελληνική Βουλή ως ο «νόμος» 3845/06-05-2010 και θα αναφέρεται στο εξής στην μήνυσή μου ως «μνημόνιο». Είναι ενδιαφέρον ότι στην συνεδρίαση αυτή το ΚΚΕ –δια στόματος της αρχηγού της Αλέκας Παπαρήγα θεώρησε το προς ψήφιση νομοσχέδιο για τα νέα μέτρα στήριξης της ελληνικής οικονομίας από το ΔΝΤ, ως εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο ΔΝΤ και γι αυτό ζητά την εφαρμογή του άρθρου 28 του Συντάγματος για την ψήφισή του, το οποίο προβλέπει αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών. Αλλά και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, τ. υπουργός δικαιοσύνης Φώτης Κουβέλης, μιλώντας στο ρ/σ Σκάι, σημείωσε ότι «επί της ουσίας πρόκειται για σύμβαση, αλλά η κυβέρνηση το φέρνει με τη μορφή νόμου για να αποφευχθεί η ενισχυμένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών».
Η παραπάνω μονομερής επιβολή των όρων του δανεισμού της Ελλάδος από την «Τρόικα» της Ευρωπαικής Επιτροπής, της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και (ιδιαίτερα) του ΔΝΤ αποτυπώθηκαν στον ν. 3845/2010 (ΦΕΚ Α, 65/06-05-2010) καθώς και στους συναφείς και παραγώγων του πρώτου νόμους 3846/2010, 3847/2010 (ΦΕΚ Α, 67/11-05-2010), 3844/2010 (ΦΕΚ Α, 63/03-05-2010), 3842/2010 (ΦΕΚ 58/23-04-2010), 3833/2010 (ΦΕΚ 40/15-03-2010), 3832/2010 (ΦΕΚ 38/09-03-2010) κι επίκειται και ο νόμος για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Οι νόμοι αυτοί επειδή δεν ψηφίστηκαν άμεσα από τον ελληνικό Λαό, επειδή παραβιάζουν το άρθρο 1 και 28 παρ.3 του Συντ., τόσο ως προς τον τρόπο που ψηφίστηκαν, αλλά και ως προς το περιεχόμενό των –σύμφωνα με όσα προανέφερα παραπάνω- δεν εκφράζουν, αλλά αντίθετα βιάζουν την θέληση του Λαού και είναι βαθειά αντισυνταγματικοί και δεν παράγουν δίκαιο. Οι βουλευτές είναι εξουσιοδοτημένοι να ψηφίζουν νόμους στη Βουλή- στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας- μόνο στα πλαίσια του Συντάγματος, δηλαδή σύμφωνα με την εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού Λαού στο Σύνταγμα. Η παραβίαση της αρχής αυτής από τους Βουλευτές, όπως έγινε στη προκειμένη περίπτωση, συνιστά Κατάλυση του Συντάγματος κι Εσχάτη Προδοσία.
Συνεπώς ουδείς υποχρεούται να τους υπακούσει και εφαρμόσει τους παραπάνω νόμους. Κι εδώ έγκειται η ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας, τον οποίο καλώ να μη εκδώσει τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα. Η αναγκαστική αυτή επιβολή των όρων δανειοδότησης της Ελληνικής Κυβέρνησης αποκλειστικά από το ΔΝΤ με την μορφή αναγκαστικών νόμων (λόγω συντακτικών κωλυμάτων της Ευρωπαικής Επιτροπής και της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας) ονομάστηκαν προσχήμως και απατηλά στον σχετικό νόμο 3845/2010 ως «μνημόνιο Οικονομικής Πολιτικής….» κλπ., κλπ. και προσαρτήθηκε ως παραρτήματα Ι,ΙΙ,ΙΙΙ στον παραπάνω νόμο (βλ. άρθρο 1 του ν.3848/2010).
Το μνημόνιο μεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης και ΔΝΤ προέβλεπε επίσης τον ανά τρίμηνο εκ του σύνεγγυς επαναλαμβανόμενων ελέγχων από το ΔΝΤ και την λήψη επιπλέον νομοθετικών μέτρων καθ υπόδειξη του ΔΝΤ εάν τα ήδη υπάρχοντα μέτρα δεν ήταν αποτελεσματικά. Πλήρης παράδοσης και εξευτελισμός της χώρας μας στο ΔΝΤ, ερήμην και σε αντίθεση με την βούληση του Λαού.
Την 06-05-2010, ημέρα της ψηφοφορίας στην Βουλή της παράδοσης στο ΔΝΤ της Κυριαρχίας της χώρας μας, έλαβε χώρα τεραστία διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών στην Αθήνα με μεγάλες υλικές καταστροφές και την τραγική πυρπόληση και θάνατο τεσσάρων ατόμων εργαζομένων σε ιδιωτική τράπεζα Marfin στην οδό Σταδίου από αναρχικούς. Οι διαδηλωτές πολιόρκησαν την Βουλή με καταστρεπτικές διαθέσεις, ενώ χιλιάδες Λαού φώναζαν έξωθεν της Βουλής: «κλέφτες, κλέφτες…!», και «κουφάλες, κουφάλες, εδώ οι κρεμάλες» αναφερόμενοι στους βουλευτές και τέλος «να καεί, να καεί, το μπουρ…η Βουλή».
Η διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά των μέτρων επαναλήφθηκε και την 20-05-2010 και την 27-05-2010, ενώ προγραμματίστηκαν κι άλλες για αργότερα, γεγονότα που δείχνουν ότι η Κυβέρνηση ενεργεί χωρίς την συναίνεση των πολιτών και συνεπώς πέραν των ορίων των εξουσιοδοτήσεών της, σε βαθμό βέβαια κατάλυσης της Συντάγματος της χώρας για τους λόγους ανάλυσα παραπάνω. Είναι χαρακτηριστικό του φασιστικού τρόπου που δρά η κυβέρνηση στην βίαιη αυτή κατάλυση του Συντάγματος της χώρας, ότι δεν προέβη-όπως μπορούσε κι όπως πρότεινε το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ- στην Βουλή σε δημοψήφισμα του Ελληνικού Λαού για την αποδοχή ή όχι της διαδικασίας επιβολής των νόμων αυτών καθώς και για το περιεχόμενό των, διότι προφανώς ήξερε ότι η ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού θα ήταν σχεδόν καθολικά αρνητική. Άλλως δεν υπήρχε άλλος λόγος άρνησης διεξαγωγής ενός τέτοιου δημοψηφίσματος. Και φυσικά η νυν κυβέρνησε δεν είχε συμπεριλάβει στο προεκλογικό της πρόγραμμα ούτε την επιβολή τέτοιων επώδυνων οικονομικών μέτρων, ούτε φυσικά την εθνική προδοσία της παραχώρησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις (ΔΝΤ)-όπως αντίθετα έκανε μετεκλογικά ως κυβέρνηση- διότι στην περίπτωση αυτή θα είχαν συλληφθεί όλα τα μέλη της!
Επαναλαμβάνω ότι: Τα ψηφισθέντα οικονομικά μέτρα που μας επιβλήθηκαν από την Τρόικα συνιστούν αξιόποινες πράξεις από τους ψηφίσαντες βουλευτές, σε βαθμό εσχάτης προδοσίας, για τους εξής λόγους: 1) Διότι η διαδικαστική ψήφιση του περιεχομένου αυτών δεν είναι προιόν ελεύθερης βούλησης κι επιλογής της Ελληνική Βουλής και συνεπώς του κυριάρχου Ελληνικού Λαού, αλλά είναι προιόν αναγκαστικής επιβολής από ξένες δυνάμεις (της τρόικας). Οι Έλληνες βουλευτές είναι εξουσιοδοτημένοι να ψηφίζουν νόμους στη Βουλή- στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας- μόνο στα πλαίσια του Συντάγματος, δηλαδή σύμφωνα με την εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού Λαού στο Σύνταγμα. Η παραβίαση της αρχής αυτής από τους Βουλευτές, όπως έγινε στη προκειμένη περίπτωση, συνιστά Κατάλυση του Συντάγματος κι Εσχάτη Προδοσία, β) ως προς το άδικο του περιεχομένου μερικών εξ αυτών και συγκεκριμένα των νόμων που επιβάλλουν μείωση των συντάξεων των χαμηλο-συνταξιούχων και των κατωτάτων μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, κάτω από τα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσής των. Την αδικία των μέτρων αυτών την έχει ομολογήσει πολλάκις κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός λέγοντας ότι «τα μέτρα είναι άδικα διότι καλούνται να πληρώσουν αυτοί που δεν ευθύνονται για την οικονομική κρίση της χώρας» (βλ. δηλώσεις πρωθυπουργού). Συνεπώς η επιβολή αυτή αδίκων μέτρων συνιστά άσκηση σωματικής βίας στους Έλληνες πολίτες από την κυβέρνηση και παράβαση του άρθρου 25 παρ.3 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο το κράτος εξασφαλίζει την δικαιοσύνη στην χώρα, ή η Πολιτεία (το Σύνταγμα) είναι η πραγμάτωση της δικαιοσύνης στον χωρόχρονο. Άλλως η αιτία ύπαρξης του κράτους αυτοκαταλύεται, γ) τα μέτρα αυτά δεν αποσκοπούν στην προστασία και σωτηρία της Ελλάδος, αλλά στην εξασφάλιση των χρημάτων των μελών δανειστών του ΔΝΤ που εδόθησαν στην Ελληνική Κυβέρνηση, σύμφωνα με καταστατική δέσμευση του καταστατικού του ΔΝΤ. Αυτό το επιβεβαίωσε και ο υπουργός εργασίας Α. Λοβέρδος στη προαναφερόμενη εκπομπή του ANT1 την 24-05-2010, δ) θα μπορούσε η κυβέρνηση να ψηφίσει ανάλογα μέτρα, απαλείφοντας τις αδικίες των παρόντων και χωρίς την παράδοση της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις (τρόικα), όπως έκαναν χώρες με ανάλογα και μεγαλύτερο των δικών μου οικονομικών προβλημάτων, όπως η Ισπανία, Πορτογαλία και ιδιαίτερα η Ιρλανδία. Οι πολιτικοί όμως των χωρών αυτών δεν εκινούντο από ιδιοτελή και αήθη κίνητρα διατήρησης της εξουσίας των, όπως κάνουν οι δικοί μας βουλευτές, οι οποίοι βρίσκουν στην τρόικα τον ιδανικό προσχηματικό υποδοχέα και αποδιοπομπαίο τράγο για την απώλειας της Εθνικής μας Κυριαρχίας και την κατάλυση του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος δια της επιβολής υπ αυτών των αναγκαστικών νόμων που μας επιβάλλουν να ψηφίσουμε, όπως πράγματι ψηφίστηκαν και θα ψηφιστούν, στο όνομα- δήθεν – της σωτηρία της χώρας μας. Η κατάλυση της Εθνικής μας Κυριαρχίας, με την μορφή της κατάλυσης του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος σημαίνει την καταστροφή και αφανισμό της χώρας μας στην Δημοκρατική της μορφή κι όχι σωτηρία της και σε κάθε περίπτωση παραβιάζει ρητώς το άρθρο 28 παρ.3 του Συντάγματος, ε) το προδοτικότερο κι ανεξήγητο όμως όλων είναι το εξής: Το ΔΝΤ θα μπορούσε, για την εξασφάλιση της αποπληρωμής των δανείων του στην Ελλάδα, να ζητήσει απ αυτήν αμιγώς οικονομικές εγγυήσεις (υποθηκεύοντας π.χ. την ακίνητη περιουσία του δημοσίου, ή τα αποθέματα χρυσού της Ελλάδος που βρίσκονται στην Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος) –όπως ακριβώς προβλέπεται και στο άρθρο 126 της συνθήκης της Λισσαβώνας για την Ευρωπαική Επιτροπή. Αντ` αυτών, το ΔΝΤ -για την εξασφάλιση της αποπληρωμής των δανείων της στην Ελληνική Κυβέρνηση-επέβαλε και η Κυβέρνηση δέχτηκε!, την επιβολή από το ΔΝΤ νομοθετικών θεσμικών αλλαγών που αφορούν ουσιαστικά την ζωή όλων των ελλήνων, όπως αλλαγές στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα, το ύψος των συντάξεων, τις εργασιακές σχέσεις κλπ.. Είναι συνεπώς προφανές ότι η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί προσχηματικά το ΔΝΤ για να χρεώσει σε αυτό ως άλλοθι και αποδιοπομπαίο τράγο τις δυσμενείς επιπτώσεις των σκληρών αυτών μέτρων, ώστε να αποφύγει έτσι το πολιτικό κόστος και την απώλεια της εξουσίας. Αυτός το ιδιοτελές κίνητρο της Κυβέρνησης συνιστά και τον δόλο της για την παραχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας στις ξένες δυνάμεις, στ) ο Ελληνικός Λαός με τα μαζικά και βίαια πολλαπλά συλλαλητήριά του και τις άλλες αντιδράσεις του και δημοσκοπήσεις, έδειξε καθαρά ότι προτιμά την ελευθερία του, την αξιοπρέπειά του, την Εθνική του Κυριαρχία και το Δημοκρατικό του Πολίτευμα ακόμα και με τίμημα τα ακριβότερα δάνεια. Διότι ο Ελληνικός Λαός έχει υπερασπισθεί την Ελευθερία και Αυτοδιάθεσή του ακόμα και με τίμημα εκατοντάδων χιλιάδων ζωών, από τις Θερμοπύλες, την Επανάσταση του 1821, τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους και την Αντίσταση και τέλος στην δικτατορία του 1967.
Και φυσικά η Ελληνική Κυβέρνηση θα προτιμούσε το άλλοθί της για τα λαμβανόμενα απ` αυτήν σκληρά …